Wanneer begon jouw vaartocht in de kunst?

Ludo: Een expositie die ik organiseerde met werken van leerlingen van Oscar Jespers inspireerde mij. Kort daarop, in 1977, kocht ik wat stenen en begon daar portretten uit te hakken.

Welk soort ontwerpen maakt Van Well Design?

Ludo: In de zeventiger jaren ben ik gestart met een ontwerpbureau voor lichtgebouwde wedstrijdzeiljachten. Zelf erg nautisch ingesteld kwam ik via het wedstrijdcircuit in aanraking met groepen wedstrijdzeilers die zochten naar het 'ultieme ontwerp' waar zij snel(ler) mee konden varen als hun tegenstanders. Denk dan aan zeezeilwedstijden zoals de Whitbread around the world race en Americas Cup.

Welke wensen zijn van belang van jouw afnemers voor een bootontwerp?

Ludo: Als ontwerper stel ik mij ten dienste van de klant. Hij of zij bepaalt wat de condities voor zeilen of varen moeten worden en daarna kijken we samen hoe dat je op zo'n schip kunt vertoeven. Het gaat mij dus in eerste instantie om de rompvorm. Daar zit namelijk de efficiency van varen in. Dat is voor mij de basis. Het gaat mij niet specifiek om het mooie plaatje. Hoewel ik wel moet bekennen dat iedereen die van mij een boot ziet varen altijd aangeeft "Wat vaart hij mooi en wat ziet het er futuristisch uit".

Wat voor doorbraken gaf water, als inspiratie, jou?

Ludo: Water is de belangrijkste bron van leven, vind ik. Het zout zit al in je bloed. Toen we steeds en meer geconfronteerd werden met de 'zorg voor de natuur' ben ik daar in specifieke zin een thema mee gaan vormen. Volgens mij moeten we gaan leven met de rente van de natuur. Dat betekent dat we zoveel mogelijk inspanning moeten verlenen om gebruik van fossiele grondstoffen uit te schakelen.

Is je droom om een ultieme zeilboot te maken uitgekomen of nog te verwezenlijken?

Ludo: Neen, dat blijft altijd een wens, het is nooit af. Dat maakt ontwerper zijn zo fantastisch. Je kunt altijd verder, beter, sneller etc. Het is een hoge graad van sport.

Wat is voor jou een nieuwe uitdaging?

Ludo: Mijn nieuwste uitdaging is dat ZeeZilt door een investeerder met Durfkapitaal in grote mate gebouwd gaat worden en we er een heleboel navolgers in krijgen zodat we de voortzetting en perfectionering van de inherente gedachte die aan ZeeZilt vastzit kunnen verwezenlijken.

Hoe heb je kennis opgebouwd om de ultieme zeilboot te ontwerpen?

Ludo: Zelf heb ik niets anders gedaan dan rekenen, tekenen en zeilen. Als je dat heel veel en bewust doet met streven naar perfectie kom je vanzelf uit op de vorm en inhoud van wat daarvoor nodig is. En ik heb het waarschijnlijk ook in de genen. Ik zou geen leven zonder 'leven met, op en aan het water' kunnen voorstellen.

Op welke plekken kwam je werk voor het eerst onder de aandacht?

Ludo: Rond 1985 werd ik plotsklaps gevraagd voor het meedenken en ontwerpen voor een Americas Cup Team. Dat was de Australische tegenstander overigens en die hadden nog nooit gewonnen. Dus die zochten een fanaat op 'snel zeilen met veel materiaalkennis'. En, misschien wel een beetje gek. Maar het was de eerste dag dat ik een faxmachine aanzette en meteen rolde daar 17 meter papier uit met voorschetsen van het bedachte schip door de klant.

Hoe en waar pas je kennis van oude materialen toe in het algemeen?

Ludo: Ik pas overal mijn kennis van oude materialen toe. Ik kom uit een geslacht van restaurateurs van museale houten meubelen uit de 17e eeuw. Daar stond ik als klein jongetje al in het atelier van mijn vader waar ik net boven de werkbank uit kon kijken. Je kreeg dan een stuk (oud) hout en ik moest dan voor oude beelden kleine ornamentjes hakken en bijmaken. Ik was geloof ik toen acht jaar oud. Dat is altijd zo gebleven. Ik heb een tekenbord en een werkbank. Daar werk ik elke dag aan.

Hoe maak je jouw ecologische bouwmaterialen, zoals composiet?

Ludo: Mijn materialenkennis bouwde ik op uit experiment met composieten maken van allerlei soorten materialen. En ik kreeg er ook naam in. Plotsklaps stond er een vertegenwoordiger van DSM voor de deur met kunststofweefsel. "Kunt u daar iets mee?" was de vraag. Ik ben gaan experimenteren en daar kwam toen het materiaal Robiplex uit voort. Met dat materiaal, Dyneema geheten, konden we boten bouwen van 6 mm. huiddikte. Die waren superlicht. Er kwam Koolstof bij en vervolgens heb ik Koolstofmasten gemaakt voor de Nederlandse Olympische zeiler Roy Heiner. Die ontwikkeling met kunststoffen was in de tachtiger jaren booming. Nu zou ik dat niet meer doen. Maar dat was toen de tijd. DSM levert overigens nog steeds zeildoek en bootlijnen van Dyneema. Later bleek ook nog dat het door mij ontwikkelde materiaal geschikt is voor toepassing in kogelwerende producten. Sinds 2000 heb ik mij volledig op natuurlijke grondstoffen gericht.

Wat voor materiaal combinaties gebruik je voor boot sculpturen?

Ludo: Voor bootsculpturen gebruik ik een speciaal door mij ontwikkeld materiaal. Die kennis daarover geef ik niet prijs. Dat is het geheim van de smid. Het is wel, wat mijn gevoel betreft, alsof ik een kleine boot bouw.

Welke eigenschappen zijn van belang voor een boot sculptuur?

Ludo: Voor een boorsculptuur is de belangrijkste factor: de werkelijkheid verbuigen. Ik abstraheer elke functie die het zou moeten hebben om te varen. Maar als je de berekeningen van het sculptuur goed kunt lezen weet je zeker dat het als boot goed vaart. Dat is niet iets wat de -niet kenner van boten- ziet. Die ziet de abstractie. Kenners van boten zien wel dat het, in essentie, kan varen. Watermensen en Landmensen zijn geheel verschillend van wat ze wel en niet zien.

Wat is het moeilijkste tijdens het creatieproces van een boot sculptuur?

Ludo: Het moeilijkste vind ik zelf om, als ik bezig ben, een nieuwe invalshoek te ontdekken. Meestal zit het sculptuur al in het materiaal. Mijn opdracht, en die is soms zwaar, is om het eruit te halen.

Maak je boot sculpturen op schaal, naar aanleiding van bestaande jachtboten?

Ludo: Hoewel abstracte vormen de uitkomst geven, op schaal maak ik ze altijd. Als ik van iemand de opdracht krijg om een sculptuur van zijn boot of jacht te maken voel ik mij verplicht om de essentie minstens te laten kloppen. Anders kent de opdrachtgever zijn eigen schip niet. En dat is wel de bedoeling.

Zou je ooit een bootsculptuur willen maken met het formaat van een jachtboot?

Ludo: Elk jacht is voor mij een sculptuur. Dat zit in mijn hoofd. Ik blijf ontwerper van jachten, grote en kleine. Ik schets aan het tekenbord sculpturen en ik teken even later de bouwtekening daarvan. Of dat nu een abstractie is, of dat het een varend jacht voor mensen moet worden. Eigenlijk, en dat is misschien wel waarom mensen mijn varende jachten zo bijzonder vinden, eigenlijk is elk jacht van mij een sculptuur.

Wat voor restauratie werkzaamheden heb je verricht aan jachtboten en beelden?

Ludo: Ik restaureer alles wat in oorsprong goed gemaakt is en wat, door de tijd en het gebruik, slijtage heeft opgelopen. Laatst heb ik nog twee zandstenen haardbeelden (Bacchus en Fortuna circa 1650) geheel gerestaureerd. Het zou goed zijn als die kunde en vaardigheid blijft gewaardeerd en toegepast. Ik vrees echter dat ik tot een uitstervende beroepskunstenaarspopulatie behoor.

In wat voor soort omgeving wil je jouw sculpturen graag terug zien?

Ludo: Alle beelden en sculpturen van mij kunnen overal. Zelfs op een rotonde. Maar als ik het voor het zeggen heb zou ik graag opdrachten willen van mensen die in een waterpartij een beeld willen of dicht bij de waterrijke omgeving. Mijn beelden verbinden landen met water en niet alleen omdat ik meer van water houdt maar gewoon omdat de zee groter is dan het land.