Europese, doorgaans houten bekfluiten met zeven vingergaten en één duimgat.

De sopraanblokfluit is het meest bekende type blokfluit en wordt veel in het (muziek)onderwijs gebruikt. De sopraanblokfluit produceert een hoger geluid dan de altblokfluit en is gestemd in C. Het is een octaverend instrument: het klinkt een octaaf hoger.

Houten blaasinstrumenten met zeven toongaten, één duimgat, twee diametraal tegenovergestelde kleppen en meestal met een verbindingsstuk onderaan, zoals bij een blokfluit.

Buisvormige fluiten die op blokfluiten lijken maar minder toongaten hebben en sinds halverwege de 18e eeuw zijn uitgerust met een dun ivoren mondstuk, dat aan een kleine kamer vastzit die een sponsje bevat om het vocht uit de adem te absorberen.

Term die met name in Groot Brittanie wordt gebruikt als verwijzing naar de stemmen van kinderen en naar bepaalde oudere Europese muziekinstrumenten, zoals viola's en blokfluiten met een sopraanbereik.

Mondorgels met een rechthoekige romp die eindigt in een plastic mondstuk. Ze worden bespeeld als een blokfluit.