Interesse in of toewijding voor dingen uit het verleden, vooral het heel verre verleden. De term impliceert bewondering voor een stijl of voorwerp eenvoudigweg omdat het oud is.

Verwijst naar de doctrines van de Alexandrijnse priester Arius (ca. 250-ca. 336), die ontkende dat Jezus van dezelfde materie was als God en verklaarde dat hij in plaats daarvan slechts het hoogste van de geschapen wezens was. Als zodanig was de Zoon niet gelijk aan en niet net zo eeuwig bestaand als de Vader. Volgens de arianisten was Jezus geschapen - niet verwekt - door God en bereikte hij zijn goddelijkheid door zijn volmaakte gehoorzaamheid aan God. De doctrine van Arius werd in 321 als ketterij veroordeeld op een synode in Alexandrië en definitief verboden tijdens het Concilie van Nicea in 325. Het arianisme heeft in veel Germaanse landen voet aan de grond gehouden. De controverse rond het arianisme is in verschillende tijden weer opgeleefd en werd uiteindelijk verdrongen door het unitarisme.

Verwijst naar de stijl en periode in het Oost-Romeinse Rijk die de heerschappij van Theodosius l (379-395) en die van zijn kleinzoon Theodosius ll (408-450) omspant. De stijl van deze periode is gevormd door de krachtige onderdrukking van heidendom en Arianisme door Thesiodosius l, de nadruk op de beoefening van wetenschap en de Codex Theodisianus uit 438 van Theodosius ll, en de bouwactiviteit van beide keizers, waaronder de oprichting van een stadsmuur om Constantinopel.

Verwijst naar de periode en stijl die in verband worden gebracht met de Vandalen, een Germaans volk dat een koninkrijk stichtte in Noord-Afrika en zich in Spanje vestigde in de 5de en 6de eeuw. De Vandalen zijn berucht door het plunderen van delen van Gallië en Rome in 455. De artistieke stijl van de Vandalen kenmerkt zich door de decoratieve details die zich voordoen op draagbare objecten, en de invloed van Arianisme, dat zij vurig aanhingen.