Papier voor het maken van fotografische afdrukken dat bestaat uit een basismateriaal met een (gebroken) wit oppervlak dat is gecoat met een of meer emulsielagen.

Fotografische afdrukken die zijn gemaakt op met gelatine-zilverchloride behandeld fotopapier, waarmee uiterst gedetailleerde bruine contactafdrukken konden worden gemaakt; oorspronkelijk verwijst de term naar het type papier dat in 1868 op de markt verscheen.

Fotopapier voorzien van een coating met wit bariumsulfaat, dat tot doel heeft de fotografische emulsie niet in het papier te laten wegzinken. De witte barietlaag maakt het gemakkelijker verschillende oppervlakte structuren aan het papier mee te geven.

Oliedruk waarbij wordt uitgegaan van een vergroting op bromidepapier, zodat een contactnegatief niet nodig is. Het fotopapier wordt na de normale afwerking gebleekt, waarbij het zilverbeeld verdwijnt en een in verschillende mate gelooid gelatinereliëf overblijft. De eerste afdruk kan het eindprodukt zijn, maar ook een model voor het overbrengen van de afbeelding op een andere ondergrond.

Oliedrukken, waarbij wordt uitgegaan van een vergroting op bromidepapier, zodat een contactnegatief niet nodig is. Het fotopapier wordt na de normale afwerking gebleekt, waarbij het zilverbeeld verdwijnt en een in verschillende mate gelooid gelatinereliëf overblijft. Hiervan worden afdrukken gemaakt.

Fotografische afdrukken vervaardigd door een negatief en een vel fotopapier op elkaar te leggen en het papier aan ongefilterd licht bloot te stellen.

Contactdrukken waarbij meerdere negatieven, meestal van alle negatieven van een filmrol, op één vel fotopapier zijn afgedrukt.

Fotopapier gecoat met zilverchloride emulsies, doorgaans gemaakt van gelatine maar soms van collodium. Het werd ontworpen om een fotografische afdruk van een negatief te maken, niet door chemicaliën te gebruiken, maar alleen door licht te laten vallen op lichtgevoelig materiaal. Het was zeer in trek, vooral voor portretfotografie, vanaf de jaren 80 van de 19de eeuw tot de late jaren 20 van de 20ste eeuw toen ontwikkelpapier aan populariteit won. Omdat het papier in contact moest staan met het negatief totdat de afbeelding volledig zichtbaar was, kon pas met een tweede afdruk worden begonnen als de eerst was voltooid. Op daglichtpapier gemaakte foto's kunnen glanzend of mat zijn, en zijn doorgaans warm van toon.

Proces waarbij fotografisch geproduceerde kleurenbeelden worden "overgebracht" van een lichtgevoelige matrix naar een vel fotopapier. Dit procédé is ontwikkeld door Eastman Kodak Company en op de markt gebracht onder de gedeponeerde merknamen Verifax, Readyprint en Ektalith.

Fotopapier met een basismateriaal van vezels, tweezijdig gecoat met een plastic hars. De plastic hars voorkomt dat het basismateriaal waswater en oplossingen absorbeert die tijdens de verwerking worden gebruikt. De coating aan de emulsiezijde bevat meestal wit pigment om een achtergrond te creëren voor de afbeelding en de coating aan de andere kant is doorgaans transparant. De voordelen van RC-papier zijn een korte wastijd, een lager waterverbruik en een korte droogtijd.

Film of fotopapier waarmee de beelddragende emulsie in zijn geheel kan worden verwijderd van het basismateriaal, meestal om deze over te brengen op een andere, steviger of transparanter drager. Eastman American Film, die in 1885 op de markt kwam, was de eerste aftrekfilm met gelatine-emulsie van betekenis.

Fotopapier dat wordt gebruikt in gebonden zoutpapierprocedés. Papier wordt geïmpregneerd in een oplossing van zout (natriumchloride) en water. Vervolgens wordt het aan een kant gecoat met zilvernitraat waardoor op het oppervlak lichtgevoelig zilverchloride ontstaat.