Te gebruiken om te verwijzen naar de wijze waarop aangrenzende vormen in architectonische of decoratieve ontwerpen of in kunstwerken zijn samengevoegd of geformeerd; ook de verduidelijking van een architectonisch ontwerp door nadruk te leggen op bepaalde onderdelen in de structuur.

Leden van een orde van amfibieën die worden gekenmerkt door een staart, normale ledematen, tal van kraakbeenachtige skeletelementen, een geleding in vier facetten tussen de schedel en de wervelkolom, een onvolledige maxillaire boog zonder benige verbinding met het neurocranium en het palatoquadrate kraakbeen, en larven met echte tanden en uitwendige kieuwen. Kwam reeds in de Midden-Jura voor en omvat tien levende en drie uitgestorven families, met inbegrip van meer dan 550 levende soorten.

Architectuurstijl die in de 11de eeuw ontstond en die in verband wordt gebracht met de Deccan-regio in India. De letterlijke betekenis van het woord is 'muilezel' of 'hybride', een treffende omschrijving van de heterogene architectuurvormen die in de Deccan worden aangetroffen. In de stijl werden de verticale geleding en uitspringende hoeken van de nagarastijl opgenomen, maar de algehele structuur van de Dravidische stijl bleef behouden. De term kan soms in specifieke zin verwijzen naar een stijl van een apsistempel.