Wordt gebruikt voor scharnierende ringen met inkepingen aan de uiteinden, zodat ze over een kram kunnen worden gegooid en met een haak of een slot vastgezet kunnen worden.

Gebogen metalen beugels aan weerszijden van het gevest van een zwaard, tussen de pareerstang en de stootplaat.

Gewelfde bovenhandse handvatten die vast zitten of draaien.

Gebogen metalen band die de trekker verticaal omsluit om per ongeluk afvuren te voorkomen.

Koningskroon. Een kroon met twee gekruiste diademen (halve cirkels) op de hoofdring, versierd met edelsteenmotieven.

Achterlaadsystemen waarbij een hendel, asl verlenging van de trekkerbeugel, wordt gebruikt om het wapen te openen en te sluiten. In repeteergeweren trekt de hendel ook lege patroonhulzen uit, voert nieuwe patronenaan en spant de haan.

Riempjes waarmee de stijgbeugels aan het zadel worden vastgemaakt.

Knijptang met brede platte bek, die wordt gebruikt om druk uit te oefenen op boekbanden tijdens het aanbrengen van de omslag, in het bijzonder voor het optrekken ervan.

Zagen met een H-vormige zaagbeugel en een vast zaagblad; worden voornamelijk gebruikt om timmer- en brandhout dwars op de nerf te zagen.

Vuistwapens die bestaan uit een metalen band die om de vingers of om de hand wordt geschoven, maar de duim er buiten laat; gebruikt om het effect van een vuistslag te versterken.

Klassieke Egeïsche vaten met een valse tuit, die bovenop uitsteekt om twee handvatten in de vorm van een stijgbeugel te ondersteunen, en met een smalle, gemakkelijk af te sluiten tuit verder beneden op de schouder.

Afneembaar stuk buis dat in aërofonen wordt aangebracht, permanent of voor een speciale speelgelegenheid, met als doel het geluid van de buislengte te veranderen of het mondstuk gemakkelijker bereikbaar te maken voor de speler.

Metalen, houten of leren constructies met een platte voetsteun en een gebogen gedeelte die zijn bevestigd aan het zadel met een stijgbeugelriem en worden gebruikt om de voeten van de ruiter te steunen.

Drinkgerei zonder handvat of voet, dat op de rand rust als het niet worden gebruikt. Komt vaak voor in de vorm van een dierenkop; gemaakt naar de Griekse ryton; gebruikt voor het begin van de vossenjacht.

Beugels die zijn bevestigd aan de handgrepen van scherpe wapens, om de hand van de gebruiker te beschermen.

Gebogen, stangvormige handbeschermers die zich uitstrekken van de pareerstang tot de gevestknop, en zijn bedoeld om bescherming te bieden aan de knokkels.

Gebogen stalen beugels die in paren, één aan elke zijde van de kling, op blanke wapens worden aangebracht en zijn bevestigd aan de pareerstang van het gevest zodat ze bogen vormen die loodrecht op de kling staan.

Harde leren schilden die werden gebruikt door de lichte cavalerie en waren bedoeld voor paardrijden met een korte stijgbeugel en gebogen knieën. Oorspronkelijk waren ze rond of hartvormig, maar later hadden ze gewoonlijk de vorm van twee overlappende ellipsen of ovalen. Oorspronkelijk werden ze gebruikt door de Moren, later door de Spanjaarden. Cortez introduceerde ze in Noord-Amerika toen hij aan het begin van de zestiende eeuw Mexico binnentrok.

Lampen of kandelaars die zijn bevestigd, of opgehangen aan, een bepaalde vorm van beugel waarmee ze kunnen worden opgehangen aan een muur.

Wordt gebruikt voor de uitneembare beugels in klokken en horloges, die het bovenste draaipunt van de as van de balans dragen.

Lampen met een ondiepe, ovale of peervormige houder met een pithouder die aan de bodem van de smalle kant is bevestigd. Ze worden meestal geheel of gedeeltelijk door een scharnierend of schuifdeksel bedekt, met tegenover de pithouder een halve beugel als houvast, met een ophanghaak en een ijzeren draad om de pit mee op te vissen.

Handzagen met een smal blad dat op zijn plaats wordt gehouden tussen de twee uiteinden van een zaagbeugel.

Verwijst naar de aardewerkstijl die voornamelijk werd gemaakt in Capua en Cumae in de regio Campania (Italië) vanaf het tweede kwart van de 4de eeuw v. Chr. In het algemeen kenmerkt de stijl zich door kleine vazen van verschillende vormen, waaronder een typische beugelamfoor; de decoratie is in de roodfigurige stijl, waarbij de vrouwelijke huidskleur meestal in wit werd uitgevoerd. De thema’s zijn meestal grafscènes of mythologische afbeeldingen, waarbij vrouwelijke hoofden werden toegevoegd als aanvullende decoratie onder de handvatten van hydria’s en op de hals van amforen. Sommige details zijn uniek voor deze stijl, waaronder het gebruik van bepaalde helmen en een bijzonder soort kuras.

Houwdegens met een ingewikkeld beugelgevest van Schots ontwerp, gebruikt in het Britse leger sinds het begin van de 18e eeuw. Term oorspronkelijk gebruikt voor tweehandige slagzwaarden met een lange, zware en tweesnijdende kling, lange pareerstangen met een ruitvormige doorsnede die schuin staan ten opzichte van de kling en een kokervormig, met leer bedekt gevest met een ronde gevestknop; gebruikt door Schotse hooglanders en huurlingen van de 15e tot de 17e eeuw.

Te gebruiken voor openbare koetsen met stevige, grote, eivormige kasten met welvende panelen in een ophanging met drie stangen en een draagbeugel; hebben zeer veel bagageruimte, zitplaatsen voor zes, negen of twaalf passagiers en vaak daarnaast nog zitplaatsen op het dak; gemaakt in de Verenigde Staten vanaf ca. 1820 tot het begin van de 20e eeuw.

Ondiepe bekkens, meestal open, waarbij het reservoir zich op een bepaald punt vernauwt om een goot of gleuf voor de pit te vormen.Tegenover de gleuf voor de pit zit vaak een halfronde beugel die uitloopt in een haak .

Platte tangen waarvan de bek is gevormd om draad te trekken of vast te grijpen. Worden gebruikt bij het solderen van beugels en het maken van hoefijzers.

Bekers met een stam, maar zonder voet, zodat wanneer ze leeg zijn, ze op hun rand moeten rusten als een ryton of stijgbeugelkop; vervaardigd in verschillende vormen in Duitsland en Nederland.

Typisch cilindrische of bijna cilindrische vaten, meestal van metaal of plastic, voor het opvangen, bevatten of dragen van vloeistoffen of vaste stoffen, en die meestal een beugelhandvat hebben en soms een los deksel.

Lichte handzagen met een smal blad dat in een U-vormige zaagbeugel met een handvat is gemonteerd; worden gebruikt om bochten in hout te zagen. Het blad kan worden gedraaid om de zaagbeugel uit de weg te houden.

Figuurzagen met een zeer diepe zaagbeugel en een kort zaagblad; worden gebruikt voor inlegwerk.

Zagen met zeer smalle bladen, soms smaller dan 1 mm, die in een zaagbeugel zijn geplaatst of in een handvat zoals dat van een vijl.

Zwaardgevesten waarbij de vuistbeugel is verlengd en zich opsplitst in één of meerdere spangen die omlaag glijden in een S-vormige boog om weer aan te hechten bij de beugels boven de stootplaat. Ze werden in groten getale gemaakt in de 16e en 17e eeuw voor rapieren.

Verwijderbare sloten met een beugel die door een kram of een schakel kan worden gestoken en daarna vastgezet.

Houders van gevlochten materiaal, rond of ovaal, voor het bevatten en transporteren van vaste stoffen; inhoud tussen 1 en 5 liter; aan de rand is over de grootste breedte van de mand een beugel bevestigd, meestal van het zelfde materiaal, waaraan de mand gedragen kan worden.

Het oorijzer vormt een belangrijk onderdeel van sommige Nederlandse streekdrachten. In de 16de en 17de eeuw droegen vrouwen uit de burgerij eenvoudige het hoofd omsluitende beugeltjes om de kleine modemutsjes op hun plaats te houden. Toen deze oorijzers uit de mode raakten, bleven ze in veel streekdrachten in gebruik. Op sommige plaatsen maakten ze, samen met de muts, langzaam een grote verandering in vorm door. De vorm werd typerend voor die speciale plaats of streek. Naar gelang de plaatselijke mode en de financiële mogelijkheden van de draagster zijn oorijzers van goud, zilver, messing of verguld metaal.

Metalen vaten om vloeistoffen in te koken, inhoud tussen 1 en 50 liter, wijde opening, beugelhandvat, soms een deksel, soms op pootjes.

Een soort mijnlamp die bestaat uit een ondiep, metalen bekken waaraan een halve beugel met een - meestal ronde - haak is bevestigd . Een beschermkap is bevestigd aan het punt waar de beugel aan de lamp zit.

Kleine emmers, meestal gemaakt van metaal, voor het bevatten of dragen van kolen, die gekenmerkt worden door een beugelhandvat en een lip waarmee kan worden geschept.

Gevesten die worden gekenmerkt door een komvormige handbeschermer onder de pareerstang, die de hand van de schermer en de beugels boven de stootplaat bedekken. Ze werden ontwikkeld in de 17e eeuw in Spanje en in die gedeelten van Italië die onder Spaanse invloed stonden, en vooral gebruikt op rapieren.

Houders, meestal van aardewerk, steengoed of porselein, smalle hals, handvat gekruld of als verticale beugel, soms met schenktuit; inhoud tot 10 liter.

Lampen die in mijnen worden gebruikt, met name gietijzeren lampen die vaak een ronde houder met deksel hebben waarin een enkel kanaal of buisje voor een lampenpit zit en een D-vormige beugel op draaipennen die uitloopt in een scherpe punt, of ondiepe bekkens met een pitkanaal of of pithouder en een halve beugel die in een haak of een scherpe punt uitloopt. De benaming wordt ook gebruikt voor tuitlampen van vertind plaatijzer in de vorm van een koffiepot die op de helmen van mijnwerkers werden gedragen.

Metalen pennetje of beugeltje waarmee men op een snelle manier losse vellen papier aan elkaar kan vastmaken. Meestal omwille van de snelheid gebruikt en niet voor de lange termijn. Veel gebruikt voor pamfletten of andere dunne publicaties, maar niet voor commercieel uitgegeven boeken.

Chromatische hoorns met beugelvormige buizen van verschillende lengte, met zuigers, glijdende sluiters en ventielen om met iedere gewenste buislengte te kunnen spelen; sinds de 19de eeuw.

Handzagen die in een diepe, U-vormige beugel zijn gezet, met een smal zaagblad dat iets breder is dan dat van een figuurzaag; vooral geschikt voor het zagen van rondingen.

Verlengde armen van het dwarsgeplaatste kruis van een zwaard of dolk, die bestaan uit rechte, S-vormige of naar binnen krullende korte beugels die aan de voet van het gevest zijn geplaatst.

Gebogen zagen die in een beugel zijn bevestigd die aan een draaipunt hangt, zodat de zaag heen en weer kan zwaaien en tegelijkertijd zagen.

Grote boomzagen met een zaagbeugel. Worden gebruikt om boomstammen tot platen of planken te zagen.

Degens met een meer dan 1 m. lange kling en een ingewikeld beugelgevest. In gebruik eind 15e tot eind 17e eeuw (niet voor ruiters). Het rapier is meer een kostuumaccessoire dan een oorlogswapen.

Schermwapens met komgevest zonder vuistbeugel en met een kling uitsluitend om mee te stoten.

Tafelsteunen van middeleeuwse origine, die bestaan uit twee of meer omgekeerde T of Y-vormen die zijn vastgezet met een dwarshout of met beugels.

Degens met een eenvoudig gevest, doorgaans met vuistbeugel, stootplaat en bril en met een kling van ongeveer 70 cm, onderdeel van het kostuum (beslag heeft dezelfde knopen als het kostuum of uniform); sinds midden 17e eeuw.

Zagen die in een houten zaagbeugel zijn geplaatst.

Rechthoekige schaven, die lijken op gladschaven maar een in alle richtingen gekromede zool hebben en een enkele of dubbele steunbeugel van 5 centimeter doorsnede. Deze steunbeugel is op maat gemaakt om op het vat te passen dat wordt schoongemaakt en geschaafd.

Kleine tafels met uitstekende bladen die op slanke poten of beugels met scharnieren steunen.

Beugels of staven die worden gebruikt om een openslaand raam vast te zetten in een bepaalde positie.

Lampen (verlichtingsmiddelen) die aan de muur worden gehangen. Gebruik 'armaturen' (verlichtingsmiddelen) voor muurlampen die aan een steun of beugel hangen of zijn bevestigd zodat ze aan de muur kunnen hangen.

Boogzagen met een zaagbeugel, die een licht blad hebben en handvatten aan beide uiteinden.

Schoenmakerswerktuig dat bestaat uit een klein wieltje, met een motiefje dat bevestigd is in een U-vormig beugeltje, en een houten handvat. Nadat het opgewarmd is, wordt het over het midden van de schoenzool gerold, om daar een decoratief lijnpatroon aan te brengen.