Definitie van blanke lak: Een oplossing van hars in een vluchtig oplosmiddel of een drogende olie die, wanneer deze in een dun laagje wordt aangebracht, verhardt door verdamping van het vluchtige oplosmiddel, of door oxidatie van de olie of beide; wordt aangebracht als een beschermend deklaagje of om het oppervlak eronder op te halen.