Hoofddeksel dat ook de oren bedekt en sinds de twaalfde eeuw wordt gedragen door pausen. Vaak gemaakt van rode wol of fluweel en versierd met rood satijn, zwanendons of hermelijn. Tijdens de pinksterweek wordt een witte camauro gedragen. De term betekent ���hoofddeksel van kamelenhuid'.

Te gebruiken om werken te beschrijven van de gelijknamige Afrikaanse etnische groep die leeft in Ivoorkust.

Een klein type versierde houten voorwerpen, meestal verkocht als souvenirs en ontwikkeld door Andrew Smith in het Schotse stadje Mauchline in de eerste helft van de 19de eeuw. Dit type is vernoemd naar het stadje, hoewel het ook elders werd gemaakt. De voorwerpen waren onder meer boeken met een tartan kaft, snuifdozen en servetringen met transfergedrukte landschappen.

Wollen sjaalachtige overkleding, vaak grijsgeruit, die gewoonlijk wordt gedragen door schaapherders in het zuiden van Schotland. Geen Nederlands equivalent.

Britse zilveren munten van verschillende denominaties die als aalmoes op Witte Donderdag worden gegeven. Ze worden uitgegeven sinds de Middeleeuwen.

Stijl en cultuur van een volk van gemengde Arabisch-Berberse afkomst uit de Westelijke Sahara, in aangrenzend grondgebied van Marokko, Mali, Algerije en de Islamitische Republiek Mauritanië. Gebruik 'Mauritaans' om te verwijzen naar de producten, stijl en cultuur van mensen die binnen de grenzen van Mauritanië wonen.

Stijl en de cultuur van de antieke regio van Mauretanië in Noord-Afrika, die overlapt met delen van het huidige Marokko en Algerije.

Verwijst naar de beeldhouwkunst in steen en overige materialen uit de periode van de heerschappij van de Maurya-keizers, en meer in het bijzonder naar kunst die werd gemaakt tijdens de veertigjarige heerschappij van Ashoka, de derde Maurya-keizer (gestorven 232 v. Chr.), die regeerde over heel India. Eerdere beeldhouwkunst was over het algemeen gemaakt van hout, maar tijdens de Maurya-periode werd steen het meest populaire materiaal. In heel India verrezen gepolijste monolithische edict-pilaren met gedetailleerde, beeldgesneden kapitelen. De kapitelen, die waren gemaakt van een geelbruine zandsteen, Chunar genaamd, vormen de beste bewaard gebleven voorbeelden van keizerlijke kunst uit de Maurya-periode. De unieke glans van hun oppervlak staat bekend als de 'Maurya-glans.' De onderwerpen van de kapitelen betreffen vaak aspecten van het boeddhisme in symbolische termen, evenals de positie van Ashoka als verlicht wereldheerser. De stijl van beeldsnijden is sterk beïnvloed door Perzische, of meer in het bijzonder, Achaemenidische, beeldhouwkunst. De praktijk van het oprichten van monumentale zuilen is mogelijk afkomstig uit India; recent bewijs wijst erop dat de edict-zuilen van Ashokan hun oorsprong vinden in een oude traditie van een cultus van de kosmische zuil, de 'Axis Mundi.' Slechts enkele Mauryaanse figuurbeelden zijn bewaard gebleven: de vroegst bekende twee beelden van Jain Tirthankaras en enkele yakshi- en yaksha-figuren (vrouwelijke en mannelijke aardegeesten). Deze beelden zijn bekend om hun monumentale en weelderige karakter. De oudste bewaard gebleven Indiase architectuur dateert uit de Maurya-periode: deze uit steen gehouwen kamers die door Ashoka voor monniken werden gebouwd, vormden het begin van een lange Indiase traditie die belangrijk werd voor alle religieuze gemeenschappen van India.

De kleur van textiel die is geverfd met mauve kleurstof, meestal een lichte tint paars variërend tussen lila en violet, maar het kan ook verwijzen naar donkerpaarse tonen.

Een zachtpaarse anilinekleurstof, een van de eerste synthetische kleurstoffen. Toen scheikundige William Henry Perkin werkte aan het maken van kunstmatige kinine, merkte hij een residu op, dat vervolgens de eerste anilinekleurstof (mauveïne) werd, soms anilinepaars genoemd.

Beschrijft werk dat is gemaakt door het gelijknamige Afrikaanse volk dat in tal van West-Afrikaanse landen leeft: Senegal, Mali, Niger, Nigeria, Kameroen, Benin, Burkina Faso, Tsjaad, de Centraal Afrikaanse Republiek, Ivoorkust, Gambia, Ghana, Guinee-Bissau, Mauritanië, Sierra Leone, Sudan en Togo.

Verwijst naar de stijl in de shintoïstische architectuur die zich ontwikkelde tijdens de Heian-periode (794-1185) en oorspronkelijk Ishinoma werd genoemd. De stijl wordt gekenmerkt door een type heiligdom waarin twee gebouwen zijn verbonden door een bestrate tussenruimte die is overdekt met een puntdak. De stijl is veel toegepast in mausoleums tijdens de Kamakura-periode (1185-1333) en wordt pas Gongen genoemd sinds de Edo-periode (1615-1868).

Mausoleums in de vorm van een toren, vooral in Indiaase, Perzische en Turkse gebieden.

Beschrijft werk dat is vervaardigd door het gelijknamige Arabische volk uit Noord-Afrika dat in Mauritanië en de westelijke Sahara leeft.

Beschrijft werk dat is vervaardigd door het gelijknamige Berbervolk, dat in het Afrikaanse gebied van Mauritanië leeft.

Handgemaakte glazen poederkralen, gemaakt in de stad Kiffa in Mauritanië. Ze zijn versierd met gesmolten glas in verschillende kleuren.

Een Belgische variant van art nouveau, vernoemd naar de tentoonstelling met dezelfde naam die in 1893 door de jurist Octave Maus werd georganiseerd. De term wordt vaak gebruikt in combinatie met 'Les Style des Vingt', omdat dit de voorloper van La Libre Esthétique was.

Een Belgische variant van art nouveau, vernoemd naar de avant-gardistische groep 'Les XX' of 'Les Vingt' die werd georganiseerd door de jurist Octave Maus en in 1884 in Brussel voor het eerst werd tentoongesteld. De term wordt vaak gebruikt in combinatie met 'La Libre Esthéthique', omdat deze groep de opvolger werd van Les XX na de opheffing in 1893.

Verwijst naar de cultuur, met name de beeldhouwkunst, van Mathura, een kosmopolitische stad aan de rivier de Jumna, gedurende de Kushana-periode van oud India; Mathura lijkt een tweede hoofdstad van de Kushana-dynastie te zijn geweest, en het was een van de twee belangrijkste artistieke centra van de dynastie, naast Gandhara. Tot de boeddhistische Mathura-beeldhouwkunst behoren Boeddha-portretten die zijn gebaseerd op yaksha-modellen (mannelijke aardegeest), en enkele van de vroegste voorbeelden van geheel Indiase boeddhafiguren. De vele levendige en openlijk seksuele yakshi-figuren (vrouwelijke aardegeesten) zijn welbekende voorbeelden van Mathuran-beeldhouwkunst. Een van de meest opmerkelijke prestaties uit deze periode was de assimilatie van de staande kolos in Maurya-stijl voor boeddhistische doeleinden. Kenmerken van Mathura-beeldhouwkunst zijn monumentale frontaliteit, de weergave van omgeslagen, transparante stoffen als kleine, ringvormige plooien; en later boeddhafiguren met grote aureolen, versierd met rolwerk voorzien van bladpatronen. Diep reliëf wordt veel toegepast in de 2de eeuw, terwijl een gelijkmatigere en meer lineaire stijl wordt aangetroffen in de 5de eeuw. Veel Mathura-beeldhouwkunst wordt gehakt uit plaatselijke Sikri-zandsteen, dat roze is of gespikkeld rood in combinatie met geelachtig wit. Mathura-iconen werden geëxporteerd naar andere delen van India en werden ook gekopieerd door andere werkplaatsen. De Kushana-dynastie raakte in de 3de eeuw in verval, maar de Kushana-kunststijl van Mathura bleef bestaan en leidde later tot de verdere ontwikkeling van het Boeddha-icoon in de Gupta-periode.

Verwijst in algemene zin naar de stijl van kunst, architectuur en materiële cultuur die is vervaardigd door islamitische Noord-Afrikanen, met inbegrip van de kolonisten van het Iberisch Schiereiland en hun afstammelingen van Noord-Afrikaanse en gemengd Noord-Afrikaanse en Iberische afkomst. De stijl kende een bloeiperiode van ongeveer van de 8ste tot de 15de eeuw in Spanje en de Noord-Afrikaanse regio Mauritanië (het tegenwoordige Marokko en een deel van Algerije). Ook daarna wist de stijl zich op kleinere schaal te handhaven, en nog altijd worden er elementen uit toegepast. Zie 'Maure' voor de stijl die is ontwikkeld en wordt gebruikt door de bevolking van de tegenwoordige Islamitische Republiek Mauritanië, een land in West-Afrika.

Beschrijft werk dat is vervaardigd door het gelijknamige Afrikaanse volk, een rondtrekkend Berbervolk dat in Mauritanië en Mali leeft.

Beschrijft in algemene zin werken die zijn vervaardigd door de Afrikaanse volkeren welke leven in Marokko, Tunesië, Libië en Mauritanië.

De kleur van dit marmer varieert van geel, lichtbruin en roze tot dieprood. Het marmer is niet uit Numidië zelf afkomstig, maar uit de bergen van Algerije en Mauritanië.

Waterlelie die waarschijnlijk inheems is in de Nijl en elders in Oost-Afrika, maar die al in de oudheid voorkwam in India en Thailand. De bloemblaadjes zijn lichtblauw tot hemelsblauw of mauve. Wanneer de bloem klaar is om te gaan bloeien, stijgt deze binnen een paar dagen op naar de oppervlakte. Oude Egyptenaren geloofden dat de bloemen 's ochtends opengingen, naar de oppervlakte opstegen en 's avonds weer naar beneden zakten. Voor hen symboliseerde dit het opkomen en ondergaan van de heilige zon. Wanneer de plant wordt gegeten, heeft deze licht psychoactieve eigenschappen. Waarschijnlijk werd de plant in het oude Egypte daarom gebruikt tijdens ceremonies.

Familie van uitgestorven loopvogels, waaronder de dodo, die leefden op de Mascareneneilanden Mauritius en Rodrigues maar uitstierven als gevolg van de menselijke jacht en predatie door ingevoerde uitheemse zoogdieren na de kolonisatie door de mens in de 17e eeuw.

Mausoleums in islamitisch India.

Beschrijft werk dat is vervaardigd door het gelijknamige Afrikaanse volk, dat in Algerije, Mauritanië en Marokko leeft.

De kleur van roze rozen, die kan variëren van roze- tot roodachtig, meestal met mauve boventonen.

Verwijst naar de cultuur die werd gecreëerd onder de Saisunaga-dynastie (circa 642-413 v. Chr.) en de Nanda-dynastie (circa 413-322 v. Chr.) in India. Informatie over deze cultuur is gevonden in latere Vedische literatuur; er wordt melding gemaakt van metaalwerk, ivoorsnijwerk, gebouwen met meerdere verdiepingen en handwerksgilden. Zeer weinig is overgebleven van pre-Maurya-datum: enkele cyclopische muren, er zijn graftombes en kleinere antiquiteiten zoals terracotta reliëfs en glas aangetroffen. Het hakken en polijsten van harde stenen bereikte een hoogtepunt in de 4de en 5de eeuw, dat niet werd overtroffen in latere oude Indiase kunst.

Verwijst naar de cultuur die ontstond tijdens de Sunga-dynastie van de 2de en 1ste eeuw v. Chr. in India. De Sunga's wierpen het Maurya-keizerrijk omver in 185 v. Chr. Het Sunga-keizerrijk was niet zo uitgebreid als dat van de Maurya's. Hoewel van kunstwerken die gedurende deze periode zijn gemaakt kan worden gezegd dat ze behoren tot de Sunga-periode, impliceert deze term niet altijd dat er sprake was van een patronaat of dat Sunga de controle had over een bepaald gebied. Met de Sunga-periode brak een onafgebroken continuüm van Indiase kunst en architectuur aan. De vroegste overgebleven stoepa-balustrade, samen met een gedeelte van een poort, werd gevonden in Bharhut in oostelijk Madhya Pradesh en dateert van deze periode. Evenals het geval was met andere vroege stoepa-balustrades, werden figuren en reliëfs gedoneerd door personen van wie de namen erop werden gegraveerd. Vaak worden de afgebeelde scènes aangeduid met labels, aangezien boeddhistische iconografie nog in de kinderschoenen stond. In het algemeen werd de nadruk in Sunga-kunst gelegd op het overbrengen van een religieuze boodschap, ten koste van naturalisme; dit wordt ook een dominant kenmerk van latere Indiase kunst. Vaak worden gebeeldhouwde yakshi- en yaksha-figuren aangetroffen, en andere pre-boeddhistische heiligen die een plaats kregen binnen het boeddhisme. Een belangrijk verschil tussen deze en vroegere figuren is dat vele ervan een meer ontspannen linkerbeen hebben. De figuren zijn nog steeds stijf en zwaar zoals Maurya-figuren, maar de dikke kleding en hoge polijstingsgraad zijn verdwenen. Andere belangrijke sites zijn de in rotssteen uitgehouwen grotten in de westerse Ghats, met name die van Bhaja en Pitalkhora. Deze boeddhistische grotnederzettingen bestonden uit een caitya-zaal en verblijven voor de monniken (vihara's). De façades werden gewoonlijk gedecoreerd met hoefijzervormige bogen, terwijl de gebeeldhouwde versiering aan de binnenkant over het algemeen eenvoudig was; schilderingen en houten toevoegingen maakten waarschijnlijk ooit deel uit van de iconografische en decoratieve ontwerpen.

Verwijst naar werken die zijn vervaardigd door de gelijknamige Afrikaanse etnische groep, die in Mauritanië leeft.

Beschrijft werk dat is vervaardigd door het gelijknamige Afrikaanse volk, een subgroep van de Fulbe die leeft in de regio Futa Toro in het noorden van Senegal en het zuiden van Mauritanië.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door het gelijknamige Berbervolk, dat in Mauritanië leeft.