Personen die onderzoek doen naar de ontwikkeling van de door mensen gebouwde omgeving, over langere perioden.

Mensen die de tak van de culturele antropologie bestuderen of beoefenen waarin het onderzoek naar de cultuurgeschiedenis van bepaalde volkeren centraal staat, en waarbij historische mondelinge en tekstuele documenten, en beelddocumenten de belangrijkste bronnen vormen. Ook te gebruiken voor personen die de eigen overlevering en interpretatie van de geschiedenis van een volk bestuderen.

Zij die zich bezighouden met de vergelijkende historische bestudering van de aard en structuur van godsdiensten over de hele wereld en hun verschillende uitingen in de loop der tijd in verschillende maatschappijen en culturen.

Zij die geschoold zijn in of werkzaam zijn op het gebied van de geschiedenis, de studie van de chronologische vastlegging van gebeurtenissen, zoals die een land, gemeenschap, individu, voorwerp of plaats beïnvloeden, gebaseerd op het kritisch bestuderen van bronmaterialen.

Zij die de geschiedenis bestuderen van christelijke kerken en hun sekten en vertakkingen.

Zij die zijn geschoold in of zich bezighouden met de krijgsgeschiedenis.

Zij die zijn gespecialiseerd in kunstgeschiedenis.

Zij die studie maken van literaire trends en bewegingen door de tijd heen, en ook van de ontwikkeling van verschillende genres in de literatuur.

Zij die zijn geschoold in of werkzaam zijn op het gebied van de streekgeschiedenis, een gebied binnen de geschiedenis dat qua onderwerp en bronmaterialen duidelijk is beperkt tot een bepaalde plaats, en dat over het algemeen specifieke buurten, gemeenschappen, graafschappen of andere specifieke onderverdelingen van grotere geopolitieke eenheden beslaat.

Zij die zijn gespecialiseerd in de psychohistorie, de analyse en interpretatie van historische gebeurtenissen aan de hand van psychologische theorieën en inzichten.

Term bedacht door de architectuur-historicus Charles Jencks om een ontwerp te beschrijven dat niet door het formuleren van nieuwe oplossingen voor problemen is ontstaan, maar door het samenvoegen van reeds bestaande elementen om zo tot een nieuw resultaat te komen.

Naamgeving voor families van Chinees porselein met tinglazuur en een tekening in email uit de Qing-periode. De naam, in de 19de eeuw bedacht door de Franse keramiekhistoricus Albert Jacquemart, is ontleend aan de kleuren die in het email domineren: groen, geel, zwart en roze. De hoofdgroepen, waarvan de overige groepen zijn afgeleid, zijn de 'famille verte' en de 'famille rose'.

Familie van geglazuurd Chinees porselein uit de Qing-dynastie en later die wordt gekenmerkt door een heldergroen email, hoewel ook andere kleuren voorkomen, zoals ijzerrood, blauw, geel en paars. De stijl was van invloed op de Europese porseleinindustrie. De term is in de 19de eeuw bedacht door de keramiekhistoricus Albert Jacquemart.

Artistieke esthetiek die is ontwikkeld door John Weichsel, onder invloed van de geschriften van de Duitse kunsthistoricus Wilhelm Worringer en waarin de anarchistische filosofie sterk doorklinkt. De kosmistische esthetiek werd beoefend door kunstenaars als Elie Nadelman en Adolf Wolff.

Verwijst naar de stijl van de beeldhouwers uit de 1ste eeuw v. Chr. tot de 2de eeuw na Chr., die het woord Athenaios aan hun handtekeningen toevoegden. Volgens het classificatiesysteem van de 19de-eeuwse kunsthistoricus Heinrich Brunn. De beelden werden vervaardigd voor rijke opdrachtgevers in Griekenland, Pergamon, Alexandrië en Italië. De stijl kenmerkt zich door het kopiëren van, of aanpassen aan de beroemde vroegere Griekse beelden, en speelde een belangrijke rol bij het overbrengen van de klassieke Griekse stijl op de Romeinen en later de West-Europese cultuur. De stijl onderscheidt zich door het formalisme en de kunstmatigheid, die afwijken van het realisme dat typerend was voor de Romeinse kunst uit deze periode.

Oude bewoners van het gebied ten westen van de rivier de Gelas op Sicilië. Volgens klassieke Griekse schrijvers waren de Sicani de oorspronkelijke bewoners van centraal-Sicilië, zoals de Sicelen oost-Sicilië bewoonden en de Elymianen west-Sicilië. Archeologisch gezien is er in historische tijden geen wezenlijk verschil tussen Sicani en Sicelen, maar de Griekse historicus Thucydides nam aan dat de Sicani Iberiërs uit Spanje waren die door de invasie van de Sicelen naar het centrale deel van het eiland waren verdreven.