Wordt gebruikt voor het maken van gaten in metaal, of andere materialen, en voor het maken van gaten in de grond, zoals bij het boren van een put of het boren naar olie.

Het vergroten van een rond gat, zoals bijvoorbeeld in een stuk metaal, met een werktuig met een roterende snijrand.

Putten die in een afgesloten waterhoudende grondlaag worden geboord en die de rand van de put overstromen omdat het waterniveau van de waterhoudende grondlaag hoger ligt dan het niveau van de putrand; het water stroomt door de eigen druk door het boorgat.

Prehistorische artefacten, waarvan de functie onduidelijk is, gemaakt van korte geweitakken van rendieren met aan één uiteinde een gat uitgeboord en vaak versierd. Op basis van een aanname over de functie gebruikte men voor dit soort artefacten eerst de term ���bâton de commandement'. De term ���bâton percé' beschrijft de vorm in plaats van de inhoud en dit is de term die tegenwoordig wordt gebruikt.

Kleine, met de mond aangeblazen doedelzakken met een schaapsleren windzak, een bourdon en een conische, wijd uitgeboorde speelpijp met zeven toongaten en een dubbel riet; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in Bretagne.

Europese rietinstrumenten die vanaf het einde van de 16e tot de vroege 18e eeuw zeer populair waren en die worden beschouwd als de voorganger van de fagot. Ze hebben een buis uit een enkel stuk hout, waarin twee evenwijdige conische kanalen zijn geboord, naar beneden en weer omhoog. Bovenaan bevindt zich de klankbeker, die onderdeel is van de buis, met ernaast een korte aanblaashals met een dubbel riet.

Metalen haak (ca. 17-45 cm lang) met een ringvormig of T-handvat, dat soms van hout is. De schoenmaker gebruikt de leesthaak om de leest uit de afgewerkte schoen te trekken. De haak wordt daarvoor in de gaten gestoken die in de leest geboord zijn.

Metalen gereedschappen met lange handvatten met aan het uiteinde een klein kommetje. Worden gebruikt om steengruis van geboorde gaten te verwijderen.

Het opblazen van een kei door er een hoeveelheid explosieven tegen aan te plaatsen zonder de explosieven in een van tevoren geboord gat te stoppen.

Maaswerk waarvan de openingen schijnbaar of echt in stenen platen zijn geboord. Wordt vooral gebruikt in vroeg gotische ramen.

Gaten, kuilen of andere meestal verticale uitgravingen die in de aarde worden uitgeboord, geslagen, gedrild of op een andere manier gebouwd om diverse vloeistoffen omhoog te halen, bijvoorbeeld water, brijn, aardolie of aardgas.

Dunne staven die in gaten worden gestoken die door zowel de bovenste als de onderste delen van schuiframen zijn geboord zodat het onderste raam voor een deel open gehouden kan worden maar toch onbeweegbaar blijft.

Boren waarmee gaten worden geboord in houtblokken zodat ze samen kunnen worden gebonden tot een vlot.

Verankerings- of bevestigingsmiddelen die worden gebruikt in metselwerk, die uitzetten in een voorgeboord gat als een bout wordt aangedraaid.

Het uitboren of wegsnijden van materiaal dat is overgebleven tussen twee gaten in een rij dicht op elkaar geboorde gaten; dit procédé wordt met name toegepast in de mijnbouw en het steenhouwen.

Gereedschap dat wordt gebruikt voor het gladmaken van het oppervlak van een gat, of het afwerken van gaten die in hout of metaal zijn geboord.

Een soort band waarin dicht bij elkaar geplaatste gaten door de bladen zijn geboord of geperforeerd bij de rand van de band, waardoor als spiraal gevormd draad of plastic materiaal wordt getrokken om de bladen bijeen te houden.

Sloten met een kast waarvoor een geboord, rond gat nodig is in plaats van een rechthoekig tapgat. De slotplaat en de slotkast zijn samengevoegd en vormen een eenheid.

Verwijst in algemene zin naar de periode van circa 2000 tot 1000 v. Chr. in de oude culturen van de Olmeken en Maya's in Meso-Amerika. Wat betreft aardewerk en keramiek wordt de periode gekenmerkt door vaatwerk van gemalen steen, uiteenlopend van ruw uitgevoerde mano's en metates (wrijf- en maalstenen) tot verfijnd uitgevoerde kommen met vlakke bodem, kleine spiegeltjes van pyriet en ilmeniet, en kleine ingeboorde blokken. Bewerkte edelstenen zijn aangetroffen in de vorm van kralen, hangers, oorsieraden, objecten in de vorm van een mosselschelp, petaloïde vuistbijlen en vuistbijlvormige tabletten. Voor sieraden gebruikte men voornamelijk zuiver blauwachtig of doorschijnend jadeïet, met een zweem van donker smaragdgroen. In de architectuur wordt de periode in verband gebracht met eenvoudige hutten die voor bewoning, gemeenschapsgebruik of religieuze doeleinden waren bestemd; er beginnen zich evenwel al eenvoudige piramidevormige structuren te ontwikkelen.

Stoelen waarbij de zitting bestaat uit een bewerkte plank waarbij holtes in het bovenste en onderste oppervlak zijn geboord om de achterkant en het onderstel te verankeren. De achterpoten en de rugleuning staan los van elkaar in plaats van dat ze een doorlopend geheel vormen. De elementen van de rugleuning zijn verticaal, horizontaal of gebogen en spijlen kunnen een onderdeel van de stoel vormen.