Beschrijft speelfilms met een beeldbreedte van 16 millimeter. Bij stomme films zijn de beelden aan beide zijden geperforeerd; bij gesproken films slechts aan één zijde, aangezien de andere zijde als geluidsspoor fungeert. De 16-millimeterfilm kwam in 1923 op de markt voor amateurgebruik en ontwikkelde zich tot een standaardmedium voor thuisfilmmakers en voor cineasten die hun werk niet voor algemene vertoning in bioscopen wilden produceren. Filmmateriaal van dit formaat wordt doorgaans gebruikt voor onafhankelijke films, documentaires en educatieve films.

Super 16 mm, een beeldformaat voor speelfilms dat in 1971 op de markt kwam, heeft een 40-46% groter beeldgebied dan standaard-16 mm-film. Dit formaat wordt vaak gebruikt om films te vergroten tot 35 mm voor bioscoopvertoning, aangezien de productiekosten van Super 16 mm lager zijn.

Verwijst naar de stijl van tapijten die sinds de 20ste eeuw in de Chinese regio Tianjin worden vervaardigd. Kenmerkend voor deze stijl is een weeftechniek waarbij de pool is samengesteld uit vijf strengen van met de machine gesponnen wol. De pool wordt in drie diktes aangetroffen: 9 mm, 13 mm en 16 mm.