Instrumenten die bestaan uit een maatstok die door een kruisstuk schuift en word ingebracht in gaten, groeven of andere soortgelijke holtes om de diepte te meten.

Wordt algemeen gebruikt voor instrumenten die worden gebruikt voor het meten of anderszins vaststellen van de afmetingen, staat of mechanische nauwkeurigheid van iets.

Vuurwapens, meestal met een kaliber tot 2 cm, die zijn ontworpen om door één persoon te worden gehanteerd, al of niet met steun van de schouder.

Instrumenten die worden gebruikt om de diameters te meten van ronde voorwerpen tot gespecificeerde toleranties, en die bestaan uit cilindervormige stalen ringen waarvan de diameter van de binnenkant overeenkomt met de grootste of kleinste toegestane afmetingen.

Vuurwapens met meestal een kaliber groter dan 2 cm, die zijn ontworpen om te worden ondersteund door een affuit en die een bemanning van tenminste twee mensen vereisen.

Kanonnen die in gebruik waren van de 14e tot de 16e eeuw, meestal voor een groot kaliber, die werden gemaakt van smeedijzer of gegoten brons en waarmee stenen kanonskogels werden afgevuurd.

Kanonnen die rond 1778 voor het eerst werden vervaardigd door de Carron Iron Company in Falkirk, Schotland, en die werden gebruikt tot aan het einde van de 19e eeuw. Het waren korte, lichte kanonnen in verhouding tot hun kaliber, ze hadden geen taatsen en ze werden voornamelijk gebruikt op schepen om van dichtbij boordsalvo's af te vuren.

Een van de veelvoorkomende typen kanonnen in de 16e en 17e eeuw, gemaakt in diverse gewichten. De grootte en het gewicht van de lading die ermee werd afgevuurd varieerde; meestal hadden ze een kaliber van tussen de 15 en 17,5 cm in doorsnede.

Een van de veelvoorkomende typen veldslangen uit de 16e en 17e eeuw, waarvan het kaliber lag tussen de 10,5 en 12 cm en waarmee kanonskogels werden afgevuurd met een gewicht van tussen de 3,5 en 5 kg.

Wordt gebruikt voor het procédé waarbij spiraalvormige groeven in het oppervlak van een vuurwapenprojectiel of in het kaliber van de loop worden gesneden, en voor het systeem van groeven die op die manier zijn gemaakt. De groeven geven het projectiel een draaiende beweging waardoor zijn balans in de lucht gelijk wordt getrokken en zijn baan gestabiliseerd.

De hiërarchie Gereedschap en Uitrusting bevat descriptoren voor uitrusting die wordt gebruikt bij de verwerking van materialen en de vervaardiging van objecten, naast descriptoren die worden geassocieerd met activiteiten en disciplines in de bouw, de ontwerpbranche, de kunst en kunstnijverheid, en andere aspecten van de materiële cultuur. Niet opgenomen zijn artefacten zoals meetinstrumenten en wapens, die wel als uitrusting worden beschouwd maar binnen het kader vallen van andere hiërarchieën in de sectie Interieurinrichting en Uitrusting van het facet Objecten. Relatie met andere hiërarchieën: descriptoren voor apparaten die worden gebruikt voor meting op basis van standaardeenheden of vaste hoeveelheden (bijvoorbeeld 'kalibers') verschijnen in de hiërarchie Meetinstrumenten. Descriptoren voor objecten die nodig zijn voor het verankeren of verbinden van materialen, objecten of componenten (bijvoorbeeld 'spijkers', 'gespen') zijn ingedeeld bij 'bevestigingsmiddelen' in de hiërarchie Componenten. Samenstellende delen van uitrusting (bijvoorbeeld 'handvatten') zijn eveneens opgenomen in de hiërarchie Componenten. W-systemen maken deel uit van de hiërarchie Objectgroepen en systemen, en de descriptoren voor W-uitrusting (bijvoorbeeld 'airconditioningsapparaten') treft u hier aan.

Vuurwapens voor de sport, vaak speciaal ontworpen, die worden gebruikt voor het kleiduivenschieten; meestal jachtgeweren die lijken op geweren, kaliber 12, met een langere geweerlade en lange lopen.

Het meest voorkomende Europese type jachtgeweren tussen het einde van de 17e en het midden van de 19e eeuw, gekenmerkt door een korte achthoekige loop met een groot kaliber, een zware geweerlade en koperen beslag. Van oorsprong uitgerust met vuursteensloten, maar na 1820, in Nederland na 1840, meestal voorzien van percussiesloten.

Dolken met een schaal voor het omzetten van het gewicht van de lading naar het kaliber gegraveerd in de kling; verstrekt aan artilleristen in de 17e en 18e eeuw voor gebruik als wapen of gereedschap en als symbool van rang.

Automatische of, tot 1880, handbediende vuurwapens die munitie voor draagbare wapens gebruiken en die gewoonlijk moeten worden gebruikt met een affuit en een bemanning van minstens twee personen. Bij gebruik van munitie met een kaliber groter dan 2 cm gebruik 'geschut'.

Kleine veldslangen van ongeveer 2,10 m lang, met een kaliber van 7,5 cm in doorsnee, die kogels afvuren van ongeveer 1,5 kg. Ze waren in de 16e en 17e eeuw in gebruik.

Korte lichte musketten met een gladde loop en een groot kaliber.

Zware militaire schoudervuurwapens met een gladde loop en een groot kaliber, meestal voorladers, die in de loop van hun geschiedenis met verschillende soorten afvuurmechanismen zijn uitgerust.

Pistolen voor het schieten op schietschijven, tegenwoordig meestal half-automatisch met een kaliber van .22.

Kanonnen die werden gebruikt van de 15e tot de 17e eeuw, vervaardigd in verschillende grootten en kalibers maar meestal lang in verhouding tot hun kaliber en langer en lichter dan steengeschut.

Jachtgeweren met een korte loop en een groot kaliber die langzaam wijder wordt in de lengte, om meestal uit te monden in een verwijde of verdikte monding.

Spantachtige liggers met een opengewerkt profiel, waarvan de onderdelen warmgewalste structurele vormen zijn of koud gezette licht kaliber stalen vormen.

Kleine zakpistolen, meestal voor een groot kaliber.

Werd van de 15e tot de 17e eeuw gebruikt voor kanonnen die bijzonder lang waren in verhouding tot hun kaliber.

Geschut, ontworpen voor gebruik in vestingen; aangezien het niet mobiel hoeft te zijn is het meestal zwaarder en van een groter kaliber dan veldgeschut.