Algemene theorie die de nadruk legt op het belang van geschiedenis als maatstaf of bepalende factor voor gebeurtenissen. Verwijst ook specifiek naar de bewuste herleving van of het vertrouwen in historische stijlen in de kunst en architectuur.

Kritische theorie, vergelijkbaar met het structuralisme in haar kritiek op historisme, betekenis en post-renaissancistische filosofie. Zij verschilt echter in de verwerping van structurele taalkunde als een theoretische basis, en legt in plaats daarvan de nadruk op versplintering, in de overtuiging dat er geen historische of cumulatieve vooruitgang van kennis bestaat.