Beschrijft werk dat is vervaardigd door het Afrikaanse Fulbe-volk, dat in de regio Adamawa in Nigeria en in het noorden van Kameroen leeft.

Eenvoudige damastsoort met een rechtlijnig patroon gevormd door het contrast van de weefselbinding met inslageffect en de binding met kettingeffect. De binding is meestal satijn, of keper met lange vlotters. Het wordt veel gebruikt voor eenvoudig linnen.

Te gebruiken om werken te beschrijven van de gelijknamige Afrikaanse etnische groep die leeft in Namibië.

Genus waartoe twee soorten levende herten en één uitgestorven hertensoort behoren.

Zandlopervormige trommen van het Indiase subcontinent, de Himalaya en Mongolië, met een klankkast die meestal van hout of metaal is gemaakt (en in Tibet vaak van menselijke schedels), met twee dunne vellen die rond houten ringen zijn gewikkeld en worden gespannen door veters in V-vorm met een kruislingse vetering in het midden. Aan de vetering in het midden zijn twee touwen bevestigd met knopen of met kogeltjes van hout, klei of een ander hard materiaal aan het einde; de knopen of kogeltjes slaan op de trommel wanneer deze wordt gedraaid.

Verwijst naar een blauwwitte decoratiestijl voor aardewerk uit Italië uit het begin van de 15de eeuw, bedoeld als imitatie van Damascus-aardewerk. Deze decoratietechniek kwam tot ontwikkeling als reactie op de populariteit van uit Oost-Azië ingevoerd aardewerk. Soms wordt de term als synoniem gebruikt voor 'alla porcellana', maar daarbij wordt feitelijk een ander type decoratie bedoeld.

Damast van katoen of met een ketting van katoen en een inslag van rayongarens.

Gefigureerd enkelvoudig weefsel waarin het patroon wordt gevormd door het contrast tussen twee bindingseffecten. In de oorspronkelijke vorm werd gebruik gemaakt van het ketting- en het inslageffect van dezelfde binding, meestal een satijnbinding. Hierdoor is de figurering van de verkeerde kant identiek aan die van de goede kant. Men kan echter ook twee of meer verschillende bindingen toepassen.

Het decoreren van metaal, meestal ijzer, met platte versieringen die in edelmetaal, zoals goud of zilver, worden aangebracht.

Staal versierd met golvende patronen, dat bekend staat om zijn hardheid; werd vroeger speciaal gebruikt voor de klingen van zwaarden.

Afrikaanse draagzwaarden met een gebogen kling, weelderig bewerkte en vaak van ivoor, gedragen door de koninklijke Olowo van het Yorubavolk en door hooggeplaatste stamhoofden.

Verwijst naar een sierrand voor wandtapijten, die voor het eerst rond 1714 werd ontwikkeld in de wandtapijtenfabriek Gobelins, waarschijnlijk voor de door Coypel ontwerpen reeks Don Quichotte-wandtapijten. Alentours wordt gekenmerkt door het simuleren van een brede, overdadige damastrand rond een verhoudingsgewijs klein tafereel. De rand is doorgaans gedecoreerd met trompe l'oeuil-festoenen met linten, bloemen, dieren, koorden of vruchten.

Koperwerk ingelegd met zilver en goud in knopenpatronen en moresken. Azzimina werd vanaf het eind van de 15de eeuw tot in de 16de eeuw vervaardigd in Noord-Italië, in het bijzonder Venetië, en in de Levant. Azzimina wordt soms verward met damasceen.

Ebbenboom die inheems is in India en de Andamanen. Gewaardeerd om zijn zware, slijtvaste hout.

Schildersmateriaal bestaande uit gemalen pigmenten in een emulsiedrager waarvan het olieachtige bestanddeel lijnolie of standolie is, of meestal een mengsel van standolie en damarvernis; geëmulgeerd met een Arabische gomoplossing en glycerine.

Verwijst naar de kunst en architectuur die is verbonden met de mammelukken, een krijgerskaste die Egypte en Syrië regeerde vanaf ongeveer 1250 tot de vroege 16de eeuw, en die in het Midden-Oosten meer dan 700 jaar invloedrijk en machtig is geweest. Mammeluk-architectuur was in wezen conservatief en niet erg vernieuwend, maar wel rijk en over het algemeen van zeer hoge kwaliteit. Mammeluk-architectuur wordt gekenmerkt door het gebruik van zeer fijn afgewerkte minaretten, enorme façades en portalen, en de tendens om structuren voor verschillende toepassingen te bouwen in een enkel complex. Begunstigers bouwden hun belangrijke monumenten gewoonlijk ook dichtbij elkaar. De mammelukken staan ook bekend om hun technische virtuositeit in stenen constructies; metselaars gebruikten verschillend gekleurde stenen op de oppervlakken van gebouwen. Er zijn bijna 3000 belangrijke mammelukmonumenten bewaard gebleven of bekend gebleven via teksten; de meeste monumenten in de oude wijken van Caïro, Damascus, Tripoli en Aleppo zijn mammeluks, evenals de meeste monumenten op de Haram ash-Sharif in Jeruzalem, buiten de Rotskoepel. Net als architectuur bereikten ook de overige kunsten van de mammelukperiode een hoog niveau van technische perfectie, maar staan ze niet bekend om hun originaliteit; er bestaan wel bezienswaardige voorbeelden van ingelegd metaalwerk, kalligrafie, moskeelampen en houten objecten.

Elke vernis die kan worden vermengd met olieverf en andere dekkende materialen, zoals damarvernis, als deze wordt gebruikt als een bestanddeel van een kunstenaar's verfmedium.

Verwijst naar een blauwwitte decoratiestijl voor maiolica, bedoeld als imitatie van 15de-eeuws Chinees aardewerk. De term werd voor het eerst gebruikt in de 16de eeuw, door Cipriano Piccolpasso. Dit type decoratie werd echter al eind 15de eeuw in Italië geïntroduceerd - en werd vrij populair - toen de invoer van kostbaar Chinees porselein in Europa op gang kwam. Soms wordt de term als synoniem gebruikt voor 'alla damaschina', maar daarmee wordt feitelijk een ander type decoratie bedoeld.

Een zeer dunne oplossing van damar of een andere harssoort die niet vergeelt; wordt door de kunstenaar op een droog, onvoltooid olieverfschilderij aangebracht met een verstuiver of een kwast, voordat hij met nieuwe kleuren verder gaat.

Een rood marmer dat vaak werd gebruikt in de oudheid. Het is te vinden in Cynopolis en Damarestica in Griekenland.

Te gebruiken om werken te beschrijven van de kleine gelijknamige Afrikaanse samenlevingop de Mandara hoogvlakte in de Nigeriaanse provincie Adamawa.

Papier van Duitse oorsprong, reliéf-versierd of bedrukt in goud of zilver met patronen die brokaat, damast of populaire decoratieve en figurale afbeeldingen imiteren uit de 18e en vroeg 19e eeuw.