Tak van weg- en waterbouwkunde die zich voornamelijk bezighoudt met het ontwerpen en bouwen van constructies zoals bruggen, gebouwen en dammen.

Een bouwtechniek waarbij een meestal houten of metalen geraamte of een deel hiervan zichtbaar is aan de buitenkant en niet aan het oog wordt onttrokken door muren.

Gebruik voor een bouwtechniek waarbij droge materialen zoals gipsplaten, triplex, of andere geprefabriceerde materialen gebruikt worden, zonder gebruikmaking van gips of mortel.

Verwijst naar de periode van circa 6.000 tot 5.600 v. Chr. in de regio Kuzistan in het Zagrosgebergte in Iran. De periode kenmerkt zich door de introductie van aardewerk en een toenemende inventiviteit in bouwtechnieken en landbouwgereedschappen.

Bouwtechniek waarbij korte blokken hout, ter grootte van brandhout, loodrecht op de langste zijde van muren worden gestapeld, en op hun plaats worden gehouden door specie of houten raamwerken.