Een grofkorrelig klastisch gesteente, samengesteld uit hoekige, gebroken steenfragmenten die bij elkaar worden gehouden door een mineraal cement of een fijnkorrelig bindmiddel.

Marmer dat bestaat uit hoekige fragmenten ingesloten in een fijnere matrix of grondmassa. Het meest bekend zijn de Egyptische breccië, vele Numidische marmersoorten en de brecciës van Gragnano en Serravezza in Italië.

Een brecciëmarmer dat bestaat uit grote zwarte, groene, roze, rode, grijze, paarse en bronskleurige kiezelstenen. Deze marmersoort is bekend om zijn sterk geprononceerde kleuren. Het marmer is afkomstig van het Griekse eiland Chios en heeft dus niets te maken met Afrika. De naam is gebaseerd op de donkere kleurtekening van het marmer.

Een brecciëmarmer dat rode, roze, witte of gele fragmenten bevat in een koraalrode matrix; dit marmer werd vaak gebruikt voor de binnenste zuilen van de Tempel van Mars Ultor in Rome. Er zijn echter maar weinig andere voorbeelden bekend en de oorspronkelijke vindplaats ervan is niet geïdentificeerd.

Een brecciëmarmer dat grijsachtig violet is met opvallende felrode of goudgele strepen en langwerpige witte, gele of rode fragmenten. Het marmer is afkomstig van het eiland Skyros en is genoemd naar Septimius Bassus, die in de oudheid aan de Via Tusculana in Rome een villa bezat die weelderig was gedecoreerd met deze marmersoort.

Een roze-bruin brecciëmarmer. De naam is afgeleid van de oude Italiaanse benaming voor een harlekijnkostuum.

Een ruw brecciëmarmer met scherpe, hoekige rode, roze en witte fragmenten in een matte, roodbruine matrix.

Een brecciëmarmer bestaande uit crèmekleurige kiezelstenen op een lila ondergrond, en met een zweem geel.

Een ruw brecciëmarmer, bestaande uit witte en roze fragmenten in een donkerdere matrix; afkomstig uit Serravezza in Italië. Lijkt erg op Egyptisch brecciëmarmer.

Een opvallend breccië dat wordt gewonnen in de Blue Ridge Mountains in Maryland en Virginia. Het bestaat voor het grootste gedeelte uit kalksteen, kwartskiezels en meerkleurige fragmenten, van zandkorrels tot keien. Dit alles wordt samengevoegd in een kalkhoudende matrix. Het is soms erg moeilijk te bewerken, omdat de harde kiezelstenen snel losraken van de zachtere matrix.

Een brecciëmarmer uit Lydia in het huidige Turkije. De kleur varieert van helder of bruinachtig rood tot verschillende tinten paars en deze marmersoort bevat vaak witte kiezelstenen of plekjes.

Een serpentijnsoort uit Pegli in Italië, die het eerst werd gebruikt door de oude Grieken en Romeinen en die tegenwoordig nog steeds wordt gebruikt. Het is een brecciëmarmer dat bestaat uit diepgroene fragmenten serpentijn, bijeengehouden door lichtgroen calciet.