Deze kunstvorm heeft momenteel nog geen definitie beschikbaar.

De bestudering van menselijke geschiedenis door middel van de overblijfselen van materiële cultuur, de omgeving en van dierlijke resten.

De studie naar gebouwen als archeologische objecten.

De studie van de materiële cultuur van moderne volkeren, vooral omwille van de informatie die dit kan opleveren over archeologische vraagstukken.

Specifieke theorie en methode van archeologie waarbij men zich bezighoudt met het gericht uittesten van hypothesen over praktische aspecten van maatschappijen in het verleden, door bijvoorbeeld het reproduceren van bekende artefacten, effecten of processen, het bouwen van theoretische modellen die vroegere omstandigheden simuleren en vervolgens echt werkend door de tijd heen worden bekeken, en het verzamelen en interpreteren van etnografische gegevens van moderne volkeren om te zien welke informatie dat oplevert over archeologische kwesties.

De studie en het beoefenen van archeologie met gebruik van de methoden en theorieën van de geologie.

Archeologie die de opkomst van de moderne wereld onderzoekt, van 1400 tot heden.

Gebied binnen de archeologie waarin men zich bezighoudt met locaties, structuren en artefacten van industrieën en processen van industrialisatie uit vroeger tijden.

Gebied binnen de archeologie waarin men zich bezighoudt met de cultuur en artefacten van de oude Griekse en Romeinse beschavingen.

Te gebruiken voor archeologisch onderzoek dat voldoet aan staats- of federale wetgeving ter bescherming van kwetsbare of bedreigde locaties.

De studie van cultuurlandschappen en hun kenmerken door middel van archeologisch veldwerk en analyse.

Tak van de archeologie die zich bezighoudt met het bergen van oude voorwerpen uit de zee, zoals scheepswrakken of overblijfselen van verzonken menselijke nederzettingen, met behulp van de techniek van onderwateronderzoek, uitgravingen en berging.

Analyse en meting van zeer geringe hoeveelheden radio-isotopen in mineralen met behulp van een deeltjesversneller. Het wordt op vakgebieden als archeologie, antropologie, toxicologie, radiochemie en klimatologie gebruikt voor bijvoorbeeld de ouderdomsbepaling en het identificeren en beschrijven van materialen.

Tak van de archeologie die zich bezighoudt met het dateren van archeologische monsters door middel van wetenschappelijke technieken zoals de C-14 methode en aminozuur-datering.

Radar die de diepteligging in de grond van bepaalde voorwerpen nauwkeurig meet. Onder meer gebruikt in de archeologie.

Verwijst in de archeologie en kunstgeschiedenis naar vluchtige krabbels of pictogrammen op muren, stenen of andere oppervlakken. In de context van oude Griekse vaasschilderingen verwijst de term naar merktekens, doorgaans handelsmerken, die in de keramiek zijn gekerfd, meestal aan de onderkant van de voet van de vaas. Tegenwoordig is de term van toepassing op humoristische, satirische, obscene of bendegerelateerde geschriften of tekeningen die anoniem op openbare plaatsen worden aangebracht.

Archeologen die gespecialiseerd zijn op het gebied van de industriële archeologie, de studie van locaties, structuren en artefacten van industrieën en processen van industrialisatie uit vroeger tijden.

Studiegebied dat de oude Griekse en Romeinse beschaving beslaat, met inbegrip van de geschiedenis, filosofie, taal, literatuur en tot op zekere hoogte kunst en archeologie.

Een geofysische onderzoekstechniek waarbij de distorsies van het normale magnetische veld van de aarde worden gemeten; wordt met name gebruikt in de archeologie om begraven overblijfselen te lokaliseren.

Microscopische sporen van slijtage op objecten; is vooral in de archeologie een gangbaar begrip.

Verwijst naar een Chinese dynastieke stijl en periode tussen 960 en 1127 n. Chr. Gedurende de Noordelijke Song-periode ontstond er hernieuwde belangstelling voor de oudheid en werd de basis gelegd voor de Chinese archeologie. De boekdrukkunst werd nu algemener toegepast, waardoor ook naslagwerken op grotere schaal uitgegeven konden worden. Het keizerlijk mecenaat speelde in deze periode een aanzienlijke en invloedrijke rol. Zo bezat keizer Taizong (heerste van 976-997) een indrukwekkende verzameling schilderijen en kalligrafie, terwijl Huizong (heerste van 1101-1125) zijn enorme collectie liet catalogiseren. Daarnaast stichtte Huizong een schilderschool, als onderdeel van de Schilderacademie van Hanlin. Het belang van landschappen nam toe dankzij belangrijke kunstenaars als Fan Kuan, Juran, Guo Xi, Dong Yuan en Li Cheng. Het onderscheid tussen hofschilderen en de kunst van de taoïstische literati werd allengs groter. De keramiek van de Noordelijke Song wordt gekenmerkt door eenvoudige vormen, zuivere kleuren, verfijnde decoraties en technische perfectie. Ding, Ru, Jun en de noordelijke celadons die in Linru en Yaozhou werden vervaardigd, zijn voorbeelden van Noordelijke Song-aardewerk dat bij het hof in trek was. Het beeldhouwwerk kreeg een minder symbolisch karakter en de figuren werden levensechter. De dynastie werd evenwel verzwakt door de hoge uitgaven die de militaire verdediging en de buitensporigheden van het keizerlijk hof met zich meebrachten; na invallen door de Jin trok de opvolger van Huizong weg naar het gebied ten zuiden van de Huai en vestigde daar de Zuidelijke Song-dynastie.

In de context van de archeologie verwijst deze term naar stenen waaruit stukken zijn geslagen voor het maken van gereedschappen. Deze steenkern kan ofwel worden weggegooid of verder gevormd tot een gereedschap.

De discipline die zich bezighoudt met de vertaling, duiding en behoud van oude documenten op papyrus, van het grootste belang voor Egyptische, Midden-Oosterse en klassieke archeologie.

Vaas gedragen door twee, drie of vier kleine pootjes. Komt vooral voor in Midden-Amerikaanse archeologie maar ook in de Europese Klokbekercultuur uit het late Neolithicum en de Vroege Bronstijd.

Locaties waar meestal erg verwoestende wapens tot ontploffing worden gebracht op een afstand van het waarnemingspunt; wordt ook gebruikt voor plaatsen waar wetenschappelijk veldonderzoek wordt uitgevoerd, zoals bijvoorbeeld in de archeologie of geologie. Gebruik 'testterreinen' voor complexen waar wapens worden uitgetest onder scherp toezicht.

Tak van de antropologie die zich concentreert op het ontstaan, de geschiedenis en de ontwikkeling van de menselijke samenlevingen en haar sociale structuur, met inbegrip van aspecten van de archeologie, etnologie en etnografie.

In algemene zin, objecten die zijn gemaakt of bewerkt door mensen, gewoonlijk handgereedschap, gebruiksvoorwerpen, sieraden of kunst. In de archeologie is een artefact een object dat is vervaardigd door een menselijke cultuur en wordt onderscheiden van natuurlijke resten, en later is aangetroffen bij archeologische werkzaamheden. Zie ook 'culturele artefacten' voor de context van objecten die specifiek worden verzameld door musea. Gebruik de term niet in de technische en medische betekenis, dat wil zeggen voor een product of effect dat niet aanwezig is in de natuurlijke toestand van een organisme of een systeem, maar optreedt wegens het onderzoek zelf of het gevolg is van een andere externe activiteit.

Een geofysische overzichtstechniek waarbij de weerstand wordt gemeten van de aarde tegen een elektrische stroom die door metalen elektroden wordt geleid; wordt met name gebruikt in de archeologie om begraven overblijfselen te lokaliseren.