De studie van astronomische verschijnselen in termen van de natuurkundige processen die eraan ten grondslag liggen.

Tak van de natuurkunde die zich bezighoudt met de eigenschappen, verbanden en wisselwerkingen van elementaire deeltjes, vooral wanneer die zijn ontstaan in botsingen waarbij sprake is van zeer hoge energieën.

De wetenschap die de wetten bestudeert die de structuur van het zichtbare heelal bepalen en de wisselwerkingen tussen basiscomponenten, en van materie en energie, met als breder doel het verklaren van natuurlijke verschijnselen.

Tak van de fysica die zich bezighoudt met de natuurlijke krachten op en vooral in de aarde. Het omvat onder meer de studie naar aardbevingsgolven, geomagnetisme, gravitatievelden en elektrische geleidbaarheid, waarbij gebruik wordt gemaakt van nauwkeurige kwantitatieve principes.

Gebied waarin men zich bezighoudt met het toepassen van procédés, die in de techniek zijn ontwikkeld, op natuurkundige problemen en het toepassen op technische problemen van nieuwe concepten die binnen de basiswetenschappen, met name de natuurkunde, zijn ontwikkeld.

Verwijst naar een sleutelbegrip met verschillende betekenissen in het hindoeïsme, boeddhisme en jaïnisme. In het hindoeïsme is de dharma de religieuze en morele wet die de samenleving en het individuele gedrag bestuurt en activeert. Deze dharma wordt aangetroffen in de eerste religieuze handboeken, de dharmasoetra’s, en is later uitgebreid tot grotere wetscompilaties genaamd dharmashastra. Dharma heeft in het boeddhisme de hindoeïstische betekenis van kosmische wet en orde behouden maar wordt daar ook toegepast op de lessen van Boeddha, die wordt gezien als een manifestatie van de universele waarheid die de dharma is. Zo is de dharma de praktische toepassing van deze waarheid in het boeddhisme. De triratna ('drie juwelen') is een fundamenteel aspect van het boeddhisme en bestaat uit Boeddha, de dharma en de sangha (gemeenschap van gelovigen). Binnen de boeddhistische metafysica verwijst de term in het meervoud (dharma’s) naar de onderling verbonden elementen waaruit de empirische wereld bestaat. Behalve dat dharma in de jaïnistische filosofie gewoonlijk wordt opgevat als morele deugd, verwijst de term hier ook naar een eeuwige 'substantie' (dravya) die het middel vormt waardoor levende wezens kunnen bewegen. Deze betekenis is uniek voor het jaïnisme. De term kan eenvoudigweg verwijzen naar de leerstellingen van de Jina. Voor de jaïnisten heeft dharma een tegenpool, adharma, dat 'fout' en 'immoraliteit' betekent maar ook 'de mogelijkheid om te rusten of pauzeren'.

Natuurkundigen die zijn gespecialiseerd op het gebied van de kernfysica, de tak van de natuurkunde die zich bezighoudt met de structuur van atoomkernen en hun onderlinge wisselwerkingen, de deeltjes waaruit ze zijn opgebouwd en het hele spectrum van elementaire deeltjes dat wordt geleverd door zeer grote deeltjesversnellers, vooral met betrekking tot de productie van kernenergie.

Tak van de systematische filosofie die zich bezighoudt met de aard van het heelal als een kosmos en die speculatieve metafysica en wetenschappelijke kennis combineert.

Tak van de metafysica die zich bezighoudt met de aard en de relaties van het zijn.

Tak van de geofysica die zich bezighoudt met de studie naar aardbevingen en seismische golven.