In het hindoeïsme de liefdevolle en aanbiddende toewijding aan God of aan de zelfgekozen manifestatie van het goddelijke, die leidt tot een hechte persoonlijke betrekking met God. Door zich over te geven aan God kan iemand genade ontvangen, hoe laag zijn status ook is. In de meeste populair-religieuze hindoeïstische teksten wordt bhakti aanbevolen als de meest doeltreffende weg naar het goddelijke. Het begrip gaat schuil achter sommige van de meest ontroerende theïstische poëzie ter wereld.

Verwijst naar de religie in het oude India die haar oorsprong vindt in de Vedische religie. Wordt gekenmerkt door een sterke verering van de geestelijken (de brahmanen), devotie (bhakti) en de populariteit van de afzonderlijke goden Shiva en Visjnoe.

Verwijst naar de vorm van het hindoeïsme die is voortgekomen uit de Vasudeva-Krishna-cultus. Het visjnoeïsme is gebaseerd op de verering van de god Visjnoe en zijn verschijningsvormen, met name Rama en Krishna. Bij de religie ligt de nadruk op devotie (bhakti), waarbij het uiteindelijke doel van de gelovige is om met hulp van de goddelijke genade de cyclus van geboorte en dood te overstijgen, om een spiritueel verbond aan te gaan met Visjnoe.