Leuningen voor de elleboog en onderarm, gebruikt bij zitmeubels.

Verticale of gebogen stijlen die de voorkant van armleuningen ondersteunen.

Benaming die meestal betrekking heeft op een groot assortiment stoelen zonder armleuningen om ze te onderscheiden van leunstoelen.

Met koper beslagen prestigieuze X-framestoelen van het Afrikaanse Asantevolk, met armleuningen een ajour bewerkte rug en diagonaal gekruiste poten; de vorm van de poten is afgeleid van Europese vouwstoelen.

Kleine, vaak gehaakte kleedjes, die in de 19e eeuw werden gebruikt om de rug- en armleuningen van gestoffeerd zit- en ligmeubilair te beschermen tegen vlekken door makassarolie of andere haarproducten. Geen Nederlands equivalent. In het Nederlands zijn 'antimakassars' en 'leuningleggers' synoniemen. Zie 'antimakassars' .

Zitmeubels voor meerdere mensen met een opbergkist eronder en hoge rug- en armleuningen, bijvoorbeeld de banken in de sacristie van een kerk.

Term die wordt gebruikt voor leunstoelen, met name voor de leunstoelen met open armleuningen en opgevulde armsteuntjes.

Gestoffeerde leunstoelen die verschillen van andere leunstoelen omdat ze tussen de armleuning en de zitting zijn gestoffeerd.

Stoelen met een U-vorm waarvan de bovenste rand van de rugleuning met een lichte boog naar de armleuningen afloopt. Ze kenden hun grootste populariteit tijdens de periode van Louis XV.

Windsorstoelen met een middelmatig hoge rugleuning met spijlen, ingesloten door een gebogen regel die in de zitting is verankerd. Ze kunnen met of zonder armleuningen voorkomen.

Benaming die door verzamelaars wordt gebruikt voor Amerikaanse gedraaide leunstoelen uit de 17e eeuw die zijn gevormd naar een stoel van senator William Brewster van de kolonie van Plymouth. Zulke stoelen hebben sterk gedraaide poten en decoratieve spijlen. In tegenstelling tot Carverstoelen hebben ze naast spijlen onder de zitting ook spijlen in de rug- en onder de armleuning.

Wordt gebruikt voor sofa's met een S-vorm waarbij de uiteinden naar binnen zijn gebogen zodat twee mensen met hun gezicht naar elkaar toe kunnen zitten. Gebruik 'confidentes' voor sofa's met een rechte voorkant en kleine, driehoekige zittingen die soms afneembaar zijn en aan de buitenzijden van de armleuningen zitten.

Canapés met een rugleuning die licht naar voren en beneden buigt zodat aan het eind de armleuningen worden gevormd.

Benaming die door verzamelaars wordt gebruikt voor Amerikaanse gedraaide leunstoelen uit de 17e eeuw die zijn gevormd naar een stoel van John Carver die gouverneur was van de kolonie van Massachusetts Bay. Zulke stoelen hebben sterk gedraaide poten en decoratieve spijlen. In tegenstelling tot Brewsterstoelen zitten de spijlen alleen aan de achterkant en onder de armleuningen en niet onder de zitting.

Kleine bankjes met twee of drie gecombineerde stoelrugleuningen. Ze hebben armleuningen, een rug en poten die lijken op die van de stoelen met open rug uit de betreffende periode.

Stoelen waarvan de rugleuning een lichte boog naar voren en naar beneden maakt om zo de armleuningen te vormen. Ze worden zo genoemd omdat ze op gondels uit de 18e eeuw lijken.

Stoelen die vaak zijn gestoffeerd, een volledige beensteun en meestal armleuningen hebben en zijn ontworpen om in te luieren. Gebruik 'ligstoelen' voor soortgelijke stoelen die buiten worden gebruikt.

Wordt gebruikt voor sofa's met een rechte voorkant en kleine, driehoekige zitplaatsen die aan de buitenkant van de armleuningen zitten en soms afneembaar zijn. Gebruik 'canapés à confident' voor sofa's met een S-vorm waarvan de zijleuningen naar binnen buigen zodat twee mensen met het gezicht naar elkaar toe kunnen zitten.

Windsor-leunstoelen met een middelmatig hoge rugleuning met spijlen, ingesloten door een gebogen regel die naar voren doorloopt en zo de armleuningen vormt. Ze komen vaak voor met verstevigde rug.

Hedendaagse naam voor een bepaald soort elizabethaanse stoel met een brede maar niet erg diepe zitting, een lage rugleuning en geen armleuningen. De onjuiste veronderstelling bestond dat ze werden gemaakt ten behoeve van de modieuze wijde hoepeljurken die crinolines werden genoemd.

Benaming die door verzamelaars wordt gebruikt voor rechthoekige stoelen met een lage rugleuning en vaak zonder armleuning. Ze hebben gedraaide poten en dwarsbalken. Dit type is bedekt met leer of marokijn en stamt uit een periode van ver voor Cromwell, maar werd zeer populair in Engeland in het midden van de 16e eeuw.

Stoelen met meestal armleuningen en met steun over de volle lengte van de benen. Ontworpen om buiten te relaxen. Gebruik "chaises longues" voor soortgelijke vormen voor gebruik binnenshuis.

Lange, lage, gestoffeerde stoelen van Turkse afkomst, meestal zonder rug- of armleuningen.

Stoel zonder armleuningen die in het koor wordt gebruikt door een bisschop of prelaat als deze de mis opdraagt in een andere kerk dan de zijne. Gebruik 'bisschopskrukken' voor kerkelijke vouwbankjes die voor diverse doeleinden door kerkgangers worden gebruikt. Gebruik 'pliants' voor 17de-eeuwse Franse vouwkrukjes voor huiselijk gebruik.

'Windsorstoelen met een geniddeld hoge rugleuning die op een gedeeltelijk geopende waaier lijkt. De spijlen in de rug zijn aan de bovenregel bevestigd die naar de zijkant afbuigt en zo de bocht van de zitting volgt. Aan de uiteinden worden ze ondersteund door sterk gedraaide achterstijlen. Deze vorm heeft soms een verlengde rug- en armleuning die uitlopen in de achterstijl. Zulke stoelen hebben meestal een verstevigde rug.

Franse stoelen met open armleuningen.

Stoelen uit het begin van de 18e eeuw, met of zonder armleuningen, met een vaasvormig middenblad in de rugleuning, die is gebogen om als aangenaam steuntje in de rug te dienen.

Benaming die door verzamelaars wordt gebruikt voor Engelse vouwstoelen uit het begin van de 17e eeuw, waarvan de poten elkaar van voor naar achter kruisen en de armleuningen aan de rugleuning en en de voorste regel van de zitting vastzitten. Ze zijn waarschijnlijk gebaseerd op een stoel die werd gebruikt door de laatste abt van Glastonbury in de kathedraal van Wells.

Hoge Windsor-leunstoelen met een horizontale U-vormige armleuning met lange rugspijlen die zijn bevestigd aan de bovenregel die zijwaarts afbuigt en zo de buitenrand van de zitting volgt.

Benaming die van toepassing is op verschillende soorten stoelen uit het midden van de 19e eeuw die speciaal zijn ontworpen voor zieken en invaliden. Ze hebben vaak een palmechanisme voor het omhoog- of omlaagbrengen van de armleuningen, de rugleuning of het voetensteuntje, of grote wielen voor een gemakkelijke voortbeweging. Gebruik 'touring chairs' voor stoelen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw die voornamelijk voor gebruik door toeristen op promenades waren bedoeld.

Rustbanken met een hoge rugleuning en scharnierende armleuningen die verticaal staan of schuin oplopen vanuit de zitting. Ze zijn genoemd naar het unieke eerste exemlaar uit Knole Park in Kent en waren populair bij de rijke provincialen van Engeland in de jaren twintig en dertig van deze eeuw.

Gevlochten stoelen met armleuningen die een voorwaardse voortzetting van de achterkant zijn en meestal een rietvormige voet hebben in plaats van poten.

Term die wordt gebruikt voor een groot assortiment stoelen met armleuningen om ze te onderscheiden van 'stoelen zonder armleuningen' die geen armleuningen hebben.

Veel gebruikte benaming voor Amerikaanse schommelstoelen uit het midden van de 19e eeuw met een hoge, gestoffeerde rugleuning en zitting en open armleuningen met beklede, opgevulde armen.

Historische benaming voor Amerikaanse stoelen met open armleuningen uit de 19e eeuw met een gestoffeerde zitting en rugleuning. De zittingen zijn meestal laag en ondiep en de rugleuningen zijn hoog en hebben vaak een slingerende rand.

Windsor-leunstoelen met een lage rugleuning op armhoogte die meestal bestaat uit een uitgezaagde driedelige armleuning die de buitenrand van de zitting volgt.

Asymmetrisch zitmeubel met een licht gewelfde rugleuning en armleuningen van verschillende hoogtes. Ze werden vooral tijdens de Franse Empire-periode gemaakt.

Stoelen die als werkmodel dienst deden. De armleuningen en poten vertoonden vaak verschillende vormen en decoratiestijlen.

Term uit de 18e eeuw voor luie stoelen met een halfronde rugleuning die een gestoffeerd geheel vormt met de oren en armleuningen. Gebruik 'tonstoelen' voor stoelen met een stevige, ronde rugleuning van hout of stoelen die uit een ton zijn gemaakt.

Verwijst naar lange zitmeubelen die van een rugleuning en meestal van armleuningen zijn voorzien. Ze zijn groot genoeg voor twee of meer personen. Tussen de termen 'rustbank' en 'sofa' wordt tegenwoordig vrijwel geen onderscheid gemaakt, maar er is wel degelijk een verschil: een rustbank is minder volledig bekleed dan een sofa, en soms ontbreekt de bekleding zelfs geheel.

Windsor-leunstoelen met een U-vormige armleuning en een middelmatig hoge rugleuning, bestaande uit spijlen die worden omsloten door een gebogen rail die in de armleuning is verankerd.

Term die buiten Italië wordt gebruikt voor de houten, Italiaanse 'stoelen zonder armleuningen' uit de 16e eeuw die bestaan uit een stevige, bewerkte rugleuning en een kleine, meestal achthoekige zitting die niet door poten wordt ondersteund maar door bewerkte eindplanken aan de voor- en achterkant.

Stoelen in de vorm van een krukje met vier poten waar een rugleuning aan is gezet. De term werd voor het eerst gebruikt in de 16e eeuw en in de 17e en 18e eeuw werd er ook wel een stoel zonder armleuningen mee aangeduid.

Leunstoelen met een platte armleuning die breed genoeg is om als schrijfblad te gebruiken.

Meubelarmen waarvan de leuning hoger wordt vanaf het zitvlak, die eerst naar de voorkant buigen en dan naar de achterkant, en breder worden voor de armleuning. Wordt gebruikt in de Queen Anne en vroeg Georgiaanse tijd.

Zittekisten met een scharnierende rugleuning die omlaag kan worden gebracht tot op de armleuningen zodat er een tafel ontstaat.

Verlengde ruststoelen, meestal zonder armleuningen en met een rugleuning die tot horizontale positie versteld kan worden. Ze worden gebruikt om in te luieren en staan vaak op een stretcherframe met zes of acht poten. Wordt ook gebruikt voor lange, brede, sofa-achtige zitmeubels, vaak met twee lage uiteinden die enigszins doen denken aan het hoofd- of voeteneinde van een bed, welke kunnen worden gebruikt om op te zitten of slapen. Zitslaapbanken zijn meestal bedoeld voor één persoon om op te liggen, en zijn in de loop der geschiedenis ook wel gebruikt bij de formele ontvangst van gasten. Doorgaans staan ze tegen de muur of in een nis.

Stoelen met een hoge rugleuning en een lage zitting, zonder armleuningen. Ze zijn vaak gestoffeerd en zijn bedoeld voor gebruik in de slaapkamer.

Lange, beklede zitbanken met een rugleuning en twee armleuningen; worden hoofdzakelijk gebruikt om op te zitten en niet om op te liggen. Te onderscheiden van 'rustbanken (sofa's)', die een ruggensteun aan één kant hebben en die voornamelijk worden gebruikt om op te liggen en niet om op te zitten. Tussen de termen 'bank' en 'sofa' wordt tegenwoordig vrijwel geen onderscheid gemaakt, maar er is wel degelijk een verschil: een sofa is meestal volledig bekleed.

Stevige stoelen met een hoge rugleuning en solide armleuningen die in Romeinse huizen en publieke ruimtes werden gebruikt of stoelen met dezelfde vorm. De zitting was verhoogd, waardoor een voetenbank nodig was. Soliums stonden in het atrium en werden gebruikt door de heer des huizes wanneer hij gasten of klanten ontving. Goden en koningen worden in de kunst vaak zittend in dergelijke stoelen afgebeeld.

Benaming die werd geïntroduceerd in de 19e eeuw voor elke Windsorstoel, met of zonder armleuningen, die een vierkante of bijna vierkante rugleuning heeft.

Zitplaats voor één persoon met een rugleuning of een rug- en armleuning. Ze verschillen van 'krukken' die geen rug hebben.

Te gebruiken voor oud-Griekse tronen, gewoonlijk versierd, met een verhoogde zetel en vaak met een hoge rug en armleuningen. Ze hebben soms poten in de vorm van dierenpoten, gedraaid of rechthoekig, en soms zijkanten uit één stuk. Gebruikt door rijke of belangrijke personen en te zien op afbeeldingen van de Griekse goden.

Stoelen uit het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, die voornamelijk waren bedoeld voor gebruik door toeristen op de promenades. Gebruik 'invalidenstoelen' voor stoelen met een palmechanisme voor het omhoog- of omlaagbrengen van de armleuningen, rug, voetensteuntje of met grote wielen, die speciaal voor zieken of invaliden zijn ontworpen.

Elke Windsorstoel die aan een kant in plaats van een standaard armleuning een gevormd, plat blad heeft dat als schrijfondergrond wordt gebruikt.

Lange banken die in twee basistypen bestaan: een bank met armleuningen en een lage rug, en een bank met armleuningen, oren en een meestal massieve, hoge rugleuning. Gebruik 'box settles' voor een zittekist met een scharnierende zitting.

Stoelen met een lage zitting, die ongeveer tussen de 32,5 en 37,5 cm hoog is, zonder armleuningen.