Metalen fluitjes, die hogere of lagere tonen geven bij het openen dan wel sluiten van de hand tijdens het blazen; bij de marine gebruikt om bevelen door te geven of om de komst aan boord van officieren van hoge rang aan te kondigen.

Te gebruiken voor korte, meestal schelklinkende snavelfluiten met geen of maximaal één toongat: er kan een balletje in de fluit ingesloten zitten om een rollende klank te maken.

Fluiten om een toonhoogte aan te geven, meestal voor zangers, hout; ook modellen met een geijkte zuiger die verder naar binnen of naar buiten kan worden getrokken om verschillende toonhoogtes aan te geven.

Verwijst in algemene zin naar korte stukjes touw. De term kan in specifieke zin ook verwijzen naar een gevlochten touw of lus voor het dragen van een fluitje, mes of ander voorwerp rond de hals, of als militair onderscheidingsteken (erekoord). Daarnaast kan de term verwijzen naar een stevig stuk touw om een kanon mee af te vuren, een fluitsignaal te geven of een ander systeem te activeren.

Orgels met een reeks hoge fluitjes die worden bediend door middel van stoom of samengeperste lucht en die worden bespeeld met behulp van een toetsenbord, een cilinder met stiften pennen of een papierrol. Omdat ze veel geluid produceren werden ze hoofdzakelijk buiten gebruikt, bijvoorbeeld in circussen en kermissen en op stoomboten.