Techniek voor het tekenen van de contouren van een voorwerp tekent, waarbij niet naar de tekening maar naar het voorwerp wordt gekeken.

De buitengrens van een voorwerp of vorm, voornal als het volume of massa suggeert.

Wordt gebruikt voor boeken die niet de gebruikelijke rechthoekige vorm hebben, zoals ronde, driehoekige of veelhoekige boeken.

Kaarten waarop met behulp van contourlijnen de hoogte en de structuur van een bodem worden aangegeven, vaak zonder dat nog andere gegevens worden vermeld.

Geleidingsgereedschap dat wordt gebruikt om vormen te kopiëren.

Aanduiding van de scherpte die fotografische films kunnen weergeven.

Schuurmachines waarin het schuurpapier is vastgezet op een smalle verticale trommel die op de werktafel van de machine is geplaatst.

Schuurmachines die zo zijn gevormd dat ze kunnen worden gebruikt om ingewikkelde vormen glad te maken.

Verwijst naar de stijl van Oudgriekse vaasschilderkunst die de overgang vormde tussen de stijl met de zwarte en de stijl met de rode figuren. Een van de kenmerken is dat sommige figuren werden geschilderd in de stijl van de zwarte figuren en andere, vaak de vrouwelijke, geen gegraveerde contouren hadden maar waren omlijnd met een kwast. Rond 530 v. Chr. banden enkele schilders de stijl van de zwarte figuren volledig uit en omlijnden alle figuren. Maar vervolgens schilderden zij de achtergrond zwart, waardoor de overgang naar de stijl van de rode figuren werd bewerkstelligd.

Te onderscheiden van 'omtrektekeningen' vanwege het feit dat de lijnen in contourtekeningen ook de voornaamste ruimtelijke hoeken in het silhouet volgen. Verschillend van 'contourkaarten' die regelmatig de omtreklijnen van verhogingen afbeelden. Verschillend van 'cross-contour drawings' waarin de lijnen de omtrek overdwars over het oppervlakte van de vorm volgen.

Tekentechniek waarbij lijnen in allerlei richtingen over de vorm bewegen, in plaats van alleen langs de rand.

Wordt gebruikt voor tekeningen waarin de lijnen de omtrek overdwars over het oppervlakte van de vorm volgen. Verschillend van 'contourtekeningen', waarin de lijnen de randen van de vorm volgen.

Verwijst in het algemeen naar de stijl in de schilderkunst, architectuur en kunst die in Europa en de Verenigde Staten bloeide van circa 1890 tot 1910. De stijl kenmerkt zich door de nadruk op vloeiende, golvende en kronkelende lijnen of contouren op basis van organische vormen, en door het gebruik van moderne materialen als ijzer en glas.

Verwijst naar de periode die begon met het stabiliteit brengende bewind van Harivarman IV (1074-1081 n. Chr.) en Jaya Indravarman II (1113-1145 n. Chr.) en die een bloeitijd kende van de 11de eeuw tot halverwege de 12de eeuw. In de architectuur wordt deze periode gekenmerkt door opvallende kalangroepen, de zogeheten Zilveren, Gouden, Ivoren en Koperen Torens, die langs heuvelterrassen zijn aangelegd volgens zaagtandvormige grondplannen en met contouren die doen denken aan de prasat van de Khmer. Andere architecturale kenmerken in deze periode zijn lancetbogen, vaak in drievoudige vorm, boven deuren of blinde deuren, sobere pilasters, profielen, kolonetten die verticaal tegen rijen ornamentatie in de vorm van bladwerk zijn geplaatst, en friezen welke in beeldgesneden steen zijn gedecoreerd met het motief van de 'vrouwenborst'. Later in deze periode leidt versobering van deze stijl tot een helderdere structuur van de kalan en bouwvolumes. In het beeldhouwwerk wordt deze periode gekenmerkt door beelden van mythologische dieren, bijvoorbeeld makara als hoekstukken, maar ook serpenten, olifanten en garua's en leeuwenfiguren als atlantiden met tanden.

Chinese verhalende landschapsschilderstijl die wordt geassocieerd met de Tang-dynastie. De naam is ontleend aan het gebruik van heldere minerale kleuren door de kunstenaars. Exponenten van deze stijl zijn Qian Xuan, Zhao Mengfu en Li Sixun. Li Sixun (651-716) wordt beschouwd als de grootste meester van de stijl en is met name vermaard om zijn gebruik van kleuren en goud voor rotscontouren, decoratieve elementen en architectuur. De stijl werd voortgezet door een aantal vroege hofschilders uit de Mingperiode.

Chinese schildertechniek met contouren en definitie, waarbij uitsluitend inkt wordt gebruikt om schaduwen, diepte en textuur aan te brengen in het werk.

Houtsneden in meestal drie of vier nuances van één kleur. Voor elke nuance wordt een blok gesneden met telkens een deel van de voorstelling. Deze blokken worden over elkaar heen afgedrukt. Term ook gebruikt voor de combinatie van camaïeu-houtsneden en clair-obscur-houtsneden, namelijk een sleutelblok voor de contouren aangevuld met blokken voor de kleurnuances. Vanaf het begin van de 16e eeuw toegepast.

Verwijst naar een schilderstijl die wordt vereenzelvigd met een groep Franse kunstenaars in de jaren 80 van de 19de eeuw en die zich kenmerkt door een helder en gelijkmatig kleurgebruik, sterke blauwe of zwarte contourlijnen en minimale vormgeving op de wijze van cloissoné-email.

Verwijst naar een dikke, los gesponnen draad of koord. Cordonnet wordt vaak gemaakt van zijde van mindere kwaliteit. Het wordt gebruikt voor contourpatronen bij het maken van kantwerk, voor garneersel of franje, en voor andere toepassingen waarbij de stof niet sterk hoeft te zijn.

Portretfoto-vergrotingen op gaslichtpapier, meestal ovaal, geretoucheerd (verzachte contouren) en gekleurd in pasteltinten, ingelijst; populair in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog.

Wordt gebruikt voor het procédé waarbij deeltjes zich mengen en zich verplaatsen van een gebied met een hogere naar een gebied met een lagere concentratie, en voor de transmissie en reflectie van licht. Het effect van zulke procédés, zoals het verzachten van scherpe contouren op een foto, is hier ook bij inbegrepen.

Netten gebruikt als camouflagemiddel; de netten breken de contouren van het gezicht. Ontwikkeld in de Tweede Wereldoorlog.

Groep lettertypen die worden gekenmerkt door zware fronten en hoekige contouren. Ze zijn verwant aan Gotische handgeschreven schriften.

Verwijst naar het werk van een groep schilders aan de Amerikaanse westkust, die actief waren in de jaren 60 van de 20ste eeuw. De stijl, waarvan de naam in 1959 werd bedacht door criticus Jules Langsner, wordt gekenmerkt door het gebruik van grote vormen met scherpe contouren die zich van hoek tot hoek over het doek uitstrekken en die zijn geschilderd in twee of drie intense kleuren.

Verwijst naar plattegronden die het grondoppervlak van een bouwlocatie of andere locatie aangeven, meestal met hellingaanzichten en contouren.

Landkaarten die de verdeling van een bepaald kenmerk weergeven, bijvoorbeeld neerslag of vegetatie, door middel van lijnen die punten van gelijke waarde met elkaar verbinden.Te onderscheiden van ‘contourkaarten’ omdat isolijnenkaarten juist niet de hoogteverdeling van een landschap weergeven.

Een type kylix dat in zijn algemene proporties lijkt op type B maar met een discontinue contour. De lip steekt vaak uit ten opzichte van de kom en er zit een lijst (verhoogde ring van klei) tussen de steel en de voet.

De techniek van het contrasteren van licht en donker binnen een afbeelding, met name in een afbeelding waar de vormen grotendeels door het samenkomen van lichtere en donkerdere gebieden - en dus niet door scherpe contouren- zijn vastgelegd.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door het Mangareva-volk. Er zijn nog maar weinig Mangareva-kunstwerken bewaard gebleven, aangezien de meeste in de 19de eeuw op last van missionarissen zijn vernietigd. De weinige nog resterende beeldhouwwerken en fragmenten laten zien dat de Mangareva-figuren rechthoekige contouren hadden.

Kloskant met doorlopende draden, meestal met zeshoekige mazen, ʺʺijsgrondʺʺ, de motieven zijn meestal in linnenslag met een dikkere contourdraad. Komt voor vanaf de 18de eeuw.

School van miniatuurschilderkunst die in verband wordt gebracht met de staat Mewar in Rajasthan, een belangrijk centrum van de Rajput-cultuur. De bevolking in deze regio beleed een strenge vorm van het hindoeïsme, en Mewar was het laatste Rajput-machtscentrum dat ten prooi viel aan de Mogols. Sinds de 17de eeuw of nog eerder vormt Mewar een van de belangrijkste en productiefste scholen van Rajasthani-schilderkunst. De stijl wordt gekenmerkt door krachtige contouren, een zeer helder coloriet en enigszins archaïsche conventies, bijvoorbeeld het (narratief) tonen van opeenvolgende episoden binnen één afbeelding. Het traditionele aspect van de Mewarkunst wist lang stand te houden, in weerwil van invloeden van de Mogols, Deccan en Europeanen, hetgeen toe te schrijven is aan het behoudende karakter van dit Rajputhof en de traditionele structuur van de kunstenaarsfamilies. De kunstenaars verwerkten de typische Mewar-details op consequente wijze in hun werk, zoals lokale architectuur en flora en fauna. In de 17de eeuw maakte de inheemse traditie van mythologische en poëtische manuscriptillustraties hier een ware wedergeboorte door. In de 18de eeuw gingen de door de Mogols geïnspireerde hofportretten en beeldvertellingen een prominentere rol spelen. Na 1947, het jaar waarin de vorstendommen werden ontbonden en er een eind kwam aan het koninklijk mecenaat, verdween de stijl naar de achtergrond.

Chinese schildermethode of -techniek, waarbij gekleurde gewassen inkten zonder contouren wordt gebruikt.

Japanse schilderstijl waarbij zonder contouren wordt geschilderd.

Kaarten waarop het karakter van zeebodems, de contouren van zeebodems en kustlijnen, diepten, getijden en stromingen in een bepaalde zee of in een bepaald kustgebied worden weergeven.

De zichtbare grens van een vorm waarbij geen rekening met inwendige aspecten wordt gehouden; verschilt van een 'contour', waarbij zich een vorm binnen de omlijning kan bevinden.

Te onderscheiden van 'contourtekeningen', die zowel de voornaamste ruimtelijke omtreklijnen als het silhouet afbeelden.

Techniek voor het kopiëren van een tekening door gaatjes te prikken in de contouren en door kalk- of grafietpoeder te gebruiken om ze op een onderliggend oppervlak over te brengen.

Voorbeelden van een instrument dat is uitgevonden door Gilles-Louis Chrétien (1754-1811) voor het maken van profielportretten, doordat de contouren van de schaduw van het model konden worden gevolgd.

Een tekening of afdruk die is gemaakt met een physionotrace, een apparaat om profielportretten te produceren. Met een stift volgde men de contouren van de schaduw van het model.

Verwijst naar de oriëntaliserende fase van de Griekse kunst in Korinthe, van circa 720 tot 620 v. Chr., die min of meer samenvalt met de proto-Attische fase in Athene. De proto-Corinthische aardewerkstijl ontwikkelde zich in de 8ste eeuw v. Chr. in Korinthe en heeft zich tot circa 640 v. Chr. gehandhaafd. De stijl wordt gekenmerkt door vaatwerk, meestal bekers, kannen of cassolettes, met aanvankelijk nog geometrische decoraties maar later ook dieren- en mensenfiguren, soms ook voorzien van oriëntaliserende kromlijnige ornamenten. De latere voorbeelden onderscheiden zich door de ronde vormen en de dynamische figuren, als contour en silhouet uitgewerkt, waaraan ook ingesneden en witgekleurde motieven zijn toegevoegd.

Verwijst naar een stijl die zijn oorsprong heeft in het Mexico van het einde van de 18de eeuw. In de architectuur heeft de stijl zich ontwikkeld uit de Spaanse barok; hij wordt gekenmerkt door rijke, beeldgesneden façades met herkenbare taps toelopende estípites, fel gekleurde exterieurs van geglazuurde tegels, en portalen, vensters en dakniveaus met verschillende geometrische contouren. De stijl werd voor het eerst toegepast in Mexico Stad, in de façade van het Sagrarium van de Catedral Metropolitana (1749-1768), een ontwerp van de architect Lorenzo Rodríguez, en verspreidde zich daarna snel.

Verwijst naar de stijl en beweging in de Italiaanse kunst en literatuur die tussen 1860 en 1870 hun bloeitijd doormaakten in Milaan. De stijl is gebaseerd op een sterke weerstand tegen de waarden en zelfgenoegzaamheid van de middenklasse. Schilders die in deze stijl werkten, zoals Filippo Carcano, Eugenio Gignous en Luigi Conconi, maakten gebruik van zachte contouren, open penseelwerk, dikke lagen verf, een beeldend samengaan van figuur en achtergrond, en een samenspel van kleuren dat de filosofie van deze beweging met betrekking tot het samengaan van de kunsten benadrukte. In vroege werken in deze stijl werden leden van de adel of literaire figuren geportretteerd. Latere werken waren een voorbode van symbolistische werken.

Techniek voor het produceren van een schilderij door het invullen van contouren en afgebakende schaduwgebieden met een aangeduide verfkleur, meestal verkrijgbaar in een pakket. De techniek werd in de jaren vijftig van de 20ste eeuw commercieel ontwikkeld in de Verenigde Staten en was bestemd voor amateurs. Hij was echter gebaseerd op een techniek die al zou zijn gebruikt in de Renaissance en eerder nog eerder voor het aanleren van schilderen en om assistenten van een meester te helpen bij het schilderen van grote fresco's. Moderne technieken voor schilderen op nummer maken meestal gebruik van kleine potjes met verschillende kleuren verf die apart zijn genummerd, en gebieden en patronen op een bord of doek die zijn gemarkeerd met de corresponderende nummers van deze kleuren. De schilder voltooit het schilderij door de gebieden op te vullen met de aangeduide kleuren.

Systeem van lichten die zijn geplaatst om de contouren van architectonische kenmerken zoals deuren, ramen of daklijnen aan te geven.

Verwijst naar een type marmeren beeldjes met gevouwen armen, die werden vervaardigd in de Cycladische archipel tijdens de vroeg Cycladische periode, grofweg tussen 2800 of 2600 en 2300 v. Chr. Dit type, genoemd naar de archeologische vindplaats, kenmerkt zich door een schoppenvormig hoofd, afgeronde contouren en een algemener gebruik van insneden om de anatomische details weer te geven.

Chinese schildertechniek met brede streken zonder contouren, vaak met de zijkant van het penseel. Veelvuldig gebruikt tijdens de Zuidelijke Sung-periode.

Bij fresco's, het overbrengen van een uitgeprikte tekening op de uiteindelijke kalklaag door die te bestuiven met een met houtskoolpoeder gevulde, stoffen zak, waardoor de contouren van het ontwerp op de pas aangebrachte intonaco te zien zijn

Zware stukken wapenuitrusting die aan de borstplaat zijn geschroefd en zijn gevormd naar de contouren van de linkerschouder, om ook de linkerkant van de borst en bovenarm te bedekken. De onderste rand steekt uit om ook de rechteronderarm, die de teugels vasthoudt, gedeeltelijk te beschermen. Ze werden gebruikt als versterkingsstukken voor een toernooiuitrusting.

Beschrijft kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van het eiland Tikopia. De bevolking van Tikopia is vooral bekend om de beeldgesneden houten artefacten en persoonlijke ornamenten. Het snijwerk van de neksteunen van de Tikopia, met de contouren van een halvemaan, is zeer bijzonder.

Verwijst naar de stroming in de late 19de eeuw en de vroege 20ste eeuw die werd vertegenwoordigd door Britse en Amerikaanse kunstenaars als George Inness, James McNeill Whistler en Dwight Tryon. De stroming gaf vorm aan een schilderstijl die leek op het impressionisme en die werd gekenmerkt door zacht, diffuus licht, gedempte tinten en objecten met vage, nevelige contouren; de stroming dwaalde af van het impressionisme en ging symbolistische trekken vertonen, zoals het gebruik van neutrale paletten, uitdrukkingen van beschouwende aard en een subjectieve stijl waarin het creëren van een sfeer of stemming centraal stond.

Het vastleggen van de samenstelling van een oppervlak, met het reliëf en de locaties van de natuurlijke en de door mensenhanden gemaakte kenmerken, meestal aangegeven door middel van contourlijnen.

Borduursteek om zowel rechte als kromme lijnen mee te borduren. Wordt gebruikt om contouren aan te geven en om de stelen van bloemen mee te borduren.

Trapvormige veranderingen in de contouren van een object, zoals het overgangsgedeelte van een fles tussen de smalle hals en de bredere buik.

De omtrek, vorm of kenmerkende configuratie van een object met inbegrip van zijn contouren; de uiterlijke verschijningsvorm of buitenste begrenzing van het object.

Verwijst naar de Britse literaire en artistieke beweging die in 1914 werd opgericht door Wyndham Lewis en leden van het ‘Rebel Art Centre’. De werken, waaronder schilderijen, prenten en foto’s, waren geïnspireerd door het Italiaanse Futurisme en kenmerken zich door sterke contouren en duidelijke, hoekige vormen die aan machines doen denken.

The Wandjina-stijl wordt gerekend tot de oudste gedocumenteerde rotskunststijlen. Werken in deze stijl worden aangetroffen in het centrale noorden van de Australische Kimberleys, op afgelegen locaties. Rotsschilderingen in de Wandjina-stijl beelden menselijke figuren met een rond hoofd af, met daaromheen een contourlijn in rood oker, in het bijzonder rond het hoofd. De figuren hebben meestal opvallend grote ogen en neuzen, maar de mond ontbreekt. Figuren in de Wandjina-stijl variëren in grootte tussen minder dan 40 centimeter tot meer dan drie meter hoogte. Er zijn ook dierlijke figuren afgebeeld in deze stijl.