Een taai, synthetisch thermoplastic dat zeer brandbaar is maar meestal niet explosief; hoofdzakelijk samengesteld uit cellulose-nitraat met kamfer of een andere weekmaker.

Verwijst naar celanimaties die werden gemaakt van cellulosenitraat. Dit materiaal werd algemeen gebruikt van de jaren 20 tot in de jaren 40 van de 20ste eeuw, waarna het werd vervangen omdat het snel kon vergelen, kreuken en krimpen.

Overdrachttechniek waarmee oppervlaktepatronen, met name stippen, via een vel celluloid worden overgebracht op papier, metaal of glas. In 1879 bedacht door de drukker Benjamin Day uit New Jersey. Dit procedé wordt vaak geassocieerd met het werk van de Pop Art-kunstenaar Roy Lichtenstein.

Beeldende werken, vervaardigd met behulp van celluloid, karton of ander materiaal, waaruit de gewenste belettering of ontwerpen zijn uitgesneden, zodat door inkt of verf daarop aan te brengen de belettering of ontwerpen kunnen worden afgedrukt op het oppervlak eronder.

Zeer mollige poppen met een knotje boven op het hoofd, die gebaseerd waren op een figuur uit verhalen die als feuilleton werden uitgegeven in tijdschriften aan het eind van de 19e eeuw; ze werden vanaf rond 1912 vervaardigd in verschillende materialen, meestal celluloid, ongeglazuurd porselein of gips.

Materiaal dat is gemaakt om ivoor te na te bootsen; meestal bestaande uit celluloid, een synthetische hars. Voor 1881 werd gewoonlijk keramiek gebruikt.

Beeldjes die mensen of dieren voorstellen, inclusief maar niet uitsluitend de figuurtjes die bedoeld zijn als speelgoed voor kinderen, vooral meisjes, of als verzamelobjecten voor volwassenen. Poppen stellen vaak een baby of vrouw voor en hebben soms beweegbare armen en benen. Dikwijls is het mogelijk ze andere kleding aan te trekken. Een pop kan gemaakt zijn van stof (lappenpoppen), hout, klei, porselein, was, papier, plastic, celluloid, maïsvliezen of andere materialen. Poppen kunnen ook figuurtjes zijn die worden gebruikt voor ceremoniële, religieuze of decoratieve doeleinden. Er is archeologisch bewijs dat poppen de eerste speeltjes waren; ze zijn aangetroffen in Babylonische en Egyptische graftomben uit circa 3000 v. Chr. In het oude Griekenland en Rome wijdden meisjes als ze volwassen werden de poppen uit hun kindertijd aan de godinnen. Poppen van stof in de vorm van dieren worden meestal 'pluchen speelgoed' genoemd.