Voorwerpen met aan één of beide kanten een rij tanden die worden gebruikt voor het in orde brengen, ontwarren of schoonmaken van het haar.

Opstaande richels die verticaal van de voor- naar de achterkant van de schedel van de helm lopen, en daardoor bijdragen aan de sterkte en degelijkheid en een beter afschampvlak bieden.

De vormen van de kam kunnen aanzienlijk van elkaar verschillen en de rij tanden is de onderscheidende factor. Op bidkleden stelt de kam netheid voor en op andere locaties het weven.

Het overeind zetten van vezels aan het oppervlak van een stof, om het een poolachtig oppervlak te geven, vooral om het zachter, warmer en absorberender te maken.

Kammen gemaakt van rijen metalen tanden of zaagvormige randen; in het bijzonder gebruikt bij het verzorgen van paarden.

Kammen met drie of meer tanden en een decoratief bovendeel dat zichtbaar dient te blijven als de tanden in het haar zijn geschoven.

Kamvormig onderdeel ��� gewoonlijk van hout, ivoor, kunststof of metaal ��� aan het eind van de hals van snaarinstrumenten (met name gitaren) waarover de snaren zijn gespannen, waardoor ze op een goede afstand van elkaar en op de juiste hoogte boven de hals worden gehouden.

Getande voorwerpen, gebruikt om textielvezels te hanteren of te rangschikken.

Wordt gebruikt voor de puntige toppen van bergen, kammen of grote omhoogstekende heuvels; mag bij uitbreiding ook worden gebruikt voor scherp omhoogstekende bergen.

Hongaarse hakkeborden die bestaan uit een ondiepe, trapeziumvormige klankkast met 20 tot 35 metalen snarenkoren die over twee kammen lopen. Ze worden hangend aan een riem om de nek van de bespeler of steunend op vier poten bespeeld en zijn zeer geliefd in zigeuner-, volksmuziek- en nachtclubensembles.

Verwijst naar een Chinese neolithische periode en cultuur die deels samenvalt met Qinglian'gang. De naam is ontleend aan een vindplaats in Taian in de provincie Shandong. Dawenkou kende een bloeitijd tussen circa 4300 en circa 2400 v. Chr. en was gesitueerd in de gehele provincie Shandong, het westen van de provincie Henan, het noorden van de provincie Anhui en de gehele provincie Jiangsu. In de centrale regio van Shandong ontwikkelde Dawenkou zich uit de Beixin-cultuur. De cultuur werd opgevolgd door de Longshan-cultuur, en sommige kenmerken van het latere Longshan-aardewerk zijn reeds te herkennen in het Dawenkou-keramiek: rijk gedetailleerde ritueel vaatwerk, gepolijst zwart- en witgoed, en toepassing van het pottenbakkerswiel. Gedurende de late Dawenkou-periode (ca. 2900-ca. 2400 v. Chr.) maakte geschilderde decoratie plaats voor oppervlaktebehandelingen in de vorm van touw- of manddecoratietechnieken. Andere kenmerkende artefacten uit die periode zijn ivoren kammen en gesneden ivoren kokers. Op Dawenkou-grafplaatsen zijn de graven van rijke personen aangetroffen; sommige graven bevatten meer dan 100 waardevolle voorwerpen zoals bijlen en kralen van jade.

Term die algemeen wordt gebruikt voor diverse siervoorwerpen zoals haarspelden en -kammen, gedragen door mannen en vrouwen.

Personen die voorwerpen maken van dierlijke hoorn, bijvoorbeeld kammen en lepels.

Kammen die over het algemeen in paren worden gemaakt en aan weerskanten van het hoofd worden gedragen om het haar op de plaats te houden.

Koreaanse lange citers met twaalf snaren van getwijnde zijde, die elk door een eigen hoge, beweegbare kam worden ondersteund. Ze worden in twee standaardmaten gebouwd: de grote, voor hof- en aristocratische muziek, heeft naast de losse kammen nog twee extra vaste kammen; de kleinere, met één vaste kam, wordt gebruikt voor volks- en virtuoze muziek.

Citerachtige snaarinstrumenten met een lange, rechthoekige klankbodem of een cilindrische klankkast met een licht gewelfd oppervlak en meestal, maar niet altijd, met beweegbare kammen. Ze worden met de vingers getokkeld.

Beschrijft de diverse soorten kunstwerken die zijn vervaardigd door de bewoners van het Massimgebied. De mannen van de Massim houden zich vooral bezig met het decoreren van attributen voor het kauwen van betelnoten, en het decoreren van houten kommen, roerlepels, kanopeddels, dansschilden en met ontwerpen versierde kammen. De vrouwen richten zich op het maken van aardewerk en rokjes van bananen- en kokospalmbladeren, en het weven van matten uit pandanbladeren.

Bindingen die pagina's bijeenhouden door middel van bijvoorbeeld spiraaldraad, plastic kammen of metalen staafjes.

Verwijst naar de regionale stijl van Oost-Java. Beeldhouwkundige werken volgen overwegend de Wajang-stijl die de Balinese volkstraditie van wajangpoppentheater weerspiegelt, en die wordt weergegeven op reliëfpanelen in Oost-Javaanse tempels uit de 13de en 14de eeuw. In textielproducten, met name in batik, wordt deze stijl gekarakteriseerd door het veelvuldige gebruik van een rode verfstof die bekend is als Turks rood. Na de komst van de islam op Java representeerde de bouwstijl een synthese tussen Oost-Javaanse en oude, pre-hindoeïstische Balinese tradities, gekenmerkt door iconografie, gelaagde daken en de candi bentar-ingang tot de externe binnenhof van een tempel. Decoratieve kunsten in deze stijl worden gekenmerkt door verse en gedroogde bloemen als versiering op kleding, vergulde kammen en complexe sieraadontwerpen.

Stam van een groot aantal ongewervelde zeedieren. Kenmerkend zijn de regelmatige geplaatste verticale kammen bestaande uit trilharen die het hele lichaam van het dier bedekken en waarmee ze zich voortstuwen. De meeste soorten zweven in het water, hoewel een paar soorten kruipen of parasitair zijn. De dieren zijn hermafrodiet en komen overal ter wereld voor. Ze hebben een eivormig, gelatineachtig en bilateraal symmetrisch lichaam en slepen twee tentakels met kleefcellen achter zich aan om plankton te vangen.

Verwijst naar de Egyptische aardewerkstijl die werd vervaardigd tijdens de badarische periode van circa 6.000 tot 4.000 v. Chr. De stijl kenmerkt zich door een rimpelig gepolijst oppervlak, dat werd verkregen door rimpels in de natte klei te kammen of door met een kiezel over harde klei te wrijven en vervolgens te polijsten.

Hakkeborden, in allerlei per streek verschillende uitvoeringen, trapeziumvormige hardhouten klankkast, snaren van metaal of nylon, in koren van 3, 4 of 5 over individuele kammen lopend, stemschroeven aan beide zijden van de kast; bespeeld met 2 stokjes; Turkije, Irak, Iran, Kaukasus, Zuidoost-Europa, Zuid-Azië.

Vedels met een korte, dikke hals zonder frets en een zich vernauwende klankkast waarvan het bovenblad van dierenhuid, is, 2 of meer benen kammen, 3 of 4 speelsnaren, wisselend aantal sympathische snaren; rechtopstaand bespeeld; Noord-India, Nepal, Pakistan.

Chinese lange citers met een rechthoekig klankbodem met een gebold oppervlak en meestal 25 zijden snaren, elk door een beweegbare, driehoekige kam ondersteund. De kammen dienen ook als een fijnstemmechanisme, waarbij elke kam relatief tot de aangrenzende kammen wordt geplaatst, in een diagonale rij dwars over de klankbodem.

Term gebruikt door Hepplewhite voor een speciaal ontworpen bovenste la die is uitgerust met compartimenten voor zaken als kammen, poeders en parfums.

Benaming die van toepassing is op verschillende tafels waaraan toilet kan worden gemaakt, meestal met een spiegel en laden waarin toiletartikelen liggen zoals borstels en kammen.

Verwijst naar de kunstperiode in Meso-Amerika van ongeveer 250 v. Chr. tot 600 n. Chr. die bij keramiek wordt gekenmerkt door figuren in hoogreliëf ter versiering van cilindrische potten en het gebruik van chapopote (zwart asfalt) voor het beschilderen van de gezichten en lichamen van geelbruine of bruine figuren van klei. Edelsteenbewerking uit deze periode werd gekenmerkt doordat men steeds minder vuistbijlen gebruikte en steeds meer verfijnde beeldjes maakte met ingelegde ogen en tanden. Het gebruik van hardsteen overheerst, terwijl voor grotere beeldsnijwerken vaak gebruik wordt gemaakt van tecali. Tot de decoratieve werken uit deze periode behoren grote oorsieraden en kralenkettingen. In de beeldhouwkunst wordt deze periode gekenmerkt door complexe altaarconstructies, beeldgesneden stèles die een staande heerser afbeelden en die zijn versierd met inscripties en datumaanduidingen volgens de Lange Telling, beeldgesneden dakkammen van stucwerk, beeldgesneden houten lateien en versierde schrijnen op de toppen van piramides. Schilderstijlen uit deze periode worden gekenmerkt door muurschilderingen met rode en zwarte lijnen op wit stucwerk en hiërogliefen die zijn omkaderd door figuren of symbolen van godheden.

Hakkeborden met een trapeziumvormige klankkast met 2 klankgaten en 2 kammen, 14-20 koren van 2, 3 of 4 snaren; bespeeld met 2 veerkrachtige bamboe hamertjes; China.