Een lichtgevoelig oppervlak blootstellen aan stralingsenergie, vooral licht.

Verlichtingsmethode waarbij het licht van twee kanten komt van onder redelijk gelijke en tegenover elkaar liggende hoeken.

Manier van belichten waarbij een voorwerp direct van boven wordt belicht; wordt gebruikt om hoogsel te verkrijgen.

Lichten op een vliegtuig die een grondoppervlak vanaf het vliegtuig belichten.

Een algemene term voor een eigenschap van kunstwerken waarin de voorstelling is (of lijkt te zijn) gebaseerd op de directe waarneming van de buitenwereld, vooral in contrast met werken die meer gestileerd, abstract of gebaseerd op stereotypen zijn. Hoewel een werk zowel naturalistisch en realistisch kan zijn, onderscheidt het naturalisme zich van het realisme door het niet per definitie belichten of benadrukken van gebreken en tekortkomingen van het afgebeelde onderwerp. Een werk kan zowel naturalistisch als enigszins geïdealiseerd zijn wanneer grote gebreken en lelijkheid niet worden uitgebeeld.

Verwijst naar een tweetal afbeeldingen van hetzelfde onderwerp die, bekeken door een stereoscoop, de illusie van driedimensionaliteit geven. De Engelse natuurkundige Charles Wheatstone was in 1832 de eerste die op dit idee kwam. Hij beschreef stereofotografie als een unieke fotografische kunstvorm. Het is voor een tekenaar immers niet mogelijk twee onderwerpen in het juiste perspectief te tekenen vanaf gezichtspunten die ongeveer 65 mm van elkaar zijn verwijderd, de gemiddelde afstand tussen de ogen van een mens die nodig is om het driedimensionale effect te bereiken. De spiegelstereoscoop van Wheatstone was niet erg geschikt voor foto's. De uitvinding werd pas populair in de jaren 50 van de 19de eeuw, toen Sir David Brewster, een Schotse wetenschapper, een eenvoudiger kijkinstrument ontwierp. De introductie van het collodiumprocedé maakte het belichten en afdrukken van foto's technisch eenvoudiger, waardoor driedimensionale foto's een ware rage werden. Stereofoto's kunnen daguerreotypieën, negatieven of andere fotovormen zijn. Gebruik de specifiekere term 'stereokaarten' voor fotografische afdrukken die op kartonnen kaarten zijn bevestigd.

Negatieven op papier vervaardigd door dit papier lichtgevoelig te maken met zilverjodide of zilvernitraat en tussen de 10 en 60 seconden te belichten. Na afwerking werd het verkregen negatief met was behandeld om het transparant te maken.Te onderscheiden van 'photogenic drawings' waarbij het beeld bij daglicht wordt ontwikkeld. Gebruik 'zoutdrukken' voor de meeste afdrukken die gemaakt zijn van deze negatieven.

Camera's met twee lenzen die dezelfde brandpuntsafstand hebben. Eén wordt gebruikt om te zoeken en scherp te stellen, de andere wordt gebruikt om de film te belichten. De lenzen zijn boven elkaar geplaatst.

Fotografische afdrukken vervaardigd door met keukenzout bestreken papier door middel van zilvernitraat lichtgevoelig te maken en in contact te belichten onder een negatief tot het beeld gevormd is. Gebruik 'kalotypieën' voor met zilverjodide of zilvernitraat lichtgevoelig gemaakte en daarna met was bewerkte papiernegatieven. Gebruik 'photogenic drawings' voor papiernegatieven vervaardigd door het afdrukken van een zilverafbeelding.