Hoeden van divers ontwerp van bamboe stroken gemaakt.

Breedgerande vilten hoeden met een grote zachte bol van het soort dat werd gedragen door knechten op ranches in het westen van Amerika.

Harde, vilten herenhoeden met ronde bol en een smalle rand die lichtelijk naar binnen is gerold.

Vilten hoeden met een middelgrote gerolde rand en een hoge bol die over de lengte een gleuf heeft.

Luifelhoeden die een brede rand hebben die vanaf een kleine hoedenbol schuin naar voren loopt om het gezicht te omlijsten en tegen de zon te beschermen.

Lichte helmen van het merg van een plant of van kurk bedekt met stof, met een ronde hoedenbol en een vaste rand die naar beneden afloopt; gedragen in tropische gebieden ter bescherming tegen de zon. Werden voor het eerst gedragen door het Britse leger, halverwege de 19e eeuw in India, en werden gemaakt met het merg van de solaplant.

Te gebruiken voor lage hoeden met een brede rand, gedragen door de oude Grieken, Etrusken en Romeinen, en opnieuw in de vroege Middeleeuwen. Ook te gebruiken voor gevleugelde of nauwsluitende hoofddeksels zoals te zien op voorstellingen van Hermes of Mercurius.

Voorgevormde hoofddeksels met een rand en een bol, of één van beide.

Dozen die voornamelijk zijn bedoeld voor het bewaren van hoeden die zijn opgeslagen zijn. Eveneens die stukken handbagage die meestal rond en diep zijn en handvaten hebben, en die speciaal zijn ontworpen om hoeden te dragen hoewel ze vaak door vrouwen worden gebruikt als reistassen.

Banden die de bol van een hoed aan de basis omgeven en soms, in zwart, worden gedragen ten teken van rouw.

Personen die hoeden maken, verkopen, schoonmaken en repareren.

Rekken, meestal met pennen, knoppen, of haken, waaraan hoeden gehangen kunnen worden, in het algemeen bevestigd aan muren of meubels. Minder afgewerkt en minder als meubelstuk bedoeld dan 'hoedenstandaarden'.

Lange rechte spelden met een grote knop die meestal versierd is, bedoeld om op een hoed te worden gedragen als bevestigingsmiddel of versiering.

Standaarden waaraan hoeden kunnen worden gehangen, meestal ook met plaats voor jassen of paraplu's. Over het algemeen zijn ze uitgebreider en vaker vrijstaand dan 'hoedenrekken'.

Houten of metalen vorm of model waarop een hoed wordt gevormd.

Hoge cilindervormige hoeden met een harde rand die licht gebogen is aan de zijkanten die vooral bij officiële gelegenheden worden gedragen door mannen.

Vilten herenhoeden met een zachte bol die over de lengte een gleuf heeft en een licht gerolde rand.

Herenhoeden in verschillende variaties gemaakt van bevervilt; wordt voornamelijk gebruikt voor een soort dat van de 17e tot de 19e eeuw werd gedragen. Voor hoge herenhoeden gemaakt van bevervilt wordt `hoge hoeden (beavers)' gebruikt.

Inklapbare hoge hoeden die vaak overtrokken zijn met zwarte zijde.

Slappe hoeden die meestal onder de kin worden vastgestrikt, een luifel aan de voorkant hebben en die in de 19e eeuw door vrouwen werden gedragen. Tegenwoordig als muts door kinderen gedragen.

Dameshoeden met een brede rand, veelal gemaakt van een geraamte met daaroverheen licht materiaal om een grote bol te krijgen; vernoemd naar de broers die in 1783 de eerste ballonvaart maakten.

Lichte hoeden gemaakt van fijne, lichtgekleurde stro met een voorgevormde deuk van de voorkant naar de achterkant over de bol, met de hand gevlochten van de bladeren van de jippijappa in Midden- en Zuid-Amerika. Ook een term die gemakshalve vaak gehanteerd wordt voor soortgelijke zomerhoeden ongeacht het soort stro.

Dameshoeden die in de 19e eeuw werden gedragen met een zachte, ronde bol omringd door een verstevigde omhooggeslagen rand.

Hoeden met een klokvormige bol.

Bolronde hoed voor geestelijken met brede platte rand en een koord rondom de bol die eindigt in een aantal kwasten en kleuren overeenkomstig de rang van de drager.

Meestal vilten, stevige, ronde herenhoeden waarvan de grote rand omhoog staat of tegen de kruin aan is gerold; werden gedragen vanaf de 17e eeuw.

Hoeden, meestal van vilt maar soms ook van stro of stof, met een rand die op verschillende wijzen kan worden opgezet; vooral populair in de tweede kwart van de 20e eeuw.

Kransen of guirlandes, vooral die van metaal, die op het hoofd worden gedragen en vaak zijn versierd met edelstenen of parels; werden veel gedragen van de 14e tot de 16e eeuw.

Verwijst naar snoeren of knopen voor het tellen van het aantal gebeden, een derde van de lengte van een rozenkrans.

Hoeden met een brede rand die aan de zijkanten omhooggeslagen is en aan de voor- en achterkant uitsteekt.

Kleine metalen kapjes in de ontwikkelde versie van het slagslot die slagsas bevatten dat wordt gebruikt om het voorstuwingsmiddel te doen ontbranden.

Open helmen van ijzer of staal, met een horizontale of naar beneden aflopende brede rand rondom, soms met een oogspleet. Ze werden van de 12e tot de 17e eeuw gedragen door de infanterie en belegerende krijgsmachten, minder vaak door ridders.

Verschillende soorten hoeden gebaseerd op Beierse en Oostenrijkse Tiroler hoeden, gewoonlijk van vilt, met een rand en een enigszins spits toelopende bol, vaak met een lint of koord rond de bol met een veertje erin.

Hoge hoeden gemaakt van bevervilt of een imitatie hiervan. Voor andere soorten herenhoeden van bevervilt wordt `kastoorhoeden' verkozen.

Kleine, klokvormige dopjes die op de vingertop worden geplaatst om deze tijdens het naaien te beschermen.

Lage strooien dameshoeden met een omhoogstaande rand aan de achterkant, die op hun plaats worden gehouden door een hoedenband die meestal met bloemen is versierd. Ze figureren regelmatig op schilderijen van Watteau.

Bonnetten van stof of stro met een brede rand om het gezicht tegen de zon te beschermen, vaak met een ruche rond de voor- en zijkanten en soms een capeachtig uitsteeksel aan de achterkant ter bescherming van de nek.

Wordt algemeen gebruikt als term voor beschadigingen of bederf of voor achteruitgang in kwaliteit, hoedanigheid of toestand.

Het vermogen te veranderen of te worden veranderd teneinde zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden of te functioneren in een nieuwe rol of hoedanigheid.

De vezels van deze plantensoort gebruikte men al in de precolumbiaanse tijd. De Azteken maakten er kledingstukken van. Vanaf het eind van de jaren dertig van de twintigste eeuw verbouwt men de plant commercieel in Zuid- en Midden-Amerika en tevens in Afrika. De vezels zijn sterk en stijf en licht crèmekleurig. Gewoonlijk verft men sisal met directe of zure kleurstoffen met heldere kleuren. Met de vezels maakt men touw, stoffen vulmateriaal, zakken, borstels, tapijten, matten, handtassen, hoeden en papier.

Ronde platte petten met lage platte hoedenbollen, vroeger gedragen door de inwoners van Londen, Engeland.

Verwijst naar de nederdaling op aarde van een hindoegod in zichtbare vorm. Het woord komt uit het Sanskriet en betekent ‘afdaling’. Het begrip is afkomstig uit de traditie rond de god Vishnu die met tussenpozen in menselijke of dierlijke vorm op aarde verscheen teneinde deze te behoeden voor een ernstig gevaar of vernietiging. Vishnu’s beroemdste verschijningen waren als Krishna en Rama. Verwacht wordt dat de god in zijn laatste verschijningsvorm terugkeert om de wereld te verwoesten en vervolgens opnieuw te scheppen wanneer zij volledig verdorven zal zijn. In meer recente tijden is het begrip aangevochten door hervormers, vooral in verband met de verschijningen in de vorm van dieren. Tegelijkertijd hebben anderen het idee geopperd dat mensen, zelfs niet-hindoes zoals Jezus of Mohammed, avatars kunnen worden door goddelijke invulling.

Slappe hoeden voor zuigelingen met een bol in de vorm van een capuchon die passend om het hoofd wordt gemaakt met behulp van een gerimpelde band die onder de kin wordt gestrikt.

Fijne, licht stro met een matte afwerking dat is gemaakt van de jonge stengels van de soort Corypha umbraculifera uit Zuidoost-Azië en de Filippijnen. Wordt vaak gebruikt voor hoeden.

Strooien hoeden met een lage bol en een brede rand.

Term uit de 19e eeuw voor omhoogstaande mannenhoeden met een rand die plat tegen de voorkant en achterkant staat en twee hoeken vormt.

Hoge, smalle en diepe kabinetten om de uitvoerig versierde hoeden uit de 18e eeuw in Normandië en Bretagne in te zetten.

Hoeden met een hoge bol en een rand die aan de achterkant naar boven is geslagen en voor in een punt omhoog staat; werden gedragen door mannen van de 14e tot de 17e eeuw.

Lampen met enkele of meerdere lontbuisjes die aan het topje van een stok vastzitten. Ze worden tijdens politieke demonstraties en fakkeloptochten gedragen. De lamphouders hebben vaak de vorm van sterren, adelaars, hoge hoeden of andere politieke symbolen.

19e eeuwse dameshoeden die vaak een zachte, gerimpelde bol hebben en een stijve rand met linten die aan de zijden of onder de kin worden vastgestrikt.

Term die tijdens de 18e en 19e eeuw werd gebruikt om de zachte bodem of bol van bonnetten en hoeden aan te duiden. Geen Nederlands equivalent.

Patronen die worden afgevuurd doordat de slagpin van het vuurwapen slaat op het slaghoedje dat zich in het midden van de bodem van de patroonhuls bevindt.

Grove haarnetjes die vaak zeer decoratief zijn en worden gebruikt om het haar onderin de nek of in een knot bij elkaar te houden; soms vastgemaakt aan de achterrand van een hoed. Gebruik 'huiven (hoofddeksels)' voor nauwsluitende netkappen of haarnetjes, meestal van goud-, zilver-, zijde- of woldraad, die werden gedragen van de 13e tot de 17e eeuw.

Nauwsluitende (onder)mutsen in diverse vormen en maten die in verschillende perioden door mannen en vrouwen werden gedragen, soms met een hoed of hoofddeksel erbovenop.

Hoeden met een hoge kegelvormige bol en een middelgrote rand die vooral in de mode waren van 1560 tot 1620.

Verwijst naar een complex fenomeen en een hoedanigheid van bewustzijn, gekenmerkt door de synthese of combinatie van subjectieve ervaringen en waarnemingen, expressieve fysiologische en psychologische gedragingen, en de prikkeling of stimulering van het zenuwstelsel. In psychologisch onderzoek wordt het begrip geassocieerd met ideeën over persoonlijke vorming, rationeel en irrationeel denken, en cognitieve motivatie.

Een Frans modeaccessoire, oorspronkelijk een hofsieraad, dat is afgeleid van het pelgrimsteken en dat op een hoed werd gedragen. Het was bedoeld als uitdrukking van de persoonlijke ambities van de drager.

Stof in kettingribsbinding, oorspronkelijk van zijde, maar tegenwoordig ook van wol, katoen en synthetische vezels. Het wordt gekenmerkt door lichte platte ribbels in de inslag en gebruikt voor bijvoorbeeld mantelpakken en jurken, hoeden, garneersels en stoffering.

Vilten herenhoeden met een ronde bol en een brede rand die soms aan één kant omhoog is geslagen. Worden vanaf de 18e eeuw gedragen en worden ook door het leger gebruikt.

Verwijst naar werken van gekleurd glas, over het algemeen in de vorm van een venster, zelfstandig paneel of lampenkap, waarvan het ontwerp bedoeld is om te worden bekeken door gebroken licht en de uitwerking in hoge mate afhangt van de hoedanigheid van het licht. De fasen van het productieproces zijn in een handboek uit de vroege twaalfde eeuw beschreven door de monnik Theofilus en het proces is sindsdien nauwelijks veranderd. Het glasobject wordt gemaakt door stukken gekleurd glas te snijden op basis van een karton op ware grootte en de stukken vervolgens te vatten in stroken lood. Op het glasoppervlak kunnen details worden geschilderd die worden gebrand in een oven voordat de glasstukken worden samengevoegd. De methode waarmee het glas waterdicht wordt gemaakt en wordt bevestigd in een raam is vaak zeer decoratief en vormt een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Als hoogtepunten van gebrandschilderd glas worden de werken uit de Europese gotiek en de 19de-eeuwse neogotiek beschouwd.

In algemene zin, het uitvoeren van handelingen die erop gericht zijn een voorwerp, materiaal of systeem tegen beschadiging of teloorgang te beschermen. In specifieke zin verwijst de term naar handelingen die bedoeld zijn om voedsel of andere organische stoffen of ecosystemen voor teloorgang te behoeden. Gebruik 'behoud' voor de functie of discipline van het conserveren van bouwwerken, of gebruik anders een specifieke vorm van behoud, bijvoorbeeld 'monumentenzorg'.

Verwijst naar de geloofsorde die rond 1140 werd gesticht door Gilbert van Sempringham (circa 1083-1189) in Lincolnshire, Engeland. Zowel mannen als vrouwen konden toetreden tot deze enige zuiver Engelse kloosterorde die ooit heeft bestaan. Gilbert wilde zijn orde schoeien op de leest van de cisterciënzer orde; toen de cisterciënzers weigerde gemeenschappen van nonnen onder hun hoede te nemen, liet Gilbert zijn nonnen onderrichten volgens het Augustinianisme. Tot aan de ontbinding van de orde in 1536 waren de Gilbertijnen geliefd en werden ze ook begunstigd door de Engelse koningen, aangezien ze, in tegenstelling tot de leden van andere orden, geen trouw waren verschuldigd aan kerkleiders buiten Engeland.

Wandspiegels met haakjes om hoeden en andere kleine dingen aan op te hangen.

Herenhoeden gemaakt van bevervilt; gedragen van de 17e tot de 19e eeuw.

Muziekinstrument bestaande uit een draaghout met dwarshouten waaraan schelletjes hangen. Ze zijn versierd met een halve maan, een ornament in de vorm van een Chinese hoed en paardenstaarten. Ze zijn door Europese militaire kapellen overgenomen van de Turken.

Accessoires voor de mannelijke clientèle die worden verkocht in een winkel of op een afdeling voor herenmodeartikelen, zoals handschoenen, stropdassen, sokken, hoeden, wandelstokken en ceinturen.

Te gebruiken voor de esthetische hoedanigheid van het permanente, essentiële of eeuwige karakter van een verschijnsel en geworteld in het eigen beeld dat een kunstenaar of waarnemer over perfectie heeft.

Op film of videoband opgenomen bewegende beelden, gemaakt door amateurs of door professionals in een niet-beroepsmatige hoedanigheid, bedoeld om thuis te worden bekeken door familie en vrienden. De gefilmde mensen, scènes en gebeurtenissen laten in het algemeen de naaste kring en persoonlijke activiteiten van de filmmaker zien.

Wollen mutsen die worden gekenmerkt door een plooi in de hoedenbol die van voren naar achteren loopt, korte loshangende linten aan de achterkant en een insigne aan de voorkant. Als kleding geïntroduceerd door de Hooglandeenheden van het Britse leger en daarna overgenomen als traditionele Schotse klederdracht.

Genus van eenjarige en overblijvende grassen uit de familie Poaceae (Gramineae). Vele daarvan produceren eetbaar graan. Al sinds de prehistorie verbouwt men gerst in Ethiopië en Zuidoost-Azië. Vanaf de Bijbelse tijd tot de Middeleeuwen was het in Europa, het Midden-Oosten, Egypte en sommige delen van Azië de belangrijkste graansoort voor het maken van pap en ongedesemd brood. Het graan gebruikte men ook om moutbier te maken. Van de overblijvende stengels of strohalmen maakte men in Europa en Azië strooien hoeden. Het stro gebruikt men ook als veevoer en als verpakkingsmateriaal, met name voor het vervoeren van glas.

Nauwsluitende kappen of haarnetjes die meestal van goud-, zilver-, zijde- of woldraad zijn gemaakt, vaak versierd met parels en kralen en bedoeld om het haar op de plaats te houden. Werden door vrouwen gedragen en soms ook door mannen, vooral van de 13e tot de 16e eeuw. Gebruik 'chignons' voor haarnetjes die worden gebruikt om het haar achterin de nek bijeen te houden of die aan de achterrand van een hoed zijn bevestigd.

Munitieonderdelen die de voortdrijvende lading (kruit), slaghoedje en projectiel bevatten.

Patronen zonder de conventionele metalen huls; de aandrijflading wordt in plaats daarvan vermengd met een bindmiddel, waardoor het een hard blokje wordt dat naar wens kan worden gevormd, waarna de kogel wordt verzonken aan de voorkant en aan de achterkant een slaghoedje wordt vastgezet.

Hoge randloze hoeden met een platte bovenkant, die worden gedragen door bepaalde geestelijken van de Grieks orthodoxe kerk.

Oost-Afrikaans rechthoekig katoentextiel, bedrukt met opvallende ontwerpen en felle kleuren, met randen om een strook die vaak een inscriptie in Swahili bevat. Het wordt onder meer gebruikt voor dagelijkse kleding, rokken, sjaals, hoeden en soms zelfs als tafelkleed.

Verwijst naar christelijke geestelijken die een parochie onder hun hoede hebben. De term wordt in populaire zin vooral gebruikt als aanduiding van assistenten of geestelijken zonder beneficie die priesters, dominees, predikanten of andere parochieleiders tijdelijk vervangen.

Rozetten, knopen van linten of soortgelijke versiersels, die meestal op een hoed worden gedragen ter aanduiding van functie of partij, als onderdeel van een livrei of ter decoratie.

Dat gedeelte van een hoed of ander hoofddeksel dat de kruin van het hoofd bedekt.

Lange touwen met schuivende lussen, gewoonlijk gemaakt van koorden van ongelooide huiden of hennep, die worden gebruikt bij het hoeden van vee.

Dozen, meestal cilindervormig, van karton of dun hout voor het bewaren van lichte kledingstukken zoals fraises, kragen en hoeden.

Strohoeden met een rechte rand, een vlakke bol met een lint er omheen.

Grote, rijk versierde hoeden zoals die werden gedragen in de musical The Merry Widow (De vrolijke weduwe) uit 1907. Geen Nederlands equivalent.

Verwijst naar mensen, meestal vrouwen, die accessoires voor dameskleding maken, in het bijzonder hoeden of andere hoofdbedekkingen. In ouder woordgebruik kan de term verwijzen naar verkopers van accessoires en luxeartikelen, zoals hoeden, linten, handschoenen en couverts.

Zwarte, stoffen hoeden in de vorm van twee hoorns die zo zijn gemaakt dat ze op een stierenkop lijken; worden door matadors gedragen bij stierengevechten.

Open helmen die in de 16e eeuw werden ontwikkeld uit de 'stormhoed', bestaande uit een helmkap met een brede gewelfde rand die aan de zijkanten plat of naar beneden gebogen is maar aan de voor- en achterkant in een punt omhoog buigt.

Meestal kanten stroken die een hoofdtooi, zoals een muts of luifelhoed, die ofwel naar beneden hingen, al dan niet langs het gezicht, of die werden vastgespeld.

Zachte hoofddoeken, vooral van linnen of zijde, die om de hals en onder de kin langs van de ene kant van het hoofd naar de ander worden gedrapeerd en vastgespeld aan een band of hoed of aan het haar. Heeft zijn oorsprong in de Middeleeuwen en wordt nog altijd gedragen door nonnen van diverse godsdiensten.

Dameshoeden met kleine koepelvormige bol en naar beneden geslagen rand die vaak uit één stuk zijn gemaakt. In de 19e en begin 20e eeuw gemaakt van stro, sinds de jaren dertig van vilt.

Verwijst naar kleine plaquettes die verkrijgbaar waren bij belangrijke heiligdommen welke door pelgrims werden bezocht, en die als aandenken of bewijsstuk werden gedragen door de pelgrims die de bedevaart met succes hadden afgelegd. De tekens zijn een eerbetoon aan de heilige of het devotieobject dat in het bedevaartsoord werd vereerd. De opvallendste pelgrimstekens zijn de tekens in de vorm van een jakobsschelp van het heiligdom van St. Jacobus in Santiago de Compostela, welke reeds in de 11de eeuw werden verkocht. De tekens waren meestal uit metaal vervaardigd en werden doorgaans aan een hoed vastgespeld. De tekens boden ook praktisch voordeel, want ze gaven de drager recht op bijvoorbeeld hulp, gastvrijheid of een vrijgeleide; ook waren er bovennatuurlijke voordelen aan verbonden, aangezien het meestal toegestaan was om met de tekens het heiligdom aan te raken, waardoor de tekens op hun beurt de status van secundair reliek verkregen. Pelgrimstekens waren met name populair in het Europa van de middeleeuwen, met als hoogtepunt de 14de en 15de eeuw, maar na de reformatie van de 16de eeuw nam hun populariteit af. Niettemin zijn er ook nu nog enkele heiligdommen waar pelgrimstekens in gebruik zijn.

Dameshoeden van diverse materialen met een brede rand die het gezicht omlijsten; ontleend aan afbeeldingen van dergelijke hoeden op portretten van Gainsborough en Reynolds. Geen Nederlands equivalent.

Lage, ronde, randloze hoeden.

Patronen met een uitstekende pin die, wanneer de haan of de hamer erop neerkomt, het slaghoedje ontsteekt, waardoor de aandrijvende lading afgaat.

Planken met een rij haken aan de onderkant waaraan men hoeden, kledingstukken, paraplu's of andere objecten kan ophangen.

Wijde lange cape die werd gedragen door een prelaat, de geestelijke met een eigen rechtsgebied: kardinaal (in het rood), (aarts)bisschop (in het paars), abt, prior. De mantel bedekte vrijwel alleen de rug, had een rechthoekige kraag en werd bij de hals gesloten met twee linten. Bij de prelatenmantel werd de prelatenhoed gedragen.

Te gebruiken om werken te beschrijven van het gelijknamige, nomadische, Arabisch sprekende volk van kamelenhoeders dat rondtrekt door Afrikaanse gebieden in het oosten van Tsjaad, het westen van Sudan en de Sudanese regio Darfur.

Bij elkaar passende kleding voor het paardrijden, meestal bestaande uit een jasje of jas en een vest en een rok, rijbroek of jodhpurs.. Er bestaan verschillende gradaties van formaliteit. Meestal gedragen met een @stock-tied overhemd, een cap of hoed en rijlaarzen.

Een school in het Tibetaanse boeddhisme die de leer volgt van de geleerde en reiziger Drogmi (992-1072). Drogmi is bekend om zijn vertaling in het Tibetaans van de Hevajra Tantra, een belangrijk tantrisch werk en een van de voornaamste teksten van de Sakya-school. Hij is ook verantwoordelijk voor de invoering in Tibet van het Indiase systeem dat bekendstaat als Lam Drey, dat gebruik maakt van de symboliek van de seksuele vereniging als middel om de mystieke re-integratie van het zelf te bereiken. De hevig behoedende Hevajra is de beschermgod van de Sakya-school. De school is bekend om zijn wetenschappelijke productie, in het bijzonder door de exegeses en historische verhandelingen over het boeddhisme. De bekende 'Blauwe annalen', een geschiedenis van het Tibetaanse boeddhisme, zijn in de 15de eeuw geschreven door een volgeling van de school. De school ontleent zijn naam aan het klooster van Sakya, in 1073 gesticht door Konchok Gyalpo, een leerling van Drogmi, 80 km ten noorden van de Mount Everest. Kunga Nyingpo, de zoon van Konchok Gyalpo, maakte de leer van de Sakya-school systematischer. De abten van het klooster van Sakya werden van circa 1270 to 1340 door de Mongoolse heersers van China benoemd tot regenten van Tibet, maar toen de Mongoolse dynastie aan macht inboette, deden de abten van Sakya dat ook. Sakya heeft om de macht gestreden met andere scholen van het Tibetaanse boeddhisme, vooral de Gelug. De abten van Sakya mogen trouwen en het ambt gaat over van vader op zoon of van oom op neef. De Sakya-school kent twee subsekten: de Ngor en de Tshar.

Militaire hoofddeksels met een hoge, onbuigzame bovenkant en een klep, die meestal door militairen en leden van muziekkapellen worden gedragen. Gedragen in de negentiende eeuw door de Infanterie in Europa, het hoofddeksel van de Hongaarse Huzaren nabootsend. Verwant aan de hoge burgerhoed en voorzien van een klep op het voorhoofd. De hoedenbol is stijf en cilindrisch. Vaak is de binnenzijde uit karton vervaardigd en de buitenzijde met vilt bekleed. Toch is er een grote variatie in vorm, materiaalgebruik en kleur.

Dun, niet erg duurzaam plantaardig gelooid leer van de nerfsplit van een vel of huid, meestal van schapenleer, maar soms ook van geiten- of koeienleer. Het wordt in verschillende kleuren en gebosseleerde korrelpatronen geproduceerd, maar ook kleur- en nerfloos. Meestal gebruikt voor de voering van hoeden en goedkope boekbanden.

Hoeden met een hoge bol, van vilt of stro met een zeer brede rand die meestal aan de zijkanten is opgerold. Worden vooral in het zuidwesten van Amerika en in Mexico gedragen.

Standaards, gewoonlijk van hout of metaal, met haken aan de bovenkant waaraan men jassen, hoeden of andere kledingstukken kan ophangen.

Eenvoudige, nauwsluitende metalen helmen uit de 17e eeuw, die de kruin van het hoofd bedekken en door zowel burgers als soldaten gedragen, meestal onder een vilten hoed. Over het algemeen uit één stuk gemaakt maar een variatie gemaakt van geklonken stroken metaal is ook bekend.

Lange, puntige, meestal kegelvormige bodems van hoeden.

Een tondeldoos werd gebruikt voor het ontsteken van vuur. Het bevatte een licht ontvlambaar materiaal, zoals katoen of de hoed van een zwamsoort, de tonderzwam. Hierbij was nog een vuursteen en een metalen ring nodig.

Kleine hoofddeksels die door mannen en vrouwen zijn gedragen in diverse perioden en landen. Ook gebruikt voor kleine randloze hoeden.

Dwarsfluiten van de Vendavolkeren in Zuid-Afrika. Ze worden gemaakt van rivierriet, hebben twee of vier vingergaten en worden bespeeld door jongens die vee hoeden.

Textiel gemaakt van dunne zijde, polyamide of kunstvezel waarvan de mazen zeshoekig zijn; wordt gebruikt voor hoeden, sluiers, balletpakken en damesjurken.

Te gebruiken voor pluimen gemaakt van veren, vaak drie in getal, gebruikt als versiering boven op een helm, hoed of pet, of als hoofdtooi. Ook veel gebruikt als motief op wapenschilden en als versiering op meubels en andere objecten.

Verkopers van overhemden en andere herenkledingartikelen, en herenkledingaccessoires zoals handschoenen, stropdassen, sokken, hoeden, wandelstokken en ceinturen.

In algemene zin, iedere handwerker die bij de vervaardiging van vilt is betrokken. In Londen bestond sinds 1604 de Worshipful Company of Feltmakers, een bedrijf dat tot het livreigilde behoorde en waar vilten hoeden werden vervaardigd. In het tegenwoordige taalgebruik verwijst 'viltmakers' meestal naar kunstenaars en ambachtslieden die gebeeldhouwde of als kledingstuk bedoelde voorwerpen creëren uit viltvezels, meestal wol. Gebruik 'textielkunstenaars' als algemene aanduiding van personen die werken creëren uit vezelig materiaal.

Haken die men direct aan de muur bevestigt, of aan een plank of een ander voorwerp aan de muur, om jassen, hoeden of andere kledingstukken op te hangen.

Hoofddeksels van witte of marineblauwe stof met een platte hoedenbol en een onbuigzame donkere klep; meestal versierd met een insigne en een tres aan de voorkant en gemaakt naar voorbeeld van de petten van marineofficiers.

Waterafstotende hoeden die als regenkleding worden gedragen of door matrozen bij slecht weer; met een brede schuin aflopende rand die aan de achterkant breder is ter bescherming van de nek en soms met oorkleppen die onder de kin vastgemaakt worden.

Hout van de boom behorende tot de soort Alnus glutinosa, inheems in Europa, op de Britse eilanden en in Afrika. Het is mat, licht roodachtig bruin van kleur en wordt gebruikt voor het maken van bezem- en borstelruggen, hoedvormen, speelgoed en klompen.