Wat heb je allemaal op het Cibap geleerd om beroepskunstenaar te worden?

Martin: Cibap is een school voor 'vormgevers' en niet een kunstacademie. Ik heb bewust voor die school toen der tijd gekozen omdat ik mezelf al creatief genoeg vond. Maar ik miste echter heel erg het commerciële stukje: hoe verkoop je jouw werk en jezelf. Bovendien vond ik de diversiteit aan reclame die je daar leerde te gebruiken zeer interessant, om vervolgens te bewijzen dat het anders kan.

Wat versta je onder een mad scientist? Bestaan er meer of ben jij de enige?

Martin: Ik ben gestoord, dat is klinisch bewezen, en ik noem mezelf een wetenschapper omdat ik tot de dag van vandaag op onderzoek ben, of het nou is voor een schilderij of een raar object dat ik maak. Ik heb vooral in het verleden veel kunst gemaakt die geïnspireerd was op de oude wetenschappen, zoals phrenology en alchemie.

Bestaan er meer gekke wetenschappers?

Martin: Ongetwijfeld. Maar velen zullen er niet voor uit komen.

Is het te leren om mad scientist te worden? Heb je suggesties?

Martin: Voor een "mad scientist" kan je leren, maar het moet toch in je zitten.

Met welke vorm van kunst hield je opa zich bezig?

Martin: Mijn opa hield zich bezig met allerlei vormen van kunst. Hij schilderde prachtige olieverf schilderijen in de stijl van 17e en 18e eeuwse grootmeesters, maakte beeldhouwwerken en brandde geweldige mythologische taferelen in hout. Echter noemde hij zich nooit kunstenaar.

Hoe werd je gestimuleerd door je opa?

Martin: De beste man kocht voor mij verf en ander creatieve benodigdheden, en liet me uren lang mijn gang gaan in zijn kamer. Hij stimuleerde me op mijn zes jarige leeftijd om olieverf schilderijtjes te maken en vervolgens gingen we beiden langs de deuren om ze voor 10 gulden te verkopen. Meestal gaven de mensen uit zichzelf meer dan 10 guldens.

Hoe ben je op het idee gekomen om een theemuseum te beginnen?

Martin: Ik ben nooit op het idee gekomen, ik ben er in gerold. Ooit begon ik als een kunstproject met een eeuwig durende "teaparty", zoals in het sprookje Alice in wonderland. Het was een gedekte tafel die van expositie naar expositie reisde. Ik kreeg voor die theetafel, vele theepotten en kopjes en af en toe kocht ik wat leuke zelf bij. Tja, een theeliefhebber ben ik altijd geweest. Op een goede dag, nadat ik voor de zoveelste keer van iemand had gehoord dat ik een museum moest begingen, ben ik met een vriendin er een begonnen. We hadden de doelstellingen voor het Tearat theepottenmuseum binnen een dag op papier en binnen nog het eerste jaar hadden we al ruim 100 theepotten.

Wat voor voorwerpen verzamelt het museum en zijn het mooie stillevens om te schilderen?

Martin: Ik heb altijd gezegd dat ik mijn museum liever een imagonarium had genoemd, want het spreekt tot de verbeelding in plaats van tot feiten. Alhoewel de theepotten en theekopjes de boventoon voeren, zie je veel andere nostalgische curiositeiten, zoals absinthglazen die met uranium zijn verrijkt waardoor ze een diepe groene kleur hebben, tafel pianootje en toneel kostuums uit de vorige eeuw om zo maar wat te noemen. Zowel de ruimte als de objecten zijn de moeite waard om te schilderen. Ik krijg ook vaak mensen die spontaan beginnen te tekenen in mijn museum en fotografen die speciaal komen om de sfeer vast te leggen.

Wat vind je het meest bijzondere voorwerp in het museum?



Martin: Dat kan ik niet zeggen, dat is het zelfde als een vader vragen welke dochter van hem het mooist is. Er zijn teveel mooie objecten in het museum.

Wat is de "Valche Geschiedenis van Deventer" en waar heb je nog meer aan gewerkt?

Martin: De valse geschiedenis is een serie boekjes met verhalen van diverse schrijvers die de geschiedenis van Deventer op hak nemen, een zeer leuk idee, want feiten en fictie lopen door elkaar heen. Voor de rest heb ik jaren lang PR gedaan voor een kunstenaars collectief in Apeldoorn. En heb ik een kinderboek uitgebracht met de welgetelde oplage van een stuk, een drama was dat.

Lees je boeken en welk boek kan je aanraden?

Martin: Ik lees boeken, vooral oude boeken. Ik kan het boek "De avonturen van baron Von Munchausen" aanraden, een boek over hoe fantasie iemands leven kan verrijken.

Wat voor materiaal gebruik je bij het maken van je werk?

Martin: Ik schilder met waterverf in combinatie met acrylverf en soms plak ik andere materie op het geheel. De onderwerpen komen vaak diep uit mijn ziel. Of door een droom en dan soms weer uit de "buitenwereld", maar altijd is het onderwerp subjectief.

Hoezo zijn de onderwerpen uit je werk subjectief?

Martin: Iedereen geeft zijn mening over en ziet iets anders in wat ik er zogenaamd mee bedoel. En zelfs ik kan een schilderij elke keer weer een andere betekenis geven.

Wat voor tegenovergestelde sferen zorgen in je werk voor een harmonieus geheel?

Martin: Dat kan ik eigenlijk niet verklaren, dat is het grote mysterie, ook voor mij. Want als ik het snapte zou ik het ook niet meer kunnen, denk ik.

Wat verwerk je allemaal in je werk waarnaar men op ontdekkingsreis kan gaan?

Martin: Kleine subtiele grapjes en verwijzingen naar geschiedenis of gebeurtenissen erin. Het liefst zie ik mensen nadenken.

Is de manier waarop je je kleedt verbonden met je kunst?

Martin: Totaal niet, al denken vele mensen van wel. Het is slechts uit passie voor de Victoriaanse tijd en omdat ik het stijlvoller vind.