Definitie van dubbele gong: Idiofonen die zijn samengesteld uit twee klepelloze holle cilinders, gewoonlijk van metaal maar soms ook van hout, die verschillende toonhoogten hebben en die aan de bovenzijde door een handvat met elkaar zijn verbonden. Zij worden bespeeld door er aan de buitenkant met een stok op te slaan, meestal als onderdeel van een ceremonie.