In algemene zin het gebruik van kneedbaar materiaal zoals was of klei om een driedimensionale vorm te creëren. In de keramische kunst verwijst het specifiek naar de vorming van een origineel keramisch object of het model of de maquette waarvan een mal wordt gemaakt.

Beeldhouwwerken die vanaf circa 1945 zijn gemaakt met behulp van de assemblagetechniek, waarmee driedimensionale kunstwerken tot stand komen door verschillende elementen te combineren, vooral objets trouvés. Ook door de kunstenaar geschilderde, beeldgesneden of geboetseerde elementen kunnen deel uitmaken van assemblages. Zie 'object sculpture' voor dergelijke werken van vóór 1945.

Verwijst naar de stijl van muurschilderingen die gangbaar was in de Late Republican periode. Deze stijl wordt gekenmerkt door toepassing van een mengsel van stucwerk en marmergruis op een oppervlak dat vervolgens in rode, groene en geelbruine vlakken werd geschilderd, omsloten door witte randen van geboetseerd stucwerk.

Verwijst naar de stijl van aardewerk dat werd vervaardigd op het Griekse vasteland in de midden-Helladische periode en dat wordt gekenmerkt door grijs gepolijste oppervlakken, hoekige vormen en met een pottenbakkersschijf gemaakte onderdelen zoals ringvormige stelen en geboetseerde randen.

Japanse cilinders van klei of terracotta overdekt met geboetseerde figuren of hoofden, als afscheiding rondom grafheuvels geplaatst.

De bovenste delen van knotsen, vaak afgerond, gesneden of geboetseerd in een bepaalde vorm, of met scherpe punten. Knotskoppen worden aan de stelen van knotsen bevestigd.