Beschrijft speelfilms met een beeldbreedte van 35 millimeter en vier perforaties per beeldje aan iedere zijde, en ongeveer 50 beeldjes per meter. Het beeldformaat van 35 millimeter fungeert reeds sedert de beginjaren van de cinematografie als standaardbreedte in de professionele filmwereld.

Camera’s die een beeld vastleggen dat half zo groot is als het conventionele 35 mm-beeld voor fotografie. Meestal is het beeldvlak 18 x 24 mm.

Super 16 mm, een beeldformaat voor speelfilms dat in 1971 op de markt kwam, heeft een 40-46% groter beeldgebied dan standaard-16 mm-film. Dit formaat wordt vaak gebruikt om films te vergroten tot 35 mm voor bioscoopvertoning, aangezien de productiekosten van Super 16 mm lager zijn.

Zwaar koord, tenminste 6,35 mm in diameter, dat is gevormd door twee of meer strengen van natuur- of kunstvezel ineen te draaien.

Als handelsmerk gedeponeerde naam voor een filmcamera- en projectiesysteem voor bioscoopfilms, ontwikkeld door technici van de Paramount-studio's. Standaard 35 mm-film werd horizontaal door een projector geleid, waardoor het formaat werd verdubbeld. Het systeem werd voor circa 70 films gebruikt, tussen 1954 en 1961.

Fototoestellen voor eenmalig gebruik met een lens met vast brandpunt en een beperkt aantal opnames. De film, meestal 35 mm, is op voorhand in de camera geïnstalleerd. Sommige wegwerpcamera’s beschikken ook over een ingebouwde flits.