Groepen, bewapend, opgeleid en toegerust om te voet te strijden.

Harnassen, ook met pantserhandschoenen, open helm, tijdens de strijd gedragen door zware infanterie; Europa ca 1525-ca 1650.

Petten met lange kleppen van het model zoals gedragen door jockey's; oorspronkelijk gedragen door de lichte infanterie vanaf het midden van de 18e eeuw.

Koperen blaasinstrumenten zonder kleppen of ventielen, met conische boring. Militair instrument gebruikt om het signaal van de infanterie te geven. 1825.

Harnassen voor infanterie en cavalerie in de 16e-17e eeuw, met beperkte bescherming voor het hoofd, bovenlichaam, armen en dijen.

Scherp gepunte oorlogsmessen uit het oude Griekenland met een convex gebogen lemmet met één snijkant, gebruikt door zowel infanterie als cavalerie, alsmede voor het doden van offerdieren en voor enige huishoudelijke doeleinden.

Lichte Europese stokwapens van ongeveer 2 meter lang, met een kop die meestal meer voor de sier is dan om als wapen gebruikt te worden; gedragen door infanterieofficieren in de 16e en 17e eeuw als teken van rang en om signalen mee te geven bij het leiden van hun mannen.

Gepantserde mouwloze jacks die werden gebruikt door de infanterie vanaf halverwege de 14e eeuw tot begin 17e eeuw; ze bestaan uit kleine rechthoekige metalen plaatjes die elkaar in de vorm van verticale stroken overlappen, in parallelle rijen aangebracht op een ondergrond van stof of huid. Dit geheel werd op een gewatteerd jack genaaid waardoor de kledingstukken hun uiteindelijke vorm kregen.

Speren met een stalen kop met een zeer scherpe punt en soms met een haak of een punt aan de zijkant, doorgaans 5 tot 6 meter lang en met een kleine blad- of ruitvormige kop; door de infanterie gebruikt als afweermiddel tegen de cavalerie van het eind van de 15e eeuw tot halverwege de 17e eeuw.

Pieken met een zeer lange schacht van zo'n 5 tot 8 meter, een korte bladvormige ijzeren kop en een ijzeren punt aan het achterste uiteinde die in de grond kon worden gestoken om een aanstormende vijand tegen te houden; in de Oudheid gebruikt door de Macedonische infanterie.

Lange schilden die oorspronkelijk uit Italië kwamen en gebruikt werden door de Romeinse zware infanterie vanaf de 8e eeuw v.C. tot de 5e eeuw n.C. Ze waren rechthoekig of ovaal van vorm, oorspronkelijk van hout of riet maar later van met leer bedekt hout, met een centrale metalen schildknop en een richel over de lengte van de achterkant.

Militaire hoofddeksels met een hoge, onbuigzame bovenkant en een klep, die meestal door militairen en leden van muziekkapellen worden gedragen. Gedragen in de negentiende eeuw door de Infanterie in Europa, het hoofddeksel van de Hongaarse Huzaren nabootsend. Verwant aan de hoge burgerhoed en voorzien van een klep op het voorhoofd. De hoedenbol is stijf en cilindrisch. Vaak is de binnenzijde uit karton vervaardigd en de buitenzijde met vilt bekleed. Toch is er een grote variatie in vorm, materiaalgebruik en kleur.

Officierspieken met een kop als die van diverse ander stokwapens, maar meestal met een brede, puntige kling met een ronde basis en vaak twee puntige uitsteeksels zoals bij een partisaan, of een dwarsbalk zoals bij een everzwijnspies; gebruikt in Europa van de 18e tot halverwege de 19e eeuw door onderofficieren van de infanterie, in het bijzonder door Engelse sergeanten.

Open helmen van ijzer of staal, met een horizontale of naar beneden aflopende brede rand rondom, soms met een oogspleet. Ze werden van de 12e tot de 17e eeuw gedragen door de infanterie en belegerende krijgsmachten, minder vaak door ridders.

Lange zwaarden van ongeveer 2 m. lengte, met een groot gevest, bedoeld om met beide handen heen en weer te worden gezwaaid; vooral in de 16e eeuw gebruikt door de infanterie.

Lichte, open ogivale of halfronde helmen, gewoonlijk voorzien van een kam, een uitstekende klep boven de ogen en met scharnieren bevestigde wangstukken of oorflappen. Ze werden gedragen door de infanterie en lichte cavalerie in de 16e en 17e eeuw.