Een scherp, hard, kunstmatig schuurmiddel in vaste of poedervorm dat uit siliciumcarbide bestaat. Is verkrijgbaar in verschillende niveaus van grofheid en wordt gebruik voor polijstwerk. De fijnste deeltjes kunnen worden gebruikt om glas te slijpen.

Een in de 20e eeuw ontwikkeld drukprocedé waarbij de mezzotint-achtige schakering wordt bereikt door het oppervlak van de plaat met schuurmiddelen op te ruwen. Het procedé werd ontwikkeld als een manier om het arbeidsintensieve plaatschommelen te omzeilen.

Verwijst naar moderne afdrukken die zijn geproduceerd aan de hand van het carborundum-mezzotintprocedé. Dergelijke afdrukken hebben de algemene eigenschappen van een mezzotint, maar vertonen in de lichtere gebieden niet de rechte lijnen van de zaagvormige randen van de wiegijzers.

Verwijst naar afdrukken die worden gemaakt door het combineren van carborundum met kunsthars of vernis. Dit mengsel wordt verhard op een plastic of metalen steun, waarna verschillende verhitte gereedschappen worden gebruikt om lijnen te snijden. Deze druktechniek werd in de jaren 60 van de 20ste eeuw uitgevonden door de Franse kunstenaar Henri Goetz (1909-1989), die ontdekte dat carborundum als een inkthoudende 'tand' kon fungeren. Veel carborundumdrukken lijken op intagliodrukken.