Term van Japanse origine voor gladde, platte, ronde of ovale kussentjes met handvatten die worden gebruikt om een vel papier tegen de voorkant van een reliëfcliché te drukken om een afdruk te maken.

Te gebruiken voor vervoermiddelen die door achter elkaar geplaatste mensen of dieren worden gedragen en meestal bestaan uit een tussen twee palen geplaatst bed of bank, vaak in de vorm van een doos waar gordijnen omheen hangen. Gebruik 'brancards' voor vervoermiddelen die worden gebruikt voor het transport van zieken, gewonden of doden, die bestaan uit canvas of een dergelijk materiaal dat over een raamwerk is gespannen. Gebruik 'draagstoelen' voor draagbare, vaak rijkelijk versierde stoelen, gedragen op palen

Verwijst naar de uitvoerende kunsten die worden gekenmerkt door bewegingen, gebaren, gezichtsuitdrukkingen, gesproken teksten en intonaties die dienen om een fictief personage gestalte te geven op het toneel, in de film of op televisie. De acteerkunst is geen vorm van mimicry, exhibitionisme of imitatie, maar wordt gekenmerkt door de vaardigheid om te reageren op denkbeeldige prikkels en door een hoge mate van gevoeligheid, intelligentie en het vermogen om de bedoelingen en gevoelens van een personage aan het publiek over te brengen.

Verwijst naar de stijl in de 18de-eeuwse Italiaanse architectuur en beeldhouwkunst die wordt geassocieerd met het Rococo en zich kenmerkt door luchtige, fantasierijke, elegante en decoratieve werken. De beeldhouwkunst toont dramatische gebaren, open houdingen en hangende draperieën, zoals in het werk van Camillo Rusconi, wiens composities een onorthodox gevoel voor speelsheid en intimiteit vertonen.

Het weergeven van eigenschappen of kenmerken van iets of iemand in gesproken, geschreven taal of gebarentaal.

De kunst van het bedenken of arrangeren en bij elkaar voegen van passen, gebaren en patronen om dansen te vormen, en afzonderlijke dansen om een danscompositie te vormen.

Systemen van symbolen, geluiden of gebaren die volgens een strenge regel worden gebruikt bij het vertalen van informatie, zoals een symbool, letter, woord of zin, uit een brontaal naar een doeltaal. Dit wordt gedaan met een bepaald doel, zoals het verbergen van het bericht of het gemakkelijker ontvangen of overbrengen ervan.

Italiaanse komedie uit de 16e tot de 18e eeuw opgevoerd door toneelgezelschappen die speciaal waren getraind om dialogen, gebaren en bewegingen te improviseren vanuit een geschreven plot met standaard situaties en stereotypen.

Hoge podia op zuilen in moskeeën, vanwaaraf de assistent van de voorganger diens voorlezingen uit de Koran en diens gebaren herhaalt voor de gelovigen die verder weg staan.

Te gebruiken voor voorlezingen of voordrachten van literatuur, zoals toneelstukken, gedichten en korte verhalen, verklarend of dramatisch van toon en vaak gebruikmakend van gebaren, maar met weinig of geen rekwisieten en andere toneelelementen.

Munten, specifiek de nickels (stuivers) die James E. Fraser ontwierp en sloeg tussen 1913 en 1938 in de Verenigde Staten, die met de hand werden gegraveerd door rondtrekkende Amerikaanse arbeiders, van wie velen dakloos waren. Men gebruikte de afbeeldingen op de munten als basis en paste ze aan om afbeeldingen van dierbaren of vrienden te creëren. Vervolgens ruilde men ze voor maaltijden, overnachtingen of andere zaken of diensten.

Geld dat in Centraal-Afrika werd gemaakt en gebruikt, in de vorm van in zand gegoten baren van een koperlegering, meestal in de vorm van een kruis, een X of een H.

Banken met een verhoogd hoofdeinde en verschillende soorten poten, in het oude Griekenland voornamelijk gebruikt om op te slapen of te eten, maar ook om doden op te baren in hun tombes of voor rouwrituelen. De vroegste afbeeldingen van klinai vindt men in begrafenistaferelen op geometrische vazen.

Familie van ongeveer 300 soorten giftige slangen, gekenmerkt door korte giftanden aan de voorkant van de bovenkaak. De soorten die op het land leven, lijken gewoonlijk op de meer voorkomende gladde slangen, terwijl de soorten die in het water leven soms vinvormige staarten hebben en ook op andere manieren zijn aangepast aan het leven in de zee. De meeste soorten leggen eieren, maar er zijn enkele soorten, hoofdzakelijk in Australië, die levend baren.

Verwijst naar de laatste fase van de klassieke periode en stijl, van circa 400 tot circa 330 v. Chr. De periode begon aan het einde van de Peloponnesische oorlog en eindigde nadat de Griekse staten hun onafhankelijkheid verloren aan Philippus van Macedonië. De stijl kenmerkt zich door een verminderd streven naar de perfecte, ideale stijlnormen, en meer nadruk op het verbeelden van de werkelijke wereld en afzonderlijke individuen. Voorts is de diversiteit en de inventiviteit van verschillende kunstenaars kenmerkend. Opvallende vernieuwingen in de beeldhouwkunst zijn de afbeelding van naakte godinnen, de weergave van minder strikte, sensuelere poses en gebaren die buiten de vaste begrenzingen treden van wat gold als de ideale klassieke pose, en slankere lichaamsvormen dan in de hoogklassieke kunst.

Draagbaren waarop overledenen, al of niet in een doodskist, worden gelegd voor hun begrafenis.

In een paar trekken de belangrijkste vormen van een figuur, object of compositie aangeven. Een tekenmethode waarbij de kunstenaar zich concentreert op de handelingen, de gebaren en de bewegingen van zijn onderwerp en minder let op de delen waaruit dat is opgebouwd.

Verwijst naar een type zwart- of roodfigurige vaasbeschildering met een zeer karakteristieke tekenstijl; maniëristische vazen hadden meestal een grote omvang, zoals amfora's, colonettenkraters, pelikai en hydriae. De benaming werd ontleend aan de aanduiding van 16de-eeuwse Italiaanse schilders. Tot de zwartfigurige schilders die in deze stijl werkten, behoorden de Affecter en Elbows-Out, die beiden in het derde kwart van de 6de eeuw v. Chr. actief waren. Deze benamingen waren door Beazley bedacht om te verwijzen naar hun stijve, ‘gekunstelde’ stijlen, die werden gekenmerkt door ongewone proporties en onnatuurlijke gebaren. Roodfigurige maniëristische vazen uit de vroeg-Klassieke periode hebben minder uitgesproken kenmerken; de Pan-schilder wordt als de begaafdste van alle roodfigurige maniëristen beschouwd.

Mensen die de dramatische entertainmentvorm mime uitvoeren, waarbij acties en emoties zonder woorden worden uitgebeeld met behulp van gebaren en lichaamsbewegingen.

Gebouwen waarin zich voorzieningen voor de opvang, planning en voorbereiding, van stoffelijke overschotten voor begraving of crematie bevinden. Terwijl de betekenis kan overlappen met "rouwcentra," hebben mortuaria in het algemeen meer uitgebreide faciliteiten voor de preparatie van het lichaam en rouwtcentra beschikken over een salon of een andere ruimte voor opbaren en andere diensten voor de overledene. In het hedendaags gebruik, kan de term "mortuaria" ook verwijzen naar voorzieningen die de lichamen van huisdieren voorbereiden voor de begrafenis of crematie.

Miniatuurportretten van één enkel menselijk oog, vaak aangebracht op broches, kleine geëmailleerde doosjes of andere kleine objecten. De meeste komen uit de periode tussen de laatste jaren van de achttiende eeuw tot circa 1825. Vaak waren het geschenken van anonieme aanbidders, van vriendinnen aan elkaar, of als aandenken aan overleden dierbaren.

Verwijst naar de Griekse stijl in de beeldhouwkunst die door Phidias werd gemaakt tijdens de tweede helft van de 5de eeuw v. Chr. De stijl is gebruikt voor het beeldhouwwerk van het Parthenon en kenmerkt zich door naturalisme, monumentaliteit en een ingetogen grootsheid die tot uiting komt in eenvoudige houdingen en gebaren die blijk geven van een meesterlijke kennis van de menselijke anatomie.

Orde van reptielen die worden gekenmerkt door de hoornen schubben of schilden op de huid. De dieren leggen eieren of baren levend. Ze hebben beweegbare vierkantsbenen, waardoor ze de bovenkaak kunnen bewegen ten opzichte van de hersenschedel. De mannetjes hebben een hemipenis, hetgeen uniek is voor gewervelde dieren. De eerste soorten ontstonden in de Boven-Jura. De orde bevat ongeveer 7900 levende soorten hagedissen, slangen en echte wormhagedissen.

De weergave van natuurlijke verschijningsvormen, geluiden en bewegingen, zoals vormen, gesproken taal en gebaren, die meer overeen komen met artistieke idealen of conventies dan met de waarneming van individuele voorbeelden van deze vormen.

Personen die met bewegingen, gebaren, gezichtsuitdrukkingen, gesproken teksten en intonaties een fictief personage ten tonele voeren in een theater of voor een film- of televisieproductie.