De gebruiken voor holten in de grond, meestal niet onder grondwaterniveau, die in verhouding tot hun breedte ondiep zijn. Meestal worden ze gebruikt voor het opgraven of begraven van materialen.

Spijkers met ringvormige groeven rond de schacht voor meer grip.

Type grijs graniet dat wordt gedolven in Barre, Vermont, een centrum van granietgroeven in de Verenigde Staten sinds net na de oorlog van 1812.

Machinaal aangedreven zagen die worden gebruikt om in onverhard beton groeven te maken om barsten tegen te gaan, of om harde betonnen platen te verzagen.

Elektrisch aangedreven apparaten met verschillende frezen. Worden gebruikt voor het maken van groeven en gleuven in hout.

Te gebruiken voor glaswerk met zeer diepe, complexe en gepolijste groeven.

Hoeken aan meubels met brede groeven op de kruisingen van de voor en de zijkanten.

Lange dolken of korte zwaarden, hoofdzakelijk civiel, met een brede, zeer taps toelopende kling, voorzien van brede groeven in lengterichting, met een sterk omlaag gebogen pareerstang; vervaardigd in Italië in de 15e en 16e eeuw.

Gereedschap om klei te bewerken dat voornamelijk bestaat uit een schijfje of wieltje. Worden gebruikt om inkepingen of groeven in de buitenste randen van borden te maken.

Instrumenten die bestaan uit een maatstok die door een kruisstuk schuift en word ingebracht in gaten, groeven of andere soortgelijke holtes om de diepte te meten.

Gutsen met een diepe geul. Worden gebruikt om groeven te maken.

Verwijst naar de schijven waarop grammofoonplaten rusten en met vaste snelheid ronddraaien, terwijl een naald de groeven van de plaat volgt en de trillingen van de naald worden omgezet in geluid. Men gebruikt de term voor de draaiende schijf waarop de plaat ligt, maar ook voor de gehele platenspeler waar de schijf een onderdeel van is.

Wordt gebruikt voor het procédé waarbij spiraalvormige groeven in het oppervlak van een vuurwapenprojectiel of in het kaliber van de loop worden gesneden, en voor het systeem van groeven die op die manier zijn gemaakt. De groeven geven het projectiel een draaiende beweging waardoor zijn balans in de lucht gelijk wordt getrokken en zijn baan gestabiliseerd.

Draaibeitels met een V-vormige punt. Worden gebruikt bij het houdraaien om groeven te maken of om stukken in tweeën te draaien.

Diepdrukken, waarbij het beeld met een scherp voorwerp direct in de metalen plaat is ingekrast. Door het krassen wordt het metaal niet weggesneden, maar vormen zich bramen naast de groeven. Dit zorgt voor de kenmerkende, zachte en fluweelachtige lijnen in de uiteindelijke afdruk.

Schaven waarvan de beitel schuin is geplaatst. Worden gebruikt om dwars over de houtnerf groeven te maken.

Verwijst naar groeven in zigzag- of golfvorm aan de onderzijde van (Europees of Schots, maar zelden Engels) zilverwerk, die zijn aangebracht bij het nemen van metaalmonsters voor testdoeleinden. De tekens lijken vaak op de letter N of Z, maar aan de vorm kan geen betekenis worden ontleend.

Schaven die worden gebruikt om schuine zijden of effen groeven te maken voor de ingelegde houten panelen in deuren, voor lambrisering en voor muren.

Dichtbij elkaar geplaatste parallelle groeven gebruikt ter versiering van zuilen en pilaren; in de kunstnijverheid gebruikt op houtwerk, metaalwerk, glas en keramiek.

Techniek van het ingraveren en decoreren van metaal met een globaal patroon van ononderbroken, omringde, en opeenvolgende smalle groeven, meestal met een golvend karakter.

De vorming van kleine groeven of rimpels op een voorheen glad oppervlak.

Doorgaans te gebruiken voor glaswerk met facetten, groeven en holtes die worden verkregen door te snijden met een ronddraaiend wiel van metaal of steen.

Gebruik voor lange of wijde delen van het land van waaruit de aarde is verwijderd, meestal door het graven van sleuven of afgraving. Voor verticale diepe holtes in de aarde om vloeistoffen naar boven te halen, gebruik "putten." Voor ondiepe grote uithollingen in de aarde om materialen te winnne of te begraven, gebruik 'groeven'.

Boren die vanwege twee diepe verticale groeven op schroefboren lijken, maar een scherpere snijhoek hebben.

Klokvormig motief met groeven dat als fioel wordt toegepast bij piramidevormige dakstructuren in de Indiase tempelarchitectuur.

Te gebruiken om vuurwapens te beschrijven met een ziel die glad is en geen spiraalvormige groeven heeft.

Het vormen geven aan glas, waarbij facetten, groeven en indrukken worden gemaakt door te slijpen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van draaiende schijven van verschillende materialen, afmetingen en vormen en een zekere hoeveelheid water waaraan een schuurmiddel is toegevoegd.

Licht zilvergrijs graniet, doorgaans afkomstig uit een van de vier gebieden tussen Bodmin Moor en Land's End in Cornwall, Engeland. De belangrijkste steengroeven bevinden zich tussen Falmouth, Camborne en Helston.

Scherpe, V-vormige geulen of groeven die het ene element van het andere scheiden, zoals tussen lijstwerk of tussen de dekplaat en de echinus van een Dorisch kapiteel.

Diverse schaven waarmee groeven in hout kunnen worden gemaakt.

Korte zaagbladen met gevormde houten handvatten die aan de bovenrand zijn bevestigd; bij sommige kan de diepte van de zaagsnede worden ingesteld. Worden gebruikt om de zijkanten van groeven haaks of in een hoek op de nerf te zagen.

Snijbeitels die een lang, gebogen blad hebben. Worden gebruikt voor uithollen van hout of voor het maken van gaten, gleuven of groeven in hout of steen.

Wordt gebruikt voor de groeven onder de zuilhals van Dorische kapitelen, die de voeg tussen het kapiteel en de schacht bedekken. Voor de banden die het Dorische kapiteel aan de onderkant van de echinus omringen wordt 'schachtringen' gebruikt.

In de boekbinderij: het proces waarbij groeven in de achterkant van een boekblok worden gezaagd voor de touwen waarop de katernen worden genaaid.

Boekbindtouwen die in groeven zijn geplaatst en ingezaagd in de achterkant van boekkaternen.

Verwijst naar de stijl die wordt toegeschreven aan de tweede van de drie Griekse architectuurordes en die later samen met de Dorische, Corinthische, Toscaanse en Composite stijl de vijf traditionele klassieke architectuurordes vormde die door de Romeinen, in de Renaissance en ook daarna nog werden gebruikt. De stijl kwam tot ontwikkeling op de oostelijke Egeïsche eilanden van Griekenland en op de kust van Klein-Azië, waarschijnlijk onder invloed van de joodse en Fenicische architectuur waarin gebruik werd gemaakt van zogenaamde lily capitals. Stenen versies uit de 6de eeuw v. Chr. werden gevonden in Griekenland, maar mogelijk waren er eerder al houten voorbeelden. Het kenmerkt zich in de oude Griekse architectuur door een vorm die fijner is dan Dorisch, een kapiteel dat is opgebouwd uit twee zijkrullen, een pilaar die dikwijls een Attische voet heeft en een schacht met dikwijls 24 halfronde groeven met stroken ertussen. Het entablement is afwisselender dan bij Dorisch het geval is, zoals een architraaf met overlappende lijnen, decoratieve mallen aan de bovenzijde en een doorlopende, gebeeldhouwde fries en/of rij kalfstanden onder de deklijst. In de Romeinse en de latere architectuur werd de stijl vaak aangepast, en is voornamelijk herkenbaar aan de krullen van de kapiteel. De stijl onderscheidt zich van de Ionische orde omdat een architectonische orde strikt verwijst naar een specifieke assemblagemethode die is gebaseerd op uniforme, vastgelegde regels en verhoudingen, bepaald door de rol die elk onderdeel moet vervullen.

Rotsblokken gemarkeerd met diepe, parallelle groeven die gevonden worden doorheen heel Europa. Hoewel er geen zekerheid is over de oorzaak van deze groeven, zou het kunnen dat deze stenen gebruikt werden om stenen werktuigen te polijsten.

Schaven die worden gebruikt om langs de randen van planken vierkante of rechthoekige groeven te maken.

Gaten, groeven of lussen, waar een knoop doorheen is gehaald en bevestigd.

Boren met spaangroeven en scherp gedraaide punten; worden gebruikt om kleine gaten in hout te boren.

Verwijst naar de fase in de Jomon-periode van circa 2500 tot circa 1000 v. Chr. Wordt ook wel gedateerd van circa 2000 tot circa 1000 v. Chr. In de periode kwamen grootschalige zeevarende activiteiten tot ontwikkeling, werd aardewerk vervaardigd met geometrische versieringen van rechte groeven, en nam de productie toe van meer driedimensionale beeldjes.

Lange regelmatige verticale groeven of uitsteeksels die worden gebruikt ter afwerking en als decoratie.

Verwijst naar de vroege fase van de cultuur en stijl van het bandkeramiek, dat zich kenmerkt door aardewerk versierd met krassen, groeven en reliëfpatronen die in stroken meanderen, golven en draaien. De term wordt soms verwisseld met de term Bandkeramiek. Deze fase wordt Danubian I genoemd in het classificatieschema van de onderzoeker V. Gordon Childe.

Ondiepe lampen met een of meer groeven of kanalen die tot buiten het bekken uitsteken en waarin de pitten worden gelegd.

Grammofoonplaten van het type dat oorspronkelijk is bedacht door Columbia Records, welke in 1948 op de markt verschenen. De platen hebben een toerental van 33 1/3 omwentelingen per minuut, en zeer fijne groeven. Samen met de 45-toerenplaat zouden ze de 78-toerenplaat verdringen.

Verwijst naar de stijl van de kunstvoorwerpen op het Egeïsche eiland Melos. Tijdens de bronstijd was Melos een belangrijk eiland, vanwege de obsidiaangroeves. Het eiland is verder bekend door het gebruik van een geometrische stijl voor het aardewerk tussen grofweg 2.300 en 2000 v. Chr. en later vanwege het zwartrode aardewerk. De kunstvoorwerpen na de Cycladische periode tonen invloeden van de Minoïsche en de Myceense cultuur.

Vijlen met een lemmetvormige doorsnede, met een scherpe rand. Worden gebruikt om smalle groeven af te werken.

Ondiepe groeven die worden uitgezaagd in de achterkant van het boekblok nabij de kop- en de staartsnede om ruimte te bieden aan touwen of steeklussen.

Verwijst naar de stijl van het beeldhouwwerk dat werd vervaardigd op het Egeïsche eiland Naxos tussen circa 600 en 480 v. Chr., tijdens de periode die overeenkomt met de Grieks- Archaïsche periode. Het eiland is vooral bekend als centrum voor de vervaardiging van monumentale beeldhouwwerken, met name de kouroi, vanwege de talloze marmergroeves.

Kraallijsten die aan één of beide zijden van een aangrenzend vlak worden gescheiden door groeven.

Drukpersen die worden gebruikt bij diepdrukken en waarin de plaat, het papier en de beschermlagen tussen de druk uitoefenende cilinders worden gehaald waardoor het papier in de groeven met inkt wordt geduwd.

Het proces waarbij losse platten aan een boekblok worden bevestigd, meestal door de naaibanden en het rugbelegmateriaal te lijmen op de binnenkant van enkelvoudige platten of tussen gesplitste platten, of door de touwen aan te rijgen door de gaten of groeven in de platten. Gebruik 'inbinden' voor het bevestigen van een eerder gemaakt katern aan een boekblok.

Groefschaven met instelbare geleider waarin verwisselbare beitels geplaatst kunnen worden. Gebruikt voor het uitsnijden van groeven.

Door middel van trekken of buigen vouwen of afwisselend groeven en ribbels aanbrengen in een oppervlak.

Kleine ribbels of groeven in een oorspronkelijk glad oppervlak.

Een lichtbruin of vaalgeel dolomiet dat goed gecementeerd en breukvrij is. Het is bij uitstek geschikt voor bouwdoeleinden. Het wordt vaak gebruikt als bouwsteen in het Canadese Toronto, omdat het wordt gewonnen in het zuiden van Ontario. Queenston-kalksteen bedekt de cuesta van Niagara. De winning in Queenston begon rond 1840, maar daarvoor zochten Schotse kolonisten al naar bouwmaterialen in de kalksteenbedden. De huidige groeve is een van de oudste van Canada.

Beitels met een breed blad dat aan beide kanten is geslepen. Worden gebruikt om diepe insnijdingen te maken, zoals de groeven in katrollen.

Zagen die in een schaafachtig blok zijn gezet, met een verstelbare geleider en zaagblad. Worden gebruikt om groeven in de zijkant van een plank te zagen.

Toestellen voor het uitvoeren van berekeningen, meestal bestaande uit een raam waarin kralen kunnen bewegen langs stokken of groeven.

Wordt over het algemeen gebruikt voor kleine, decoratieve lijsten, meestal hoekige banden of riemen die een zuilschacht omcirkelen. In het bijzonder duidt de term de riemen aan rond de onderkant van de echinus van een Dorische zuil. Voor de groeven rond de onderkant van een Dorische zuil, die de verbinding tussen kapiteel en schacht verbergen wordt 'hypotrachelia' gebruikt. Voor gevormde banden rond Gotische zuilschachten, die vaak de verbinding tussen twee schachtdelen verbergen wordt 'schachtringen' gebruikt.

Ondiepe groeven in metselwerk of beton die zijn ontworpen om druk en de daaruit voortkomende barsten of scheuren te reguleren.

Diverse gereedschappen die worden gebruikt om af te krabben waardoor een schoon of een glad afgewerkt oppervlak tevoorschijn komt, om groeven te maken of om objecten te maken door overbodig materiaal weg te krabben.

Cirkelzagen die zijn ontworpen om lichtjes te slingeren, waardoor de zaagsnede die ze maken breder is dan de dikte van het zaagblad; worden gebruikt voor het maken van groeven en voor andere specialistische doeleinden in de meubelmakerij.

Boren met één of meer spiraalvormige snijgroeven. Worden gebruikt voor het boren van gaten in metaal, hout en plastic.

Schaven met uitstekende armen. Worden gebruikt om groeven te maken aan de kant die het verst is verwijderd van de houtbewerker.

Lange, smalle gutsen waarmee groeven worden gemaakt; ze zijn gewoonlijk aan de buitenkant afgeschuind, hoewel ze ook aan de binnenkant kunnen zijn geslepen.

Defensief traliewerk, van massief ijzer of hout, verticaal beweegbaar in groeven die gesneden zijn in de stijlen van verstevigde poorten.

Een golvend van S-achtige groeven voorzien patroon dat veel wordt gebruikt op Romeinse sarcofagen en in neoklassieke ornamenten.

Knuppels die voornamelijk van de 11e tot de 17e eeuw in heel Europa werden gebruikt en ofwel helemaal van metaal zijn, of een houten schacht hebben met een metalen kop, waarbij de kop groeven of flenzen in de lengte heeft en soms bovenop een punt.

Een frescotechniek waarbij gelijke delen wit, geblust kalk uit een groeve en marmergruis worden gebruikt. De ondergrond wordt met een heet ijzer gladgestreken om een glanzend oppervlak te produceren.

Een mineraal dat meestal voorkomt in prisma's met 3, 6, of 9 zijden met (fijne) verticale groeven; komt soms voor in compacte of kolomvormige massa's.

Verwijst naar de architectonische stijl die wordt geassocieerd met de vierde van de traditionele vijf klassieke orden der architectuur. De andere vier zijn: Dorisch, Ionisch, Corinthisch en Composiet.Deze stijl wordt vaak omschreven als een simplificatie van de Dorische stijl, en onderscheidt zich van de andere stijlen door minder en strakker lijstwerk, het ontbreken van trigliefen of andere decoratie op de fries, geen decoratieve details op het entablement of kapiteel, en over het algemeen geen groeven op de zuil, hoewel bij neoklassieke werken de schachten kunnen zijn voorzien van rustica-banden. De stijl verschilt van de ‘Toscaanse orde‘ omdat een architectonische orde uitsluitend verwijst naar het specifieke systeem of de samenstelling van onderdelen die zijn onderworpen aan vastgestelde regels en proporties, bepaald door de functie van ieder afzonderlijk deel.

Verwijst naar de cultuur en aardewerkstijl die al in het noorden van Europa wordt aangetroffen vanaf het eind van het 5de millennium v Chr. en is genoemd naar de kenmerkende, soms trechtervormige vazen. Hoewel de cultuur wordt geclassificeerd als vroeg-neolithisch, vertoont deze veel overeenkomsten met de laat-mesolithische stijl. De cultuur verschilt per regio, maar wordt over het algemeen gekenmerkt door vroege domesticatie van dieren en planten, gepolijst (vuur)stenen gereedschap, flessen met halzen, manden, potten, trechterbekers verfraaid met verticale en horizontale groeven en in sommige regio’s megalithische grafmonumenten.

Penseelbehandeling die in de Chinese schilderkunst wordt toegepast om de vormen en de tekening van bergen, rotsen, bomen en stenen - of de groeven en inkervingen daarin - aan te geven.

Dunne staven van gegoten lood, met of zonder groeven, die worden gebruikt in openslaande ramen of gebrandschilderde ramen om de verschillende stukken glas op hun plaats te houden.

Schaven met een verstelbare schaafspie waardoor de beitel kan worden afgesteld al naar gelang de gewenste breedte. Worden gebruikt om groeven uit te schaven aan de kant van de houtbewerker.

Gehard stalen, cilindervormige blokken met groeven van verschillende afmetingen, om metaaldraad in te leggen terwijl het wordt gevijld.

Wordt gebruikt voor delen van een object of materiaal die gevouwen zijn, dat wil zeggen dat deze delen van het object of materiaal over elkaar heen vallen. Gebruik 'kreuken' voor randen of groeven die door middel van vouwen in een materiaal zijn aangebracht.

Met de vorm van een halve cirkel, zoals een gestileerde waaier, soms met plooien of groeven als imitatie van de vouwen van een waaier.