Het extracellulaire matrixeiwit in bindweefsel. Onelastische eiwitgroepen die aanwezig zijn in pezen, ligamenten, huidbindweefsel, tandbeen, kraakbeen en botten. Wordt gebruikt in gelatine en dierlijke lijm.

Dateringstechniek die de relatie beoordeelt tussen verstreken tijd en de afbreking van aminozuren in proteïnen, met name de racemische vermenging van aminozuren in collageen.

Een combinatie van organisch en/of anorganisch materiaal die hoofdzakelijk bestaat uit collageen en calciumfosfaat; het vormt het geraamte van de meeste gewervelde dieren.

Lijm gemaakt van gedegradeerde of gedenatureerde collageen verkregen uit botten.

Een hechtmiddel met een laag moleculegewicht gemaakt van een oplossing van gedegradeerd of gedenatureerd collageen in water. De eiwitten in dierlijke lijm zijn minder zuiver en donkerder van kleur dan gelatine.

Een in water oplosbare, smakeloze, kleverige vorm van behandeld collageen dat is verkregen uit botten, hoeven of huiden en wordt gebruikt als dispersiemiddel, stijfsel, kleefstof of deklaag voor fotografische films en als stabilisator voor levensmiddelen en farmaceutische preparaten. Heeft een hoog moleculair gewicht na verwerking, in tegenstelling tot het intensiever bewerkte collageen waarvan dierlijke lijm wordt gemaakt.

Beenderlijm gemaakt van gedegradeerde collageen die is verkregen uit huiden.

Het collageen in botten dat wordt gebruikt voor het maken van lijm en gelatine.

Methode voor relatieve ouderdomsbepaling van beenderen door de hoeveelheid stikstof te meten die overblijft in het collageen, dat over het algemeen met een vaste snelheid desintegreert.

Lijm gemaakt van afgebroken collageen uit vissenhuiden en visafval. Ook lijm gemaakt van de zwemblazen van vissen, een weefsel geheel samengesteld uit collageen.