Wat is jouw (strip) motto of quote?

Marcel: Als ik een wandtegelspreuk moet kiezen, zou het waarschijnlijk "Doe wat je wil" (naar Rabelais) moeten zijn.

Wat betekenen strips voor jou?

Marcel: Het is misschien wat ongewoon om zo jong al een passie ontdekt te hebben waarin alles zo'n beetje op zijn plaats valt, maar ik heb nooit wat anders gewild. Schrijvers moeten het zonder beelden doen, schilders zonder tekst, en striptekenaars hebben beide wapens in handen. Je moet er wel mee om weten te gaan, natuurlijk. In plaats van een bastaardmedium zou ik strips juist een bijzondere synergie van uitdrukkingsvormen willen noemen. Is er in de kunst ooit iets expressievers uitgevonden dan rondspringende zweetdruppels?

Hoe lang ben je al als strip artiest bezig en hoe lang wil je nog in dit beroep werken?

Marcel: Ik heb als klein kind al getekend en vanaf een jaar of 7, dus toen ik een beetje kon schrijven, heb ik strips gemaakt. Voorbeelden waren altijd voor handen en mijn ouders hebben me gestimuleerd om door te gaan. Mijn eerste publicaties waren voor de schoolkrant (uiteraard, zou ik bijna zeggen) en vanaf mijn studietijd kwam mijn werk in allerlei kleine blaadjes terecht. Ik hoop het nog lang vol te houden, al ziet de toekomst er onzeker uit. Het is wel zo, dat je om den brode aanverwante dingen kunt aanpakken, zoals copywriting, illustraties, storyboarden enzovoort. Al met al publiceer ik nu al een jaar of dertig. Vaak zijn dat niet zulke grote oplages, maar wel internationaal.

Kun je iets vertellen over jouw werkproces?

Marcel: Ik houd al een jaar of twintig schetsboeken bij, waarin alle invallen een plekje krijgen. Soms duurt het lang voor ik weet wat ik kan gebruiken, en waarvoor. Als ik aan een boek werk, zijn er sleutelscenes die ik helder voor me zie; die teken ik het eerst. Later valt de rest op zijn plaats. Ik schrijf nooit een verhaal helemaal uit - hooguit een rode draad - want wat je nog niet weet, vul je met je inspiratie aan. Dat vlammetje mag niet uitgaan, anders wordt het saai uitvoerend werk. En natuurlijk moeten vertellen en tekenen samengaan. Zoals hierboven gezegd is dat de essentie van het medium. Ik werk het liefst met papier en inkt; penseel of markers. Alleen inkleuren doe ik nu bij voorkeur digitaal.

Welke onderwerpen teken je?

Marcel: De laatste tien, twaalf jaar houd ik me bezig met de Middeleeuwen. Middeleeuwse kunst inspireert me omdat het er zo vreemd uitziet, maar het heeft ook veel strip-achtige eigenschappen, zoals het verhalende aspect.

Welke striptitels zijn van jouw hand?

Marcel: Sin Qua Non is mijn eerste boek, uitgegeven in 2005, in mijn 'Middeleeuwse stijl'. Ik heb mijn manier van tekenen een paar keer gewijzigd, voor de afwisseling zogezegd. Verder zijn verschenen: Dr. Molotow, Mandragoora, Thank You It's Ugly en Onbegrijpelijke verhalen.

Wat is jouw bijdrage aan Undergroundstrips?

Marcel: Moeilijke vraag, dat kunnen anderen beter bepalen dan ik zelf. Wat underground of mainstream is, is ook maar relatief en hoe "belangrijk" die dingen zijn, al helemaal. Ik heb over dit soort zaken wel een mening, maar ieder moet die maar voor zichzelf bepalen.

Wat moet een striptekenaar volgens jou in huis hebben?

Marcel: Hij of zij moet, zoals elke kunstenaar, iets te melden hebben. Een goed verhaal met matige tekeningen is meer waard dan andersom, al let ik veel op stijl. Verder kun je moeilijk in algemene termen hierover iets afspreken, want er bestaat ongelooflijk veel afwisseling.

Wat ervaar je als je in je eigen stripboeken bladert?

Marcel: Een merkwaardige mengeling van trots en kromme tenen, want ik zie ook veel kleine foutjes.

Je schrijft ook voor het tijdschrift Zone 5300. Kun je iets meer over dit tijdschrift vertellen en jouw rol hierin?

Marcel: Zone 5300 bestaat al sinds 1994 en vanaf het begin hoor ik bij de redactie. Ik schrijf artikelen en recensies en bepaal mede de inhoud. Mijn inbreng is vooral het binnenhalen van buitenlandse striptekenaars.

Je hebt ook prijzen en awards gekregen. Welke en wat deed dat met je?

Marcel: In 1992 ontving ik op de Haarlemse Stripdagen een aanmoedigingsprijs; in 2008 een prijs voor beste graphic novel (voor mijn bewerking van Dante's Inferno) en dit jaar de Stripschapprijs, dat is dan voor je gehele oeuvre. Het is uiteraard mooi om erkenning in die vorm te krijgen, want het is een eenzame bezigheid en het contact met je publiek is spaarzaam. Dat is een keuze, maar wel iets voor de volhouders.

Wat is jouw top 3 van striptekenaars?

Marcel: Paul Bodoni. Jacques Tardi. Richard Corben. Al wisselt dit natuurlijk van dag tot dag, ik ben niet zo van de lijstjes.

Maak je ook andere dingen dan stripboeken?

Marcel: Ja, ik maak ook illustraties, linosnedes, schilderijen en beeldjes. Daarnaast schrijf ik ook artikelen.

Binnenkort komt je project: de biografie van Jheronimus Bosch, uit. Hoe beleef jij het om aan zo'n project te mogen werken?

Marcel: Jheronimus komt in september uit, bij uitgeverij Lecturis. Ook komen er (minstens) drie vertalingen uit. Het is het langste en meest intensieve project dat ik tot nu toe gehad heb; ruim vier jaar zit er in, inclusief historisch onderzoek en de zakelijke kant. Het was een hele uitdaging om me aan de historische feiten te houden. Van Jeroen Bosch weten we maar weinig. Toch moest ik doen of ik er bij was en een geloofwaardig levensverhaal vertellen – dat nog onderhoudend moest blijven ondanks een brave levenswandel die tussen atelier en kerk bleef. Het gaat over zijn familie, want die bestond grotendeels uit schilders, die samenwerkten in het atelier.

Wat vind je intrigerend aan Bosch?

Marcel: Wat ik erg leuk en boeiend vond, is zoveel mogelijk misvattingen en mythologie over Bosch tegen te gaan. De man was wel geniaal, maar niet gek of zo. De tijd waarin hij leefde was vol onzekerheden en angsten; dat reflecteert hij in zijn schilderijen, dat probeer ik zo'n beetje mee te geven.