Wordt gebruikt voor wegwijzers die zijn opgesteld om richtingen aan te geven of essentiële informatie over te brengen.

Op een kleine schaal getekende kaarten behorend bij een atlas of een serie kaarten waarop wordt aangegeven in welke afzonderlijke kaarten het totale gebied is verdeeld.

Beitelvormige werktuigen, vaak met een dille, om schors van eiken te verwijderen.

Metalen lateien die het metselwerk boven de openingen van open haarden ondersteunen.

Onderdelen van gereedschappen van verschillende maten, die in een booromslag of elektrische boor passen en worden rondgedraaid om een gat te boren.

IJzeren staven met aan het uiteinde een plat vlak waarop in reliëf een embleem of letter is gezet. Worden na het verhitten gebruikt om vee, gereedschap of geproduceerde goederen te merken met onuitwisbaar bewijs van eigendom.

Houten staf, in gebruik als aanwijs- of processiestaf is bekroond met zilveren plaat met de afbeelding van de patroonheilige van de schuttersgilde. Met de doelwijzer werden vanaf de 17e eeuw de schoten en de punten op de schietbaan aangewezen.

Ponsen die in combinatie met ponsblokken worden gebruikt om uithollingen in metaal te maken.

Gereedschap dat in verschillende vormen voorkomt en wordt gebruikt om schroefdraden in metalen pinnen te snijden, om er bouten van te maken.

Kleine gereedschappen met verwisselbare koppen die worden gebruikt om metalen of houten oppervlakken af te krabben.

Taps toelopende ponsen die worden gebruikt om de plaatsen aan te geven waar bouten of klinknagels moeten komen.

Het eistrijkijzer bestaat uit een eivormige bol op een ijzeren steeltje, dat in een kort, houten hecht steekt. De grootte van de bol varieert van ongeveer 0,5cm tot 4cm. Gebruikt om bolle oppervlakken zoals bv. het binnenste van een muts te strijken.

Zonnewijzers, in diverse soorten, waarvan de wijzerplaat schuin is gezet zodat hij parallel loopt aan de evenaar van de aarde en waarbij de gnomon loodrecht op de plaat staat in het midden daarvan, wijzend naar de noordelijke hemelpool; de plaatsing van de uurlijnen is niet afhankelijk van de geografische breedte.

Sluitmachines die bovenranden en deksels van metalen blikken samenrollen om ze luchtdicht af te sluiten.

Te gebruiken voor afwerkingsgereedschap bestaande uit een handgreep en een metalen blok met een lang smal stempelvlak waarop lijnen of patronen zijn aangebracht; wordt gebruikt voor het versieren van boekbanden.

Documenten of boeken waarin de gebruiken met kracht van recht of de gewoonterechten in een bepaald gebied zijn opgenomen.

Een ijzerlegering die koolstof en silicium bevat, met een hoge compressiesterkte maar een lage treksterkte. Er worden zeer veel verschillende objecten van gietijzer gemaakt door het gesmolten metaal in zandvormen te gieten en vervolgens machinaal verder te verwerken. De objecten worden gebruikt in de bouw en als decoratieve en gebruiksvoorwerpen.

Ruw ijzer of gietijzer dat veel grafiet bevat.

Gereedschap in de vorm van een kniptang of een tang gebruikt om glas te in een bepaalde vorm af te werken, zoals bij het maken van glas in lood of het op maat maken van vensterglas. Het gereedschap wordt meestal gebruikt nadat het glas is ingesneden om een nette afwerking mogelijk te maken.

Toestellen met een horizontale balk op een verticale staaf, op korte poten, die worden gebruikt om grote houtblokken te dragen in een open haard.

U-vormige metalen platen, met of zonder ijssporen, die aan een paardenhoef zijn vastgespijkerd om deze te beschermen tegen verwondingen die door harde of ruwe oppervlakken kunnen worden veroorzaakt.

Speciaal ontworpen hoefijzervormige voorwerpen die worden gemaakt van diverse harde duurzame materialen en gebruikt voor het hoefijzerwerpen.

Bogen waarbij de krommingen doorlopen tot voorbij de aanzetlijn, zodat de opening onderaan de boog nauwer is dan de grootste spanwijdte.

Halvemaanvormige meren achtergebleven op plaatsen waar vroeger rivierbochten waren.

In de vorm van een hoefijzer. Meestal betreft het een U-vorm, waarbij de armen van de 'U' in verschillende mate naar binnen zijn gebogen. Genoemd naar de smalle ijzeren beschermingsplaat die in de vorm van een paardenhoef is gebogen en op de hoef van het dier wordt vastgespijkerd.

Halfronde tafels die meestal als eettafel worden gebruikt.

Stam van een aantal in kokers levende wormachtige ongewervelde zeedieren. Kenmerkend is de hoefijzervormige lofofoor, een karakteristiek voedingsorgaan. De dieren hebben een echte lichaamsholte die in compartimenten is onderverdeeld, een aantal tentakels aan het bovenste uiteinde, een vaatstelsel, circulaire en longitudinale spieren en een zenuwstelsel onder een epidermis. Ze kunnen 4,5 meter lang worden. De dieren leven in kokers gemaakt van chitine die ze uitscheiden. Het onderste uiteinde daarvan is ingegraven in de modder of het zand op de bodem van ondiepe zeeën. De dieren strekken de tentakels uit om voedsel te verzamelen.

Wordt gebruikt voor metalen delen die een L-vormig segment hebben.

Het oorijzer vormt een belangrijk onderdeel van sommige Nederlandse streekdrachten. In de 16de en 17de eeuw droegen vrouwen uit de burgerij eenvoudige het hoofd omsluitende beugeltjes om de kleine modemutsjes op hun plaats te houden. Toen deze oorijzers uit de mode raakten, bleven ze in veel streekdrachten in gebruik. Op sommige plaatsen maakten ze, samen met de muts, langzaam een grote verandering in vorm door. De vorm werd typerend voor die speciale plaats of streek. Naar gelang de plaatselijke mode en de financiële mogelijkheden van de draagster zijn oorijzers van goud, zilver, messing of verguld metaal.

Bakijzer in de vorm van een metalen tang (ca. 50 à 60 cm lang) met gekruiste armen en platte, cirkel- of ovaalvormige kaken die het ongedesemde deeg tot hosties perst. Meestal zijn de kaken aan de binnenzijde versierd met religieuze motieven. Het hostie-ijzer wordt boven het vuur gehouden totdat de hosties gebakken zijn.

Te gebruiken voor het zuivere metaalelement met het symbool Fe en het atoomnummer 26; een glimmend, zilverachtig zacht metaal dat roest wanneer het aan vochtige lucht wordt blootgesteld. Gebruik ook voor dit metaal als het wordt verwerkt en gevormd, meestal in combinatie met andere stoffen, om diverse objecten en materialen te maken.

Het vervaardigen van voorwerpen door het bewerken van ijzer.

Ronde stalen plaatjes die vóór de greep van een lans werden bevestigd om de hand te beschermen. Ze waren in gebruik van de 14e tot begin 17e eeuw.

Tekenmateriaal dat is vervaardigd door binding van koolstofdeeltjes in galnotenextract, en dat na het aanbrengen op papier verkleurt als gevolg van oxidatie.

Mensen die gereedschappen en andere voorwerpen die zijn gemaakt van ijzer, verkopen en vaak ook maken.

Familie van ongeveer 30 genera en meer dan 1100 soorten planten, waarvan sommige belangrijk zijn vanwege hun bloemen.

Kleiachtige kalksteen die rood of roestachtig van kleur is door de aanwezigheid van ijzeroxide. De hoeveelheid ijzeroxide kan zeer laag zijn.

Zandsteen met roodbruine vlekken, veroorzaakt door het ijzergehalte van het gesteente.

Uitzonderlijk taai of hard hout dat afkomstig kan zijn van diverse bomen of struiken, zoals ebbenhout, haagbeukhout of acaciahout.

Legering waarin ijzer het belangrijkste element is.

Een soort cement dat bestaat uit een gelijkmatig mengsel van portlandcement een fijnkorrelige hoogovenslak.

Fotografische procédés gebaseerd op de lichtgevoeligheid van bepaalde ijzerzouten. Meestal is fel licht een vereiste, waardoor een contactafdruk ontstaat. De term wordt niet gebruikt wanneer ijzersulfaat wordt gebruikt voor het ontwikkelen van een zilverafbeelding.

Metaalbewerkers die zijn gespecialiseerd in het maken van objecten van ijzer.

Een bruinachtig mineraal uit de calcietgroep; komt algemeen voor in klompjes klei en ijzersteen in bodemlagen en is een ijzererts.

Verwijst naar de periode en cultuur die behoren tot de derde tijd in het drieperiodensysteem dat in 1836 werd ontwikkeld door Christian Jürgensen Thomsen. De cultuur van de IJzertijd ontstond meestal wanneer in de Bronstijd het punt werd bereikt waarop de kwaliteit van het ijzer vooral door carboneren, een rol ging spelen bij de vervaardiging van gereedschappen, wapens en werktuigen. De ijzertijd kwam op verschillende tijdstippen in verschillende delen van de wereld tot ontwikkeling, eerst in het Midden-Oosten en Zuidoost-Europa rond 1200 v. Chr. en rond 600 v. Chr. in China. Op de Amerikaanse continenten ontstond de ijzertijd niet vanuit de Bronstijd maar werd door Europese ontdekkingsreizigers geïntroduceerd bij culturen die zich in het stenen tijdperk bevonden.

Grote en kleine items die nodig zijn om materialen en onderdelen van bouwwerken, meubelen en andere objecten te bevestigen, verankeren, vast te houden, of aan te sluiten. Tevens onderdelen die worden gebruikt bij de afwerking van gebouwen en objecten, zoals scharnieren en knoppen.

Decoratieve vormen vervaardigd uit smeed- of gietijzer.

Lichtgewicht handzagen voor metaal, met een smal, fijngetand blad dat vastzit in een verstelbaar metalen frame.

Stalen staven die een rechte beitelpunt aan de ene kant hebben en gebogen zijn aan de andere kant, met een inkeping waarmee spijkers kunnen worden getrokken. Worden gebruikt voor sloopwerkzaamheden.

Kliefgereedschap waarvan de handvatten in een rechte hoek staan ten opzichte van het blad. Worden samen met een kloofhamer gebruikt om hout te klieven.

Staafachtige, vaak van metaal gemaakte voorwerpen waar haar omheen wordt gewonden om het door middel van warmte te krullen.

Verwijst naar een fase in de cultuur van de IJzertijd die opvalt door de specifieke sociale en technologische ontwikkelingen, zoals het mengen van ijzer voor werktuigen.

Verwijst naar een fase in de cultuur van de IJzertijd die wordt gemarkeerd door technologische en sociale ontwikkelingen, zoals carburisatie van ijzer of staal.

Wordt gebruikt voor de wijzers of andere indicatoren die de minuten aangeven op klokken of horloges; meestal langer dan uurwijzers.

Een soort gietijzer dat zowel qua structuur als qua eigenschappen op staal lijkt. Het wordt vaak gebruikt voor machineonderdelen.

Gereedschappen die worden gebruikt om spijkerschachten vast te houden terwijl de spijkerkoppen worden gemaakt tijdens het smeden van spijkers.

Zij die verantwoordelijk zijn voor de opleiding van andere mensen.

Haken gemonteerd in schouwen, waaraan potten of ketels kunnen worden opgehangen boven een open vuur.

Gehard stalen platen met gaten van verschillende diameters. Worden gebruikt om pluggen te snijden, door ze door de gaten te persen waardoor overtollig hout achterblijft.

Kleine boom die inheems is in Iran, vooral in het Alborz-gebergte in het noorden. De bloemen, die groeien voordat er bladeren zijn, hebben hangende meeldraden en bruine bladachtige bracteeën, maar geen bloemblaadjes. Men kweekt ze vanwege de mooie kleur van de bladeren in de herfst.

Personen die optreden als portiers en begeleiders, verantwoordelijk voor het naar hun plaatsen escorteren van bezoekers in een theater, kerk, gerechtszaal of andere plaats van samenkomst.

Gereedschappen die gebruikt worden voor het bosseleren, bijvoorbeeld het stempelen van tekst op linnen boekbanden, of voor oppervlakken van bladgoud.

Keukengerei, voor het bereiden, opdienen of nuttigen van voedsel, met twee of meer tanden aan een steel.

Massieve ijzeren staven waarop een gedeeltelijk afgewerkt gesmolten voorwerp wordt overgezet van het hechtijzer of de glasblazerspijp voor de laatste modelleringen en versieringen.

Lange, dunne, ijzeren staven die worden gebruikt om in een pot of smeltkroes met gesmolten glas te dopen en waaraan een hoeveelheid gesmolten glas blijft vastkleven. Soms wordt een glasblazerspijp gebruikt om het glas in één keer te vormen door te blazen.

Kleine lepels met de inhoud van eenderde eetlepel die worden gebruikt voor het roeren van thee, koffie of soortgelijke dranken die in kopjes of mokken worden geserveerd en worden gebruikt als een standaardmaat voor recepten.

Boren met een scherpe, spiraalvormige snijkant die rechthoekig, halfrond, halfrond en hol, of vijf- tot achtzijdig en taps toelopend kunnen zijn; worden gebruikt om bestaande gaten te vergroten of om oneffenheden aan de binnenkant van buizen weg te werken.

Wordt gebruikt voor wijzers of andere indicatoren die de seconden aangeven op klokken en horloges.

Platte, brede beitels die worden gebruikt om steen te bewerken.

Wordt gebruikt voor instrumenten in land- en watervoertuigen die de reissnelheid meten en aangeven; meestal met een verdeling in kilometers, mijlen of knopen per uur.

Ijzerlegering die van nature vezelachtig is; wordt gemaakt door wit gietijzer te smelten, er met een oxiderende vlam overheen te gaan en het tot een massa te rollen; wordt gewaardeerd om de roestbestendigheid en kneedbaarheid. Gebruik 'gesmeed' wanneer er objecten worden beschreven die zijn gemaakt of gevormd door het slaan met een hamer.

Ponsen die worden gebruikt om vierkante gaten te maken in hoefijzers.

Kleine skiffs met een platte bodem die men kan roeien of zeilen of waaraan een buitenboordmotor kan hangen. De zijkanten zijn meestal gemaakt van twee planken naast elkaar en de kruislings beplankte bodem heeft de vorm van een strijkijzer.

Vlakke stalen staven met een lengte tussen de 20 en 25 cm, die vaak aan één kant taps toelopen en worden gebruikt om bouten uit gaten te duwen.

Beugels of staven die worden gebruikt om een openslaand raam vast te zetten in een bepaalde positie.

Wordt gebruikt voor de wijzers of andere indicatoren die de uren aangeven op klokken en horloges.

Verwijst naar de vroegste fase van de IJzertijd, toen de specifieke functionele eigenschappen van ijzer voor het eerst werden benut, onder meer door het te smeden, en het de plaats van brons begon in te nemen bij de vervaardiging van gereedschappen en wapens.

Apparaten die worden gebruikt voor het bakken van wafels en bestaan uit twee metalen platen die met een scharnier aan elkaar vastzitten zodat ze, als ze op elkaar worden geklapt, op elkaar aansluiten en een vierkant, rond of ovaal ontwerp in de wafel drukken tijdens het bakken.

Wordt gebruikt voor palen, meestal langs de kant van de weg geplaatst of bij kruisingen, waaraan zich één of meerdere borden bevinden die reizigers de weg wijzen.

Gebogen, getande bladen die bij mezzotint worden gebruikt om het oppervlak van een plaat ruw te maken.

Wordt gebruikt voor de instrumenten die de tijd aanwijzen op klokken en horloges.

Wordt gebruikt voor weegschalen die meestal worden gekenmerkt doordat ze een grote wijzerplaat hebben aan de voorkant van een doos waar zich het mechanisme in bevindt, met daar bovenop het weegoppervlak.

Platen, schijven, voorkanten of andere oppervlakken met markeringen of cijfers voor het aangeven van informatie zoals tijd, maat of frequentie, meestal door middel van wijzers

Hard, zilverachtig wit gietijzer of piekijzer waarvan de koolstof vrijwel volledig is gebonden. Kan ook verwijzen naar dunne ijzerplaten met een laag tin.

Hout van de boom behorende tot de soort Eucalyptus paniculata, inheems in Nieuw-Zuid-Wales, Victoria en Queensland in Australië. Het heeft wit tot vaalbruin spinthout, terwijl het kernhout kleurvariaties kent van roodachtig bruin tot schorsbruin. Het wordt gebruikt voor het maken van palen en vloeren, en bij de bouw van steigers en bruggen.

Wordt gebruikt voor instrumenten die overdag bij benadering de tijd aangeven, door middel van een schaduw die bij zonlicht op een oppervlak met een schaalverdeling wordt geworpen door een gnomon.

Een procédé dat wordt toegepast om kaarten en technische tekeningen te reproduceren, en waarbij gebruik wordt gemaakt van een ijzerzout om een gelatine origineel door blootstelling aan licht selectief onoplosbaar te maken, waardoor de beeldgebieden ontvankelijk zijn voor inkt. Maakt het mogelijk dat exacte kopieën scherpe inktlijnen hebben.

Zware, meestal stalen of ijzeren blokken waarop metaal wordt gevormd door het met de hand te hameren of smeden.

Een uitgebreide reeks bruinachtige, geelachtige of roodachtige kleuren die lijken op de kleuren van de pigmenten 'aardkleur', die ijzeroxide en andere stoffen bevatten.

Verfpigmenten die worden gemaakt door het vermalen van mineralen die ijzeroxide en andere materialen bevatten, zoals klei, krijt en silica. Elke afzetting heeft een unieke samenstelling, werking en kleur, met diverse reeksen geel, oranje, rood, bruin en zwart. Aardkleuren worden als sinds de prehistorie gebruikt en komen terug in alle technieken. Synthetische ijzeroxiden, de zogenaamde Mars-kleuren, worden sinds het einde van de 18e eeuw geproduceerd.

Klokken, in de vorm van staande horloges of consoleklokken, die acht dagen kunnen lopen na het opwinden. Ze moeten om de zeven dagen worden opgewonden, maar de extra dag biedt de mogelijkheid van één dag uitstel. Ze zijn vaak te herkennen aan sleutelgaten op de wijzerplaat.

Britse hangklokken met slingers, uit de tweede helft van de 18e eeuw, met grote wijzerplaten en houten kasten, meestal gemaakt voor openbare ontmoetingsplaatsen zoals herbergen.

Verwijst naar het type aardewerk dat vanaf de vroege 17de eeuw werd geproduceerd in de buurt van Fukuchiyama in het noorden van Kyushu. Het is genoemd naar de Koreaanse pottenbakker Chon'gye, die bekend stond onder de naam Agano Kizo. Theegerei vormde het hoofdaandeel van de productie en de stijlen varieerden van dik, romig wit asglazuur en donkerbruin ijzerglazuur in de vroege 17de eeuw tot raku-aardewerk en de introductie van een blauwgroen koperglazuur in de 18de eeuw.

Schalmeien met pirouette, een lange ijzeren stift met het riet, vijf of zes vingergaten en een klankbeker; pijp en klankbeker zijn uit één stuk hout gesneden en bedekt met leer; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld in West-Afrika.

Voorwerpen met een smeedijzeren standaard, vaak versierd, en daarboven een horizontale, platte ring met een veer waar iets in vast kan worden geklemd. Ze zouden oorspronkelijk bedoeld kunnen zijn voor een toorts of flambouw in plaats van een kaars.

Een gesteente uit Ohio, dat tot 95% silica met 4% aluminiumoxide kan bevatten en grijs en vaalgeel van kleur is door ijzeroxides.

Werpsperen van de oude Franken met een ijzeren kop met weerhaakjes, vastgesmeed aan een ijzeren buis met een holte erin, zodat de kop op een lange houten stok kan worden gezet.

Een reeks blauwe kleuren die lijken op de kleur van het pigment Antwerps blauw, een verzamelnaam voor diverse diepblauwe pigmenten die hoofdzakelijk bestaan uit ijzer-ferrocyanide.

Aangeslingerde, maar niet speciaal uitgeruste, houten of ijzeren apparaten die worden gebruikt voor het mechanisch schillen van appels.

Kasten die worden gebruikt voor het veilig opbergen van kostbaarheden. Ze zijn meestal van hout met een ijzeren buitenkant. Dit soort werd in de oudheid en in de Middeleeuwen gemaakt.

Een fijnkorrelig, ijzerhoudend zandsteen dat wordt gedolven in Arizona, en dat bruingeel, bruin of roze van kleur is. Het is een van de meest veelvoorkomende en goedkoopste sedimentaire steensoorten die worden gebruikt als flagstone. Het is sterk, slijtbestendig en heeft een natuurlijk, anti-slipoppervlak, waardoor het een uitzonderlijk geschikt materiaal is voor het maken van vloeren. Het is kleurvast en kan binnen en buiten worden gebruikt.

Benaming uit de 19e eeuw voor met veel ijzer beslagen koffers waarin kostbaarheden werden opgeborgen. Ze zijn meestal van Duitse makelij en dateren over het algemeen van na de 17e eeuw.

Zacht rood oker, een natuurlijk mengsel van gehydrateerde silicaatklei die is gekleurd met rood ijzeroxide. In elk geval sinds de 17e eeuw is het gebruikt als basis voor bladgoud en als een rood aardepigment.

Verwijst in het algemeen naar de stijl in de schilderkunst, architectuur en kunst die in Europa en de Verenigde Staten bloeide van circa 1890 tot 1910. De stijl kenmerkt zich door de nadruk op vloeiende, golvende en kronkelende lijnen of contouren op basis van organische vormen, en door het gebruik van moderne materialen als ijzer en glas.

Lange, dunne werpsperen van hard hout, meestal met een ijzeren kop, gebruikt door volkeren in zuidelijk Afrika.

Boot- of gootvormige ijzeren bellen zonder klepel, bespeeld door ze in de palm van de hand te houden en met een metalen staaf op de rand te slaan; oorspronkelijk ontwikkeld en bespeeld door de Ewe in Ghana.

Aanduiding voor cirkelvormige, elliptische of hoefijzervormige eilandjes of een ring van zulke eilandjes; doorgaans bestaan ze uit koraalriffen en omsluiten ze een lagune.

Handgereedschap met een lang, stalen boorijzer, waarvan de diameter meestal niet breder is dan 2.54 centimeter, met een houten handvat dat meestal verticaal is gezet ten opzichte van het boorijzer. Wordt gebruikt voor het boren van gaten in hout.

Lampen die worden gebruikt om ovens te controleren. Ze kunnen van tin zijn met een lange, ovale houder en een kokervormig handvat aan de ene kant en een traanoliebrander aan de andere kant, maar ze kunnen ook een kopvormige houder hebben van gietijzer met een kanaal voor de pit, een vaste, schotelvormige basis en meestal een scharnierende deksel.

Platte stukken steen, keramische materialen of ijzer die worden gebruik bij het bakken.

Kabels, strips, of andere ijzerwaren die worden gebruikt om het schotwerk voor betonnen balken op te hangen.

Zwaar materiaal, zoals water, zand of ijzer, dat wordt gebruikt om gewicht te vergroten, bijvoorbeeld in een machine.

Amerikaanse hangklokken met slingers, met een ronde kast voor de wijzerplaat, een smal, taps toelopend lichaam en een doosachtige basis, waardoor het geheel lijkt op een banjo; het ontwerp werd bedacht en gepatenteerd door Simon Willard in 1802.

Een compact, hard, donkerbruin tot zwart vulkanisch gesteente dat is samengesteld uit veldspaat en magnesium- en ijzerrijke mineralen zoals augiet of olivien.

IJzeren schoenen met brede, stompe teenkappen, die medio 16e eeuw populair waren.

Zware, ronde, ijzeren staven van ongeveer 7,5 tot 15 cm lang, die aan één kant tot een bijna rechte hoek zijn omgebogen. Worden gebruikt door kuipers.

Verwijst naar de periode van de Bolsjaja Retjska-fase waarin ijzer werd gebruikt voor het produceren van een grote verscheidenheid aan voorwerpen, waaronder wapens, paardenbitten en gespen van riemen.

Een reeks blauwe kleuren die lijken op de kleur van het pigment Berlijns blauw, een verzamelnaam voor diverse diepblauwe pigmenten die hoofdzakelijk bestaan uit ijzer-ferrocyanide.

Wordt gebruikt voor de decoratieve ijzerwaren op kisten en koffers.

Lampen met een ondiepe, ovale of peervormige houder met een pithouder die aan de bodem van de smalle kant is bevestigd. Ze worden meestal geheel of gedeeltelijk door een scharnierend of schuifdeksel bedekt, met tegenover de pithouder een halve beugel als houvast, met een ophanghaak en een ijzeren draad om de pit mee op te vissen.

Hoefijzervormige haak met puntige uiteinden die ergens ingedreven wordt om iets te bevestigen.

Verarmde sloppenwijken, slordig gebouwd uit in stukken gesneden en platgemaakte ijzeren vaten in Frankrijk of Noord-Afrika.

Houders voor bieskaarsen, die scheef moeten staan om goed te kunnen branden. Ze bestaan meestal uit een rechtopstaande nijptang van smeedijzer, waarvan de bek door een veer wordt dichtgehouden of door een gebogen arm met tegenwicht van een metalen bol, een decoratief element of een kaarshouder. Het onderstuk kan bestaan uit een ijzeren statief of een houtblok, dat vaak decoratief is gedraaid.

Verwijst naar de periode van de Bolsjaja Retjska-fase waarin ijzeren messen, dolken en strijdbijlen in zwang kwamen.

Een weinig voorkomend ijzerfosfaat dat wordt gevormd in grond die rijk is aan been. Het heeft een intens blauwe ondoorschijnende kleur die een zeer hoog pigmenterende werking heeft.

Een fotografisch procédé dat gebruik maakt van ijzerzouten en een afbeelding in Pruisisch blauw voortbrengt. Voor de uiteindelijke afdruk wordt 'blauwdrukken' gebruikt wanneer het om reproducties of technische tekeningen gaat, of 'cyanotypieën' wanneer het camera-opnamen of fotogrammen zijn.

Voorwerpen, zoals ringen, kettingen of ander sluitwerk, meestal van ijzer of een ander metaal, die aan de polsen of enkels worden vastgemaakt om iemand in zijn bewegingsvrijheid te beperken.

Boetewerktuig. Ijzeren band met punten die om arm of been werd gedragen.

Boetewerktuig in de vorm van een kruis van gevlochten ijzerdraad met punten, dat met deze punten op de huid op de borst werd gedragen. Verwijst naar grote kruisen die boetelingen dragen of meeslepen tijdens paasprocessies. Men gebruikt de term ook voor de afbeeldingen van kruisen op de gewaden van de boetelingen.

Projectielwapens die bestaan uit twee of meer stenen of ijzeren ballen die aan de einden van een koord zijn bevestigd en die worden rondgedraaid en gegooid om een dier of een mens te verstrikken.

Aambeelden die in combinatie met dopijzers worden gebruikt om uithollingen in metaal te maken.

Kanonnen die in gebruik waren van de 14e tot de 16e eeuw, meestal voor een groot kaliber, die werden gemaakt van smeedijzer of gegoten brons en waarmee stenen kanonskogels werden afgevuurd.

Bogen gevormd met een enkel centrum, zoals rondbogen, segmentbogen of hoefijzerbogen.

Houten of metalen schaven met een platte zool, waarin het schaafijzer aan één of beide zijden doorloopt tot de buitenrand. Worden gebruikt om sponningen te maken in de richting van de nerf aan de rand van het hout.

Boren met een houten kop met een lepel- of gutsvormig boorijzer, die draaien door middel van een houten spijl die door een gat bovenin de kop wordt gestoken.

IJzeren booromslagen om te boren in metaal of zeer hard hout.

Kanonskogels die meestal bestaan uit twee ronde kogels die aan elkaar zijn verbonden door een stuk ketting of ijzerdraad, of soms uit een enkele kogel met een stuk ketting bevestigd aan overliggende zijdes; werden gebruikt van de 17e tot de 19e eeuw om schade toe te brengen aan fortificaties en vooral aan de zeilen en tuigages van schepen.

Schotel van vuurvast aardewerk of geëmailleerd ijzer om in de oven iets in te braden en het jus op te vangen.

Houders voor het veilig opbergen van artikelen. Wordt vooral gebruikt voor doosvormige containers, meestal gemaakt van staal of ijzer, die een of meer mogelijkheden ter beveiliging hebben, die vrijstaand kunnen zijn of ingebouwd in een muur of gewelf en die gebruikt worden om geld en andere kostbaarheden te beschermen tegen brand of diefstal. Gebruik `provisiekast' voor geventileerde kasten waarin voedsel wordt bewaard. Gebruik `geldkisten' voor afsluitbare kisten die vaak kleiner zijn en gemakkelijker te dragen.

Een klem in hoefijzervorm in metaal of kunststof, die de broekspijp samenhoudt ter hoogte van de enkel om te verhinderen dat die bevuild wordt of verstrikt raakt bij het fietsen; is hetzelfde als een fietsklem.

Verwijst naar de periode en cultuur die wordt geassocieerd met het tweede tijdperk in het drieperiodensysteem dat in 1836 is ontwikkeld door Christian Jürgensen Thomsen. Deze periode kenmerkt zich door het wijdverbreide gebruik van brons, een legering van koper en tin, lood, antimonium of arsenicum bij de vervaardiging van gereedschappen en wapens. De Bronstijd ontwikkelde zich op verschillende momenten in verschillende delen van de wereld, vanaf circa 3500 v. Chr. in Griekenland en China en vanaf circa 1400 v. Chr. in verschillende delen van Europa. In Noord- en Zuid-Amerika is er geen Bronstijd geweest omdat de plaatselijke Steentijdculturen door Europese ontdekkingsreizigers direct met de technologie van de IJzertijd werden geconfronteerd.

Een bruine of roodbruine zandsteen waarvan de korrels meestal zijn bedekt met ijzeroxide.

Heuveltjes van vergruisde stenen en vaak houtskool, met een haard en een trog erbij. De troggen werden direct uit het gesteente gehouwen en waren daardoor waterdicht, of ze werden waterdicht gemaakt met hout of klei. Men vindt ze in Ierland en Groot-Brittannië en op verschillende plaatsen in Noord-Europa. Ze stammen uit de periode die loopt van het neolithicum en de ijzertijd tot de vroege Middeleeuwen; de meeste zijn ontstaan tussen 1900 en 800 v.Chr. Men denkt dat de vergruisde stenen de resten zijn van stenen die in de haard werden verhit en die men gebruikte om het water in de trog te verwarmen om voedsel te koken, dranken te brouwen, te baden, stoffen te verven of leer te bewerken.

T-vormige of horizontale balkachtige of staafachtige kaarsenhouders, meestal van hout en soms van smeedijzer. Ze worden gebruikt in kerkelijke context.

Tafels met een rond blad op een ijzeren raamwerk dat kan worden vergroot om acht extra delen in te voegen. Gepatenteerd in 1835 door Robert Jupe.

Verwijst naar moderne afdrukken die zijn geproduceerd aan de hand van het carborundum-mezzotintprocedé. Dergelijke afdrukken hebben de algemene eigenschappen van een mezzotint, maar vertonen in de lichtere gebieden niet de rechte lijnen van de zaagvormige randen van de wiegijzers.

Koperen blaasinstrument dat in de Ijzertijd werd gebruikt door de Kelten, gelijkend op een lange trompet die verticaal wordt gehouden en eindigt in een beker in de vorm van een dierenkop, meestal een zwijn. Werd gebruikt bij oorlogsvoering om de troepen op te hitsen en vijanden te intimideren.

Een ruwe, kiezelachtige of korrelige rotssoort die wordt aangetroffen in bepaalde gebieden van zuidelijk en oostelijk Engeland. Deze steensoort bevat een groot percentage ijzeroxide en is daarom altijd enigszins bruinachtig van kleur. Deze steensoort wordt hard nadat hij aan lucht wordt blootgesteld maar is niet erg duurzaam en wordt daarom niet beschouwd als een goede bouwsteen.

Zwaar, metalig, hard tindioxide, met chemische formule SnO2, het belangrijkste tinerts. Zuiver cassiteriet is kleurloos, maar zwart als het ijzeronzuiverheden bevat. Commercieel belangrijke hoeveelheden komen voor in slik, maar cassiteriet wordt ook aangetroffen in graniet en pegmatieten.

Een zacht grijsgroen ijzersilicaatmineraal dat voor het eerst in 1847 werd beschreven de buurt van Verona in Italië. Het is een mica-achtig mineraal dat als een pigment is aangetroffen in bepaalde Chinese en Indiase schilderijen.

Staal dat is gemaakt met smeedijzeren staven die worden verhit in houtskool voor koolstofimpregnatie.

Verwijst in algemene zin naar een laat-19de-eeuwse stroming onder architecten en ingenieurs, met als belangrijkste exponenten Daniel Burnham, William Le Baron Jenney, John Root en het bedrijf van Dankmar Adler en Louis Sullivan, die uiteindelijk zou leiden tot de ontwikkeling van de wolkenkrabber en een duidelijk moderne architectuurstijl; kenmerken waren skeletbouw in staal en ijzer bekleed met metselwerk, eenvoudige uitwendige decoraties, vaak uitgevoerd in rode baksteen of terracotta, afwijzing van historische vormen en toepassing van zware, hoekige geometrische volumes.

Een algemeen voorkomend monoclien mineraal, meestal groen van kleur, dat wordt geassocieerd met mica, waar het op lijkt. De chemische samenstelling bestaat echter uit waterhoudend aluminiumsilicaat, ferroijzer of magnesium.

Verwijst naar de periode die samenviel met de heerschappij van Choson in Korea, gedurende het midden van de 4de eeuw v. Chr. Tijdens deze periode vonden er verbeteringen plaats op het gebied van de landbouw, door het gebruik van ijzeren gebruiksvoorwerpen en door betere levensomstandigheden dankzij de constructie van de eerste houten huizen. Artefacten die zijn overgebleven uit deze periode zijn ijzeren wapens, sarcofagen van hout en steen, harnassen en sieraden die getuigen van de opkomst van de heersende klasse. Het koninkrijk overleefde een eeuw lang, voordat het werd veroverd door de Chinezen tijdens de Han-dynastie (206 v. Chr. - 221 n. Chr.).

Gereedschap dat bestaat uit een lang boorijzer dat door een spoelvormig lichaam loopt en wordt gebruikt in combinatie met een boog, om gaten te boren in koper, ijzer en staal. Wordt meestal gebruikt door klokken- en horlogemakers.

Het vaste residu dat overblijft wanneer steenkool zonder luchttoevoer of met beperkte luchttoevoer (carbonisatie) wordt verhit. Cokes worden hoofdzakelijk gebruikt als brandstof of als reduceermiddel in de ijzer- en staalindustrie, hoofdzakelijk in hoogovens.

Historische term die wordt gebruikt om stoelzittingen te beschrijven die aan de voorkant rond zijn en die soms naar binnen buigende zijkanten hebben, en zo de omtrek van een hoefijzer vormen. Vooral populair in Amerika tussen 1730 en1760, hoewel ze in veel gebieden tot in de Federale periode voorkwamen.

Elastisch sedimentair gesteente samengesteld uit afgeronde fragmenten die variëren van kleine kiezelstenen tot grote keien in een bindmiddel van kalkhoudend materiaal, ijzeroxide, silica of geharde klei.

Verwijst naar de artistieke en architecturale beweging die werd beïnvloed door het kubisme en futurisme en zijn centrum had in Rusland rond 1913. De beweging werd aangekondigd in de publicatie van het Realistisch Manifest in 1920, en de naam was afkomstig uit een van de proclamaties van de beweging, namelijk om kunst te 'construeren'. De stijl wordt gekenmerkt door eenvoudige, exacte abstracte composities, gewoonlijk vervaardigd met behulp van moderne materialen zoals staal, glas en ijzer.

De doctrine volgens welke de substantie van het lichaam en het bloed van Christus en de substantie van het brood en de wijn naast elkaar aanwezig zijn in de eucharistische gedaanten na de consecratie. Het begrip wordt toegeschreven aan Luther, die zich verzette tegen de doctrine van de transsubstantiatie. Luther illustreerde zijn opvatting met de analogie van het ijzer in het vuur: het vuur en het ijzer zijn verenigd in het roodgloeiende ijzer maar toch zijn beide nog aanwezig.

Kleine hanglampen van ijzer of aardewerk met een handvat aan één kant en een dunne tuit voor een pit aan de andere en met een rond reservoir ��� dat men een ���cruse' (���kruik') noemde ��� van ongeveer 7,5 cm in diameter waarin brandstof zat, gewoonlijk hard vet. Deze lampen ontstonden uit de panvormige lampen met drijvende pitten die mediterrane volken in voorchristelijke tijden gebruikten.

Een legering van koper, nikkel, ijzer en mangaan waarvan koper het grootste deel uitmaakt. Het was een geliefd metaal voor de productie van munten aan het eind van de 20e eeuw en wordt ook gebruikt voor het maken van condensatorplaatjes en warmtewisselaars.

Te gebruiken voor grote, zware ovale stenen of ijzeren schijven met meestal een ruwe kant en een gladde kant en met een gat in het midden van elke kant waar een kort gebogen handvat in kan worden gedraaid waarmee de schijven worden losgelaten over het ijs bij het spelen van curling.

Fotografische afdrukken in een blauwtint, vervaardigd met het fotografisch procédé, dat gebruik maakt van ijzerzouten en cyanide. Het resultaat is een afbeelding in Pruisisch blauw. Hieronder vallen geen reproductieve afdrukken van bouw- of andere technische tekeningen; gebruik hiervoor 'blauwdrukken' of 'blauwlijnfilmafdrukken'.

Éénsnarige muziekbogen uit het zuiden van de Verenigde Staten, die bestaan uit een stuk ijzerdraad dat is bevestigd aan de muur van een houten huis dat als klankbodem dient; een katoenklos dient vaak als kam. Ze worden met glazen flessenhalzen of spijkers getokkeld. Bij de draagbare versies wordt het huis vervangen door een hek van paaltjes.

Lampen met één tot vier lenzen die het licht concentreren en versterken. Ze zijn meestal gemaakt van tin of vertind bladijzer met een aparte glazen houder.

Klokken die de tijd aangeven met cijfers op een beeldscherm in plaats van met een wijzerplaat.

Een kalksteensoort met een calciumcarbonaatgehalte dat tegen de 45% loopt; wordt gebruikt als vloeimiddel bij het smelten van ijzer, als bekleding voor gewone staalsmeltovens, voor de productie van magnesiummetaal, om mee te filteren en als bouwsteen.

Houten of ijzeren gereedschap dat wordt gebruikt om schroefdraad in houten schroeven of pennen te snijden.

Platte tangen waarvan de bek is gevormd om draad te trekken of vast te grijpen. Worden gebruikt bij het solderen van beugels en het maken van hoefijzers.

Piramidevormige trossen kleine ijzeren kogels met grondplaat en centrale stang, die samengevoegd gebruikt worden als kanonlading.

Kleine slaghamers met hamerkoppen van zacht ijzer.

Draagbaar, in de hand gehouden, gemotoriseerd gereedschap dat wordt gebruikt om een boorijzer te laten draaien om ergens gaten in te boren; aangedreven door gelijk- of wisselstroom.

Cultuur en stijl van de Elymianen, oude bewoners van het uiterste westen van Sicilië die volgens klassieke schrijvers van Trojaanse komaf waren. Hun voornaamste centra waren bij Segesta en bij Eryx (Erice). Ze zijn in de Vroege IJzertijd (ca. 1000 tot ca. 500 v.Chr.) archeologisch gezien niet te onderscheiden van hun buren, de Sicani. Ze werden sterk beïnvloed door de stijl van Griekse kolonisten van Sicilië.

Algemene term voor aardewerk dat hoofdzakelijk is gedecoreerd met één of meer klei-engobes met een hoger of lager ijzergehalte dan de klei van het aardewerk zelf. Engobewerk kan worden gedecoreerd door engobe te gieten, te dippen, te beschilderen, te bestrijken of met pipet te decoreren op de ongebakken en soms één keer gebakken romp. Na het aanbrengen kan de engobe worden gemanipuleerd door het stuk te draaien, door de engobe met een kam of veer tot een regelmatiger dessin te vormen of, nadat het tot een kleverige massa is gedroogd, met de sgraffitotechniek te beeldsnijden. Dippen, met pipet decoreren en marmeren zijn andere veel gebruikte technieken bij met engobe gedecoreerde keramiek. Het aanbrengen van engobe gaat vrijwel altijd aan het glazuren vooraf.

Een geelgroen mineraal bestaande uit een calciumsilicaat, aluminium en ijzer. Het kan voorkomen in massieve vorm of als korrels, zuilen en monocliene kristallen.

Een in de natuur voorkomende grondstof waar mineralen uit kunnen worden gewonnen. De term wordt doorgaans, maar niet altijd gebruikt met betrekking tot metaalhoudende materialen en wordt vaak voorafgegaan door de naam van het waardevolle bestanddeel, bijvoorbeeld ijzererts.

Werkers in een smeltoven die ijzererts smelten, gewoonlijk om het metaal af te scheiden.

Familie van geglazuurd Chinees porselein uit de Qing-dynastie en later die wordt gekenmerkt door een heldergroen email, hoewel ook andere kleuren voorkomen, zoals ijzerrood, blauw, geel en paars. De stijl was van invloed op de Europese porseleinindustrie. De term is in de 19de eeuw bedacht door de keramiekhistoricus Albert Jacquemart.

Verwijst naar de stijl die zich ontwikkelde langs de Levantijnse kust in het eerste millennium v. Chr. De stijl kenmerkt zich door een combinatie van verschillende stijlen uit het Nabije Oosten en Egyptische motieven die met name in de ivoor-, glas- en ijzerbewerking naar voren komen.

IJzerproces meestal gebruikt voor het reproduceren van technische tekeningen; levert een zwart beeld op. Het beeld wordt ontwikkeld met galluszuur en wordt gefixeerd door het in water te wassen.

Verwijst naar de stijl van de werken die werden vervaardigd door de Phylakopi I-cultuur in de Cycladische archipel tijdens de vroeg-Cycladische periode tussen 2200 en 1800 v. Chr. Genoemd naar de gelijknamige archeologische vindplaats te Melos. De kunstwerken bestaan zowel uit aardewerk dat met rechtlijnige motieven is beschilderd als uit ijzerwerk, maar niet uit de marmeren beelden en vazen die aan eerdere perioden worden toegeschreven.

Verwijst naar de stijl die zich ontwikkelde langs de zuidelijke kust van Palestina tijdens het eind van het tweede en het begin van het eerste millennium v. Chr. De stijl kenmerkt zich door een combinatie van Egeïsche, Canaänitische en Egyptische elementen, met name in het keramiek en de ijzerbewerking.

Slaginstrumenten rond 1920 uitgevonden, bestaande uit een klein, buigzaam stalen blad of lamel die is opgehangen in een raamwerk van ijzerdraad dat uitloopt in een handvat. Aan weerszijden bevinden zich metalen staafjes met aan de uiteinden houten of rubberen knoppen die afwisselend op elke kant van het blad slaan als de speler met het instrument zwaait;

Aanduiding voor deels of grotendeels ondergrondse bouwwerken of reeksen ruimten en gangen, waarvan de functie onbekend is, gevonden bij Engelse nederzettingen uit de IJzertijd.

Verdedigingswerken die bestaan uit wallen en greppels die rond een versterkt bouwwerk op een centrale verhoging liggen; veelvoorkomend in het Europa van de bronstijd en de ijzertijd.

Zwaardere uitvoering van @forming chisels. Worden gebruikt voor zwaarder werk en het handvat is meestal voorzien van een ijzeren band om te voorkomen dat het splijt.

Procedé waarbij rood koper, soms ook geel koper of ijzer, wordt geplateerd met bladzilver, zoals dat vanaf het begin van de 18e eeuw werd toegepast door Franse - en later door Engelse - plateerders om onvolkomen geplateerde koperen stukken te repareren, of het zichtbare koper op versleten stukken opnieuw af te werken.

Dunne ijzeren frames, met scharnieren bevestigd aan het timpaan van een handpers, waarin het te bedrukken vel werd gedaan, waarna men het liet zakken boven de drukvorm, voordat de slede onder de degel werd gerold. Het frisket was bedekt met papier met uitsnijdingen waar het papier in contact moest komen met het type.

Constructie die gewoonlijk bestaat uit twee rechtopstaande palen en een dwarsbalk, in het bijzonder dergelijke constructies die voor het ophangen van misdadigers worden gebruikt. De term kan ook verwijzen naar vergelijkbare constructies waaraan dingen kunnen worden opgehangen, bijvoorbeeld de ijzeren dragers waaraan men potten boven het haardvuur hangt.

Dubbele klepelloze ijzeren bellen van de Ewe in Ghana, die aan een uitsteeksel aan de bovenkant worden vastgehouden en aangeslagen met een stok, vaak in paren, als begeleiding van dansen.

Het aanbrengen van een aluminium deklaag, bijvoorbeeld op ijzer- en staalplaat.

Verwijst naar het proces waarbij klei of een ander materiaal door hitte op een open vuur of in een speciale vuurkuil wordt geprepareerd, behandeld of omgevormd. Wordt gekenmerkt door de vrije circulatie van zuurstof - waardoor het ijzer en andere onderdelen van het materiaal oxideren - en de relatief lage temperatuur. Het verschil met bakken in een oven is dat dit laatste een hogere temperatuur mogelijk maakt en dat de bakruimte kan worden afgesloten voor zuurstof.

Variabele roodachtig oranje kleuren die lijken op de kleur van het pigment gebrande oker, een ijzeroxidepigment dat wordt gemaakt door het branden van geel oker of limoniet.

Het decoreren van metaal, meestal ijzer, met platte versieringen die in edelmetaal, zoals goud of zilver, worden aangebracht.

Procedé waarbij een beschermende zinklaag wordt aangebracht op staal of ijzer om het tegen roest te beschermen.

Gesmeed ijzeren element, tenminste aan één zijde voorzien van een langwerpig blad, waaraan een luik, raam of deur draait. (VWB)

Bont geschakeerd leer, meestal (maar niet altijd) kalfsleer, versierd met een onregelmatig gespikkeld patroon, dat ontstaat door het besprenkelen met verf of ijzersulfaat. Het verschil met gespikkeld kalfsleer is dat de verf of ijzersulfaat op dit laatste wordt aangebracht met een spons of een stuk katoen om een gespikkeld patroon te verkrijgen.

Een procédé voor het maken van smeedijzer of staal uit ruw ijzer door het ijzer te smelten en onder te dompelen in een bad, en het vervolgens te bewerken en te smeden.

Vervaardigd of gevormd door het beslaan met een hamer, zoals ijzeren of zilveren voorwerpen. Gebruik 'smeedijzer' voor commercieel zuiver ijzer van een vezelige soort dat wordt gemaakt door het smelten van wit gietijzer.

Bont geschakeerd leer, meestal (maar niet altijd) kalfsleer, versierd met een onregelmatig gespikkeld patroon, dat ontstaat door het aanbrengen van verf of ijzersulfaat met een spons of een stuk katoen. Het verschil met gemarmerd kalfsleer is dat dit laatste is besprenkeld met verf of ijzersulfaat om een gespikkeld patroon te verkrijgen.

Het snijden van bijvoorbeeld metaal of papier met behulp van een snijijzer.

Een matgroen micamineraal dat bestaat uit gehydrateerd kaliumijzersilicaat, dat - in tegenstelling tot andere vormen van mica - meestal voorkomt als kogelvormige korrels in mariene omgevingen; het wordt ook wel 'groen zand' genoemd. Het wordt gevormd doordat ijzerhoudende silicaten veranderen door zeewater en organismen, komt voor langs de Atlantische kust van Noord- en Zuid-Amerika en op de zeebodem en wordt soms gebruikt als een groene-aardepigment voor verf.

Wordt gebruikt voor de hellende platen of pinnen op zonnewijzers waarvan de schaduw de tijd aangeeft.

Huiselijke versies van torenklokken die lopen op gewichten, met ijzeren mechanieken in opengewerkte kasten die zijn versierd met gotische decoraties; ze werden vooral vervaardigd in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland in de 15e en 16e eeuw en halverwege de 19e eeuw geïntroduceerd in de Verenigde Staten.

Een in de natuur voorkomende gekristalliseerde vorm van koolstof, dimorf met diamant. Grafiet heeft een gelaagde structuur die bestaat uit ringen met zes koolstofatomen die zijn gerangschikt in horizontale lagen die relatief ver van elkaar af liggen, en kristalliseert in het zesvlakkige systeem, anders dan diamant, waarbij koolstofatomen kristalliseren in het achtvlakkige of viervlakkige systeem. Hierdoor hebben diamant en grafiet zeer verschillende eigenschappen. Grafiet is ondoorzichtig en zacht, voelt vettig aan en is ijzerzwart tot staalgrijs van kleur; het komt voor als kristallen, vlokken, schilfers, aders, bodemlagen of verspreid in metamorfe gesteenten.

Algemene benaming voor een mineraalsoort die varieert in kleur en hardheid, waaronder trisilicaten van aluminium, magnesium, calcium, ijzer, mangaan, vanadium, chroom en soms sodium en titanium. Wordt gebruikt voor de deklaag op schuurpapier en schuurlinnen, voor lagerasjes in horloges en voor elektronica; de mooiste exemplaren worden soms als halfedelstenen gebruikt.

Kijkers voor paren stereo-daguerreotypieën van standaardformaat, ontworpen en geoctrooieerd door Southworth & Hawes in ca. 1853. In een grote kast op een gietijzeren onderstel konden tien stereoparen na elkaar worden weergegeven door middel van een slinger.

Boomsoort die voorkomt in de oostelijke helft van Noord-Amerika, van Canada tot Alabama en tot de rivier de Mississippi. Het hout van de boom gebruikt men voor houtsnijwerk en meubels. Uit de schors, wortels, bladeren en de schillen van de zaden wint men kleurstoffen. Met de kleurstof uit de schillen van de zaden en een bijtmiddel met aluminium kan men wol kleurvast bruin verven en katoen grijsgroen. De kleuren kan men donkerder maken door ijzersulfaat toe te voegen. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog gebruikte men de kleurstof uit grijze walnoten voor de uniformen van het leger van de zuidelijke staten.

Vleespen met in het midden een mandje dat is gemaakt van dunne ijzeren repen.

Verwijst naar goedkoop glas, vaak groenachtig of bruinig van kleur door de aanwezigheid van onzuiverheden, met name ijzer. Dit glas wordt vaak gebruikt voor het maken van flessen of ruiten. De term is te danken aan de overeenkomsten met woudglas, dat ook 'groen glas' wordt genoemd.

Bestaat grotendeels uit glauconiet, een groenachtig, korrelig mineraal dat tot 25% ijzer kan bevatten, met een hoog percentage aan silica en wat kaliumcarbonaat en aluminium; wordt vooral gebruikt als waterverzachter en als bron voor kaliumcarbonaat.

IJzerbewerking, specifiek het maken van gereedschappen en ijzeren voorwerpen zoals hoefijzers met behulp van een smidsvuur en een aambeeld.

Walserijen en andere gebouwen waar ijzer en staal wordt gesmolten of waar zware ijzeren en metalen voorwerpen worden gemaakt.

Lage, vaak ornamentele ijzeren of koperen hekwerken die voor een haard worden geplaatst om kolen en as tegen te houden.

Souvenirs gemaakt van haar, gewoonlijk van mensen, maar soms ook van een geliefd huisdier. Het haar wordt vaak gevlochten in decoratieve patronen, om objecten van ijzerdraad gedraaid, enzovoort. Haar is het belangrijkste materiaal van dit soort objecten, maar men gebruikt soms ook zaadparels, glazen kralen, linten, gedroogde bloemen en andere materialen. Haarwerken zijn vaak aandenkens. Gewoonlijk draagt men ze of stalt men ze uit ter herinnering van degene van wie het haar was. Maar men maakt ze ook van het haar van levende personen, zoals de leden van een gezin of een kerkgemeenschap. Haarwerk was vooral populair in het victoriaanse tijdperk.

Decoratieve objecten ��� doorgaans gemaakt van mensenhaar, maar soms ook van het haar van (huis)dieren ��� in de vorm van een hoefijzervormige krans. De krans legt men gewoonlijk op een met zijde of fluweel bekleed object en is vaak ingelijst. Haarkransen waren vaak aandenkens aan één of meer overleden familieleden. De armen van het hoefijzer liet men symbolisch omhoog wijzen, naar de hemel, en men kon er het haar van nieuwe mensen die waren overleden aan toevoegen. Haarkransen waren vooral populair tijdens het victoriaanse tijdperk.

Verwijst naar een periode en cultuur in de Late Bronstijd en de Vroege IJzertijd, van circa 1100 tot circa 450 v. Chr. aangetroffen in Centraal- en West-Europa, en genoemd naar een begraafplaats en een zoutmijn in Halstatt (Oostenrijk). Begrafenispraktijken en artistieke stijlen verschilden per tijd en per plaats, maar over het algemeen wordt de cultuur gekenmerkt door de opkomst van handel met omliggende gebieden, door kunstvoorwerpen met symmetrische ontwerpen, geometrische versieringen, vogel- en plantenmotieven, en door de invloed van Italiaanse en mogelijk Griekse kunst.

Handbediend boorgereedschap dat bestaat uit een stalen buis die een as bevat, met aan de ene kant een handvat en aan de andere kant een spankop met het boorijzer.

IJzeren schijfjes die worden gebruikt om lithografische stenen met zand glad te maken.

Zichtbare, functionele ijzerwaren die er afgewerkt uitziet en vaak wordt gebruikt als deel van het decoratieve ontwerp op objecten zoals meubels, in architectuur, maar ook in boekbandonderdelen.

IJzerwaren die worden gebruikt voor het stutten of verbinden van delen van hetzelfde of verschillend materiaal, zoals bijvoorbeeld een balkhanger om het eind van een balk of dwarsbalk te stutten bij een gemetselde muur.

Water dat magnesium-, calcium- of ijzerzouten bevat.

Zwaar ijzeren of houten blok dat met de handen of met een machine door middel van katrollen omhooggehesen wordt en dat men daarna laat vallen op palen die in de grond geheid moeten worden. Gebruik voor de machines die dit onderdeel gebruiken, 'heimachines'.

Een reeks grijsachtig rode kleuren die lijken op de kleur van pigmenten die zijn gemaakt van het mineraal hematiet, dat voornamelijk bestaat uit ijzeroxide.

Een veelvoorkomend ijzermineraal; een natuurlijke variant van watervrij ijzeroxide.

Een ijzerhoudend proteïnepigment dat voorkomt in de rode bloedcellen van gewervelde dieren en hoofdzakelijk zorgt voor de toevoer van zuurstof vanuit de longen naar de lichaamsweefsels.

Voorganger van het hoefijzer dat werd gebruikt in de noordwestelijke delen van het Romeinse Rijk vanaf het midden van de eerste eeuw na Christus. De hoef werd beschermd door een ovaal kommetje in dik metaal, dat werd vastgemaakt met metalen klepjes en lederen veters.

Personen die paarden beslaan of hoefijzers maken.

Tangen met een gebogen bek voor het vastgrijpen van hoefijzers.

Te gebruiken voor grote ringen van ijzer, hout of plastic die als speelgoed over de grond worden gerold of rond het lichaam gedraaid.

De hoepelhaak is een type hefboom gebruikt in de kuiperij om de laatste hoepels, i.e. tenen of ijzeren banden, op een ton of kuip te trekken. Het wordt ook gebruikt om de duigen (de platte stukken hout van de wand van ton of kuip) uit elkaar te halen wanneer de bodemstukken in de kroos (de inkeping in de duigen waarin de bodem past) geplaatst worden of wanneer draden vlas of hennep (werk) of riet tussen de duigen wordt gestoken. Het is een rechte stang (ca. 60 cm lang met een diameter van 4 à 5 cm) met een door een metalen plaat beslagen afgeschuind uiteinde. Op enige afstand van dat uiteinde is een losse L-vormige ijzeren haak vastgemaakt.

Kandelaars, meestal van plaatijzer, bestaande uit iets holle schijfvormige basis met een rechtopstaande buis met een ronde druiprand bovenaan. In een gleuf in de zijkant van de stang zit een oortje voor het regelen van de kaarsenversteller en het @veermechanisme; aan de druiprand zit soms nog een haak waar het geheel aan kan worden opgehangen. De naam is waarschijnlijk afgeleid van de uiterlijke overeenkomst met een voorwerp waarmee het haar van een pas geslacht zwijn werd afgeschraapt.

Verwijst naar een vroege cultuur en stijl die voornamelijk voorkwam in de Sonoran-woestijn, in het huidige midden en zuiden van Arizona. De cultuur is opmerkelijk door het eerste gebruik van irrigatie door boeren in het zuidwesten, door het ontstaan van permanente nederzettingen van kuilwoningen en bovengrondse flat-achtige constructies, en door de specifieke werktuigen en kunstvoorwerpen, zoals ornamenten en mozaïeken van schelpen uit de golf van Californië, kleibeeldjes en aardewerk. Dit is gemaakt van grijze klei of geglazuurd met versieringen in ijzerrood. Sommige specialisten geloven dat de Hohokam rond 300 v. Chr. naar het gebied zijn gekomen, anderen gaan ervan uit dat dit pas rond het jaar 500 is gebeurd. Ook is men het oneens over de afkomst. De Hohokam zouden uit Mexico afkomstig kunnen zijn of afstammelingen zijn van het Cochise-volk. Bovendien is men het niet eens over de vraag of de Papago, de Pima en andere volken in het Zuidwesten de nakomelingen van de Hohakam zijn, of dat het volk het gebied in de 15e eeuw heeft verlaten.

Grote, verticale structuren voor het smelten van ijzer uit erts, met behulp van een vaste brandstof, zo ontworpen om een continue luchtstroom door de brandstof te sturen om zo om een hoog percentage van de verbranding te garanderen.

Stoelen die zijn gemaakt van gedraaid ijzerdraad, meestal met een ronde eikenhouten zitting. In het begin van de 19e eeuw werd dit type gepatenteerd. Er waren een aantal fabrikanten die zulke draadstoelen maakten. De naam is afkomstig van het gebruik in openbare restaurants en cafés.

Een nikkel- en chroomlegering, ontwikkeld door International Nickel Co. en gebruikt voor voedsel- en zuivelapparatuur. Het bevat 79,5% nikkel, 13% chroom, 6,5% ijzer, 0,08% koolstof en kleine hoeveelheden koper, mangaan en silicium.

Variabele roodachtig oranje kleuren die lijken op de kleur van het pigment Indian red, een synthetisch gemaakte ijzeroxide met een baksteenrode kleur.

Verwijst naar de periode van de expansieve heerschappij van koning Indravarman I (877-890 n. Chr.) tijdens de periode waarin het Angkor-rijk werd gesticht. De stijl van deze periode wordt gekenmerkt door grootse bouwcampagnes, stadsplanning waarbij gebruik wordt gemaakt van uitgebreide irrigatiesystemen, en monumenten en graftombes ter ere van de nalatenschap van begunstigers. Architectuur in deze periode wordt gekenmerkt door de eerste Cambodjaanse tempels die voornamelijk in steen werden gebouwd in plaats van in baksteen met stucwerkversieringen. Tijdens deze periode werd ook het tempel-bergprototype ontwikkeld, een voorloper van toekomstige grotere, koninklijke tempels in Angkor. Beeldhouwkundige ontwikkelingen in deze periode betreffen vrijstaande beeldhouwwerken van meerarmige hindoegoden die worden ondersteund door hoefijzervormige voetstukken, gekenmerkt door een subtiel, gestileerd realisme dat zichtbaar is in de beeldgesneden anatomische details zoals traanbuizen, gedetailleerde haarwrongen, gedeelten van de torso en gedrapeerde kleding.

Verwijst naar de stijl die zich op de Britse eilanden ontwikkelde na de afname van de overheersing door het Romeinse Rijk, over het algemeen vanaf de 5de eeuw. De stijl is zichtbaar in de beeldhouwkunst, ijzerbewerking en andere kunstnijverheid, met name in de ornamentele verluchtiging van manuscripten die in de relatief ontoegankelijk gesitueerde kloosters werd ontwikkeld. Ook werden stijlen op het vasteland van Europa erdoor beïnvloed. Zie Insulair schrift voor de schriften die in deze periode werden ontwikkeld.

Een ijzerlegering die weinig uitzet en ongeveer 36% nikkel bevat; wordt gebruikt voor landmeetkundige precisie-instrumenten en uurwerken.

Verwijst naar een periode en cultuur in de Noord-Europese IJzertijd die floreerde van circa 600 tot circa 300 v. Chr., vooral tussen de rivier de Oder en de Weser. Jastorf kenmerkt zich door specifiek aardewerk en metalen voorwerpen, zoals riemgespen en bladbronzen riemen die werden beïnvloed door de Halstatt-cultuur in het zuiden.

Stevig dik touw met een aantal strengen ijzerdraad erdoorheen gevlochten. Te onderscheiden van 'touw', dat meestal is vervaardigd uit synthetische of organische vezels.

Gietijzeren rechthoekige platen die, wanneer met bouten of op andere wijze aan elkaar gemonteerd, deel uitmaken van een vijf-plaat, zes-plaat, of tien-plaats houtkachel. Kachelplaten bestemd voor de voor-en zijkanten van de kachels werden vaak versierd in bas-reliëf, vooral met Bijbelse scènes of tekst.

Houten hamers met lange koppen die worden gebruikt om op breeuwijzers te slaan.

Homogene zandsteen met een cement of matrix van calciumcarbonaat dat de kwartsdeeltjes bindt waaruit zandsteen hoofdzakelijk bestaat. Deze zandsteen splijt in beide richtingen vrijwel even goed, is gemakkelijk te bewerken, maar desintegreert bij blootstelling. Zuivere kalkhoudende zandsteen is wit of crème van kleur. Andere kleuren zijn het gevolg van onzuiverheden: de aanwezigheid van ijzeroxiden veroorzaakt gele en rode kleuren, glauconiet zorgt voor een groene kleur en zwart is het gevolg van de aanwezigheid van mangaandioxide.

Afdruktechniek gebaseerd op de lichtgevoeligheid van ijzerzouten die naast zilverzouten in de emulsie voorkomen. Het beeldvormende zilver ontstaat onder invloed van de belichte ijzerzouten. Na het ontwikkelen ontstaat een metalliek zilveren afbeelding. Met verschillende ontwikkelaars kan men ook zwarte, bruine, paarse of kastanjebruine tonen aanbrengen.

Een reeks ijzeren of koperen staven, meestal zes, die rechtop in een cirkel staan op een houten voetstuk en aan de bovenkant zijn verbonden door een platte, ijzeren ring. Een lagere ring met een oortje en een kaarshouder verschuift verticaal over de staven om de hoogte in te stellen.

Groot geschut op een onderstel, sinds de 14e eeuw ontwikkeld in Europa, dat voor het grootste gedeelte bestaat uit een ijzeren, bronzen of stalen loop die uit één stuk is gegoten of is opgebouwd uit een reeks smeedstukken.

Bolvormige, massieve projectielen van steen of ijzer die zijn bedoeld om met voorlaadkanonnen te worden afgevuurd.

Verwijst naar de ijzertijdcultuur die werd gevestigd in het Minusinsk-bekken van de rivier de Jenisej en die bestond van circa 1200 tot circa 70 v. Chr. Op sites zijn elleboogvormige messen gevonden die verwant zijn aan de messen die tussen de 14de en 11de eeuw v. Chr. in China werden gebruikt tijdens de Shang-periode. Opvallend zijn ook de zuilen met gestileerde ramskoppen of menselijke figuren.

Ovale of ronde van bandijzer vervaardigde geraamten, overtrokken met grof linnen, die zijn gevuld met ontvlambare materialen en die worden afgevuurd met mortieren, houwitsers of artilleriegeschut; werden gebruikt aan het eind van de 17e en in de 18e eeuw om gebouwen, schepen en versterkingen in brand te steken.

Personen die kernen van zand voor metalen gietsels maken, kernen van klei voor ijzeren pijpen of metalen kernen voor dakpannen.

Zandsteen die rijk is aan silica, in het bijzonder als vrije silica, in tegenstelling tot silicaten. De silica is kenmerkend voor het cement of de matrix waardoor de kwartsdeeltjes worden gebonden die het hoofdbestanddeel vormen van zandsteen. Zuivere kiezelzandsteen is chemisch inert, een eigenschap die de steen bestand maakt tegen een rokerige omgeving, wat deze tot een populaire bouwsteen maakt in industriële gebieden. Kiezelzandsteen is hard en duurzaam, waardoor moeilijk te bewerken is. In zuivere vorm is de steen wit of crème van kleur. Andere kleuren zijn het gevolg van onzuiverheden: de aanwezigheid van ijzeroxiden veroorzaakt gele en rode kleuren, glauconiet zorgt voor een groene kleur en zwart is het gevolg van de aanwezigheid van mangaandioxide.

Voorwerpen die een combinatie zijn van een dierenlantaarn, nachtlampje, verwarmer voor eten, melk of scheerwater, kaarshouder (in het handvat) en tondeldoos. Ze zijn meestal van vertind plaatijzer gemaakt en gepatenteerd door William Howe uit Boston in 1812. De term wordt ook gebruikt voor eerdere Europese exemplaren die geheel of gedeeltelijk uit aardewerk bestaan.

Geld in de vorm van dunne, gedraaide ijzeren staafjes met platte uiteinden, in West-Afrika werd gemaakt en gebruikt, met name in Sierra Leone, Liberia en Guinee.

Platen met verstelbare klauwen om een snijbeitel of een boorijzer te centreren en vast te klemmen.

Verdedigingswerk gebouwd bovenop een klif, zodat het enkel bereikbaar is via een smalle strook land en dus makkelijker te verdedigen valt. De meeste dateren uit de Ijzertijd.

Instrumenten die het verstrijken van de tijd meten en dat aangeven met wijzers of cijfers. Gebruik 'horloges' voor draagbare klokken.

Schoeisel dat gedeeltelijk of geheel van hout is gemaakt met een dikke zool die meestal van hout is maar soms ook van leer of kurk, ter bescherming van de voet, van kousen of sokken of van ander schoeisel. Gebruik `steltschoenen' vooroverschoenen die bestaan uit een zool die is geplaatst op ijzeren banden.

Slaghamers die samen met kloofijzers worden gebruikt.

De dekkersheugel bestaat uit een plat ca. 35-45 cm lang stuk ijzer met twee tot vijf diepe zijdelingse inkepingen, waarop een haakvormige stang van ca. 10 cm loodrecht gesmeed is. Een van de uiteinden eindigt in een punt, het ander steekt in een houten hecht of vormt een ring die als handvat dient.

Strafwerktuigen tot tuchtiging van misdadigers of tot zelfkastijding, bestaande uit bijeengebonden smalle riemen of touwen aan het einde voorzien van knopen, loden kogeltjes of ijzeren prikkels, en dienende om de rug en de lendenen te slaan.

Vaten met een tuit en gewoonlijk een deksel en een handvat, bedoeld om koffie of een andere drank te bereiden op een fornuis of boven een vuur. Men kookt de koffiebonen of gemalen koffie in water. Vaak wordt kokend water door een houder met gemalen koffie geleid. Koffieketels zijn meestal gemaakt van ijzer of geëmailleerd metaal.

Verwijst naar de periode en cultuur die in Japan vanaf circa 250 kan worden waargenomen. Kofun kenmerkt zich door een zeer georganiseerde, aristocratische samenleving, vooruitgang in wapenrusting en ijzeren wapentechnologie, de belangrijke rol van strijders te paard, en specifieke, grote, in de aarde ingegraven tumuli of grafheuvels in de vorm van een sleutelgat, die werden omgeven door grachten.

Harnas van gewone soldaten, dat werd gedragen in de 15e en 16e eeuw, bestaande uit een canvas jack met kleine overlappende ijzeren of hoornen plaatjes die aan de binnenkant waren bevestigd tussen lagen van stof, door middel van stiksel in een rasterpatroon.

Kleine, scherp gepunte spijkerachtige bevestigingsmiddelen gemaakt van ijzer of brons met een relatief grote kop die worden gebruikt om een licht of dun voorwerp aan iets stevigers te bevestigen.

Hulpmiddellen, vaak van metaal- of ijzerdraad, die worden gebruikt voor het drogen van korenaren.

Effen smalbandweefsel, versierd door middel van ijzerhoudende modder, vervaardigd in Korhogo, Opper-Volta.

Een doorschijnende, rode of oranje calcedoonvariant die ijzeronzuiverheden bevat. Vooral gebruikt voor zegels en zegelringen.

Handbediende, pneumatisch aangedreven boren die een boorijzer of een hameren en draaien. Worden gebruikt om steen te doorboren of beton, asfalt of plaveisel open te breken.

Verwijst naar een fase en cultuur van de Europese Kelten in de Late IJzertijd, genoemd naar de archeologische vindplaats La Tène, of De Ondiepe Wateren, bij het Meer van Neuchâtel in Zwitserland. De fase begon in het midden van de 5de eeuw v. Chr. en de cultuur verspreidde zich over Noord-Europa en de Britse Eilanden, om ten slotte halverwege de 1ste eeuw v. Chr. te verdwijnen. La Tène kenmerkt zich door Griekse en Etruskische invloeden op de traditionele Keltische cultuur en door de sterke geografische verspreiding van de Kelten.

Balkvormig element van hout, steen of ijzer dat een venster, ingang of andere opening van enige breedte overspant en het bovenliggende muurwerk steunt.

Een restproduct van de verwering van gesteente, dat rood van kleur is, een hoog gehalte aan ijzeroxiden en aluminiumhydroxide bevat en een klein deel silicaat. Wordt gebruikt in Afrikaanse bouwwerken.

Voetvormig gereedschap waarover schoenen of laarzen worden gevormd bij het maken en repareren door schoenmakers. Leesten worden in meerdere materialen gemaakt, zoals hardhout, gietijzer en harde kunststoffen.

Bedden die overdwars tegen de muur staan en een koepelvormig baldakijn hebben dat wordt ondersteund door ijzeren roedes die vanaf de hoeken van het hoofdeinde omhoog buigen. De roedes zijn niet zichtbaar door de bedbekleding.

S-vormige stompe beitel, vaak met een gebogen snede, die de loodgieter gebruikt om lood en 'werk' (gepluisd touwwerk) in de kraag van een gietijzeren buis te drijven zodat die waterdicht is. Er wordt met een hamer op geslagen.

Algemene term voor verschillende soorten kurassen gedragen door Romeinse soldaten, gemaakt van leren, bronzen of ijzeren platen of schubben of van maliën.

Kurassen van het Romeinse Rijk, opgebouwd uit ongeveer een twintigtal gebogen ijzeren harnasplaatjes die bijeen worden gehouden door een ingewikkeld systeem van lederen riempjes en gespen.

Loricae die zijn gemaakt van overlappende bronzen of ijzeren schubben bevestigd op een basis van leer of stevige stof, veelal in horizontale rijen en dakpansgewijs gerangschikt om gaten te voorkomen. Ze werden op zijn laatst in de 4e eeuw v.C. door de Romeinen in gebruik genomen en bleven in gebruik tot in de 4e eeuw n.C.

Verwijst naar de periode en cultuur van het hoog-paleolithische Europa, die is vernoemd naar de grot van Madeleine in de Franse Dordogne en die van ruwweg 17.000 jaar geleden tot 11.000 jaar geleden bestond. De cultuur kenmerkt zich door het ontstaan van permanente of seizoensnederzettingen, het gebruik van een grote verscheidenheid aan planten en dieren, onder andere door het gebruik van strikken en vallen, en de ingenieuze vervaardiging van werktuigen, decoratieve vormen en kunstvoorwerpen. Gereedschappen werden gemaakt van bot en steen en hebben geometrisch gevormde snijbladen. Er zijn ook andere werktuigen van bot en geweien, graveerijzers, naalden, schrapers, boren, snijbladen met achterkanten, harpoenen en bladvormige punten voor projectielen. De artistieke productie bestond uit monumentale inscripties en schilderingen in grotten, bewerken van botten werktuigen, beeldhouwwerk en juwelen. Het vroegere thema van dieren wordt tijdens deze periode voortgezet in de kunst, maar de stijl wijkt bij muurschilderingen af van eerder kunst door het levendige realisme, de expressieve houdingen en de geslaagde weergave van volume, en in andere, verplaatsbare werken door het verfijnde, gedetailleerde snijwerk en de ontwikkeling van samenhangende composities door de gezamenlijke weergave van meerdere dieren, zoals in een tafereel.

Een zwart, isometrisch en sterk magnetisch ondoorzichtig mineraal van de spinelgroep; bevat vaak titaanoxide en vormt een belangrijk ijzererts.

Verwijst naar aardewerk met tinglazuur, met name aardewerk dat werd vervaardigd in Italië. De term verwees oorspronkelijk naar het eiland Mallorca (of, volgens een alternatieve theorie, naar Malaga), en sloeg alleen op Spaans-Moors lustrewerk; maar sinds de 16de eeuw verwijst de term vooral naar Italiaans aardewerk met tinglazuur en imitaties van het Italiaanse aardewerk. Het wordt gekenmerkt door schilderingen van hoge kwaliteit, uitgevoerd in verschillende kleuren in het droge maar nog niet gebakken tinglazuur, in het algemeen met een bovenlaag van doorzichtig loodglazuur. De gebruikte kleuren zijn gewoonlijk beperkt tot kobaltblauw, kopergroen, mangaanpaars, antimoniumgeel en ijzerrood, waarbij het tinglazuur voor een witte kleur zorgde. Wanneer wit wordt gebruikt voor de schilderingen, wordt het aangebracht op een blauwachtig-witte glazuurlaag of een blauwe basislaag. Het metaalglazuur heeft gewoonlijk een gouden kleur die het resultaat is van een zilver- of paarlemoereffect.

Metaalweefsel bestaande uit ijzeren of stalen ringetjes die zijn samengeklonken of geperst; werd veel gebruikt in wapenrustingen.

Beschermende kledingstukken in de vorm van een hemd, vaak gebruikt als harnas, dat de romp bedekt en is gemaakt van maliën: ijzeren of stalen ringetjes die aan elkaar zijn vastgemaakt.

Messing dat ijzer en mangaan bevat; wordt vanwege zijn hardheid en kristallijne structuur een brons genoemd.

Verplaatsbare gietijzeren deksels voor mangaten.

Te gebruiken voor islamitische geestelijken in Afrika die fungeren als geestelijk leiders, onderwijzers en mystici, en als leiders van de gemeenschap.

Een reeks bruinachtige kleuren die lijken op de kleur van het synthetische ijzeroxidepigment dat bekendstaat als 'Mars brown'.

Een reeks oranje kleuren die lijken op de kleur van het synthetische ijzeroxidepigment dat bekendstaat als 'Mars orange'.

Een reeks rode kleuren die lijken op de kleur van het synthetische ijzeroxidepigment dat bekendstaat als 'Mars red'.

Synthetisch geproduceerd pigment van roodijzeroxide. Het is een permanent pigment met een goede kleurkracht en goede oliedrogende eigenschappen. De kleur varieert van scharlaken tot kastanjebruin.

Een reeks paarsachtige kleuren die lijken op de kleur van het synthetische ijzeroxidepigment dat bekendstaat als 'Mars violet'.

Een reeks donkergele kleuren die lijken op de kleur van het synthetische ijzeroxidepigment dat bekendstaat als 'Mars yellow'.

De verzameling van de bewegende delen of een bepaalde portie van de delen van klokken en horloges, exclusief de wijzerplaten of omhulsels.

Verwijst naar de periode en stijl die werd ingeluid door de verovering van Gallië in 486 door Clovis van de Merovingische dynastie. De stijl kenmerkt zich in de architectuur door het gebruik, hoewel spaarzaam en in vereenvoudigde vorm, van de vroegere laat-antieke en vroegchristelijke stijlen, waarbij de nadruk vaak lag op decoratieve effecten en geometrische patronen. De stijl van manuscriptillustraties is verwant aan de Lombardische kunst en wellicht aan Koptisch textielwerk, en kenmerkt zich door kleine, ornamentele beeldjes, dieren, vogels, vissen en abstracte vormen, die doen denken aan het Germaanse ijzerwerk.

Haak gebruikt om stalmest te verzamelen en te verspreiden over de grond, meestal met 3 à 4 ronde, puntige, ijzeren tanden (ca. 10-25cm)die ongeveer haaks gebogen staan ten opzichte van een lange (ca. 120-200cm) houten steel.

Weefsel met een deklaag van rood ijzeroxide, dat in vellen wordt verhandeld. Wordt gebruikt om metaal te polijsten.

Apparaten, in allerlei uitvoeringen, meest piramidevormig, met een hoorbaar heen en weer bewegende wijzer, in het juiste tempo van een muziekstuk verstelbaar, aangedreven door een opwindmechaniek.

Wordt gebruikt voor kommen of foedralen die om de poten van meubels heen zitten om deze te beschermen en om de meubels makkelijker te kunnen verplaatsen. Te onderscheiden van 'zwenkwielen' (afwerkingsijzerwaren), die vast zitten in een wartel en zijn bevestigd aan de poten van meubels om die makkelijker te kunnen verplaatsen.

Lampen die in mijnen worden gebruikt, met name gietijzeren lampen die vaak een ronde houder met deksel hebben waarin een enkel kanaal of buisje voor een lampenpit zit en een D-vormige beugel op draaipennen die uitloopt in een scherpe punt, of ondiepe bekkens met een pitkanaal of of pithouder en een halve beugel die in een haak of een scherpe punt uitloopt. De benaming wordt ook gebruikt voor tuitlampen van vertind plaatijzer in de vorm van een koffiepot die op de helmen van mijnwerkers werden gedragen.

Een hoogwaardig ijzerferrocyanide dat meestal wordt vermengd met gips of bariumsulfaat.

Een klasse van brittanniametaal dat maximaal 9% zink en 1% ijzer bevat.

Verwijst naar de periode van circa 1500 tot 1300 v. Chr. toen in het noorden van Mesopotamië het Mittanische koninkrijk bloeide. De kunst uit deze periode kenmerkt zich door het fijne ivoorsnijwerk, de vervaardiging van glas en glazuur, brons en ijzerwerk. In de rolzegels worden Babylonische, Egyptische en Egeïsche motieven gecombineerd.

Weefsel voorzien van opgeschilderde motieven in ijzerhoudende modder. De doek wordt eerst voorbehandeld met plantenextrakten, daarna een- of meermaals beschilderd, gedroogd en gewassen. De modder geeft zwarte motieven op witte, gele of roestbruine grond. Vooral toegepast in Mali en Opper-Volta.

Voegen die veel gebruikt worden voor gietijzeren pijpen. Elk deel heeft een vergrote diameter of mof aan één eind waarin de sok of het gewone uiteinde van een ander deel in wordt gestoken. De voeg wordt afgesloten met cement, breeuwwerk, lood of rubber dat in de mof rond de sok wordt gestuikt.

Een legering die is samengesteld uit ongeveer 67% nikkel, 28% koper en 5% andere elementen zoals ijzer.

Verwijst naar de stijl in de 19de-eeuwse Europese architectuur en beeldende kunsten,die zich kenmerkt door Spaans-Moorse vormen en motieven zoals de honingraatgewelven, arabesken en hoefijzerbogen.

Verwijst naar een soort agaat met bruine of zwarte mos- of boomachtige tentakelvormen. Meestal heeft het agaat een grijze tot melkwitte kleur, en het betreft dan een vorm van het mineraalkwarts silica. Mosagaat bevat opake, donkere insluitsels met veerachtige, zich vertakkende vormen die doen denken aan varens, mossen of andere vormen van vegetatie. Ze zijn evenwel van anorganische oorsprong, hoofdzakelijk mangaan en ijzeroxiden. Mosagaat wordt meestal aangetroffen als verweerde fragmenten van vulkanisch gesteente, in India, Brazilië, Uruguay, Midden-Europa en het westen van de Verenigde Staten. De steen werd van oudsher gebruikt voor decoratieve doeleinden, en is dan vaak vlak of afgerond geslepen, en soms ook gekleurd om de kleur te versterken.

Verwijst naar de stijl in de architectuur en decoratieve kunsten die zich in Spanje en Portugal ontwikkelde in de periode dat de Moren geleidelijk de macht over het Iberische schiereiland verloren, grofweg tussen de 12de tot de 15de eeuw. De term is ontleend aan het Arabische woord voor vazal en werd oorspronkelijk gebruikt voor het werk dat door moslim-ambachtslieden werd uitgevoerd voor christelijke meesters in baksteen, pleister, hout en tegelwerk. Tegenwoordig wordt de term gebruikt voor alle laat-Middeleeuwse Spaanse werken in de islamitische traditie, waaronder boekbindkunst, textiel, keramiek, ivoorkunst, meubelen en ingelegd hout en metaal. De stijl kenmerkt zich door de moslimvormen en –motieven zoals arabesken, Koefische inscripties, stalactitisch werk, azulejo-werk en hoefijzerbogen.

Ijzeren of leren korf die over de muil van een dier, zoals een hond of paard, wordt geplaatst om te vermijden dat het dier zijn mond kan openen, of kan bijten of eten.

Keltische verdedigingsmuren uit de late ijzertijd, die over het algemeen zijn gemaakt van dikke lagen steen die bijeen worden gehouden en versterkt door een kern van houten geraamtes, aan elkaar gezet met ijzeren spijkers en bedekt met een hellende aarden borstwering. Soms met gekapte steen aan de voorkant en afgedekt met een parapet.

Gegoten ijzeren ketels, meestal staande op drie poten, met een nauwsluitend deksel waarop kolen kunnen worden gelegd bij het bakken in een open vuur.

Legering die geen ijzer bevat.

Metaal waarvan ijzer niet het belangrijkste bestanddeel is.

Rituele symbolische beeldhouwwerken in de vorm van scepters of van gebundelde takken van de talgboom genaamd ‘ofo’, die wordt geassocieerd met een gemeenschap van Igbo-mannen die ook ‘Ofo’ heet. Hoewel ofo meestal van hout zijn gemaakt, zijn er ook voorbeelden van brons, koperlegering en ijzer beschreven.

Aarde die silica en alumina en ijzeroxides bevat; bevat vaak verbindingen van barium of calcium. Komt voor in geelachtige, bruine of roodachtige kleuren. Wordt vaak gebruikt als pigment of als vulstof voor linoleum.

Natuurlijke of kunstmatige stenen die zijn bedekt met olie. Worden gebruikt om bladen, zoals schaafijzers en beitels, te slijpen.

Een natuurlijk bruine aardkleur die ijzer en mangaandioxiden, silica, aluminiumoxide en kalk bevat. Het is minder oranje-rood dan siënna. De term verwijst naar de regio Umbrië in Italië, maar het pigment is ook elders te vinden, met name op Cyprus. Het wordt al sinds de prehistorie gebruikt als pigment.

De beschermende en versierende bedekkingen die een klokkenhuis en wijzerplaat bijeenhouden en omgeven.

Omber, een natuurlijk gehydrateerde ijzeroxide met een klein gehalte aan mangaanoxide, die niet is verhit en een geelachtig bruine kleur heeft.

Waterdichte pijpverbindingen waarbij ijzervijlsel wordt gebruikt als katalysator om roest te veroorzaken in ijzeren pijpverbindingen.

Een gesteente dat is samengesteld uit kleine ronde korrels die aan elkaar zitten en meestal bestaan uit calciumcarbonaat maar soms ook silica of ijzeroxide.

Wordt gebruikt voor Europese nederzettingen in de Late IJzertijd en de Romeinse Tijd. Vaak vestingwerken op een heuvel of op andere wijze versterkte eenheden, die als centraal punt dienen in het grondgebied van lokale stammen.

Hoofdkap uit de ijzertijd. Het enige bekende exemplaar is in de negentiende eeuw gevonden in veengrond op de Orcaden. Uit koolstofdatering door het National Museum of Scotland is gebleken dat de kap dateert uit de periode 250-615 n.Chr. Het wordt beschouwd als het oudste en best bewaarde stuk textiel dat in Groot-Brittannië is gevonden. Voor bestudering ervan is ten minste één replica gemaakt.

Een legering bestaande uit 45% koper, 30% nikkel, 24% zink en 1% ijzer, gelijkend op Berlijns zilver, en voor het eerst gebruikt door de oude Chinezen. Het is licht, hard en zeer geschikt om te worden gegoten.

Een ijzerprocédé voor het maken van fotografische afdrukken, waarbij palladium wordt gereduceerd uit een zout om een beeld te vormen. Lijkt veel op het platinaprocédé.

Fotografische afdrukken vervaardigd met op de lichtgevoeligheid van ijzerzouten gebaseerd contactpapier; goedkope variant van 'platinadrukken'. Het dure platina is in dit afdrukpapier vervangen door het metaal palladium.

Spaans-renaissancistische variatie op de vargue±os. Papeleras worden gebruikt om paperassen in op te bergen. Ze zijn meestal kleiner dan vargue±os, hebben geen schrijfblad, meestal gedraaide poten en kunnen met ijzer zijn beslagen.

Zeer hoge waaierpalm die inheems is in Zuidoost-Azië en op de Filippijnen. De palm wordt gekweekt in het gebied dat zich uitstrekt van Zuidoost-Azië tot Zuid-China. Het is een van de hoogste palmen ter wereld. Sommige exemplaren worden 25 meter hoog en hebben een stam van 1,3 meter dik. Soms zijn de bomen al 75 jaar oud voordat ze voor de eerste keer bloeien en vrucht dragen, waarna ze sterven. De boom heeft grote gelobde bladeren die 5 meter in doorsnee kunnen worden. Men gebruikt ze voor het maken van waaiers en paraplu's en om daken te bedekken. Van de bladeren maakte men vroeger ook manuscripten die met ijzeren graveernaalden werden beschreven. Jonge stengels gebruikt men om mee te weven. Het sap tapt men af om palmwijn te maken.

Verwijst in algemene zin naar personen die patronen maken in een ambacht of industrie. In de context van de textielindustrie, diegenen die textielpatronen rangschikken om te weven. In de context van metaalbewerking, diegenen die patronen voor ijzeren gietmallen maken.

Ijzeren of aardewerken vaten waarin olie, pek of een andere brandbare substantie wordt aangestoken om licht te geven.

Cilindervormige, taps toelopende ijzeren of houten staven die worden gebruikt om een hol voorwerp vast te houden tijdens het smeden of draaien.

Verwijst naar relatief geïsoleerde, stevige dragende elementen van metselwerk of ander materiaal, ontworpen om verticale druk te dragen, waaronder een vierkante of rechthoekige pilaar of pilaster, het massieve metselwerk tussen deuren en ramen, de pilaren waarop een boog rust of de pilaren of stijlen van een poort of deur. Een pijler kan ook een massieve structuur van metselwerk of ijzerwerk zijn die een telescoop of een ander groot instrument ondersteunt. Worden soms onderscheiden van zuilen of palen doordat ze massiever zijn en vaak vierkant of rechthoekig in dwarsdoorsnede. Gebruik 'zuilen (bouwelementen)' voor cilindervormige stutten en voor alle stutten in staal- en betonconstructies; gebruik 'palen' voor houten stutten die vierkant zijn in dwarsdoorsnede.

Grote, scherp gepunte voorwerpen gemaakt van metaal, in het bijzonder ijzer, of van hout, die gebruikt worden om dingen stevig aan elkaar te verbinden.

verwijst naar een stijl van Minoïsch aardewerk die zich rond 1550 v. Chr. ontwikkelde. De stijl kenmerkt zich door afwijkende geschilderde versieringen, waarbij de vazen vaak in zones zijn verdeeld. De motieven werden ontleend aan de kaders van fresco’s en aan ijzerbewerking, zoals dubbelkoppige bijlen, spiralen met brede randen die door raaklijnen met elkaar werden verbonden, en geometrische patronen. In latere voorbeelden worden de motieven strikt afgewisseld aangebracht rond de lege velden op de vaas.

IJzerprocédés om fotografische afdrukken te maken waarbij platina wordt gereduceerd uit een zout om een beeld te vormen.

Fotografische afdrukken vervaardigd met op de lichtgevoeligheid van ijzerzouten gebaseerd contactpapier.

Rechthoekig en schuin ijzeren plaatje dat onder één kant van een bord wordt geplaatst zodat de jus naar de tegenovergestelde kant stroomt.

IJzeren onderdeel van een ploeg met een scherpe en vooraan puntige rand, dat bevestigd zit aan de kouter en de grond lossnijdt tijdens het ploegen.

Combinatiegereedschap in de vorm van een ijzeren hamer, vaak met een steeksleutel, een schroevendraaier of iets dergelijks.

Een gehydrateerd ijzeroxide dat wordt gebruikt om metaal te polijsten en als smeermiddel voor het inwerken van aluminium-bronzen lagers.

Te gebruiken voor levenloze figuren die in beweging worden gebracht door menselijke inspanning, bijvoorbeeld met touwtjes, ijzerdraad, stokken of direct met de hand, meestal voor een publiek.

Vat in vertind ijzer met twee compartimenten waarin de lunch kon worden meegenomen wanneer men op de velden ging werken. Het deksel kon worden gebruikt als bord. Het gaat hier om een Frans begrip uit de achttiende eeuw.

Een kiezelachtige zandsteen uit Saint Lawrence County in New York. Het bevat een kleine hoeveelheid ijzeroxide, waardoor het een rode of roodachtig bruine kleur heeft. Hoewel het materiaal na winning zacht genoeg is om op een efficiënte manier te bewerken, wordt het na blootstelling onvoorstelbaar hard. Dit maakt het tot een zeer duurzame bouwsteen.

Apparaten die worden gebruikt om de kracht van buskruit te testen door een afgewogen hoeveelheid aan te steken waarna een wijzer langs een genummerde schaalverdeling beweegt die de relatieve kracht van het poeder aangeeft.

Reeks heldere, diep groenachtig blauwe kleuren die lijken op de kleur van het pigment met dezelfde naam dat oorspronkelijk hoofdzakelijk bestond uit ijzer-ferrocyanide.

Leisteen die roodijzersteen en chloride bevat, waardoor het een paarsachtige kleur krijgt.

Tunnelvormige barakken van golfijzer. VDE. Ook bekend onder de merknaam quonsethutten.

Gewichten, meestal van gietijzer, die worden gebruikt om verticaal hangende (schuif)ramen in evenwicht te hangen.

Kleine ijzeren winkelhaak die dient ter versteviging van de houtverbinding in een hoek van een raam, lijst, meubilair of ander object.

Slaginstrumenten met rechthoekige, gootvormige klankbodem op 4 pootjes, 21 ijzeren of stalen staafjes die rusten op smalle houten sporen bovenaan langs de kanten van de klankbodem, hoge klank, bereik van 3 octaven; bespeeld met 2 kloppers; Thailand, Cambodja.Gebruik: 'ranat ek' voor slaginstrumenten met hetzelfde bereik en dezelfde stemming met hardhouden of bamboe staafjes.

Slaginstrumenten met rechthoekige, gootvormige klankbodem op 4 pootjes, 17 ijzeren of stalen staafjes die rusten op smalle houten sporen bovenaan langs de kanten van de klankbodem, lage klank, bereik van 2¼ octaaf; bespeeld met 2 kloppers; Thailand, Cambodja.Gebruik: 'ranat thum' voor slaginstrumenten met hetzelfde bereik en dezelfde stemming met hardhouden of bamboe staafjes.

Een reeks roodachtig bruine kleuren die lijken op de kleuren van het pigment ijzeroxiderood.

Een verf die roodijzeroxide en zinkchromaat bevat, een baksteenrode kleur heeft en wordt gebruikt als een grondverf voor buitenmetalen, vooral voor metalen daken.

Te gebruiken voor raamwerken van ijzerdraad, pennen, stangen, roosters of planken waar objecten op of in kunnen worden geplaatst of gehangen, vaak voor opslag of berging; kan vrijstaand zijn of vastgezet tegen muren.

Verwijst naar relatief kleine paneelschilderingen met rooms-katholieke religieuze onderwerpen, gemaakt in Mexico, andere Latijns-Amerikaanse landen en de Spaanssprekende delen van de Verenigde Staten vanaf de Spaanse koloniale tijd tot nu. De onderwerpen kunnen heiligen zijn of wonderbaarlijke gebeurtenissen waarbij de opdrachtgevers van de schilderingen hulp krijgen door hemelse tussenkomst van de afgebeelde heilige personages. Ze zijn meestal geschilderd in heldere kleuren, gewoonlijk in olieverf of tempera, op panelen van grenenhout, zink, koper of vertind ijzer. De schilderingen maakten deel uit van huisaltaren of dienden als religieuze dank- of toewijdingsoffers.

Lampen die op reuzel of reuzelolie branden en één of ander principe gebruiken om de halfvaste brandstof naar de pit te voeren, hetzij door de brandstof te verhitten zodat die vloeibaar wordt, hetzij door middel van uitgeoefende druk of zwaartekracht. De benaming wordt vooral gebruikt voor de lampen van vertind plaatijzer, al dan niet geverfd, uit de jaren veertig en vijftig van de 19e eeuw.

Gevormde ijzeren of stalen handgereedschappen die na verhitting worden gebruikt voor blind sierstempelen en om rechte en kromme lijnen te branden in leer.

Belletjes of metalen schijfjes die in groepen op een band, een lus van ijzerdraad of een houten handvat zijn vastgezet, en die worden bespeeld door ze te schudden of te slaan.

Leisteen die roodijzersteen bevat, waardoor het een roodachtige kleur krijgt.

Een van de vele ijzer-chroomlegeringen, algemeen gebruikt voor hun bestendigheid tegen aantasting en roestvrije eigenschappen.

Klassiek tinwerk dat 70% tin en 30% lood bevat, met andere elementen zoals ijzer aanwezig als onzuiverheden.

Kalk bestaande uit roodijzererts vermengd in klei; wordt gebruikt voor het maken van tekeningen sinds de Renaissance. Oorspronkelijk werd het uit afzettingen gesneden maar later werd het van hetzelfde materiaal gemaakt.

Lampen, meestal van geverfd metaal en soms van koper, met een cilindrische, zuilvormige houder waarin een T-vormige pithouder zit met een platte pit en een tandradmechanisme om de pit mee omhoog en omlaag te draaien. Vanuit een plat, ovaal reservoir aan de zijkant wordt brandstof door een buisje naar de houder gevoerd. Ze hebben een cilindervormig, glazen rookkanaal en een geverfde gietijzeren kap. Ze zijn rond 1800 door graaf Rumford uitgevonden.

Verwijst naar moderne afdrukken die zijn geproduceerd met het zandkorrelige mezzotintprocedé. Dergelijke afdrukken hebben de algemene eigenschappen van een mezzotint, maar vertonen in de lichtere gebieden niet de rechte lijnen van de zaagvormige randen van de wiegijzers.

Verwijst naar de inheemse stijl die wordt geassocieerd met het gebied Sarawak in Borneo. De stijl vormt een afspiegeling van de geschiedenis van het gebied, die wordt gekenmerkt door bezettingen door tal van buitenlandse mogendheden: van het Majapahit-rijk van Java en het Britse protectoraat van Brunei tot het huidige Maleisië. De stijl kenmerkt zich door ijzerwerk, houtsnijwerk met islamitische motieven en keramiek, waarvan de technieken werden bijgebracht door Chinese kooplieden. De inheemse kunst van het Ibanvolk van Sarawak wordt gekenmerkt door animistische religieuze motieven.

Pieken met een zeer lange schacht van zo'n 5 tot 8 meter, een korte bladvormige ijzeren kop en een ijzeren punt aan het achterste uiteinde die in de grond kon worden gestoken om een aanstormende vijand tegen te houden; in de Oudheid gebruikt door de Macedonische infanterie.

Javaanse metallofonen bestaande uit dikke bronzen of ijzeren platen, gewoonlijk zes of zeven maar met regionale verschillen, geplaatst op een houten trog of drager, vaak gedetailleerd bewerkt en beslagen met houten of hoornen hamers. Ze bestaan in drie formaten en zijn belangrijke instrumenten in de Javaanse gamelan.

Verwijst in algemene zin naar keramiek in diverse stijlen, bedoeld voor theeceremonieën en algemeen gebruik, dat vanaf het begin van de 17de eeuw tot heden is vervaardigd in de industriële ovens van de prefectuur Kagoshima (het voormalige Satsuma-domein). De stijlen variëren van 'haaienvel'-aardewerk met een grijzig, lichtsepia of gelig glazuur en een fijn korrelig oppervlak, tot fijn thee-aardewerk met ijzerglazuur uit de eerste helft van de 17de eeuw, kopieën van Sawankhalok-aardewerk, Thais aardewerk dat is gedecoreerd met ijzeroxide in onderglazuur, daterend uit circa 1700, tot opgeglazuurd email uit de late 18de eeuw.

Lange ijzeren staven, voorzien van glijdende ketens en een slot, die worden gebruikt om de enkels mee te boeien.

Middeleeuwse Europese wapens die bestaan uit een lange staf van hout, tussen de 1,80 en 2,70 m lang met een ronde doorsnede, vaak aan beide uiteinden afgezet met ijzer; ze werden gehanteerd met beide handen, waarbij de ene hand in het midden werd geplaatst en de andere de staf vasthield op een kwart van de totale lengte van de staf. Ze waren vooral populair als wapens bij Engelse burgers.

Wordt gebruikt voor tijdelijke structuren en de bijbehorende ijzerwaren en steunmateriaal, die pas gestort beton of soortgelijke vloeibare materialen ondersteunen totdat het hard genoeg is geworden om zelf overeind te blijven.

Kleine verticale persen bestaande uit een vaste ijzeren of stalen basis en een beweegbare plaat die wordt verhoogd en verlaagd met behulp van een lange verticale schroef. Worden gebruikt om snel uniforme druk uit te oefenen.

Handboren waarin een spiraalvormig palwiel het boorijzer ronddraait. Worden in werking gezet door op het handvat te duwen.

Grote, meestal bolvormige concreties, meestal bestaand uit onzuiver kalksteen of ijzerzandsteen, met veelvlakkige blokken die intern worden verbonden door kristallijnige mineralen.

Verwijst in algemene zin naar de stijl van geglazuurd keramiek die vanaf de 12de tot het einde van de 15de eeuw werd geproduceerd. In de vroege fase werden producten vervaardigd als flessen met asglazuur, kommen, borden en potten met vier kleine handvatten, vergelijkbaar met de producten uit Sanage. In de 13de en 14de eeuw ging men nieuwe industriële ovens bouwen waarmee nieuwe vormen, patronen, aardewerk met ijzerglazuur en gereedschappen voor boeddhistische rituelen konden worden vervaardigd. Het in de 15de en 16de eeuw geproduceerde Seto-aardewerk was voornamelijk bestemd voor huishoudelijk gebruik, meestal theeceremonieën.

Verwijst naar de cultuur van Vroege Nomaden die zich ontwikkelde in het Altai-gebergte vanaf de 2de tot de 1ste eeuw v. Chr. De belangrijkste ontwikkeling tijdens deze fase was de overgang van brons naar ijzer bij het vervaardigen van gereedschappen.

Verwijst naar een aantal keramiekstijlen die werden geproduceerd in de provincie Mino vanaf de 7de eeuw tot nu. Vroeg aardewerk kan worden getraceerd vanaf Sue-aardewerk, maar in de 12de eeuw omvatte de productie, als gevolg van het gebruik van Sanage-ovens, kruiken met grote monden, kruiken met kleine monden en vijzels. Vanaf de 15de tot het midden van de 16de eeuw werden asgeglazuurde en ijzergeglazuurde gebruiksvoorwerpen geproduceerd. Tegen het eind van de 16de eeuw onderging de productie een revolutionaire verandering door de introductie van ovens met meerdere kamers, resulterend in aardewerk voor theeceremonies dat groen glazuur en veldspaathoudend glazuur bevatte, met een grote verscheidenheid aan beschilderde vormen en decoraties. In het begin van de 19de eeuw werd er ondergeglazuurd blauw gedecoreerd aardewerk geproduceerd.

Een stof, vaak een verbinding van lood, ijzer, mangaan of kobalt, die wordt gebruikt voor het versnellen van het droogproces van verf of vernis.

Verwijst naar rood ijzeroxide of een soortgelijk pigment, in het bijzonder wanneer het een bestanddeel is van roodbruin krijt, of is vermengd met kalk en water en is aangebracht met een penseel om ondertekeningen te maken voor fresco's. Deze ondertekeningen worden sinopia's genoemd.

Ratels, bestaande uit een U- of liervormig raamwerk met daarin los aangebrachte staafjes of ijzerdraadjes, waaraan ook wel losse schijfjes zijn geregen; bespeeld door ze aan een handvat te schudden; Nabije-Oosten, 3000 voor Christus.

Boorijzer met een vierkante, taps toelopende kolf erin gemonteerd, die worden rondgedraaid door een booromslag; gebruikt voor het boren van gaten in hout.

Handgereedschap om mee te openen en sluiten dat geen bek heeft of in schroeven past. Gebruik 'schroevendraaiers' voor verstelgereedschap waarvan de punt in de groef van een schroef past. Gebruik 'moersleutels' voor handgereedschap dat opent en sluit door middel van een bek. Gebruik 'sleutels (ijzerwaren)' voor de wegneembare en in werking brengende voorwerpen van sloten.

Wordt gebruikt voor inzetstukken of inlegsel om sleutelgaten heen. Voor grotere platen om sleutelgaten wordt 'sleutelgatplaatje (ijzerwaren)' gebruikt.