Zijn je schilderijen altijd gerelateerd aan bepaalde woorden?

Connie: Nee, niet specifiek aan bepaalde woorden, maar tekst en beeld hebben wel altijd met elkaar te maken. De ene keer ga ik uit van het schilderij en maak ik er een gedicht bij. De andere keer schrijf ik een tekst en maak ik er ter illustratie een afbeelding bij. Soms illustreer ik verhalen van anderen. Ook heb ik een keer een schilderij gemaakt dat werd verwerkt in een boekcover.

Hoe kom je op ideeën voor je schilderijen?

Connie: In het begin ging ik vooral uit van afzonderlijke thema's, zoals dieren, portretten, seizoenen. Met de bijbehorende gedichten en verhalen verwerkte ik ze tot dunne, betaalbare cadeauboekjes. Daarvan heb ik nog genoeg materiaal liggen om er in de toekomst nog een te maken. Daarna schreef ik een reisboek, waar ik een serie schilderijen bij maakte die diende als illustratie. Nu maak ik eigenlijk alleen maar series schilderijen. Zo ben ik momenteel bezig met "Stadssonnetten" en "De Friese Elf Steden". In de toekomst komen daar de projecten "Berlijn" en "Mediterrane landen" bij. Reizen is de laatste jaren dan ook mijn grootste inspiratiebron. Daarnaast wil ik tekst en beeld nog dichter bij elkaar brengen door woorden op het doek zelf te gaan verwerken.

Wat voor soort boeken schrijf je?

Connie: Van alles wat: educatieve boekjes, spannende romans, biografieën, cadeauboekjes, reisboeken, verhalenbundels, gebundelde columns en een meer dan 700 pagina's tellende cursus Poëzie Schrijven.

Schrijf je wel eens samen met andere auteurs?

Connie: Ja, dat heb ik tweemaal gedaan. "Jeugdboeken 2002/2003", een uittrekselboek, heb ik samen met Jackie Groenhuisen geschreven en de misdaadroman "Buitenspel" met Gerard Nanne, voor wie ik meer dan tien jaar thrillers heb geredigeerd.

Kan je iets meer vertellen over je boeken die volgend jaar uitkomen?

Connie: Volgend jaar verschijnt de spannende liefdesroman "Boerenbedrog", geïnspireerd op het populaire tv-programma "Boer zoekt vrouw", hier "Hartenboer" genoemd. Ook hier gaat het om een onschuldig, romantisch entertainmentprogramma, maar - door een samenloop van onvoorziene gebeurtenissen - loopt dit uit op een bloeddorstig drama met verstrekkende gevolgen. Hiervan wordt vooral de vrijgezelle boerendochter Carla Diepenheim de dupe. Vlak voor het definitieve keuzemoment, waarin boer Wouter Kunne kenbaar moet maken met welke vrouw hij verder wil, verstuikt ze haar enkel en kan ze haar plannetje om hem haar liefde te verklaren niet uitvoeren. In plaats daarvan is ze genoodzaakt de veel jongere en net afgestudeerde huisarts Bart de Boer te consulteren. Tijdens haar bezoek aan hem gebeurt er iets verschrikkelijks op Wouters boerderij. Doordat de personages elkaar op verschillende manieren bedriegen, lijkt het oplossen van de schuldvraag een ondoenlijke zaak.

Zou je het leuk vinden als je boeken verfilmd worden?

Connie: Ja, natuurlijk, maar dat is geen eenvoudige zaak. Vorig jaar was ik nauw betrokken bij verregaande plannen om "Het Lied van de Lijster" van Gerard Nanne te verfilmen. Helaas is dit project helemaal stil komen te liggen vanwege uiteenlopende artistieke beweegredenen. Er zijn tal van factoren, waarvan geldtekort wel de belangrijkste is, waardoor filmmakers besluiten een boek niet te verfilmen. Als lid van de scriptcommissie bij IFAN (Independent Film Artists Network) beoordeel ik zelf filmscripts op inhoud en haalbaarheid, dus ik weet waar ik over praat. Desalniettemin hoop ik ooit een ingang te creëren voor verfilming van een van mijn verhalen of boeken.

Wie vind jij een goede auteur, of wanneer ben je een goede auteur?

Connie: Goede schrijvers vind ik Jessica Durlacher, Anna Enquist, Oek de Jong, om er maar een paar te noemen. Ik lees bijna uitsluitend werk van Nederlandse auteurs, omdat hun schrijven oorspronkelijk is zonder tussenkomst van vertalers. Dat is belangrijk voor mij, omdat ik niet alleen voor het verhaal ga, maar -misschien zelfs nog meer- voor de manier waarop het wordt verteld. Ik vind een schrijver goed wanneer je als lezer compleet en op een originele wijze wordt meegetrokken in de sfeer. Een mooie zinsopbouw en stijl zijn daar onlosmakelijk mee verbonden. Ooit hoop ik het niveau van genoemde auteurs te bereiken.

Welke voordelen heeft het aangesloten zijn bij een kunstenaarsvereniging voor jou?

Connie: De grootste meerwaarde vind ik dat je je onder gelijkgestemden bevindt en dat je ervaringen en tips met elkaar kunt uitwisselen. Daarnaast vind ik het een praktisch voordeel dat je met meerdere kunstenaars aan een expositie kunt deelnemen, waardoor je de individuele kosten kunt drukken en tegelijkertijd een groter en gevarieerder aanbod creëert voor geïnteresseerden.

Welke gebouwen wil je nog eens een keer schilderen?

Connie: In principe is elk gebouw interessant. Het lijkt me boeiend om bedrijfslocaties te portretteren in mijn eigen schilderstijl, die ik "kunst in beweging" noem. Daarmee symboliseer ik de vooruitgang, de groei, zowel in de kunst als in algemene zin. Door middel van vreemde draaiingen in mijn afbeeldingen symboliseer ik verandering. In feite kan ontwikkeling alle kanten op, niets staat vast; het is maar wat je zelf wilt, afhankelijk van behoefte en trends.

Waar kunnen we je werk bekijken?

Connie: Elk jaar probeer ik wel aan een aantal exposities deel te nemen. Zo hangen er zeker tot halverwege 2014 schilderijen met korte tekst- fragmenten (zowel proza als poëzie) in NH Schiphol Airport en staat er in de herfst in de Agnietenkapel te Gouda een gezamenlijke expositie met leden van "Kunstkring Binnenkijken" op stapel. Ook neem ik 26 januari deel aan de Regionale Kunstdagen Rotterdam. Verder kunnen geïnteresseerden "De Harkalerie", zoals ik mijn gloednieuwe werk- en tentoonstellingsruimte in Hekendorp (bij Gouda) noem, op afspraak bezoeken. Daarnaast geef ik overal in het land op verzoek PowerPoint-presentaties over de ontwikkeling in mijn beeldend werk, in combinatie met verhalen en gedichten.

Wat is een typisch gedicht van Connie Harkema?

Connie: Dit gedicht heb ik geschreven naar aanleiding van de commotie die heerste bij een eventuele uitbreiding van het aantal wind- molenturbines in het kleine Friese kunstenaarsdorp Warns, waar ik de helft van mijn tijd doorbreng. In het gedicht heb ik de argumenten van voor- en tegenstanders naar voren willen brengen.

De windmolen

Een sierlijk gewiekt silhouet pardoes in het landschap neergezet? Of een gevleugeld gevaarte voor voorbij vliegende vogels?

Voor natuurliefhebbers een enorm debacle. Voor hen is hij een landschapvervuilend obstakel. Van verontwaardiging zijn hun woorden als kogels.

Doch de boeren varen er wel bij. In herfst en winter - hun land onproductief - waait de wind op zijn hevigst en keert voor hen - in slappe tijd - het tij. Zij nemen de herrie en slagschaduw voor lief.

De watervlakte koud en kil maakt nog eens extra het verschil. Een groot voordeel zo grenzend aan het IJsselmeer.

De windvangende torenhoge reus stelt de gemeenschap voor een keus, want hij staat voor energiezuinig gewin, in wind en weer en weet eigenlijk van geen wijken meer.