Kennisgebied waarin men zich bezighoudt met familiewapens, inclusief hun afbeelding en gebruik, het vaststellen van wie het recht heeft deze te dragen, de genealogie van families met een eigen wapen en het behoud en de interpretatie van heraldische documenten.

Wijzigingen aan wapenschilden of heraldieke wapens wegens verondersteld wangedrag of eerverlies.

Wordt gebruikt voor naslagwerken over wapenschilden, heraldische wapenbeelden en deviezen, of over heraldiek (het bedenken en reguleren van emblematische voorstellingen volgens vastgelegde conventies).

Wordt gebruikt voor stukken doek of ander flexibel materiaal waarop tekens of decoratieve ontwerpen zijn geschilderd, en die zijn bedoeld om te worden uitgestald door ze ergens op of aan te bevestigen. In de heraldiek wordt het gebruikt voor vierkante vlaggen met heraldische afbeeldingen. Voor andere doeken die bedoeld zijn als symbool of signaal wordt de voorkeur gegeven aan 'vlaggen'.

Te gebruiken om keramiek te beschrijven dat afkomstig is uit de gelijknamige stad die dateert uit de Middeleeuwen. Vanaf 1800 bestond het werk uit stenen kruiken en tafelgerei met een glimmende bruine sliplaag en reliëf, vaak aangebracht met witte klei. In 1829 werd een veldspaathoudende glazuurlaag geïntroduceerd die het werk het uiterlijk van porselein gaf. De stijlen liepen uiteen van klassiek tot neogotisch. Dieren-, bloemen- en heraldiekmotieven bleven voorkomen tot in de 19de eeuw.

Mythische monsters, voorgesteld als reusachtige en angstaanjagende reptielen die gewoonlijk een combinatie van een slangachtige en een krokodilachtige vorm hebben, met sterke klauwen als van een roofdier of roofvogel, en een geschubde huid. Draken worden in het algemeen voorgesteld met vleugels en soms terwijl ze vlammen uitademen. In de heraldiek combineert de draak de vormkenmerken van een reptiel en een zoogdier, aangevuld met vleugels.

Kruisen met gecoupeerde en puntige armen, de twee puntige uiteinden van elke arm zijn afgesneden en vormen zo een centraal punt zoals bij het uiteinde van een zwaard; meestal gebruikt als symbool in de heraldiek.

Kruisen met armen die uitmonden in trapvormige vormen, in de heraldiek meestal bij alle vier de armen. In andere contexten vaak een Latijns kruis waarvan alleen de onderste arm uitmondt in de trapvormige vorm, alsof het kruis op een voetstuk staat.

Verwijst naar de stijl in de Spaanse en Spaanse koloniale architectuur en ornamentatie in de 15de en 16de eeuw. De term werd in 1677 voor het eerst gebruikt door Diego Ortiz de Zúñiga om een gevel te beschrijven. Het woord betekent “edelsmid-achtig” en de stijl kenmerkt zich door rijkelijk versierde oppervlakken die gebruikelijk waren in het fijnzinnige werk van de edelsmid. De stijl is afgeleid van de laatgotische, islamitische en Italiaanse renaissancekunst. De stijl, die in de architectuur vooral werd gebruikt in kleinere gebouwen, kenmerkt zich door gedraaide zuilen, heraldieke wapenschilden, golvende krullen en bloemachtige, op sieraden lijkende ornamenten die de onderliggende constructie aan het oog onttrekken.

In de heraldiek het bovenste gedeelte (een derde) van een schild.

Kleine markeringen of punten, afzonderlijk gebruikt of in patronen. Deze zijn gebruikt als decoratieve motieven op rituele objecten in vroeg China ter aanduiding van vruchtbaarheid, in vroeg Keltische en Angelsaksische manuscripten waarin ze werden gewoonlijk werden gebruikt ter verfraaiing van beginletters, in heraldiek en in de decoratie van glas en aardewerk.

Over het algemeen een gestileerd zonmotief dat de zonnestralen toont die vanuit de zon schieten of die de zon omringen. Vooral in Amerika verwijst dit motief naar een lunet met geconventionaliseerde zonnestralen, zoals deze gewoonlijk worden aangetroffen op 18de-eeuws Amerikaans meubilair. In Britse heraldiek verwijst dit motief naar een embleem van zonnestralen die tevoorschijn komen vanachter een wolk; dit motief werd gebruikt als badge door de Engelse koningen Edward III en Richard II.