Tobbes of kuipen waarin men een bad kan nemen, zich kan wassen.

Verwijst naar de stijl die populair was in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 van de 20ste eeuw, waarin opzettelijk slecht, opzichtig en smakeloos uitziende schilderwerken werden vervaardigd door geschoolde kunstenaars.

Verwijst naar de periode in Boven-Egypte van circa 6000 tot 4000 v. Chr. die wordt geassocieerd met opgravingen bij Badari. De kunstwerken omvatten onder meer antropomorfe figuren, leistenen paletten en aardewerk met een zwarte top of aardewerk met een ripple-burnished oppervlak.

Kinderboeken voor gebruik in bad, met watervaste bladen van plastic of vinyl, vaak gevuld met schuimplastic zodat ze blijven drijven; bevatten gewoonlijk meer illustraties dan tekst.

Het wassen van mensen of dieren. Gebruik 'zwemmen' voor recreatieve onderdompeling in water.

Te gebruiken voor personen die zichzelf met water wassen of onderdompelen in water. Gebruik 'zwemmers' voor personen die zich actief door het water voortbewegen op natuurlijke wijze.

Voorwerpen met speciale of onderscheidende kenmerken, tekens, of middelen die een aanduiding zijn van lidmaatschap, loyaliteit, autoriteit of bevoegdheid. Ze worden meestal op het lichaam gedragen.

Gereedschappen die in een buis of riool worden gebruikt om overtollig specie of afzetting te verwijderen.

Windvangers bestaande uit een hoge toren, meestal vierkant in opzet met in de binnenruimte X-vormige panelen diagonaal van hoek naar hoek; nabij de top zijn de zijkanten open, waardoor ze als trechter fungeren en binnenkomende wind sneller een schacht in leiden om lager gelegen ruimten te koelen, waarbij door convectie in de tegenoverliggende schacht een stroming ontstaat die warme lucht uit de vertrekken naar buiten zuigt. Van oorsprong Perzisch; wordt aangetroffen in Iran en de Golfstaten.

Wordt gebruikt voor kleine hutjes, eenvoudige omheiningen of tentachtige bouwwerken die dienen als kleedruimten op stranden of bij zwembaden.

Ruimvallende knie- of enkellange kledingstukken, vaak dichtgehouden met een ceintuur, die meestal van warm, absorberend materiaal zijn gemaakt en worden gedragen voor of na het baden of als gemakkelijke kleding binnenshuis.

Wordt gebruikt voor kamers waarin zich een badkuip of douche bevindt, en meestal een toilet of wastafel. Voor ruimten met alleen een toilet en wastafel wordt 'toiletten' gebruikt; voor openbare faciliteiten met toiletten en wastafels wordt 'toiletruimten' gebruikt.

Stangen die aan de muur in een douche of bij een badkuip zijn bevestigd, waaraan de bader zich kan vastgrijpen voor steun.

Kleding die wordt gedragen bij het baden of zwemmen.

19e en vroeg-20e eeuwse badkleding.

Nauwsluitende waterafstotende hoofddeksels, vaak gemaakt van rubber, die worden gedragen om het haar droog te houden en samen te houden tijdens het zwemmen of baden.

Te gebruiken om werken te beschrijven van de gelijknamige Afrikaanse etnische groep die leeft in het oosten van Senegal, Guinee-Bissau en het westen van Guinee.

Badkleding uit één stuk.

Mausoleums in de vorm van een toren, vooral in Indiaase, Perzische en Turkse gebieden.

Verwijst naar de aardewerkstijl van circa 5000 v. Chr. die werd gevonden op het Noordelijk Iraans plateau, genoemd naar de archeologische vindplaats Ismailabad. De stijl kenmerkt zich door een grote verscheidenheid aan vormen en geschilderde ontwerpen.

Kleine ovale kopjes waarvan de rand zo is gevormd dat die past op de omtrek van het oog. Wordt gebruikt voor oogbadjes of voor het toedienen van vloeibare medicijnen.

Wordt gebruikt voor gebouwen die zijn toegerust met zwembaden en andere voorzieningen voor baden en zwemmen; van oudsher de belangrijkste hygiënische voorziening in een stad.

Zwembaden in een gebouw al dan niet onderdeel uitmakend van gebouwen, zoals hotels, kantoren en dergelijke.

Openbare of particuliere badhuizen in het antieke Rome van gewone proporties. Gebruik 'thermen' voor grote oude Romeinse baden.

Ruimten, waarin men een hete luchtbad kan nemen.

Gebouwen in de buurt van kolenmijnen, uitgerust met douches en faciliteiten voor het drogen van kleren, meestal aangetroffen in Engeland, Schotland en Wales en gebouwd voor gebruik door mijnwerkers.

Verwijst naar de stijl in de architectuur, decoratieve kunsten en schilderkunst in Frankrijk van het eind van de 18de tot het begin van de 19de eeuw. De stijl komt overeen met de neogotiek in Engeland en toont gotische vormen en ornamenten en een sentimentele en historiserende belangstelling voor Middeleeuwse onderwerpen, technieken en kleding.

Baden van hete lucht of stoom, gevolgd door koude douches, met daarna ruimten voor wrijfbehandelingen en massages. Gebruik 'islamitische badhuizen' voor die specifieke betekenis.

Badpakken die bestaan uit bijpassende maar afzonderlijke boven- en onderstukken.

Te gebruiken voor kommen of andere reservoirs, die zijn gevuld met water en meestal in tuinen of op gazonnen worden geplaatst, zodat vogels er kunnen drinken of wassen.

Uitrusting met water voor onderdompeling, bijvoorbeeld ter reiniging.

Grote baden gevuld met heet water met bubbels, oorspronkelijk gemaakt van hout, maar tegenwoordig vaker van plastic of fiberglas dat met kunsthars is geïmpregneerd. Gewoonlijk gebruikt voor recreatie of fysiotherapie.

Badkuipen die zijn ontworpen om iemand in een zittende houding te ondersteunen, zodat men slechts tot en met de heupen in het water zit. Wordt vaak gebruikt voor therapeutische behandelingen.

Speciale ruimten voor mensen om zich te reinigen of te verfrissen door middel van stoom.

Platte werkoppervlakken ter hoogte van het middel boven op kastjes en naast gootstenen in keukens en badkamers.

Onbedoelde kleurverschillen van tapijten die te wijten zijn aan het ongelijkmatig verven van de draad, of aan het gebruik van draden uit een verschillende verfbad.

Kleedkamers in oude Griekse en Romeinse badhuizen en palaestra.

Verwijst naar het systeem van zonnemonotheïsme in het oude Egypte, in het bijzonder tijdens de regering van farao Akhenaton (Amenophis IV) in de 14de eeuw v. Chr. Aten (of Aton), de Egyptische naam voor de zonneschijf, werd afgebeeld als een zonnecirkel met stralen die eindigden in handen. Aten was oorspronkelijk een aspect van de zonnegod Ra maar begon onder de beide voorgangers van Akhenaton ook zelfstandig vereerd te worden. Akhenaton meende dat Aten de enige god was die aanbidding verdiende en hij vervolgde andere goden zoals de vooraanstaande Amun. Akhenaton werd beschouwd als de enige bemiddelaar tussen Aten en de wereld. In deze tijd bloeide de belangstelling voor kunst en het resulterende schilder- en beeldhouwwerk is meer naturalistisch dan vroegere Egyptische kunst. Aanhangers van het atenisme aanbaden de echte zon als brenger van leven, schoonheid en liefde door middel van zijn licht en warmte. Het atenisme had een ontwrichtende uitwerking op de heersende klasse maar had weinig gevolgen voor de geloofsovertuiging van gewone mensen; kort na de dood van Akhenaton stortte de nieuwe religie ineen en werden de oude goden in ere hersteld.

Verwijst naar de stijl en periode die samenvielen met de heerschappij van Bajezid I (ook wel 'bliksemschicht' genoemd vanwege de snelheid waarmee hij zijn troepen verplaatste) van 1389 tot 1402. Hij staat het best bekend om de bouw van de 'Grote moskee' van Bursa, waaraan in 1390 werd begonnen en die in 1395 werd voltooid. Het hele complex omvatte een moskee, baden en een klein paleis, binnen een onregelmatig gevormde muur. De indeling en de schaal van de moskee hebben veel weg van de moskee van Moerad I, maar hier is metselwerk van gehakte steen gecombineerd met een beperkte hoeveelheid marmer. De wanden van de ruimten waarin de derwisj-pelgrims werden ondergebracht, waren versierd met bloemen en destijds polychroom. Het portaal van steen en marmer is het eerst grote Osmaanse portiek. Ook vermeldenswaardig is het Dar al Shifa, het academisch ziekenhuis uit 1400.

Een soort uitgebreide rolstoelen die soms van glas zijn voorzien. Ze werden vooral gemaakt in het midden van de 19e eeuw en bij kuuroorden en badplaatsen gebruikt.

Tweedelige badpakken slechts bestaande uit een b.h.-deel en een broekje dat onder de navel ophoudt.

Een hindoeïstisch georiënteerde beweging die in de jaren 30 van de 20ste eeuw in Hyderabad is voortgekomen uit de levendige religieuze ervaringen van een koopman genaamd Dada Lekhraj. Onder de nieuwe naam Prajapita Brahma bevorderde Lekhraj de overgang van het leiderschap van de beweging in vrouwelijke handen, waar het is gebleven. In deze duizendjarige beweging zijn de traditionele rollen van man en vrouw omgedraaid. Het hindoeïstische geloof in de mogelijkheid te ontsnappen aan de samsara wordt afgewezen ten gunste van een geloof in een gouden tijdperk dat zal volgen op onze tijd van neergang, die zal eindigen in een atoomramp. Alleen gezuiverde zielen zullen in dit gouden tijdperk blijven bestaan en als goden in een staat van volkomen geluk leven. Aanhangers propageren een vegetarisch, celibatair leven zonder alcohol en sigaretten met een grote nadruk op meditatie en yoga als manieren om geestelijke eenwording met God te bereiken. Hun ideeën worden verspreid in de vorm van boodschappen of 'murli’s' die dagelijks worden afgegeven bij Brahma Kumari-centra over de hele wereld. Volgelingen van de beweging zijn recentelijk actief geworden bij de Verenigde Naties; zij hebben bijvoorbeeld de inspiratie geleverd voor de Global Co-operation Movement. Het hoofdkwartier bevindt zich tegenwoordig in Mount Abu in Rajasthan (India).

Heuveltjes van vergruisde stenen en vaak houtskool, met een haard en een trog erbij. De troggen werden direct uit het gesteente gehouwen en waren daardoor waterdicht, of ze werden waterdicht gemaakt met hout of klei. Men vindt ze in Ierland en Groot-Brittannië en op verschillende plaatsen in Noord-Europa. Ze stammen uit de periode die loopt van het neolithicum en de ijzertijd tot de vroege Middeleeuwen; de meeste zijn ontstaan tussen 1900 en 800 v.Chr. Men denkt dat de vergruisde stenen de resten zijn van stenen die in de haard werden verhit en die men gebruikte om het water in de trog te verwarmen om voedsel te koken, dranken te brouwen, te baden, stoffen te verven of leer te bewerken.

De ruimten voor warme baden in Romeinse badhuizen.

Kledingstukken zoals wijde blouses, jumpsuits, kaftans of sarongs, die over badkleding, sportkleding en dergelijke worden gedragen. Geen Nederlands equivalent.

Procedé waarbij de te verbinden metalen in een bad van gesmolten zout worden gedompeld, dat tegelijkertijd als vloeimiddel en als warmtebron wordt gebruikt.

Kuipen waarin water wordt gespoten vanuit een doorgaans boven het hoofd van de badende persoon bevestigde douchekop.

Waterdichte gordijnen of gordijnen met een waterdichte voering die in een badkuip of in de opening van een douchecel worden gehangen om rondspetterend water binnen te houden.

Een metalen voorwerp een glad gepolijst oppervlak geven door het als een anode in een elektrolytisch bad onder te dompelen.

Oud-Griekse houders voor vloeistoffen, wellicht parfum (reukolie), met een zeer kenmerkende vorm: een afgeplatte bolvormige kom met een inwaarts gedraaide rand, een korte of lange voet en een deksel met fioel. De deksels zijn zelden bewaard gebleven. In vaasschilderingen komt de exaleiptron meestal voor in taferelen met badende vrouwen of vrouwen die deelnemen aan begrafenisrituelen. Ook andere antieke namen (‘kothon’, ‘plemochoa’ en ’smegmatothèkè’ of ‘smematothèkè’)zijn in de moderne tijd wel gebruikt om te verwijzen naar deze vaatwerkvorm.

Verwijst naar de periode en stijl in de kunst, voornamelijk beeldhouwkunst en architectuur, ten tijde van de dynastie die werd gesticht na de dood van Nero in 69 n. Chr. Deze stijl wordt gekenmerkt door een grotere nadruk op diepte, picturale illusie, het gebruik van licht en schaduw en de bouw van grootschalige gebouwen zoals badhuizen en amfitheaters.

Vlakglas dat wordt gemaakt door een lint gesmolten glas boven een bad gesmolten tin te gieten. Het proces is in 1959 ontwikkeld door Pilkington Brothers en is nu de meest gebruikte methode ter wereld voor het maken van plaatglas van goede kwaliteit dat helder en vlak is met parallelle en met hitte gepolijste randen.

De ruimten voor koude baden in Romeinse badhuizen, soms met een koud stortbad.

Het aanbrengen van een beschermende of versierende laag van het ene metaal op een ander metaal met behulp van een elektrolytisch bad.

Metaalwerkers die een beschermende of decoratieve metaallaag aanbrengen op een ander metaal met behulp van een elektrolytisch bad.

Decoratief papier dat meestal als schutblad wordt gebruikt in gedrukte of blanco boeken. Gemarmerd papier wordt vel voor vel gemaakt; het procedé begint met een bad of trog met vloeibare gom, waarin de kleuren voor het marmerpatroon op het oppervlak worden gesprenkeld. Vaak worden ook terpentijn en olie, of gal, gebruikt. Vervolgens worden de patronen aangebracht door met een kam door de oplossing te roeren, of een andere methode te gebruiken die tot het gewenste ontwerp leidt. Als er dan een vel papier in het bad wordt gelegd, hechten de kleuren in de oplossing zich aan het papier. Het papier wordt daarna te drogen gehangen. Doorgaans wordt aangenomen dat het procedé in de 16de eeuw in het Nabije Oosten is uitgevonden en zich daarna al snel naar Europa verspreidde. Inmiddels worden er tal van verschillende, door het ontwerp geïnspireerde benamingen gehanteerd voor de diverse gemarmerde papiertypen; wetenschappelijk onderzoek heeft evenwel langs indirecte weg uitgewezen dat deze namen willekeurig zijn en zelfs misschien verkeerd zijn gebruikt in de loop der jaren.

Een procédé voor het maken van smeedijzer of staal uit ruw ijzer door het ijzer te smelten en onder te dompelen in een bad, en het vervolgens te bewerken en te smeden.

Badhuizen die bestaan uit een reeks koude en warme baden en stoomkamers, vooral gebruikt voor rituele reiniging; het principe is afgeleid van oude Romeins typen. Gebruik liever 'Turkse baden' voor gebouwen waarin de baders zich door een reeks van voornamelijk stoom- en massagekamers begeven.

Engelse en Amerikaanse tafels die in de 18e eeuw werden gemaakt om de faciliteiten van een moderne badkamer te bieden, met voorzieningen voor een waskom, kannen, bidet en andere toiletbenodigdheden.

Marmerpapier waarbij de kleuren in een geprepareerd bad worden gemengd met een draad, waardoor 'geschulpte' kleurvormen ontstaan in plaats van 'adervormen'.

Lange, smalle metalen schrapers die door de oude Grieken en Romeinen werden gebruikt om zweet, vuil en olie van hun huid te schrapen na het sporten of tijdens het baden.

Bergmeubilair dat uit een aantal planken, kleine laadjes of vakjes bestaat waar één of meer deuren voor zitten. Ze zijn bestemd als opslagruimte en soms voor het vertonen van kleine voorwerpen. Er bestaan ook soortgelijke, vaste of ingebouwde kasten die vaak voor bepaalde doeleinden worden ontworpen zoals in een keuken of badkamer.

Bouwwerken met kleedkamers en badhokjes, bijvoorbeeld aan het strand en in zwembaden. Gebruik 'openbare badhuizen' voor gebouwen met openbare zwem- en badvoorzieningen.

Marmerpapier waarbij geen kleuren met een kam in een geprepareerd bad worden geroerd, maar waarbij met de kam slechts krul- of spiraalvormen worden aangebracht. Een dergelijk patroon kan uit één kleur bestaan.

Muren waartegen badding is bevestigd.

Een oud-Grieks vaatwerktype dat werd gebruikt bij bruiloften. Over het algemeen wordt gedacht dat het water bevatte voor het rituele bad dat de bruid, en misschien de bruidegom, voor de huwelijksvoltrekking nam. Een andere theorie luidt dat er voedsel voor het huwelijkspaar in werd bewaard; er kan ook sprake zijn geweest van begrafenisgebruik. Op dit type vaten staan vaak afbeeldingen van een huwelijksprocessie of van vrouwen die zich voorbereiden op de bruiloft.

Verwijst naar de stijl van de decoratieve kunst en architectuur die in Frankrijk werd vervaardigd tijdens de regeerperiode van Koning Lodewijk-Filips van 1830 tot 1848. De stijl kenmerkt zich door de aanwezigheid van verschillende stijlen waaronder Empirestijl, Troubadour, renaissance, gotisch en rococo.

Vaten die vermoedelijk zijn gebruikt voor het vervoeren van water ten behoeve van het baden of wassen, aangezien de naam zou zijn afgeleid van het Griekse woord voor bad. Louterion lijkt ook de oude benaming te zijn van een lavet of een waskom op een voet. Tegenwoordig wordt de naam algemeen, zij het mogelijk niet correct, toegepast op nog twee vormen. De eerste is een grote, brede kom met een tuit en twee verticale handvatten. Het betreft hier in hoofdzaak een vroege en vrij zeldzame zwartfigurige vorm. De tweede vorm is bekend in zowel zwart- als roodfigurige uitvoering, maar ook deze vorm is zeldzaam. De vorm lijkt op die van een lebes gamikos, maar heeft een ander type rand met tuit en hoge, verticale vlakke handvatten met lusvormige toevoegsels. Deze laatste vorm houdt mogelijk verband met funeraire riten; mogelijk bevatte de kom water dat als offer aan de dode was bedoeld, of voor de ceremoniële wassing van het lijk.

Hoge, slanke vaten met een lange hals en een wijd uitlopende opening, meestal in de vorm van een amfoor met twee handvatten, maar soms in de vorm van een hydria met drie handvatten. Deze vaten werden vaak als geschenk gegeven bij een huwelijk, omdat het water in deze vaten diende voor het rituele bad van de bruid voorafgaand aan de huwelijksvoltrekking. De term is het Griekse woord voor 'brenger van het bad'. Omdat het vaak voorkwam dat meisjes overleden voordat ze konden trouwen, symboliseerde de loutrophoros het gemiste huwelijk en werd deze doorgaans op een graf geplaatst. De vorm komt veel voor bij zwartfigurig aardewerk uit de tweede helft van de 6de eeuw v. Chr.

Kettingpoolweefsel met ongesneden lussen aan één of beide zijden. Is vaak van katoen of linnen en wordt vanwege het absorptievermogen gebruikt voor handdoeken, badjassen en dergelijke.

Verwijst naar de periode van het Javaanse Majapahit-rijk (1292- circa 1500 n. Chr.). Deze periode wordt gekenmerkt door de heropleving van pre-hindoe-elementen. De bouwkundige stijl in deze periode is het meest bekend om de reliëfpanelen die de punakawan afbeelden, clowneske personages uit Javaanse gedichten. Prominente voorbeelden van bouwkundige stijlen uit deze periode zijn Candi Brahu, met een constructie van baksteen, Candi Tikus, met zijn zwembaden, Candi Wringin Lawang, met een poorttype dat bekend is als candi bentar ('gespleten poort') en Candi Sukuh, met zijn afgeknotte piramidestructuur. Later in deze periode werden in de tempelstijlen cilindrische lichamen toegepast, vierkante basementen, complexe sanctuaria met trappen en beeldhouwwerken van gehoornde banaspatihoofden die de kroonlijsten ondersteunden.

Verwijst naar een regionale school van Pahari-miniatuurschilderkunst met als centrum de staat Mandi in de Beasvallei in het heuvelgebied van Punjab. De Mandi-schilderkunst stond aanvankelijk nog onder invloed van de Mogols maar kreeg een eigen karakter onder Raja Sidh Sen (heerste van 1684-1727), die zich persoonlijk met de nieuwe stijl ging bemoeien. De Mandi-schilderkunst uit deze periode wordt vaak gekenmerkt door brede, krachtige lijnen, een ingetogen palet en eenvoudige composities met drie horizontale registers. De vitale, krachtige beeldhouwkunst uit deze periode zou een belangrijke invloed hebben uitgeoefend op de weergave van figuren in de schilderkunst. Kenmerkend zijn de krachtige gelaatstrekken, opvallend grote hoofden en handen, en doorgaans standbeeldachtige figuren. Shiva is een geliefd thema, aangezien Sidh Sen deze godheid aanbad. Shiva, Devi en tantrische thema's waren populairder dan de literaire thema's die zo kenmerkend zijn voor veel ander Pahari-werk. Een latere fase van de Mandi-schilderkunst begon rond 1805 en wordt geassocieerd met de kunstenaar Sajnu uit Guler. De werken die hij voor Raja Ishwari Sen schilderde, worden gekenmerkt door gebogen en zwaar geornamenteerde randen, volle, gedetailleerde composities en enigszins scheef geplaatste gebouwen en figuren.

Heilige kalebassen waarin waarzeggers in Lubadorpen in Centraal-Afrika natuurlijke of door de mens gemaakte voorwerpen bewaren voor hun ceremonies. Te onderscheiden van ‘mboko (beeldbouwwerk)’, uit hout gesneden figuren van een vrouw die een kom draagt, die door het Lubavolk worden gebruikt in ceremonies rond waarzeggerij of machtsoverdracht.

Verwijst naar de Egyptische aardewerkstijl die werd vervaardigd tijdens de Badarische, Amratische en Gerzeaanse periodes van circa 6.000 tot 2.925 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door dunwandige, gepolijste, handgemaakte kruiken, met een rode okeren vernislaag, met zwarte bovenkanten die, waarschijnlijk werden verkregen door de nog hete kruiken in verkolend organisch materiaal te leggen.

Kannen van aardewerk, in vorm gelijkend op een theeketel maar meestal groter, met een schuine tuit en handvatten. Ze werden al in de 18de eeuw aangetroffen op Barbados, Jamaica, Nevis en Antigua en worden nog steeds gemaakt. Ook gemaakt in het zuiden van de Verenigde Staten, vooral in Noord- en Zuid-Carolina en Tennessee.

Lange, soepelvallende damesochtendjassen of -badjassen, veelal gemaakt van zachte of dunne stof, decoratief afgezet met kant, bont of ruches.

Verwijst in algemene zin naar schilderijen in de voormalige Mogolstijl die in de 18de en 19de eeuw zijn vervaardigd in Lucknow, in de Indiase regio Oudh. Na de ineenstorting van het Mogolrijk, aan het eind van de 17de en het begin van de 18de eeuw, leefde de schilderstijl van de Mogols nog enigszins voort in de kopieën van oudere schilderijen die werden vervaardigd, meestal door gevluchte kunstenaars uit het geplunderde Delhi. De hier vervaardigde schilderijen laten een versmelting zien van de thema's en stijlen van de Mogols met die van Rajput. Andere locaties waar gevluchte schilders werkten waren Patna, Fyzabad en Murshidabad; dat de aldaar geproduceerde schilderkunst een zekere westerse invloed verraadde, hing samen met het feit dat de opdrachtgevers nu Brits waren. In de 18de en 19de eeuw maakte ook de schilderkunst in de Companystijl hier een bloeiperiode door; de kunstenaars in Lucknow maakten schilderijen met tal van verschillende thema's, waaronder panorama's, als afspiegeling van het feit dat dergelijke werken destijds populair waren in Engeland.

Een methode voor het kleuren van glas, waarbij kleurloos glas, terwijl het nog plooibaar is, in een bad van gesmolten glas met een diepe kleur wordt gedoopt, of waarbij een dun stuk donker glas wordt vastgesmolten aan een dikker stuk kleurloos glas.

Waterreservoirs in Romeinse huizen, waar men ze gebruikte als zwembad of visvijver, of in openbare baden, waar ze fungeerden als koelbad. In middeleeuwse kloostergemeenschappen gebruikte men piscines als visvijvers, want vis was een belangrijk onderdeel van het dieet. Ze werden ook gebruikt in architectuurstijlen die de klassieke stijl imiteerden, met name in de achttiende eeuw. Zie ���piscines (christelijk toebehoren)' voor bassins met een afvoerkanaal die men in christelijke kerken gebruikte tijdens de liturgie.

Kegelvormige voorwerpen, meestal met veren en een rubberen of kurken top, die bij badminton heen en weer worden geslagen.

Een term gebruikt voor een soort glas dat werd gemaakt door de New England Glass Company in 1885; het is helder glas, vergroot door het herhaaldelijk in een vorm te blazen en versierd met een netwerk van met zuur geëtste lijnen of soms met een gespikkelde oppervlak dat is ontstaan door het glas rond te draaien in een zuurbestendige stof en daarna in een zuurbad.

Verwijst naar een legering die in de 17de en 18de eeuw werd gebruikt door sieraden- en horlogemakers, hoofdzakelijk in Engeland; het goudkleurige prinsmetaal bestond vermoedelijk uit een legering van koper en zink die op messing leek. Sommige bronnen beschrijven het specifiek als een type messing bestaande uit drie delen koper en één deel zink dat in een bad met een verdund vitrioolmengsel werd gelegd, vervolgens in aquafortis werd ondergedompeld en ten slotte werd gepolijst. Prinsmetaal zou zijn ontdekt door prins Rupert van de Rijn.

Verwijst naar de Egyptische aardewerkstijl die werd vervaardigd tijdens de Badarische en Amratische perioden van circa 6.000 tot 3.200 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door dunwandige handgemaakte kruiken met een okerrode vernislaag, die werden gepolijst met een kiezel of een ander hard voorwerp.

Verfmethode waarbij stof, garenstrengen of soms ook papier in hun geheel in een verfbad worden gedompeld, nadat eerst bepaalde door het patroon vereiste delen zodanig zijn behandeld, dat zij tegen het binnendringen van de kleurstof zijn beschermd.

Verwijst naar de stijl in de decoratieve kunst in Frankrijk tijdens de rehabilitatie van de Bourbons tussen 1815 en 1830. Hoewel voornamelijk een voortzetting van de Empire stijl, onderscheidt deze stijl zich daarvan door heldere kleuren, loggere vormen, het gebruik van lichtgekleurde houtsoorten, en de groeiende zichtbaarheid van de Troubadour-stijl.

Verwijst naar de Egyptische aardewerkstijl die werd vervaardigd tijdens de badarische periode van circa 6.000 tot 4.000 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door een rimpelig gepolijst oppervlak, dat werd verkregen door rimpels in de natte klei te kammen of door met een kiezel over harde klei te wrijven en vervolgens te polijsten.

Wordt gebruikt voor hotelachtige verblijven die aparte, individueel gemeubileerde kamers bieden voor lange of korte huurperiodes tegen zeer lage prijzen; meestal met gedeelde badkamer- en keukenvoorzieningen, en met of zonder schoonmakers, beddegoed of receptiediensten. Geen Nederlands equivalent. Zie 'hotel-pensions'. Gebruik 'appartenmentenhotels' voor soortgelijk onderdak maar met grotere kamers of een aantal kamers, meestal voor langdurige huur en met meer soorten dienstverlening.

Onderdelen of panelen in een keuken of badkamer die zijn bedoeld om muren en apparaten te beschermen tegen vloeistofspetters of voedselresten.

Een soort bak om een badspons in te doen, in de vorm van een bol die horizontaal doormidden is gedeeld, waarvan het onderste gedeelte rust op een platte basis en de bovenste helft een scharnierende deksel met een gaatjespatroon is.

Meestal houten cabines die tijdens de zomermaanden op het strand worden gezet om te verhuren aan badgasten, die er hun spullen in kunnen opbergen en zich er kunnen omkleden.

Kamers in het Romeinse badhuis of de gymnastiekschool tussen het laconicum, sudatorium en het caldarium, waar atleten zich terugtrokken om het zweet van hun lichamen te verwijderen.

Zweetkamers in Romeinse badhuizen.

Een- of tweedelige kledingstukken bedoeld om een zo groot mogelijk deel van het lichaam aan de zon bloot te stellen; door vrouwen en kinderen gedragen bij het zonnebaden of spelen. Geen Nederlands equivalent. Zie 'badkleding'.

Verwijst naar de Predynastische periode in boven-Egypte rond 4.500 v. Chr. die zich kenmerkt door aardewerk in een primitieve vorm, waardoor sommige onderzoekers haar vóór de Badara-periode dateren, Anderen denken dat deze periode samenviel met de Badara periode, of er slechts een vroege fase van was.

Ruimten met baden met lauw water in Romeinse badhuizen.

Wordt gebruikt voor monumentale antieke Romeinse badhuizen. Gebruik 'badhuizen' voor antieke Romeinse badhuizen van normale grootte.

Verwijst naar de stijl die tot ontwikkeling kwam op Timor en zich later uitbreidde naar overige delen van Indonesië. De stijl hangt sterk samen met territoriale uitbreidingen, het Portugese kolonialisme en de maritieme handelscultuur. De stijl wordt gekenmerkt door traditioneel batikwerk, reliëfwerk, kistornamenten met sieraden, kuisheidsschilden (badong of cupeng), hoofdtooien met goudwerk en vergulde armbanden. Veelvoorkomende motieven in sieraden en reliëfwerk zijn het bootsymbool, de slang en de buffelhoorn, die de rang en de afstamming aanduiden. Houtsnijwerk en tekeningen in deze stijl worden gekenmerkt door krullen en kromlijnige vormen die worden benadrukt door wit krijt dat in insneden is ingebracht, en verschillende Portugese ontwerpen.

Het aanbrengen van een beschermende laag op ijzerhoudend materiaal door het in een bad van gesmolten zink te dompelen.

Open houders voor zeep, vast bevestigd in badkamer, keuken of toilet. Gebruik 'zeepdozen' voor transportabele doosjes of geperforeerde houders waar een stuk zeep in kan.

Houders voor een stuk zeep; in verschillende vormen, maar rond en geperforeerd voor een bal geparfumeerde zeep. Kunnen deel uitmaken van een toiletstel. Gebruik 'zeepbakjes' voor open houders waar een stuk zeep in kan, vast bevestigd in keuken, toilet of badkamer. Gebruik 'zeepdozen' ook voor elke doos waar zeep in bewaard of verplaatst wordt.

Verwijst naar de cultuur die is verbonden met de islamitische dynastie met deze naam die regeerde in gedeelten van Noord-Afrika en Spanje en die tussen 972 en 1152 actief kunst en architectuur begunstigde. Zirid-architectuur stond open voor invloeden van buiten: uit de ruïnes van het paleis van Ziri bij Ashir blijkt dat het paleis was gemodelleerd naar een vroeg Fatimid-paleis en de uitgebreide ruïnes van de paleizen van de Qal 'at bani hammad laten overeenkomsten zien met Fatimid-architectuur in Egypte en Normandische architectuur in Sicilië. Er zijn verschillende Zirid-gebouwen in Granada, waaronder een paleis (1052-6) op de locatie van het Alhambra, dat werd gebouwd door Yusuf ibn Naghrallah, de joodse vizier van de Zirid. De enige overblijfselen van dit prachtige paleis zijn twaalf witmarmeren leeuwen, die in de 14de eeuw zijn hergebruikt voor de centrale fontein in het Paleis van de Leeuwen. Zirid-begunstigers droegen ook bij aan de inrichting van religieuze gebouwen; in 980 gaf de Zirid-heerser Buluggin bijvoorbeeld een houten minbar aan de moskee van de Andalusiërs in Fez. Het belangrijkste voorbeeld van Zirid-houtwerk is de zwaar bewerkte maqsura die werd besteld door al-Mu'izz ibn Badis voor de congregationele moskee van Kairouan; een gebeeldhouwde inscriptie wordt omlijnd door een karakteristieke Zirid-verhoogde kraal. Boekmaken floreerde eveneens tijdens deze dynastie en de heerser zelf was de auteur van een belangrijke verhandeling over de kunst van het boek.

Over het algemeen een gestileerd zonmotief dat de zonnestralen toont die vanuit de zon schieten of die de zon omringen. Vooral in Amerika verwijst dit motief naar een lunet met geconventionaliseerde zonnestralen, zoals deze gewoonlijk worden aangetroffen op 18de-eeuws Amerikaans meubilair. In Britse heraldiek verwijst dit motief naar een embleem van zonnestralen die tevoorschijn komen vanachter een wolk; dit motief werd gebruikt als badge door de Engelse koningen Edward III en Richard II.

Terrassen om te zonnebaden.

Te gebruiken voor personen die zich door het water bewegen door het maken van bepaalde bewegingen. Gebruik 'baders' voor personen die zich met water wassen of ondergedompeld zijn.