Een oppervlak met de hand of machinaal glad maken met behulp van schuurpapier of een schuurdoek.

Pigmentdruk waarbij een bichromaatverbinding wordt gebruikt die, wanneer die aan licht wordt blootgesteld, het colloïde bindmiddel doet verharden. Onverharde delen kunnen worden afgewassen of weggeschuurd. Het pigment kan worden aangebracht vóór de belichting, of tijdens het ontwikkelen. Hoewel men aan de term dichromaat in de scheikunde tegenwoordig de voorkeur geeft, blijft bichromaat in gebruik in de fotografie.

Verwijst in specifieke zin naar foto's die zijn gemaakt op basis van een met de hand gekleurd positief beeldprocedé, zoals dat vanaf de jaren 80 van de 19de eeuw tot en met 1920 in gebruik was. Het bedoelde effect is dat van een schilderij op glas. Een albuminedruk wordt gehecht aan een gebogen stuk glas en het papier aan de achterzijde wordt tot aan de emulsielaag weggeschuurd. Dan wordt er een laagje olie aangebracht om het geheel doorschijnend te maken, waarna op de achterzijde de kleuren in detail worden aangebracht. Na het drogen wordt een tweede laag gebogen glas toegevoegd en met kleuren in brede banen beschilderd. Daarachter wordt een laag wit materiaal bevestigd, waarna het geheel aan elkaar wordt gelijmd. Het glas, de oplossingen en de kleefmiddelen waren tot aan de Eerste Wereldoorlog vrij in de handel verkrijgbaar. Het procedé was gebaseerd op 18de-eeuwse met de hand gekleurde gravures, de zogeheten mezzotintschilderijen.

Leer, gemaakt van het vel van een rog, dat gekenmerkt wordt door de parelachtige huidpapillen waarmee het is bedekt, die meestal zijn afgeschuurd en dan een patroon van kleine opeenvolgende rondjes vormen, die door de manier van verven nog opvallender worden.

Afdrukken die op glas zijn geplakt waarna het papier is weggeschuurd en de achterkant is ingekleurd. Populair aan het einde van de 17e eeuw en het begin van de 18e eeuw.

Te gebruiken voor samengesteld materiaal, bestaande uit afgedankte stukjes leer en een wit hechtmiddel. Dit wordt geperst en gedroogd, waarna het oppervlak wordt geschuurd of geschaafd. Ontwikkeld in het midden van de 20ste eeuw door de Engelse boekbinder Philip Smith.

Waterige pap van fijngemalen papier met een klevend bindmiddel. Kan ook stroken papier bevatten en is soms versterkt met textiel, samengeplakt met een natte kleefstof. Met deze pap wordt een object gevormd, dat een vaste vorm aanneemt zodra de kleefstof opdroogt. Het object kan dan worden geschuurd, geglazuurd en geschilderd. Dergelijke objecten zijn zeer duurzaam; ze kwamen tot ontwikkeling in Azië en waren vanaf de 17de eeuw gemeengoed in Europa en daarbuiten.

Membranen die zijn uitgerekt over de geraamten of ketels van drumstellen, en die worden bespeeld door te worden geschuurd, geplukt of, wat gebruikelijker is, geslagen met handen of stokken.