Met de vorm of omtrek van een ei.

Verwijst naar de Noord-Europese mesolithische periode en cultuur die bloeide rond 7000 v. Chr. Deze kenmerkt zich door een terugkeer naar technologieën behorend bij het koude klimaat dat volgde op de mildere interstadiale periode en de Hamburgcultuur, met inbegrip van een typische geweivormige bijl die de 'bijl van Lingby' wordt genoemd, afneembare harpoenpunten van gewei, harpoenachtige pijlpunten met afneembare schacht, andere herbruikbare gereedschappen en decoratieve motieven die lijken op die van de Hamburgcultuur, zoals visgraatmotieven, meanders en geometrische figuren. De cultuur verspreidde zich over het laagland dat nu de Noordzee is, van Duitsland tot Nederland en Zuidoost-Engeland. Sommige geleerden menen dat deze cultuur banden kan hebben gehad met Oost-Europa.

Houders die waarschijnlijk werden gebruikt voor zalf en parfum. Vroege keramische voorbeelden die zijn gevonden in Petra (waarschijnlijk uit de 4de eeuw v. Chr.), hadden de typische hellenistische vorm van de spindelfles, maar deze vorm werd later volledig verdrongen door een aantal typen met een lange hals en een ronde tot eivormige buik met verschillende en blijkbaar gestandaardiseerde vormen (vanaf de 1ste eeuw n. Chr.). Het aantal in Petra gevonden unguentaria doet vermoeden dat ze ter plaatse werden gemaakt; de productie zal hebben samengehangen met de mirre en andere zalven die de Nabateeërs verhandelden. Ze zijn ook op meer westelijke vindplaatsen aangetroffen. Op verschillende plaatsen op het Arabisch schiereiland werden later peervormige glazen unguentaria gemaakt.

Helmen, over het algemeen ogivaal- of eivormig, met een puntige top, vaak uitgerust met een onderklep en een met scharnieren bevestigd of zwenkend vizier, meestal een varkenskop-vizier; werden gebruikt van de 13e tot de 15e eeuw. In de 15e eeuw werden ze bolvormig en werd de onderklep vervangen door halsplaten.

Een handboeivormig tapijtmotief, waarbij elke handboei wordt afgebeeld als een driehoek met een smalle band tussen de twee schuine zijden. In sommige gevallen wordt de 'handboei' omgeven door een ruit, die getrapt kan zijn.

Te gebruiken voor openbare koetsen met stevige, grote, eivormige kasten met welvende panelen in een ophanging met drie stangen en een draagbeugel; hebben zeer veel bagageruimte, zitplaatsen voor zes, negen of twaalf passagiers en vaak daarnaast nog zitplaatsen op het dak; gemaakt in de Verenigde Staten vanaf ca. 1820 tot het begin van de 20e eeuw.

Een vroege zwartfigurige vorm van gedrongen lekythoi met een eivormige buik.

Koetsen die werden gebruikt voor openbaar vervoer langs vastgestelde routes volgens een dienstregeling, waarbij onderweg werd gestopt om de paarden te verversen; in gebruik vanaf halverwege de 17e eeuw. Eivormige varianten met de koetsiersplaats buitenop en één deur aan beide kanten waren populair in de Verenigde Staten vanaf begin 19e eeuw tot begin 20e eeuw.

Manden met deksel, gewoonlijk met een eivormige opening en een onbuigzaam handvat, die voornamelijk worden gebruikt om levende duiven in te vervoeren.

Het eistrijkijzer bestaat uit een eivormige bol op een ijzeren steeltje, dat in een kort, houten hecht steekt. De grootte van de bol varieert van ongeveer 0,5cm tot 4cm. Gebruikt om bolle oppervlakken zoals bv. het binnenste van een muts te strijken.

Hoge, eivormige manden, vaak zonder handvatten, van een type dat traditiegetrouw werd gebruikt om ganzen in te stoppen terwijl de veren werden geplukt.

Houders om gember in te bewaren, meestal eivormig met afgevlakte schouders, rechtopstaande kraag en koepel- of kapvormig deksel; ook wel van zilver. Traditioneel gebruikt in China.

Trommen met halfronde of eivormige klankkasten en één gespannen trommelvel.

Kleine, uiterst zeldzame eivormige oud-Griekse vaten, zowel zwart- als roodfigurig gevonden. Waarvoor oa specifiek gebruikt werden is niet bekend, maar echte, marmeren en aardewerken eieren werden wel in graven geplaatst. In oa met deksel is wellicht reukolie (parfum) bewaard. Oa zonder deksel waren waarschijnlijk geen houders omdat ze maar een kleine opening aan een of beide uiteinden hebben, of helemaal geen opening.

Verwijst naar een van de meest voorkomende vormen van oinochoai. Deze vorm was zowel zwart- als roodfigurig populair en had een klaverbladmond (met drie schenktuiten), een uitstekende hals en een eivormige buik.

Verwijst naar een type oinochoai met een brede snavelmond, een uitstekende hals en een eivormige buik.

Cirkelvormige of geplette eivormige hulzen die zich uitstrekken door de bodemplaat van een lamp en die de pit bevatten. Verbranding van brandstof en pit vindt plaats bovenaan de huls.

Schaven die worden gebruikt om eivormige of kwartronde profielen te maken.

Een ruw, rood graniet dat wordt gedolven in Finland en dat wordt gekenmerkt door ongebruikelijke eivormige veldspaten. Vaak gebruikt voor bouwwerkzaamheden in Noord-Rusland.

Stam van een groot aantal ongewervelde zeedieren. Kenmerkend zijn de regelmatige geplaatste verticale kammen bestaande uit trilharen die het hele lichaam van het dier bedekken en waarmee ze zich voortstuwen. De meeste soorten zweven in het water, hoewel een paar soorten kruipen of parasitair zijn. De dieren zijn hermafrodiet en komen overal ter wereld voor. Ze hebben een eivormig, gelatineachtig en bilateraal symmetrisch lichaam en slepen twee tentakels met kleefcellen achter zich aan om plankton te vangen.

Type laat 18e- en vroeg 19e-eeuwse Engelse drinkglazen met een grote kelk die op een korte steel staan. Vroege exemplaren hebben een eivormige kelk van vrij dun glas. Latere exemplaren zijn veel dikker, met rechte zijkanten en een zware, soms vierkante voet. Geen Nederlands equivalent.

Sierlijke petroleumtafellampen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw met een bol- of eivormig voetstuk van glas en koper of alleen koper waarin een metalen houder en een glazen kap pasten die vaak rond of halfrond waren. Het voetstuk en de kap pasten vaak bij elkaar, vooral als ze van geverfd glas waren. De benaming wordt ook gebruikt voor soortgelijke lampen met versierde stoffen kappen.

Een scaraboïde is een zegel, een zetting in een ring of een ander object dat min of meer de vorm van een scarabee heeft (eivormig met een vlakke basis), maar zonder de details waardoor het herkenbaar zou worden als het insect de scarabee. Scaraboïden kunnen zijn gedecoreerd met motieven die geen verband houden met het oorspronkelijke insect.

Klassiek Griekse vaten voor het opslaan van vloeistoffen en met meestal een eivormige buik met hoge schouders, een korte hals, twee handvatten, en soms een deksel. Meestal kleiner dan een amfora.

Zware, onregelmatig geronde, eivormige en langwerpige stenen, aangetroffen op neolithische vindplaatsen in de Sahara, met een groef over het midden. Uit afbeeldingen in rotsinkervingen is bekend dat ze gebruikt werden om tamme dieren zoals vee aan vast te binden, of om touwvallen en -strikken voor wilde dieren te maken; het touw werd op de plaats van de groef rond de steen gebonden of geknoopt en het gewicht van de steen voorkwam dat het dier wegliep.