Het aspect van gesproken of geschreven taal, handelingen en situaties, dat een beroep doet op een gevoel voor het absurd ongerijmde of amusante.

Personen die humoristische verhalen schrijven voor publicatie of voorstellingen.

Personen die humoristische afbeeldingen maken om daarmee commentaar te leveren op bijvoorbeeld actuele gebeurtenissen, sociale gewoonten of politieke tendensen, waarbij de afbeeldingen meestal op losse of schetsmatige wijze zijn uitgevoerd.

Verwijst in de archeologie en kunstgeschiedenis naar vluchtige krabbels of pictogrammen op muren, stenen of andere oppervlakken. In de context van oude Griekse vaasschilderingen verwijst de term naar merktekens, doorgaans handelsmerken, die in de keramiek zijn gekerfd, meestal aan de onderkant van de voet van de vaas. Tegenwoordig is de term van toepassing op humoristische, satirische, obscene of bendegerelateerde geschriften of tekeningen die anoniem op openbare plaatsen worden aangebracht.

Verwijst naar mensen die anoniem humoristische, satirische, obscene of bende-gerelateerde teksten of tekeningen maken op openbare plaatsen, meestal op muren en veelal illegaal.

Kunstenaars die voorstellingen, vaak portretten, maken waarin zij bepaalde kenmerken of eigenschappen overdrijven om een humoristisch of potsierlijk effect te bereiken.

Kunststijl en benadering van popcultuur in het algemeen die het bestaan van een hogere of gevestigde esthetische waarde van kunst ter discussie stelt. Critici verschillen van mening over de relatie met de beeldende kunst en of het moet worden beschouwd als een 'legitieme', op zichzelf staande kunstbeweging. De term werd in 1979 bedacht door kunstenaar Robert Williams, als verwijzing naar de populistische aard van zijn eigen werk. De stijl wordt gekenmerkt door zowel zijn invloeden (zoals stripboeken, tatoeages en 'hot-rod'-straatcultuur) en zijn benadering, die meestal helder, opzichtig en humoristisch is.

Begrip uit de Indiase esthetische traditie dat verwijst naar de esthetische ervaring die een kunstwerk oproept. De term wordt soms vertaald als smaak, gemoedstoestand of esthetische verrukking. Theoretici onderscheiden acht hoofdstemmingen: liefde (of erotisch verlangen), humor, heldhaftigheid, woede, mededogen, verwondering, schrik en afschuw. Een kunstwerk diende naast een hoofdstemming ook secundaire stemmingen, determinanten en consequenten te hebben; de diverse combinaties waarin deze eigenschappen voorkomen, brengen de totale esthetische ervaring teweeg. Elke van de acht rasa's wordt geassocieerd met een bepaalde kleur.

Getekende afbeeldingen, die gewoonlijk met scherpzinnigheid en humor en kritiek leveren op actuele gebeurtenissen, maatschappelijke gewoonten of politieke tendensen.