Sabels met kort blad die gebruikt werden door de soldaten en officieren in Napoleons Keizerlijke garde. De naam komt voort uit de gelijkenis tussen het gebogen gevest van de sabel en de tondeldozen die toen in gebruik waren. De sabre-briquet werd vooral voor praktische doeleinden gebruikt, maar kon in de strijd ook serieuze verwondingen aanbrengen.

Het verminderen van geluidsenergie naarmate de afstand ten opzichte van de geluidsbron toeneemt, door omzetting van de akoestische energie in warmte die in het medium wordt gegenereerd.

Verwijst naar de stijl in de kunstnijverheid in Spanje en zijn kolonies tijdens de heerschappij van Isabella I, van circa 1480 tot 1510. De stijl werd beïnvloed door de aanwezigheid van Noord-Europese handwerkslieden en architecten. De stijl toont een versmelting van vormen en motieven uit zowel de Gotische als de Mudejarstijl. In de architectuur worden gebouwen rijkelijk gedecoreerd en kenmerken zich door weelderig snijwerk, stergewelven, wapenschilden, deklijsten in de vorm van stalactieten, en achthoekige koepels.Dezelfde term wordt ook gebruikt binnen de Spaanse historiografie om te verwijzen naar de regeerperiode van Isabella II (1833-1868), maar dit gebruik vindt niet plaats met betrekking tot kunst.

Een compact geel marmer uit Estremoz in Portugal. Het lijkt enigszins op Siena-marmer maar is van een slechtere kwaliteit.

Krom zwaard dat afgeleid is van de sabels die de Egyptische mammelukken origineel gebruikten. In de 19de eeuw werd het door verschillende westerse legers, waaronder de Fransen en de Britten, overgenomen. De westerse versie van de sabel had hetzelfde gevest, maar het lemmet leek meer op dat van moderne westerse sabels.

De vastgestelde mate van verplichting en aansprakelijkheid jegens een ander.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door het gelijknamige Afrikaanse volk, dat in Somalië leeft.

De gedeeltelijke omkering van een zwart-wit- of kleurenafbeelding, veroorzaakt door blootstelling van de afbeelding aan licht tijdens de ontwikkeling. De uiteindelijke afbeelding bevat zowel positieve als negatieve tonaliteiten of kleuren. Het proces werd in 1862 ontdekt door de Franse wetenschapper Armand Sabattier. Gebruik 'solarisatie' voor het vergelijkbare effect dat wordt veroorzaakt door overbelichting van fotografische emulsies.

Hangende pitkanaal-olielampen met zes of acht kanalen die vanuit het midden straalvormig uitlopen, met daaronder een druppelvanger. Ze zijn van koper of ander metaal en ze worden in joodse huishoudens aan het begin van de sabbat aangestoken.

Verwijst naar de periode van het eerste millennium v. Chr. tot en met het eerste millennium n. Chr. waarin het koninkrijk van Saba floreerde in het zuiden van het Arabisch schiereiland, in het gebied van het huidige Jemen. De kunst uit deze periode kenmerkt zich door een gemeenschappelijke stijl die werd gedeeld met de andere koninkrijken van Zuid-Arabië uit die tijd. Deze stijl is met name zichtbaar in de beeldhouwkunst, waarin eenvoudige ontwerpen worden gecombineerd met een hoge mate van vakmanschap. De werken waren vaak geïnspireerd op religieuze thema’s en tempelceremonieën.

Grote bajonetten met een sabelkling; vervaardigd vanaf de 18e eeuw.

Poten van meubels, die gebogen zijn als een cavaleriesabel, vierkant of rond in doorsnede zijn en geleidelijk taps toelopen naar het grondvlak. Afgeleid van de Griekse klismos en veel gebruikt aan laat 18e eeuwse en vroeg 19e eeuwse stoelen en sofa's.

Blanke gevestwapens met a-symmetrisch gevest en eensnijdende kling, die in beginsel gebogen is en dus tot houwen bedoeld en waarvan de schede aan de buitenkant van de bocht ligt; soms is er een kort rugscherp; 17e eeuw tot heden.

Zeshoekige lederen buidels die met lange riemen aan de degenkoppel van een cavalerieofficier hangen. Ook modieuze tassen in een soortgelijke vorm.

Esthetisch en poëtisch ideaal dat vooral een belangrijke rol speelt in de Japanse theeceremonie en haiku-gedichten. Het pleit voor het vinden van vreugde en rust in het oude, aangetaste en onvolmaakte. Het wordt soms gebruikt als synoniem van of in samenhang met het concept 'wabi'.

Openbare drinkfonteinen in de islamitische architectuur.

Elk van de verscheidene christelijke gezindten die geloven in de letterlijke en op handen zijnde wederkomst van Christus en het naderende einde van de wereld. Deze overtuigingen worden in de meeste perioden van de geschiedenis aangetroffen. William Miller (1781-1849) begon in de Verenigde Staten een beweging op basis van zijn voorspelling dat Christus zou wederkeren in 1843-44. Millers volgelingen, die het kerkgenootschap van de zevendedagsadventisten hebben gesticht, geloven dat de wederkomst van Christus alleen is uitgesteld doordat de sabbat niet wordt geheiligd. Zevendedagsadventisten houden zich streng aan de regels voor de heiliging van de sabbat en aan de oudtestamentische spijswetten.

Een soort bardiglio dat herkenbaar is aan de vele kalkwitte splinters die afsteken tegen de korrels op het marmer en die lijken op natte verf. De naam verwijst wellicht naar de gelijkenis met de vruchten van het Canadese krentenboompje, maar kan ook zijn afgeleid van 'Semo Sancus', een Sabijnse godheid voor wie beelden in dit materiaal werden uitgesneden.

Een religieuze orde volgens de kloosterregel van de Heilige Augustinus die werd gesticht door de middeleeuwse mystica Sint Brigitta van Zweden (overleden in 1373). Na de dood van haar echtgenoot wijdde Brigitta haar leven aan het gebed en kreeg zij visioenen, in een waarvan zij opdracht kreeg de Orde van de Allerheiligste Verlosser te stichten. Kort na Brigitta’s dood werd haar dochter, Sint Catharina van Zweden, de eerste abdis van het oorspronkelijke klooster in Vadstena (Zweden). Andere kloosters volgden, elk met niet meer dan zestig nonnen. Aan elk klooster was een parallelle gemeenschap van monniken verbonden, die hetzelfde liturgische leven leidden onder het bestuur van de abdis. Tot de bijdragen van de brigittinessen aan de Scandinavische cultuur behoort een van de eerste drukpersen, gebouwd in de abdij van Vadstena. De orde, die de nadruk legde op nederigheid, eenvoud en contemplatie, bloeide tot de Reformatie en werd in Zweden verboden in 1595. Daarna waren er geen brigittenmonniken meer, al zijn er wel vier autonome nonnenkloosters blijven bestaan: één in Engeland, één in Beieren en twee in de Nederlanden. Elisabeth Hesselblad begon in 1911 een nieuwe tak van de oude orde, die zij vervolgens nieuw leven heeft ingeblazen door kloosters te stichten in Zweden, Italië, Engeland, India, Zwitserland en de Verenigde Staten. Hoewel de orde een lange geschiedenis heeft, is zij modern in haar pogingen tot vernieuwing van het kloosterleven en in oecumenische kwesties.

Doeken, meestal van linnen en vaak geborduurd met religieuze inscripties, om broden (challa) mee te bedekken die vaak in ingewikkelde vlechtvormen worden gebakken en voor de Joodse sabbat en feestelijke maaltijden worden gebruikt.

Verwijst naar de religieuze beweging en tak van het jodendom die werd opgericht door Zacharias Frankel (1801-1875) en ernaar streeft specifieke elementen en gewoonten van het traditionele jodendom te behouden en intussen beperkte modernisering toe te staan, bijvoorbeeld in de vorm van steun voor de seculiere zionistische beweging. In deze tak van het jodendom staat het idee centraal dat het jodendom bepalend is voor de joodse cultuur en nationale identiteit en dat daarom religieuze gebruiken en tradities zoals de spijswetten, de studie van het Hebreeuws en het in acht nemen van de sabbat, in ere moeten worden gehouden.

De aanduiding voor een aantal Italiaanse marmersoorten, die meestal diverse tinten en patronen in rood en bruin hebben, hoewel soms ook andere kleuren zoals wit en paars aanwezig zijn. De moderne soorten zijn grof en worden vaak niet mooi gevonden, maar de oude Romeinen dolven cottanello van zeer hoge kwaliteit op ongeveer 60 kilometer van Rome in de Sabijnse heuvels, in de buurt van de plaats waarnaar het marmer is genoemd.

Verwijst naar de eerste onderscheiden fase van de Spaanse platereske stijl, vanaf de late 15e eeuw. De fase wordt gekenmerkt door het samenvloeien van de flamboyante gotische en traditionele Spaanse stijlen. De stijl vertoont overlapping met de Isabella-stijl.

Grenzen die gebieden afbakenen waar het orthodoxe joden is toegestaan zekere activiteiten te ontplooien die elders op de sabbat verboden zijn, zoals het dragen van persoonlijke zaken buiten het eigen huis. Eruvin maken gebruik van bestaande grenzen, zoals wegen en kanalen, en van palen en draden die worden toegevoegd om de grens compleet te maken.

Blanke gevestwapens met een relatief korte eensnijdende rechte of kromme kling geschikt om mee te houwen; verouderd begrip (in de 17e eeuw vaak als synoniem van sabel gebruikt). Gebruik 'houwzwaarden' voor zwaarden met een kling, ontworpen om mee te houwen.

De belangrijkste en plechtigste feestdag op de joodse liturgische kalender, die wordt gevierd op 10 tisjri (in september of oktober). Deze dag, waarmee de tien dagen van boetedoening eindigen die beginnen op het joodse Nieuwjaar, is een dag van verlossing en verzoening met God. Joden moeten zich onthouden van eten, drinken en seksuele omgang, en al het werk dient te worden gestaakt. In de Bijbel wordt Grote Verzoendag 'Sabbat Sabbaton' genoemd, dat 'sabbat van de plechtige rust' betekent. Extreem orthodoxe joden dragen soms lange witte mantels ('kippelot') en verbieden het dragen van leer en het inwrijven van olie. De vooravond en de hele dag van Grote Verzoendag wordt doorgebracht in gebed en meditatie. Vergeving van anderen vragen en ontvangen betekent vergeving door God. De ceremonies op Grote Verzoendag worden besloten met slotgebeden en het blazen op de sjofar. Vóór de verwoesting van de tempel in Jeruzalem voerde de hogepriester een ingewikkelde offerceremonie uit, aan het einde waarvan een geit (de zondebok) de wildernis in werd gedreven, symbolisch de zonden van Israël met zich meenemend.

Verwijst naar de monotheïstische religie van het joodse volk, waarbij het geloof centraal staat dat de oude Israëlieten de aanwezigheid van God ervoeren in menselijke gebeurtenissen. Joden geloven dat één God de Israëlieten uit hun gevangenschap in Egypte heeft bevrijd, de structuur van een gemeenschappelijk en individueel leven aan hen heeft onthuld en hen heeft uitverkoren als een heilig volk dat als voorbeeld moest dienen voor de gehele mensheid. De Hebreeuwse bijbel en de Talmoed zijn de belangrijkste bronnen voor de spirituele en ethische principes van het jodendom. Deze religie, waarvan de oorsprong teruggaat naar de tijd van Abraham, legt meer de nadruk op het tot uitdrukking brengen van het geloof in de vorm van rituelen dan in de vorm van abstracte doctrines. De sabbat, die begint bij zonsondergang op vrijdag en eindigt bij zonsondergang op zaterdag, is een centraal element van de religie; er is ook een jaarlijkse cyclus van religieuze feestdagen en vastendagen. Het jodendom heeft een zeer uiteenlopende ontwikkelingsgeschiedenis die bijna 4000 jaar beslaat en is uitgemond in diverse stromingen: de orthodoxe, conservatieve en reformistische stroming.

Drinkvaten van uiteenlopende vorm, maar meestal met een Hebreeuwse inscriptie, gebruikt voor het drinken van wijn bij joodse godsdienstceremonies, bij speciale gelegenheden zoals huwelijken, of bij de zegening voor het avondmaal voorafgaand aan de sabbat of een religieuze feestdag.

Klassieke Griekse stoelen met een diepe bovenrand die vanuit de rugleuning in een gebogen lijn naar voren gaat, en sabelpoten. Ze zijn meestal onversierd en werden veel geïmiteerd tijdens diverse klassieke oplevingen, met name in de 19e eeuw.

Sabels met sterk gebogen klingen die spits toelopen in een scherpe punt. Traditioneel geassocieerd met het Midden Oosten.

Cultuur en stijl van de Lucaniërs, een tak van het Sabellische ras die leefde in het oude Lucania, dat overeenkomt met de huidige Italiaanse regio Basilicata.

Verwijst naar een oude religie uit het Midden-Oosten die nog voorkomt in Irak en Khuzistan (een provincie in het zuidwesten van Iran). Zij wordt meestal beschouwd als een gnostische sekte en is als zodanig de enige overgebleven vertegenwoordiger van het gnosticisme. Er zijn ongeveer 15.000 tot 20.000 mandeeërs. Het mandeïsme benadrukt, net als andere dualistische geloofssystemen, de verlossing van de ziel door esoterische kennis (gnosis). De spirituele ziel zal worden bevrijd van de materiële wereld door hun verlosser, Manda d'Hayye, maar de slechte archonten verhinderen de opstijging van de ziel. In het mandeïsme wordt Jezus beschouwd als een valse messias maar wordt Johannes de Doper vereerd omdat hij wonderbaarlijke genezingen heeft bewerkstelligd door middel van de doop. De mandeeërs ontwikkelden een uitgebreid cultusritueel, vooral voor de doop, die voor zover bekend bij geen enkele andere gnostische sekte voorkomt. De doop zuivert een mens van de zonde en kan vaak worden herhaald. De oorsprong van de religie is duister en blijft omstreden. Op basis van Babylonische elementen in mandeïsche magische teksten, het gebruik van de Iraanse kalender en de overname van verscheidene Iraanse woorden in de mandeïsche taal, menen sommige geleerden dat het mandeïsme in de pre- of vroegchristelijke tijd is ontstaan in het zuidwesten van Mesopotamië. Anderen denken aan een Syrisch-Palestijnse oorsprong op basis van de Haran Gawaita, een quasihistorisch mandeïstisch document dat verhaalt over de exodus van de nazareeërs (de mandeïstische priesterkaste die zich onderscheidde van de mandeeërs of leken) van Palestina naar Mesopotamië in de 1ste eeuw n. Chr. Ook zekere opmerkelijke overeenkomsten met het jodendom verdienen de aandacht: bekendheid met het Oude Testament, parallellen met de joodse zedenleer, vooral de grote waarde die wordt gehecht aan het huwelijk, het gebruik van de Hebreeuwse engelenleer en het belang van een zuivere cultus. Ook zijn er overeenkomsten met het manicheïsme. De mandeeërs zijn misschien de in de Koran genoemde Sabanen. De mandeïsche literatuur, geschreven in een Aramees dialect en in een apart schrift, is tamelijk uitgebreid. Belangrijke bewaard gebleven werken zijn de Ginza (het Boek van Adam); het Boek van Johannes; het Boek van de Zodiak en de Doop van Hibil Ziwa. Mandeeërs zijn van oudsher bekwame zilversmeden.

Genus waartoe de balsaboom behoort.

Verwijst naar de tak van het judaïsme die zich het meest strikt houdt aan de traditionele overtuigingen en gebruiken, gekenmerkt door het geloof in de onveranderlijkheid en het hoogste gezag van de geschreven wet en de mondelinge wet als de fundamentele basis van religieuze gehoorzaamheid. Dit uit zich in verzet tegen modernisering, strikte naleving van dagelijkse godsdienstoefening en de spijswetten, regelmatige bestudering van de Thora, de naleving van de sabbat en de scheiding van mannen en vrouwen in synagogen. Deze tak van het judaïsme bestrijdt vaak het bestaansrecht van andere joodse groeperingen vanwege overtuigingen die niet in overeenstemming zijn met de orthodoxe joodse regels, zoals niet-orthodoxe huwelijken en scheiding.

Erezwaarden die worden overhandigd door vorsten, prinsen, pausen, verenigingen of bewonderaars in het algemeen aan individuen als beloning of blijk van erkenning van verdiensten in oorlog of de politiek; voornamelijk rapieren, staatsiedegens of sabels.

Verwijst naar de stijl en cultuur van de klassieke Samnieten, die verwant waren met de Sabijnen. Zij spraken Oskisch, bewoonden het bergachtige binnenland van Zuid-Italië alsmede enkele kustgebieden, en trokken in de 3de en 4de eeuw v. Chr. in drie opeenvolgende oorlogen ten strijde tegen de Romeinen om de zeggenschap in het gebied.

Toonomkering in foto's, veroorzaakt door een zeer grote mate van overbelichting van fotografische emulsie. Echte solarisatie treedt zelden op in moderne emulsies en wordt het vaakst aangetroffen in vroege daguerreotypen. Gebruik 'Sabattiereffect' voor het vergelijkbare effect dat optreedt bij blootstelling van emulsies aan helder licht tijdens ontwikkeling in plaats van op het moment van camerabelichting.

Verwijst naar de stijl in de Spaanse architectuur, schilderkunst en decoratie die wordt geassocieerd met de regering van Isabella I aan het eind van de 15de eeuw en die geconcentreerd was in Centraal-Spanje. De stijl vertoont een combinatie van de decoratieve mudejarstijl en de meer realistische vormen uit de Nederlanden, is nauw verwant met de Emanuelstijl in Portugal en valt grotendeels samen met de met de Isabella-stijl.

Wordt gebruikt voor apparaten die warmte-energie rechtstreeks omzetten in elektrische energie door middel van het sabattier-effect, via thermo-elementen.

Te gebruiken voor pelswerk, gewoonlijk sabel- of marterbont, meestal uitgerust met versierde koppen en klauwen van kristal of goud en bezet met edelstenen. Gedragen om de hals en schouders, met een ketting vastgezet aan een riem, of in de hand gedragen. Populair in Europa in de 16de eeuw. Mogelijk gebruikt om vlooien en luizen van het lichaam van de drager aan te trekken.

Een esthetisch ideaal dat pleit voor soberheid, eenvoud en nederigheid, en dat een grote invloed heeft gehad op de Japanse cultuur. Volgens dit ideaal bezit het nederige, alledaagse, schijnbaar natuurlijke en ongekunstelde een onovertroffen schoonheid en een diepe betekenis. Het komt tot uitdrukking in de esthetiek van de theeceremonie, met name in de daarvoor bestemde keramiek. De invloed is ook te zien bij het verzamelen van oudere schilderijen en kalligrafische werken en, meer recent, bij de ruwe en natuurlijke stijl van het hedendaagse inktschilderen. Wabi werd pas onderdeel van een poëtisch ideaal toen het werd opgenomen in het concept van 'sabi'.