Constructies die graven markeren of aanduiden.

Wordt gebruikt voor gemeenschappelijke begraafplaatsen met kamers van grote rechtopstaande stenen platen die grote dekstenen ondersteunen; met of zonder ingang en geplaatst in een heuvel van aarde of stenen.

Rouwbeelden op of nabij een grafmonument. De mensachtige figuren hebben een treurende houding.

Mintadi van steen of beton, gebruikt als grafmonumenten op de tombes van hooggeplaatste personen onder Kongolese volkeren en in Angola.

Stapels stenen die zijn opgehoopt als oriëntatiepunten, monumenten of als bedekking van grafmonumenten. Gebruik 'aardhopen' voor hopen aarde in het algemeen; gebruik 'grafheuvels' voor hopen aarde over grafmonumenten.

Lege grafmonumenten ter ere van doden wier lijk men niet heeft of die elders begraven liggen.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar de stad Chiang Mai in noordelijk Thailand. De stijl van deze periode wordt beïnvloed door de lange politieke en religieuze geschiedenis van het gebied. In de architectuur wordt deze periode gekenmerkt door vele wat-tempelcomplexen die Birmese stilistische invloeden, Europese koloniale invloeden en de vernieuwingen van de monnik Khruba Srivijaya in de jaren 30 van de 20ste eeuw weerspiegelen. Prominente tempels uit deze periode zijn de Wat Chiang Man-tempel (1297 n. Chr.) met een vierkante stoepa die sterke Mon-invloeden weerspiegelt, de Wat Umong-tempel (1296 n. Chr.) met een stucwerkconstructie en eveneens zeer duidelijke Mon-invloeden, de Wat Phra Sing Luang-tempel (1345 n. Chr.), waarin een verguld bronzen Boeddhabeeld staat en de Wat Chedi Chet Yot-tempel (1455 n. Chr.), een grafmonument met zeven spitsen op een hoog basement van lateriet, dat is versierd met naar Sukhothai-stijlen gemodelleerde heiligenfiguren. Beeldhouwwerken uit deze periode weerspiegelen Sukhothai-methoden en ademen over het algemeen een sfeer van krachtige sereniteit. In deze periode zijn niet-vergulde bronzen beelden gemaakt en Boeddhabeelden in de m'ravijaya mudr-positie, met de rechterhand rustend op de rechterknie en gestrekt naar de grond wijzend, en gekenmerkt door brede torso's en grote haarkrullen die zijn versierd met de knop van een lotusbloem.

Beeldhouwwerken die (onderdeel van) grafmonumenten zijn.

De min of meer liggende figuren op grafmonumenten.

Sepulcraal betekent graven of grafmonumenten betreffend. VDW.

Inscripties op grafmonumenten ter nagedachtenis aan personen die in het betreffende graf of de betreffende tombe zijn begraven.

Grafmonument in de vorm van een vrijstaande zuil, meestal aan de bovenzijde afgebroken om de abruptheid van de dood te symboliseren.

Grafmonumenten die het hart van een overleden koning bevatten.

Zuilvormig grafmonumentje bekroond door een lantaarn die op begraafplaatsen staan; veel voorkomend in Frankrijk in de Middeleeuwen.

Verwijst naar de stijl van kunstvoorwerpen zoals voortgebracht door christelijke Egyptenaren, voornamelijk tussen de 4de en 7de eeuw, volgens sommige auteurs tussen de 5de en 8ste eeuw, al worden ook werken tot in de 12de eeuw tot deze stijl gerekend. De kunstwerken kenmerken zich door heldere, matte kleuren, statische figuren en decoratieve motieven afgeleid van bronnen uit Syrië, het Nabije Oosten en het oude Egypte. Ze omvatten ivoren en stenen beeldsnijwerk, boekillustraties, aardewerk, muurschilderingen en geweven textilia. De bouwkunst kenmerkt zich door de bouw van kerken, kloostercellen en grafmonumenten.

Verzameling grote rechtopstaande stenen geplaatst in de vorm van een schip. Vooral aangelegd in het stenen tijdperk en de tijd van de Vikingen. Stenen schepen vindt men in heel Scandinavië. Soms bevatten ze een of meer graven. Men denkt dat ze grafmonumenten zijn, misschien voor mensen die op zee waren verdwenen. Ook is gesuggereerd dat de oriëntatie van de stenen moest overeenstemmen met de opkomende en ondergaande zon op de dag van de zonnewende.

Verwijst naar de cultuur en aardewerkstijl die al in het noorden van Europa wordt aangetroffen vanaf het eind van het 5de millennium v Chr. en is genoemd naar de kenmerkende, soms trechtervormige vazen. Hoewel de cultuur wordt geclassificeerd als vroeg-neolithisch, vertoont deze veel overeenkomsten met de laat-mesolithische stijl. De cultuur verschilt per regio, maar wordt over het algemeen gekenmerkt door vroege domesticatie van dieren en planten, gepolijst (vuur)stenen gereedschap, flessen met halzen, manden, potten, trechterbekers verfraaid met verticale en horizontale groeven en in sommige regio’s megalithische grafmonumenten.