Dekkingen van aarde (grond), steen of ander materiaal, ter bescherming van erachter opgestelde schutters of geschut; in de middeleeuwen veelal bestaande uit gekanteelde muren, ater meestal van aarde.

Verhogingen die zijn aangebracht op de borstweringen van werken bij de parapetten en waar de manschappen op kunnen staan zodat ze over de parapet heen kunnen schieten.

Lage muren die over de rand van platformen, terrassen of daken, of boven de kroonlijsten van een gebouw uitsteken. Wordt ook gebruikt voor muren die het bovenste deel van verdedigingsmuren of borstweringen vormen.

Vaak gewelfde, vertrekken in borstweringen, bastions of andere onderdelen van naar buiten liggende vestingwerken met openingen voor het afvuren van artillerie.

Keltische verdedigingsmuren uit de late ijzertijd, die over het algemeen zijn gemaakt van dikke lagen steen die bijeen worden gehouden en versterkt door een kern van houten geraamtes, aan elkaar gezet met ijzeren spijkers en bedekt met een hellende aarden borstwering. Soms met gekapte steen aan de voorkant en afgedekt met een parapet.

De bovenste platforms of horizontale oppervlakken achter de parapetten van borstweringen.