Wordt gebruikt voor volledig cursieve Antieke schriften die laat in de 12e eeuw zijn ontwikkeld in Engeland, in de eerste plaats voor gebruik in documenten. Later werden ze ook gebruikt als boekhandschriften, en geleidelijk aan geformaliseerd om bastarda te worden.

Verwijst specifiek naar een schriftstijl met verbindende halen tussen de karakters en een uiterst vloeiende schrijfstijl, met de volgende onderscheidende kenmerken: stamvormen worden vereenvoudigd tot symbolen of merktekens en een ervan kan voor een ander staan; de halen zijn ononderbroken en de karakterstructuren zijn betrekkelijk simpel; de tekst bevat witruimte tussen de karakters en tussen de regels; de dikte van de penseelstreek en de donkerheid van de inkt kunnen variëren. Deze schriftstijl wordt wel beschouwd als die waarin de persoonlijke expressies en emoties van een kalligraaf het best kunnen worden weergegeven.

Wordt gebruikt voor lettertypen die eerder schuin naar rechts overhellen dan recht overeind staan, en daardoor verwantschap vertonen met cursieve humanistische schriften. Meestal komen ze voor met een Romaans lettertype, maar soms ook op zichzelf staand.

Een cursief schrift ontwikkeld in de 15e eeuw in Italië, dat kenmerken heeft van Karolingisch minuskel.

Een schrift van minuskels dat in gebruik was als alledaags Romeins schrift vanaf het begin van de 3e eeuw en dat in sommige streken stand hield tot de 8e eeuw.

Een Chinese lopende schrijfstijl waarin kenmerken van het lopende en het cursieve schrift samenkomen. Het vertoont gelijkenis met het cursief, maar de halen zijn onregelmatiger dan in het lopende schrift, doch beter leesbaar dan in het Chinese cursief.

Chinees schrift dat ontstond uit het cursief en voor het eerst verscheen tijdens de laatste jaren van de Han-dynastie in de 2de eeuw n.Chr. De uitvinding van het schrift werd toegeschreven aan Zhang Zhi en het schrift werd in de 4de eeuw vervolmaakt door Wang Xizhi en zijn zoon Xianzhi. Het kenmerkt zich door een snellere manier van schrijven, doorlopende halen, vloeiende bewegingen en expressiviteit.

Een schrift met aan elkaar geschreven hoofdletters dat tot in de 3e eeuw in gebruik was als alledaags Romeins handschrift.

Wordt gebruikt voor Gotische schriften die vooral in de 14e en 15e eeuw werden gebruikt, en die kenmerken van het Gotisch cursief combineren met de meer formele textura.

Een zeer helder schrift dat zowel in boeken als in documenten werd gebruikt, en dat kenmerken van cursief en half-unciaalschrift combineerde. Het werd laat in de 8e eeuw in Karolingische centra ontwikkeld en kreeg de overhand in Europa tot de 13e eeuw.

Een elegante handschriftstijl die zijn oorsprong vindt in cursief schrift, dat werd gegraveerd in koper met behulp van een burijn.

Een boekhandschrift dat zich ontwikkelde uit het laat-Romeinse cursief en werd gebruikt van de 4de tot de 7de eeuw.

Semicursief Chinees schrift dat zich ontwikkelde vanuit het lishuschrift van de Han-dynastie in dezelfde tijd waarin het reguliere kaishuschrift ontstond (1ste-3de eeuw n.Chr.). De karakters van het Chinese lopende schrift worden niet afgekort of met elkaar verbonden, maar de halen binnen een karakter lopen vaak wel in elkaar over. De kenmerkende ononderbroken penseelstreken van dit schrift zijn gemakkelijker te schrijven dan die van het formelere klerkenschrift of reguliere schrift, maar de lopende karakters zijn beheerster en leesbaarder dan die van het Chinees cursief. Dit is het meest gebruikte schrift voor dagelijks informeel schrijfwerk.

Chinese schrijfstijl waarin elementen van het lopende en het reguliere schrift samenkomen. Dit schrift is minder cursief dan het typische lopende schrift en daardoor makkelijker leesbaar.

Een schrift ontwikkeld tegen het begin van de 7e eeuw vanuit het oudere Romeins cursief, dat als eerste werd gevonden in handvesten verspreid door de Merovingische koningen.

Arabisch cursief schrift waarvan het moderne Arabische schrift is afgeleid.

Grote groep lettertypen die over het algemeen zijn gebaseerd op 15e-eeuwse Italiaanse lettertypen, dat wil zeggen dat ze gebruik maken van het Latijnse alfabet, maar niet van gotische lettertypen noch van duidelijke schriftvormen. Een romeins lettertype kan dus een bijbehorend cursief schrift omvatten. Voor romeins als het tegenovergestelde van cursief wordt 'romein (rechtopstaande lettertypengroep)' gebruikt.

De kunst van het handmatig met een pen creëren van fraaie, elegante letters of sierletters, in los of cursief schrift.

Cursief lettertype met verlengde staartjes en krullen.

Arabisch cursief schrift dat voor het eerst in de 7de-8ste eeuw n. Chr. is gebruikt. Dit uiterst decoratieve schrift wordt meestal gebruikt voor inscripties en decoraties van moskeeën, en niet in de Koran.

Een boekhandschrift dat wordt gekenmerkt door ronde majuskels, ontwikkeld uit het oude Romeinse cursief. Het werd vooral gebruikt in Griekse en Latijnse manuscripten van de 4e tot 8e eeuw.

Het karakteristieke schrift van de Spanjaarden van de 8e tot de 12e eeuw, ontwikkeld uit het latere Romeins cursief.