Personen die in afzondering leven of een eenzaam leven leiden, in het bijzonder degenen die dit doen uit religieuze motieven, zoals de vroegchristelijke kluizenaars.

Verwijst naar christelijke kloosterorden of gemeenschappen van mannen of vrouwen die zich houden aan de regel van de Heilige Augustinus, bestaande uit voorschriften voor een religieus leven geschreven door de theoloog Augustinus, bisschop van Hippo (354-430). In de augustijner regel ligt de nadruk op de verbondenheid met anderen in een gemeenschappelijke liefde voor God. De eersten die de regel volgden waren de Reguliere Kanunniken, ook wel Augustijner Kanunniken genoemd, en goedgekeurd in 1059-63. De term verwijst vaak in het bijzonder naar een van de twee augustijner hoofdstromen, namelijk de bedelorde die bekendstaat als de Augustijner Heremieten. De orde van de Augustijner Heremieten ontstond in 1256 toen verspreide orden van Italiaanse kluizenaars werden verenigd. Andere bekende kloosterorden die de regel overnamen zijn de premonstratenzers en de hiëronymieten. Augustijners zijn verantwoordelijk voor vele missies, kloosters, scholen en bekende ziekenhuizen overal ter wereld.

Wordt gebruikt voor bepaalde kloostercomplexen in het oostelijke Middellandse Zee-gebied waar heremieten leven in een losjes gestructureerde groep cellen rond een gemeenschappelijk centraal complex.

Leden van een religieuze broederorde die leven volgens een discipline die door hun orde wordt voorgeschreven. Monniken leggen vaak een eed van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af. Het uitvoeren van religieuze plichten en bezinning zijn traditionele prioriteiten. Monniken leven gewoonlijk in afzondering van de maatschappij samen in kloosters, maar enkelen leven alleen (kluizenaars of heremieten).