Zij die gebukt gaan onder een lichamelijke of geestelijke belemmering die hen kan beperken in hun mogelijkheden om te voldoen aan de eisen van het dagelijks leven.

Benaming die van toepassing is op verschillende soorten stoelen uit het midden van de 19e eeuw die speciaal zijn ontworpen voor zieken en invaliden. Ze hebben vaak een palmechanisme voor het omhoog- of omlaagbrengen van de armleuningen, de rugleuning of het voetensteuntje, of grote wielen voor een gemakkelijke voortbeweging. Gebruik 'touring chairs' voor stoelen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw die voornamelijk voor gebruik door toeristen op promenades waren bedoeld.

Een soort commodestoel uit het eind van de 19e eeuw die vaak met invaliden wordt geassocieerd en een pot heeft die in een klein kabinet onder de zitting is verborgen. Zulke kabinetten hebben meestal een opening in de rugleuning zodat de pot kan worden verwijderd zonder de patient te storen.

Kleine houders met twee verticale oren en een smalle opkrullende tuit aan de onderkant, gebruikt voor het drinken van kandeel en bij het voeren van invaliden. Kenmerkend is dat ze zijn gemaakt van keramiek of glas en soms een deksel hebben. Vroeger een Engelse term voor kandeelkoppen of andere keramieken koppen met één of meerdere verticale oren maar zonder tuit.

Stoelen uit het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, die voornamelijk waren bedoeld voor gebruik door toeristen op de promenades. Gebruik 'invalidenstoelen' voor stoelen met een palmechanisme voor het omhoog- of omlaagbrengen van de armleuningen, rug, voetensteuntje of met grote wielen, die speciaal voor zieken of invaliden zijn ontworpen.

Houders, vaak van zilver, die in vorm lijken op kroezen, met één of twee handvatten, een tuit en een deksel. Wordt gebruikt voor het voeren van invaliden en baby's.

Bootvormige houders, meestal van zilver, tin of aardewerk, met een lange tuit; gebruikt om vloeistoffen en zacht voedsel aan kinderen en eventueel aan invaliden toe te dienen.