Kapitalen die direct op het boekblok zijn genaaid.

Wordt gebruikt voor een breed scala van kapiteelsoorten uit de Mediterrane wereld van voor de klassieke periode, die over het algemeen worden gekenmerkt door paarsgewijze, verticale, stijgende voluten.

Duitse vorm van singerie die op porselein wordt aangetroffen en circa 1750-1760 in Meissen werd geïntroduceerd, vermoedelijk door Johann Joachim Kändler. Musicerende apen kwamen reeds langer voor in singerie-schilderijen, bijvoorbeeld in het werk van David Teniers de Jonge. Porseleingroepen met het Affenkapelle-motief bestaan doorgaans uit ongeveer 20 figuren. Ook andere porseleinfabrieken in Europa hebben de Affenkapelle-groepen van Meissen geïmiteerd.

Kap boven een fornuis om de lucht af te zuigen, gewoonlijk voorzien van een ventilator en verbonden met een schoorsteenpijp.

Heren- of dameskapdozen op een hoog onderstel, met een deksel waaronder een compleet ingerichte binnenkant zit, meestal met laden eronder. Ze verschillen van andere kaptafels omdat ze op hogere poten staan en geen volledige ladenkast onder hebben.

Wordt gebruikt voor vlakke gebinten in verschillende vormen, waarbij de diagonale delen onder druk staan en de verticale delen onder spanning. Gebruik `Pratt-spanten' wanneer de verticale delen onder spanning staan en de horizontale delen onder druk.

Kapitelen met een serie versieringen in de vorm van knoppen of gekrulde bladeren.

Appartementen op de bovenste verdieping van flatgebouwen.

Bouwwerken die uitsteken uit een schuin dak en waarin meestal een raam of ventilatiejalouzieën zijn aangebracht.

Lage dakkapellen in een dak waarboven het dak in een vloeiende kromming doorloopt.

Dakkapellen waarvan de dakranden parallel lopen aan die van het dak zelf, in plaats van in een gevel uit te lopen; hierdoor wordt meer zolderruimte verkregen dan bij gevel-dakkapellen.

Gebouwen of delen van gebouwen die zijn ontworpen of gebruikt voor kappers, manicures, gezichtsbehandelingen, en make-up aanbrenging, gewoonlijk met afgeschermde hokjes of ruimtes voor individuele kappers of specialisten om hun werk te doen. Meestal met grote spiegels, en faciliteiten voor haardrogers en andere apparatuur.

Benaming die meestal wordt gebruikt voor verschillende soorten kaptafels met een spiegel en lades voor toiletartikelen. Gebruik 'Rudd-tafels' voor dameskaptafels waarbij de laden aan de zijkant uitklappen met een driedelige toiletspiegel erop. Gebruik 'toilettafels' voor Franse kaptafels die voor vrouwen zijn ontworpen.

Wordt gebruikt voor kapitelen die koppen van dieren voorstellen.

Verwijst naar componenten of verfraaiingen die tijdens de oudheid zowel in het oosten als in het westen werden gebruikt. Gemodelleerde dierkapitelen werden vaak toegepast bij oud vaatwerk, met name plastische vazen zoals rytons of kantharoi, maar ze komen ook bij andere typen vaatwerk zoals smeltkroezen en schouderhydria's. Dierkapitelen bestaan meestal uit een bovendeel (hoofd, borst en voorpoten) van een dier of mythologisch wezen, of het hoofd en bovenlichaam van een persoon. In Griekse vaasbeschilderingen worden dierkapitelen vaak ook als schildelementen afgebeeld. Dierkapitelen werden onder meer gebruikt als verfraaiing op oude Hettitische architectuur en Romeins meubilair. Met name in hun vroegste gedaanten hadden dierkapitelen vermoedelijk ook een functie als votiefbeeld. De term verwijst soms naar verfraaiingen van latere datum, met name in steen uitgevoerde architecturale verfraaiingen tijdens de Middeleeuwen.

Kapitelen waarvan de hoofdvorm bestaat uit een kubus met aan de onderzijde afgeronde hoeken, zoals een dobbelsteen (teerling) die een dergelijke afronding aan alle hoeken heeft. VWB.

Wordt gebruikt voor samengestelde woningen die bestaan uit drie wooneenheden op een rij, elk met een eigen ingang op de begane grond; gebruik @'three-deckers (dwellings)' voor woningen waar drie wooneenheden op elkaar zijn gezet. Gebruik 'appartementen met drie verdiepingen' voor appartementen met kamers op drie verdiepingen.

Te gebruiken voor kapitalen op twee kapitaalbindingen, waarbij de ene meestal kleiner is dan de andere en boven of onder en voor de andere is geplaatst.

Stalen wapenuitrusting om de ellebogen te beschermen, en die werden vastgemaakt aan de bovenste en onderste armpijpen van de linker- en rechterarmharnassen. Wat in de 14e eeuw begon als één ongelede, gebogen plaat, ontwikkelde zich tot een stel beweegbare, losjes aan elkaar geklonken harnasplaatjes, die in gebruik bleven tot halverwege de 17e eeuw.

Wordt gebruikt voor kapellen, altaren of andere delen van een kerk die zijn bedoeld voor het zingen van missen, gewoonlijk voor de stichter.

Wordt gebruikt voor daken waarvan de gewone sparren rusten op gordingen die de belasting overdragen op dakstoelen of kapspanten.

Te gebruiken voor het bevestigen van kapitalen op de boven- en onderkant van een boekblok.

Dakkapellen met een dak dat uitloopt in een gevel.

Gevel-dakkapellen waarbij de gevel wordt gezien als pediment.

Wordt gebruikt voor de delen tussen de graten of ribben van een gewelf.

Wordt gebruikt voor de kapitelen van penanten of schachten die gewelven of ribben van gewelven lijken te ondersteunen.

Kapellen voor privé- of familiegraftomben. Gebruik 'rouwkapellen' voor ruimten waarin rouwdiensten worden gehouden.

Onderdelen van een helm die de schedel precies bedekken en beschermen. Ze komen in vele vormen voor en kunnen uit één stuk metaal zijn vervaardigd of als twee overlappende helften, die bij de kam samenkomen.

Engelse en Amerikaanse tafels die in de 18e eeuw werden gemaakt om de faciliteiten van een moderne badkamer te bieden, met voorzieningen voor een waskom, kannen, bidet en andere toiletbenodigdheden.

Kapitelen van hoekzuilen.

Privé-kapellen aan een koninklijk hof.

Een permanente laag ijs op een groot stuk land, bijvoorbeeld hoog in de bergen of op de polen.

Iets beschermen of ergens iets om heen doen, bijvoorbeeld met behulp van een capsule. De term wordt onder andere gebruikt, in verband met papierconservering, voor de verzegeling van een artikel met een vlies bestaande uit twee laagjes polyester.

Gevormde dekbladen van kabinetten.

Accessoires van glas, metaal of stof die de lichtbron omgeven en het licht verminderen of afbuigen.

Daken die steunen op een koningsstijlgebint.

Ruimten of kleine gebouwen die dienst doen als sanctuarium of christelijke gebedsplaats. Een kapel kan worden gebruikt voor besloten erediensten in of verbonden aan een kerk, paleis, huis, gevangenis, klooster of school. De kapel kan ook worden gebruikt voor openbare erediensten van de staatskerk, ondergeschikt aan of afhankelijk van de parochiekerk, waarvan de accommodatie op een bepaalde manier wordt aangevuld door de kapel. Het concept omvat zowel vrijstaande kapellen als ruimten die dienst doen als kapel in kerken of overige gebouwen. Het Latijnse 'cappella' wordt soms ook gebruikt voor 'kapel'. De term wordt soms ook gebruikt in de oorspronkelijke betekenis, waarbij specifiek werd verwezen naar het heiligdom waarin de koningen van Frankrijk de mantel van St. Martin bewaarden.

Verwijst naar christelijke geestelijken die een parochie onder hun hoede hebben. De term wordt in populaire zin vooral gebruikt als aanduiding van assistenten of geestelijken zonder beneficie die priesters, dominees, predikanten of andere parochieleiders tijdelijk vervangen.

Oorspronkelijk brieven afgegeven door een soeverein die iemand toestemming geven de onderdanen van een vreemde staat ondergeschikt te maken, of hun goederen in beslag te nemen, bij wijze van vergelding of represaille. Later vooral toestemming of buitengewone opdracht van een regering aan iemand om op een bewapend schip het bevel te voeren en vijandelijke schepen en goederen te veroveren.

Handschoenen gemaakt van stof of leder met een lange manchet die een gedeelte van de onderarm bedekt. Geënt op soortgelijk onderdeel van een harnas.

Het totaal aan goederen en financiële bronnen die zijn gewijd aan de productie van andere goederen of het genereren van inkomen.

Kleine stoffen bandjes die bevestigd zijn aan de boven- en onderkant van de rug van het tekstblok van een boek en die enigszins boven en onder het tekstblok uitsteken.

De grootste letters van een gegeven lettergrootte in getypte tekst. In een handgeschreven teksten letters gemodelleerd op oude Romeinse hoofdletters. Voor handgeschreven teksten die over het algemeen geen stokken en staarten hebben wordt 'majuskel' gebruikt.

Korte stukken materiaal, zoals velijn, kattendarm, leer, stro of papier, waarop kapitalen zijn genaaid.

Het economische systeem dat wordt gekenmerkt door prive- en bedrijfsbezit van kapitaal, investeringen die worden bepaald door privebeslissingen in plaats van door de staat en door prijzen, productie en distributie van goederen die voornamelijk worden bepaald door concurrentie in het vrijemarktstelsel.

Verwijst naar de stijl van schilderen en grafische ontwerpen van een kleine groep Duitse kunstenaars, in het bijzonder Sigmar Polke, Gerhard (Gerd) Richter en Konrad Lueg (Fischer), die dateert uit de vroege jaren 60 van de 20ste eeuw. De stijl leunt enigszins tegen de Pop Art aan en wordt gekenmerkt door een kritische kijk op gebeurtenissen en personen uit die tijd.

De bovenste delen van zuilen, pijlers en pilasters.

Hoofden of gezagvoerders van niet-militaire schepen.

Te gebruiken voor officieren in het leger waarvan de specifieke rang en aanzien per instituut varieert, maar die in het algemeen de leiding hebben over een groep mannen of een commandopost, zoals een schip, luchtvaartuig of basis. Gebruik 'diensthoofden' voor officieren van openbare voorzieningen en instituten met dezelfde titel.

Te gebruiken voor officieren in de Amerikaanse en Britse marine, in rangorde ondergeschikt aan kapiteins-ter-zee. Gebruik 'bevelvoerend officier' voor hoofdofficieren die het bevel voeren over een militaire eenheid, basis of post.

Vergaderzalen voor religieuze organisaties of broederschappen.

Bedekkingen voor de boven- of onderkant van de rug van een boek, die gevormd wordt door het bandmateriaal op de rug over de boven- en onderkant te trekken en het in de juiste vorm te brengen.

Een dakpan die op een bonnet lijkt en wordt gebruikt om de hoekkeper van een schilddak te bedekken.

Gesteven of verstevigde zware leren laarzen van diverse lengten die vaak bij het paardrijden worden gedragen; vooral door de cavalerie in de 17e en 18e eeuw.

Heup- tot knielange gewaden, gemaakt in jas- of capevorm, die worden gedragen tijdens het maken van het toilet.

Grote, zware messen met een lemmet met één snijkant die worden gebruikt voor het snijden van riet en het verwijderen van begroeiing. Ze worden ook gebruikt als snijwapens.

Lage muren die over de rand van platformen, terrassen of daken, of boven de kroonlijsten van een gebouw uitsteken. Wordt ook gebruikt voor muren die het bovenste deel van verdedigingsmuren of borstweringen vormen.

Grote tropische boomsoort die inheems is in Amerika en Afrika en naar Azië is vervoerd. Tegenwoordig wordt de boom voornamelijk gekweekt in Afrika, Brazilië, India en Midden-Amerika en op Java. De zachte vezels die de zaden bedekken gebruikt men als vulmateriaal. Uit de zaden kan olie worden gewonnen waarmee men zeep maakt. Het residu gebruikt men als meststof en veevoer. In het hout blijven spijkers en schroeven niet goed vastzitten, maar men gebruikt het voor papier en andere producten. Lokale volkeren gebruiken de stam van de kapokboom al sinds lange tijd voor het uithakken van kano's.

Een halfdrogende olie onttrokken aan de zaden van de kapokboom.

Te gebruiken voor lijstwerk in de hindoetempelarchitectuur die op kroonlijsten lijken.

Lange wijde capes, meestal met capuchon, of overjassen van ruige stof of dierenvellen; wordt vooral gebruikt voor de jassen die in de Middeleeuwen en later werden gedragen door soldaten en reizigers.

Zachte hoofddeksels voor het hoofd en de nek, soms tot de schouders reikend, die zowel apart van een kledingstuk of hieraan vastgemaakt kunnen zijn..

Te gebruiken voor het procédé voor het ontwerpen en meestal schikken van menselijk haar, op natuurlijke of kunstmatige wijze.

Ronde, opgevulde hoofddeksels met brede slippen die vanaf de bovenkant naar beneden hangen; gedragen in de 14e en 15e eeuw.

Verwijst naar een soort marmeren beeldjes met gekruiste armen uit de vroeg-Cycladische periode in de Cycladische archipel. Ze zijn genoemd naar de vindplaats op een begraafplaats op Amorgos, en worden gekenmerkt door de slanke maar naturalistische proporties en ronde vormen, voornamelijk te zien in de vorm van het hoofd.

Dichte schuren met een vierkantconstructie in het midden en romdom buitenstijlruimten, Noord Holland. VWB. Hieruit zijn de Dutch barns in het noordoosten van de Verenigde Staten ontwikkeld.

Omhulsels van vuurvast gebakken klei, waarin fijnere keramische voorwerpen worden ingesloten en beschermd tijdens het bakken.

Te gebruiken voor de stijl, vorm en schikking van menselijk haar, vaak mooier gemaakt door toevoeging van materialen of stoffen aan het haar. Kapsels kunnen een sociale en religieuze betekenis hebben maar ook esthetische en artistieke kenmerken.

Te gebruiken om werken te beschrijven van de gelijknamige Afrikaanse etnische groep die leeft rond de grens tussen Kameroen en Nigeria.

Verwijst naar een kloosterorde die in 1529 door Matteo da Bascio (1495-1552) is gesticht als hervormingsbeweging. De orde is een zelfstandige vertakking van de orde der franciscanen en hanteert een zeer strenge regel met de nadruk op soberheid en armoede. In zijn streven terug te keren naar de grotere eenvoud van de eerste franciscanen en hun letterlijke naleving van de regel van de Heilige Franciscus van Assisi, droeg Matteo de puntkap (capucine) van Franciscus en introduceerde hij aspecten van het solitaire leven van de kluizenaar. Ondanks tegenstand van gevestigde groepen franciscanen en bijna totale onderdrukking nadat hun vicaris-generaal in 1542 protestants was geworden, maakten de geloofsijver en prediking van de kapucijnen hen tot een belangrijke machtsfactor tijdens de Contrareformatie, want zij spraken gewone mensen en de plattelandsbevolking aan. In 1619 werden zij officieel een zelfstandige orde. Matteo en zijn volgelingen wijdden zich van de 16de tot de 18de eeuw aan de zorg voor slachtoffers van de pest; zij staan ook bekend om hun missionair en sociaal werk.

Damescapes met capuchon, die lijken op de habijt van een kapucijner monnik.

Weefsels van geknoopte pool die rond de deur van een Turkmeense tent werden gehangen en misschien ook dienst deden als dierenval in Turkmeense huwelijksrituelen.

Kleine handzagen waarvan de bovenrand van het blad onbuigbaar is gemaakt met een strip van staal of koper; worden in de meubelmakerij gebruikt om versteknaden en andere houtverbindingen te zagen.

Kapitelen waarvan de basisvorm een bel of een omgekeerde bel is. Soms zijn ze met beeldhouwwerk versierd.

Een aantal hoofdletters, in getypte tekst, die kleiner zijn dan en verschillen van de normale hoofdletters van een lettertype.

Kapitelen waarvan de horizontale doorsnede een geschulpte (gefestonneerde) omtrek vertoont. Ontstaan uit onderverdeling van het 'teerlingkapiteel'. VWB.

Versierd (geborduurd) schild aan de rugzijde van de koorkap, afhangend vanaf hals en schouders, soms voorzien van een kwast aan de onderzijde. Het koorkapschild stamt af van de kap of kapoets aan de oudste koormantels.

Wordt gebruikt voor kapitelen met gevlochten banden die lijken op het vlechtwerk van een mand. Te vinden in Mediterrane en Byzantijnse architectuur.

Steunen voor een lampekamp, bestaand uit een ringvormig kanaal, een geraamte van metaaldraad, of beide.

Wordt gebruikt voor kapitelen die lijken op een lotusknop. Komt veel voor in oud-Egyptische architectuur.

Op zichzelf staande kapelletjes of deel van kerken gewijd aan Maria.

Zachte hoofddoeken, vooral van linnen of zijde, die om de hals en onder de kin langs van de ene kant van het hoofd naar de ander worden gedrapeerd en vastgespeld aan een band of hoed of aan het haar. Heeft zijn oorsprong in de Middeleeuwen en wordt nog altijd gedragen door nonnen van diverse godsdiensten.

Verwijst naar het werk in de Ukiyo-e-stijl van een school van prentkunstenaars in Osaka tussen het midden van de 18de eeuw en het begin van de 19de eeuw. De stijl is nauw gerelateerd aan het kabukitheater en kenmerkt zich door prenten in groot formaat van hoofden of van acteurs die in de volle lengte worden afgebeeld. De prenten verschenen in de jaren 40 van de 19de eeuw. In de Meiji-periode (1868-1912) werden veel panorama's en historische prenten gepubliceerd, maar de stijl was aangepast aan de conventies van de scholen in Tokyo.

Zittekisten met platen over de bovenkant van de zijplanken.

Wordt gebruikt voor kapitelen die lijken op de kruin van een palmboom, waarbij de uitlopende top is uitgeschulpt om de palmbladeren te suggereren. Komt veel voor in de oud-Egyptische architectuur.

Wordt gebruikt voor Egyptische kapitelen in de vorm van een bos papyrusbloemen, waarbij de bovenkant wijd uitwaaiert.

Te gebruiken voor ronde of kegelvormige kapjes, meestal gemaakt van kalebas, hout of dierenhuid, gedragen op de penis, vooral door mannen in zuidelijk Afrika, in het bijzonder na de besnijdenis.

Wordt gebruikt voor Romaanse majuskelletters die werden toegepast bij inscripties van monumenten en in vroege boekhandschriften.

Ruimten voor rouwdiensten in rouwcentra. Gebruik 'grafkapellen' voor kapellen waarin zich privé- of familiegraftomben bevinden.

Dakkapellen met schilddak.

Afdekkingen die schoorsteenopeningen beschermen. Voor deklijstachtige uiteinden aan schoorstenen wordt 'schoorsteenkronen' gebruikt. Voor verlengstukken die bovenop schoorstenen worden geplaatst om voor een betere luchtstroom te zorgen of voor een beter uiterlijk en die over het algemeen de schoorsteenpijp verlengen wordt 'schoorsteenpotten' gebruikt.

Wordt gebruikt voor de kapvormige middelen ter bescherming van de open bovenkant van pijpen, schoorstenen of schachten waarbij de lucht vrije doorgang houdt.

Wordt gebruikt voor daken waarvan de gewone sparren hun belasting niet overdragen op secundaire steunders, zoals spanribben en gordingen.

Standaards, gewoonlijk van hout of metaal, met haken aan de bovenkant waaraan men jassen, hoeden of andere kledingstukken kan ophangen.

Eenvoudige, nauwsluitende metalen helmen uit de 17e eeuw, die de kruin van het hoofd bedekken en door zowel burgers als soldaten gedragen, meestal onder een vilten hoed. Over het algemeen uit één stuk gemaakt maar een variatie gemaakt van geklonken stroken metaal is ook bekend.

De delen van spoorwegstations die de perrons en rails overkappen.

Hoofdtooien, meestal van zwarte stof, gekenmerkt door een puntig gedeelte boven het voorhoofd en gedragen door ijzerdraad of een verstevigd gedecoreerd geraamte. Meestal met geborduurde stroken die het gezicht omlijsten en hetzij een sluier van stof die tot onder de schouders hangt, of twee hangende slippen die aan de zijkanten omhooggespeld kunnen zijn. Werden met een onderkap gedragen door vrouwen vanaf het eind van de 15e eeuw tot halverwege de 16e eeuw.

Wordt gebruikt voor uitsparingen in muren bedoeld voor buizen voor nutsvoorzieningen.

Hamers met een typerende slagkop in de vorm van een afgeknotte kegel die iets uit het lood is gezet op het smalle gedeelte van het handvat. Worden gebruikt om tanden van vijlen te scherpen.

Kleine kapzagen van 7,5 tot 15 cm lang, met zeer scherpe fijne tanden die dicht bij elkaar zitten; worden gebruikt voor nauwkeurig werk.

Verwijst onder meer naar kleine beschermkappen die dienen om de rook van kachels, open haarden of laboratoriumovens af te voeren.

Heiligdommen opgericht aan de kant van de weg als plaats gewijd aan het eren, of verering van, een godheid of heilige figuur van elk geloof. Het kan bestaan uit een altaar of een beeld van de godheid; het kan een kruispunt markeren. Voorbeelden hiervan zijn die gevonden in het oude Egypte, Griekenland, Rome, India, Japan, en in het christelijke Europa en Amerika. Voor kruisen die dienen als berm markeringen gebruik "wegkruisen".

Kleine houten klepjes met een trekgat bovenop, gebruikt om het riet in sommige enkele of dubbele rietpijpen te ondersteunen.

Daken waarvan de houten structuur in de onderliggende vertrekken te zien is.

Afneembare camerahulpstukken die zijn ontworpen om de lens te beschermen tegen ongewenst licht.

Verwijst naar een christelijke geestelijke kerkfunctionaris die officieel is verbonden aan een bepaald huishouden of instituut. Het betreft bijvoorbeeld een geestelijke die werkzaam is voor het hof of de huishouding van een soeverein vorst of heer, of voor een kasteel, schip, garnizoen, regiment of andere groep binnen de landmacht of marine, universiteit of hogeschool, schoolinstelling, armenhuis, gevangenis, begraafplaats, wetgevende kamer of andere openbare instelling. De term kan ook in zijn oorspronkelijke betekenis worden gebruikt en verwijst dan naar de priester of een andere geestelijke die de diensten in een kapel leidt of verzorgt.

Onderdelen geheel bovenop de kapitelen van zuilen, vaak sobere vierkante tegels, maar soms van vormgeving of versiering voorzien.

Kerken die het centrum vormen van een abdij of ander monachaal complex. Deze grenzen meestal aan het klooster en staan via een zogenaamde 'nachttrap' in verbinding met de slaapvertrekken. De kerken hebben een vergaderruimte of een kapittelzaal, die meestal is verbonden met het koor in het oostelijk deel van het klooster.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Abdülmedjid I, die regeerde van 1839 tot 1861. Hij gaf opdracht tot een portret dat werd geschilderd door de Britse kunstenaar Sir David Wilkie. Dit portret toont de sultan in een rustige, intieme omgeving, in plaats van als een heerser op de troon. Tot zijn bijdragen aan het Topkapi-paleis behoren een groot paviljoen, dat werd gebouwd in de Franse Beaux-Arts-stijl. Hij heeft tevens verschillende moskeeën gebouwd die werden ontworpen door de familie Balian, die de trend in de richting van verwesterde gebouwen voortzette.

Sparrensoort die voorkomt in bergen van het oosten van de Verenigde Staten en Canada. Hij is nauw verwant met Abies balsamea (balsemzilverspar), waarvan hij voorheen als ondersoort werd beschouwd. Hij wordt gekweekt als kerstboom vanwege de sterke geur, de vorm, de sterke takken en het vermogen om de zachte naalden ook na het kappen vast te houden.

Grote boomsoort die inheems is in Hawaï en die werd gebruikt voor houtsnijwerk, kano's, vroege surfplanken en andere voorwerpen. Het uit de schors gewonnen looizuur wordt gebruikt voor de verwerking van leer. Er zijn nog weinig koabossen over, vanwege overmatige kap als gevolg van het waardevolle hout.

Verwijst naar diverse kostuums die op universitaire en collegefaculteiten wordt gedragen door bestuurders en afstuderende studenten tijdens diploma-uitreikingen en andere bijzondere gelegenheden. Het bekendste element van de academische klederdracht is de toga, een traditie die dateert van de middeleeuwen. Decoratieve capuchons en diverse kappen, waaronder de vierhoekige studentenbaret, zijn andere bekende elementen van de academische kledij. Garneersel in diverse kleuren kunnen worden gebruikt als aanduiding van verschillende studierichtingen.

Wordt gebruikt voor nissen of kleine kapellen, vaak bedoeld voor beeldhouwwerken of raamwerken rond deuren of ramen die worden gevormd door zuilen, uitkragingen of pilasters, die een fronton of afdak ondersteunen.

Verwijst naar een bouwkundige stijl die dezelfde wortels heeft als de Ionische stijl. Deze stijl ontwikkelde zich op de eilanden en in de kustregio van de noordelijke Egeïsche Zee, maar komt ook voor in Etrurië en elders. Hij wordt zelden aangetroffen na de 5de of 4de eeuw v. Chr. en onderscheidt zich van de Ionische stijl doordat hij veel dichter bij de oosterse prototypen staat. Dit is vooral zichtbaar in de kapitelen waar voluten oprijzen uit afzonderlijke schachten.

Concave golflijnen in zuilen, waar de schacht ontspringt uit het basement of uitloopt in het kapiteel. Ook uithollingen of scheppende holen onder de echinus van sommige vroeg-Dorische kapitelen.

Gouden schijven van het Afrikaanse Akan-volk, vaak verfijnd afgewerkt, doorgaans op de borst gedragen hangers, maar sporadisch ook bevestigd aan kapjes of het haar of de enkel. Ze waren oorspronkelijk bedoeld, met name bij de Asante, om de drager te onderscheiden als de 'akra' of 'zielenreiniger' van een koning, die verantwoordelijk was voor het reinigen van de ziel van de koning tijdens zuiveringsrituelen of ceremonieën ter vernieuwing van de ziel. Later kregen akrafokonmu meerdere functies en werden ze gedragen door koningen, stamhoofden, zwaarddragers, herauten, onderhoofden, krijgsheren, lagere functionarissen en jonge meisjes tijdens puberteitsrituelen.

Middeleeuwse kap, lijkend op een monnikskap.

Een sterke, duurzame, elastische, purperachtige houtsoort die met name wordt gebruikt voor decoratief fineerwerk en wordt verkregen van diverse tropische Amerikaanse bomen (een genus van 23 typen bloeiende planten in de familie van de Fabaceae). Het hout aan de binnenkant is bruin wanneer het pas is gekapt, maar wordt donkerpurper bij blootstelling aan de lucht, en uiteindelijk donkerbruin met scherp afgetekend gebroken wit hout langs de buitenste rand.

Hout van de boom behorende tot het genus Castanea dentata, inheems in het zuiden van New England tot 1904, toen een schimmel in de schors grootschalige kap noodzakelijk maakte en de vrijgekomen gebieden werden beplant met andere soorten. De boom is tegenwoordig alleen nog te vinden in het zuiden van Ontario en de zuidelijke Appalachen. Het hout wordt gebruikt voor het maken van schrijfbureaus, kantoorbenodigdheden, doodskisten en palen.

Kapellen aan de westkant van Byzantijnse kerken, vooral van het Armeense type.

Appartementen met kamers op drie verdiepingen. Voor gebouwen bestaand uit drie wooneenheden wordt of 'drie-onder-één-kap' of 'three-deckers (dwellings)' gebruikt.

Nauwsluitende helmen met een ronde helmkap, grote scharnierende wangstukken die elkaar op de kin overlappen en een draaiend vizier, die in gebruik waren van de 15e tot de 17e eeuw.

Het deel van een zuil tussen de onderkant van het kapiteel en de bovenkant van de schacht, of het lijstwerk dat zich op die plaats bevindt.

Helmen die vanaf ongeveer halverwege de 6e eeuw v.C. in Griekenland gebruikt werden, bestaande uit een helmkap met een korte halsbeschermer en twee beweegbare wangdelen die met scharnieren aan de helmkap zijn bevestigd. Ze waren vaak rijkelijk versierd en getooid met een uitbundige pluim.

Overzichten van de vermogenstoestand op een bepaalde datum van, bijvoorbeeld, een onderneming, waarin de totale activa worden afgezet tegen de totale passiva, en waarbij het kapitaal (de sluitpost van de balans) de nettowaarde van de bezittingen of de omvang van de schuld aangeeft.

Bedden met een dakachtig onderdeel dat boven het bed door posten wordt ondersteund. Gebruik 'half-tester beds' voor bedden met een overkapping die alleen het hoofdeinde van het bed overdekt. Gebruik 'hemelbedden' wanneer het dakachtige onderdeel aan het plafond wordt gehangen in plaats van door posten te worden ondersteund.

Decoratieve banden van Ionische kapitelen die het middendeel van de volutenkussens omcirkelen en lijken te omklemmen.

Korte, verticale onderdelen die gebruikt worden om een trapleuning of muurkap te ondersteunen, vaak rond in dwarsdoorsnede en met een vaasvormig silhouet. Wordt ook gebruikt in meubilair, bijvoorbeeld in rugleuningen van stoelen.

Zuilen die lijken op balusters en bestaan uit een voet, een vaas-achtig element, een ui-vormige steel en een kapiteel.

Kapmuurtjes of lage schermen die bestaan uit balusters en die een railing of een ander horizontaal onderdeel dragen dat in verhouding tot de balusters zelf meestal vrij zwaar is.

Heesterachtige Afrikaanse boomsoort die wordt gekapt voor zijn hardhout en voor het produceren van een vluchtige rode verfstof die oplosbaar is in alkali.

Kapers of piraten die actief waren langs de kust van de Barbarijse staten. Saraceense en Turkse Barbarijse zeerovers hadden toestemming om schepen en nederzettingen onder christelijke heerschappij te plunderen.

Open helmen, meestal uit één stuk gesmeed, aanvankelijk met een ogivaalvormige, later met een ronde helmkap die ter bescherming doorliep tot de wangen, met een kleine opening voor het gezicht. Ze werden gebruikt van halverwege de 14e tot aan het eind van de 15e eeuw.

Te gebruiken voor rijtuigen met vier wielen die meestal worden gekenmerkt door een hoge zitplaats voor de koetsier buitenop, zitplaatsen voor passagiers met opklapbare of vaste kappen, en een koetsachtig lager deel en onderstel.

Verwijst naar een stijl die zijn naam ontleent aan de boeddhistische tempel van Bayon, een centrale tempel die is gebouwd door Jayavarman VII (1181-1220 n. Chr.) in de hoofdstad Angkor Thom. De stijl wordt gekenmerkt door brede galerijruimten, centrale heiligdommen volgens een cirkelvormig grondplan met daaromheen een krans van kapellen, en boven op de heiligdommen geplaatste torens die zijn versierd met beeldgesneden, grote gezichten. De stijl ontstond vanuit een intense geloofsbeleving en de spirituele plicht om een centrale ontmoetings- en rustplaats te creëren voor de goden, waar zij hun hemelse ceremonieën konden uitvoeren.

Het gedeelte 'Bebouwde omgeving' betreft elementen met bouwwerken die een continuüm vormen van het grootste gecultiveerde en natuurlijke landschapselement tot de kleinste afzonderlijke bouwwerken. De samenstellende delen van een bouwwerk, zoals deuren en muren, die het continuüm aan de onderkant voortzetten, bevinden zich in de hiërarchie bij 'Onderdelen'. Descriptoren worden niet herhaald; in gevallen waar dus verwacht mag worden dat een descriptor op meer dan één niveau van het continuüm voorkomt ('kapellen' bijvoorbeeld kunnen zowel een zelfstandig bouwwerk als componenten van een bouwwerk zijn), worden deze binnen de hiërarchie met de kleinschaligere elementen onderbracht, tenzij factoren als gebruikelijke toepassing, bedoeld gebruik of historisch precedent aanleiding geven tot een andere keuze.

Gedrukte documenten met de naam, functieaanduiding en gage van alle leden van een scheepsbemanning, met inbegrip van de naam van de kapitein, alsmede de naam, de bestemming en het tonnage van het schip.

IJzeren schoenen met brede, stompe teenkappen, die medio 16e eeuw populair waren.

Te gebruiken voor hoofdofficieren die het bevel voeren over een militaire eenheid, basis of post. Gebruik 'kapitein-luitenants-ter zee' voor officieren in de Amerikaanse en Britse marine die in rang direct onder kapiteins-ter-zee staan.

Het gedeelte van een open water tussen twee kapen in, gewoonlijk een ondiepe inham in het land waar de kustlijn licht terugwijkt.

Zeeavonturiers in het Caribisch gebied en de Grote Oceaan rond Zuid-Amerika die aan het eind van de 17e en het begin van de 18e eeuw Spaanse schepen en nederzettingen aanvielen en beroofden. De term wordt meestal toegeschreven aan Alexander Exquemelin, die in 1684 een werk publiceerde over deze kapers (of piraten).

Driehoekige gesloten achterkanten die de kap of top vormen van een hoge kast.

Landschappen met een speciale vegetatie, voornamelijk bomen, die vaak worden gebruikt voor grazen of jagen, maar niet om te kappen of te bebouwen; gebruik 'bossen' voor land waar bomen dikwijls een grens of barrière vormen, maar verder nauwelijks worden gebruikt; gebruik 'wouden' voor dichte wildernis en die veelal gebruikt worden voor houtproductie.

Voorwerpen met twee tot vier kaarsen, van verguld koper met een verstelbare, beschilderde, metalen kap. Geen Nederlands equivalent.

Wordt gebruikt voor kapitelen waarvan het bovenste draagvlak aanzienlijk is vergroot door uitstekende voorwerpen die worden geplaatst op het draagvlak en beladen met balken of dakelementen. Over het algemeen worden ze gebruikt om de ruimte tussen dragende elementen te verkleinen.

Wordt van oudsher gebruikt voor bescheiden huizen met één verdieping, van oorsprong met een rieten dak en afgeleid van voorbeelden uit India; wordt daarnaast in Brits verband gebruikt voor vrijstaande huizen met één verdieping; wordt in Amerikaans verband meer specifiek gebruikt voor huizen met één tot anderhalve verdieping, vaak gekenmerkt door een lage gevel of een schilddak en meestal met ver uitstekende, ondersteunde dakranden, dakkapellen en opvallende veranda's; populair in de Verenigde Staten.

Beschrijft werken die zijn vervaardigd door de bewoners van het eiland Buka. Veranderingen in de Bukakunst aan het eind van de 20ste eeuw zijn toe te schrijven aan de kennismaking van de eilandbewoners in de Stille Zuidzee met de buitenwereld. In de 19de eeuw ontdekten walvisvaarders dat de Bukapeddels perfect geschikt waren voor hun werk en gingen ze de productie van peddels door de Buka stimuleren. Tot aan het einde van de 20ste eeuw waren er stijlvarianten te herkennen in het Lapita-aardewerk en de bijbehorende materialen. De bevolking van Buka staat bekend om haar naturalistische afbeeldingen van menselijke en dierlijke vormen; de menselijke hoofden vertonen evenwel hondachtige trekken, met een sterk naar voren stekende kaak. Het oppervlak is vaak zwart gevlekt en verfraaid met ingelegde patronen van rode en witte pigmenten.

Verwijst naar een productieve Indiase schilderschool die verbonden is met het vorstendom Bundi in het zuidoosten van Rajasthan. Het andere grote centrum van de Bundi-schilderschool was het naburige vorstendom Kotah, waarmee Bundi ook familiebetrekkingen onderhield. Andere idioomvormen van de Bundi-stijl, zoals Indargarh, Khatoli, Toda Rai Singh, Raghugarh, Uniara en Kapren, hebben zich eveneens ontwikkeld uit deze school, die aanvankelijk uitsluitend door de Bundi-heersers werd ondersteund. De Mogolinvloeden lieten zich met name gelden in de Rajasthan-school, die een periode vanaf de 17de eeuw tot het einde van de 19de eeuw omvat. Bundi-schilderijen vertonen ook overeenkomsten met de Deccan-schilderijen uit het zuiden, een regio waarmee de heersers van Bundi en Kotah intensieve contacten onderhielden. De schilderijen werden meestal uitgevoerd als wandschilderingen in het paleis of als miniatuurkunst. Kenmerken van de Bundi-school zijn bewegende figuren, ronde hoofdvormen, symmetrische, waaiervormige platanen, weelderige plantengroei, spectaculaire nachtluchten en een opvallende weergave van water (lichtgekleurde wervelende vormen tegen een donkere achtergrond). Met name de schilderijen die werden geproduceerd onder Rao Bhao Singh (heerste van 1658-81) en Rao Anurad Singh (heerste van 1681-95) hadden een herkenbaar, gerijpt en verfijnd karakter. Bovendien was de repertoirekeuze vergroot. De schilders in Kotah hadden belangrijke opdrachtgevers als Rao Jagan Singh (heerste van 1658-84), Maharao Umed Singh (heerste van 1770-1819), Maharao Ram Singh (heerste van 1827-66) en Maharao Shatru Sal (heerste van 1866-89); vooral populair waren de weelderige schilderijen van jachttaferelen waarin de heerser een rol speelde, uitgevoerd in de vorm van wandschilderingen of als miniaturen.

Branders met één of meer dunne, taps toelopende pithouders die boven de branderplaat doorlopen, maar direct eronder afgesneden zijn om te voorkomen dat ze warmte naar het brandstofreservoir met zeer vluchtige brandstof (een mix van alcohol en geherdestilleerde terpentine) leiden. Wanneer er meer dan één buis is divergeren ze van de onder- naar de bovenkant. Aan iedere buis zijn meestal kleine kapjes met kettingen bevestigd voor het doven van de vlam en ter voorkoming van het verdampen van de brandstof.

Lampen met hoge, smalle, meestal taps toelopende houders van metaal of glas, met één tot zes pithouders die uiteenlopen en een stuk boven de brander uitsteken. Er zitten kleine metalen kapjes aan kettingen bij om de vlam uit te doven en de verdamping van de vluchtige brandstof (alcohol en geherdestilleerde terpentijnolie of kamfer) te vertragen.

Open helmen die worden gekenmerkt door een amandel- of peervormige helmkap, meestal met een korte piek erop en een smalle, platte bovenrand.

Grote kappen die ondersteund worden door middel van een serie hoepels en zo zijn ontworpen dat ze ingeklapt kunnen worden; werden gedragen door vrouwen in de 18e eeuw.

Portugese baldakijnbedden met gedraaide onderdelen en houtsnijwerk op het hoofdeinde. Ze hebben meestal gedraaide posten en een rechte of pagodevormige overkapping. Dit type werd in de 16e eeuw gemaakt.

Wordt gebruikt voor kleine kapellen die zich boven en achter het hoogaltaar bevinden, en die meestal zichtbaar zijn vanuit het schip; in sommige Spaanse kerken uit de 16e tot de 18e eeuw.

Voorwerpen in de vorm van een kap of een dop, gewoonlijk van koper of glas, met openingen aan beide zijden, die men boven op een kaars zet. Dit voorwerp houdt de pit in het midden wanneer het kaarsvet smelt en zorgt ervoor dat het vet niet langs de kaars naar beneden kan druipen.

Lange cilindervormige harnasplaten die de onder en bovenarmen moeten beschermen en deze gedeeltelijk of geheel omsluiten; ze werden over het algemeen in paren gedragen, waarbij ze bij de ellebogen werden verbonden met elleboogkappen.

Grote ronde purperen of rode mantel met een grote kap en een gat voor het hoofd die wordt gedragen door hogere prelaten, bisschoppen en kardinalen. Door de grootte van de mantel sleept de achterkant over de grond en moet de voorkant gedeeltelijk over een arm worden gedrapeerd om er niet over te struikelen. Pas in de veertiende eeuw kreeg de koorkap zijn huidige vorm.

Wordt gebruikt voor plafonds die worden gevormd, of gesuggereerd, door een open kap-constructie, vaak hoger dan de plafonds van de andere ruimten in het gebouw.

Ornamentele schachten die omhoog komen tussen de bladeren van een Corinthisch kapiteel, van waaruit de voluten ontspringen en waarop de fleurons soms worden gedragen.

Te gebruiken voor ambtenaren in overheidsinstellingen en instituten, waarvan de rang en mate van autoriteit varieert per instituut, maar die in het algemeen de leiding over een groep of activiteit hebben. Gebruik 'kapiteins (militaire officieren)' voor militaire officieren met dezelfde titel.

Kleine, niet beglaasde dakkapellen die licht en ventilatie bieden aan een zolder of andere ruimte onder een schuin dak; werd vooral gebruikt in middeleeuwse gebouwen.

Grove haarnetjes die vaak zeer decoratief zijn en worden gebruikt om het haar onderin de nek of in een knot bij elkaar te houden; soms vastgemaakt aan de achterrand van een hoed. Gebruik 'huiven (hoofddeksels)' voor nauwsluitende netkappen of haarnetjes, meestal van goud-, zilver-, zijde- of woldraad, die werden gedragen van de 13e tot de 17e eeuw.

Palen met rode en witte of rood, wit, blauwe spiraalvormige strepen, die worden gebruikt als herkenningstekens voor kapperswinkels.

Europese, koperen ventieltrompetten in tenorstemming die in 1837 werden ontwikkeld, met een smalle boring en drie ventielen; werden in de 19e eeuw voornamelijk gebruikt in Franse en Italiaanse militaire kapellen.

Compleet uitgeruste kaptafels. De meest kenmerkende 18e-eeuwse versie heeft drie opslaande bladen, waarvan de middelste is uitgerust met een spiegel.

Wordt gebruikt voor kerken, uitgezonderd kathedralen, die zijn gegeven aan een kapittel van kanunniken of, zoals in de Verenigde Staten en Schotland, kerken die zijn samengevoegd en waar de mis wordt gehouden door gezamenlijke predikanten.

Wordt gebruikt voor kleine zuiltjes waarvan het kapiteel en de voet tegen de stijlen van een deur of raam zijn geplaatst. Vooral terug te vinden in de middeleeuwse architectuur.

Het economische en politieke systeem waarin land en kapitaalgoed publiek bezit zijn en de authoriteiten de productie, prijzen en distributie bepalen.

Verwijst naar de bouwkundestijl die wordt geassocieerd met de vijfde van de vijf traditionele klassieke bouwordes in de architectuur waartoe ook de Dorische, Ionische, Corinthische en Toscaanse stijl behoren. Deze stijl kenmerkt zich door het samengaan van Ionische en Corinthische stijlelementen, in het bijzonder in het kapiteel waar de Ionische voluut en de Corinthische acanthusbladeren gecombineerd worden om een meer overdadig geheel te creëren. De schacht van de zuil kan gecanneleerd of vlak zijn. De stijl stamt waarschijnlijk uit de Augustijnse periode, kwam tot volle wasdom in het Romeinse Colosseum (circa 80 n. Chr.) en is toegepast tot na de Renaissance. De term is te onderscheiden van de term 'composiete orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

Vermenging van de Corintische met de Ionische orde, met onder de Corintische kapiteelabacus Ionische voluten en een eierlijst, meestal met Corintische acanthusbladeren bekleed en de zuilhoogte naar de Corintische modulus. VWB.

Te gebruiken voor grote, overdekte vrachtwagens die worden gekenmerkt door hun gebogen, bootvormige zijaanzicht met welvende achterkleppen en panelen van planken langs de zijkanten met een reeks korte, rechtopstaande paaltjes; werden meestal getrokken door zes paarden en gebruikt in de tweede helft van de 18e en de eerste helft van de 19e eeuw in Ohio, Virginia, Maryland en Pennsylvania. Gebruik 'prairiewagens' voor soortgelijke wagens met meer rechte lijnen en een linnen kap, die werden gebruikt om vracht en emigranten te vervoeren door de prairies en vlakten van hetr westen van de Verenigde Staten.

Lage verdiepingen boven de zijkapellen en onder de kroonlijst van het middenschip in 16e- en 17e-eeuwse kerken. Ontwikkelden zich tot lange balkons en ook tot een reeks van loges, die op het middenschip uitzien. VWB

Van oorsprong Griekse zuilenorde, die evenwel door de Grieken weinig is toegepast. Het kapiteel wordt gekenmerkt door twee kransen van acanthusbladeren, waarboven krullen als zich ontrollende bladeren. De abacus is aan de zijden gezwenkt. De hoogte van de zuil is tienmaal de onderdoorsnede. VWB.

Verwijst naar de periode van de achtste en negende eeuw die is genoemd naar de hoofdstad van de Chinese provincie Dai-Lai. De stijl van deze periode wordt bepaald door de bloei van het boeddhisme, die van invloed was op de ontwikkeling van beeldhouwkunst en architectuur en door de inbreng van Chinese stijl en Cham-stijl. In de beeldhouwkunst wordt deze periode gekenmerkt door afbeeldingen van het boeddhistische godendom en van boeddhistische monniken, geconstrueerd in hout of steen, stenen pilaren, mythische kinnarafiguren, beschermende lokapala-figuren beïnvloed door Indiase en Chinese decoraties, en beeldsnijwerken in bas-reliëf van planten en figuren die doen denken aan grotsculpturen van Yungang en Longmen in China. In de architectuur wordt deze periode gekenmerkt door terracotta lijstwerk op tempels, stoepa's gebouwd van baksteen en motieven op constructies met gestileerde draken, wolken en planten.

Verwijst naar diverse functionarissen in de christelijke kerk, maar in hoofdzaak naar leidinggevende (onder de bisschop geplaatste) geestelijken in kathedraalkapittels of diocesen. De term verwees oorspronkelijk naar monniken die de leiding hadden over een tiental novicen.

Beschermende kappen, afdekkingen of beschuttingen van muren of andere bouwwerken, vaak van steen, terracotta of metaal.

Metalen of houten hek ter afsluiting van de dooptuin of doopkapel.

Bouworde die wordt gekenmerkt door zuilen die over het algemeen geen basement hebben, relatief eenvoudige kapitelen en een fries die bestaat uit elkaar afwisselende 'triglyfen' en 'metopen'.

Noord-Amerikaanse sparrensoort die in verschillende vormen voorkomt, waarvan een soort met teruggebogen bracteeën, en die soms als afzonderlijke soort wordt beschouwd. De bomen kunnen een hoogte van meer dan 90 m bereiken en een doorsnee van meer dan vier m. De meeste huidige boomgroepen hebben echter veel geringere afmetingen, aangezien veel oude bomen reeds zijn gekapt. De douglasspar staat bekend als een van de beste productiebomen in Noord-Amerika en is daarnaast een geliefde sierboom en kerstboom. Hij wordt voor herbebossing langs de kust van de Stille Oceaan gebruikt.

Het constructiegedeelte van een plat vloerstuk dat is verdikt (door de bekisting te verlagen) rond een zuil, een zuilkapiteel of een console.

Het convexe lijstwerk dat de abaci van Dorische zuilen ondersteunt, en dat zich tussen de voluten op Ionische kapitelen bevindt.

Nachtlampjes met een glazen onderstuk en kap waarin een korte, dikke kaars met een zelf-snuitende biezen pit zit.

Verwijst naar vrijstaande constructies in de vorm van een kolom, met kapiteel, schacht en voet, maar zonder een volledige bovenbouw en opgericht als gedenktekens.

Relatief lange, smalle en kronkelende richels van zand en grind, die waarschijnlijk worden afgezet door smeltwater dat door gletsjerspleten en tunnels onder een stilstaande ijskap stroomt.

Instrumenten in de vorm van een fluit, met één open klankbekerachtig uiteinde terwijl het andere uiteinde door een uienschilmembraan is afgesloten en beschermd met een afneembare kap; bespeeld door er in te zingen of te neuriën.

Hout van de boom behorende tot het genus Fagus sylvatica, inheems in het Centraal-Europa en in Groot-Brittannië. De kleuren variëren van zeer vaalbruin tot roodachtig bruin bij het kappen. Het wordt gebruikt voor het maken van allerlei objecten, onder andere meubilair, handvatten voor gereedschap, schrijnwerk en triplex.

Haarstukken die bestaan uit lange lokken haar die worden gebruikt om het eigen haar dikker of langer te laten lijken. Wordt voornamelijk gebruikt voor naar beneden hangende kapsels zoals de lange bob of de pagekop-bob.

Kapmantel, voorzien van borduurwerk of anderszins versierd, die wordt gedragen over de albe. Fanons zijn rond van vorm en hebben een ronde opening in het midden voor het hoofd. De mantel steekt net uit over de schouders en vormt aan de voor- en achterkant een halve cirkel, zoals bij een korte cape. Van de achtste tot en met de twaalfde eeuw werden fanons gedragen door personen van verschillende niveaus in de kerkelijke hiërarchie. In de eeuwen daarna was dat voorbehouden aan de paus. Om pauselijke fanons te onderscheiden van fanons die ook door anderen werden gedragen, gebruikt men ook wel de term ���pauselijke fanon'.

Tak van de economie die zich bezighoudt met het beheer of gebruik van kapitaal en kredieten door een regering, bedrijf of individu.

Verwijst naar de laatste fase van de Franse gotische architectuur, van circa 1370 tot de 16de eeuw, zoals beschreven door de oudheidkundige Arcisse de Caumont (1802-1873). De stijl wordt gekenmerkt door een intensivering en evolutie van ontwikkelingen in het late Rayonnant, waaronder het gebruik van slankere, lichtere en kwetsbaarder constructies, het afzien van kapitelen, de toevoeging van steunribben om stervormige patronen in de gewelven te vormen, bredere arcades met af en toe platte gebogen lijnen, maaswerk waarin tegenoverliggende gebogen lijnen een vlampatroon vormen, en meer uitgewerkte patronen aan de buitenzijde van het bouwwerk.

Te gebruiken voor huizen die zich in het algemeen kenmerken door een eenvoudig kubusvormig blok van twee woonlagen met een schilddak, vier ongeveer even grote kamers per verdieping en een symmetrische façade; vaak ook met een veranda op één verdieping aan de voorzijde en een of meer dakkapellen; populair in de Verenigde Staten van de jaren 90 van de 19de eeuw tot de vroege jaren 30 van de 20ste eeuw.

De grootste religieuze orde binnen de rooms-katholieke kerk, gesticht door St. Franciscus van Assisi in het begin van de 13de eeuw. De strenge en eenvoudige voorschriften van Franciscus leggen de nadruk op de gelofte van armoede, een voorwaarde die tot veel conflicten heeft geleid. St. Franciscus riep zijn volgelingen op rond te trekken en te preken, maar ook om de armen en zieken te helpen. Het effect van de vroege straatpredikers en met name van hun stichter was enorm, zodat er binnen 10 jaar 5000 Franciscanen waren. St. Bonaventura (1257-1274) bedacht een gematigde interpretatie van de regel van St. Franciscus, waardoor de verschillende stromingen die zich door de jaren heen hadden gevormd werden herenigd. Om deze reden wordt hij soms wel de tweede stichter van de orde genoemd. Onder St. Bonaventura breidde de orde zich uit en werd deze bekend om zijn theologische scholen. Enkele van de vroegere stromingen vinden hun weerklank in de drie onafhankelijke takken van de Eerste Orde der Franciscanen: de observanten, de conventuelen en de kapucijnen. De Tweede Orde is de orde van nonnen, gesticht door St. Clara onder leiding van St. Franciscus, bekend als orde van de arme klaren of clarissen. De Derde Orde bestaat uit religieuzen en leken, zowel mannen als vrouwen, en is verder onderverdeeld in de seculiere derde orde (levend in de wereld, zonder gelofte) en de reguliere derde orde (levend in religieuze gemeenschappen, met gelofte).

Bol, meestal gekraald lijstwerk dat onder de echinus van kapitelen in de Dorische, Ionische en Corinthische orden is geplaatst.

Verwijst naar werken van gekleurd glas, over het algemeen in de vorm van een venster, zelfstandig paneel of lampenkap, waarvan het ontwerp bedoeld is om te worden bekeken door gebroken licht en de uitwerking in hoge mate afhangt van de hoedanigheid van het licht. De fasen van het productieproces zijn in een handboek uit de vroege twaalfde eeuw beschreven door de monnik Theofilus en het proces is sindsdien nauwelijks veranderd. Het glasobject wordt gemaakt door stukken gekleurd glas te snijden op basis van een karton op ware grootte en de stukken vervolgens te vatten in stroken lood. Op het glasoppervlak kunnen details worden geschilderd die worden gebrand in een oven voordat de glasstukken worden samengevoegd. De methode waarmee het glas waterdicht wordt gemaakt en wordt bevestigd in een raam is vaak zeer decoratief en vormt een belangrijk onderdeel van het ontwerp. Als hoogtepunten van gebrandschilderd glas worden de werken uit de Europese gotiek en de 19de-eeuwse neogotiek beschouwd.

Verwijst naar de school in het Tibetaanse boeddhisme die in 1409 is begonnen toen Tsongkapa (1357-1419) het klooster Riwo Ganden stichtte. Als laatste van de grote scholen is Gelug ook de grootste geworden. De dalai lama en de panchen lama zijn beiden lid van deze school. De Kadampa, de oudste orde van het Tibetaanse boeddhisme, is erin opgegaan. De Gelug is sinds de 17de eeuw de overheersende school en heeft een enorme politieke macht gehad van de tijd van de vijfde dalai lama, die heerser van Tibet werd, tot de Chinese inval van 1951. De leden hechten waarde aan eruditie en organiseren regelmatig debatten tussen vertegenwoordigers van tegengestelde filosofische standpunten. Dogmatiek en logica worden beschouwd als hulpmiddelen om verlossing te bereiken omdat het continuüm van een persoon wordt gezien als een cognitieve en lumineuze energie die kan worden gezuiverd door meditatie en contemplatie. De school staat bekend om het rigoureuze onderwijssysteem dat bestaat uit een aantal klassen die een monnik moet doorlopen; de meest begaafde leerlingen gaan op voor de graad van Geshe ('professor'), waarvoor zij 24 jaar moeten studeren. De nadruk ligt op kloosterdiscipline (vinaya), celibatair leven, onthouding van bedwelmende middelen en geweldloosheid. Tantristische lessen worden daarom aangepast aan de celibataire leefstijl en zijn alleen beschikbaar voor hen die eerst de theorie onder de knie hebben gekregen. Aanhangers worden vaak ‘geelkappen’ genoemd vanwege de gele kappen die Tsongkapa aan de Gelug-monniken voorschreef om zich te onderscheiden van Nyingma-monniken, die rode kappen dragen. De school heeft met centra in Europa en de Verenigde Staten ook veel weerklank gevonden buiten Tibet. Het hoofdkwartier staat in Dharmasala in het noorden van India, waar met een ambitieus uitgeefproject wordt getracht de Tibetaanse teksten te conserveren en te verspreiden.

Houders om gember in te bewaren, meestal eivormig met afgevlakte schouders, rechtopstaande kraag en koepel- of kapvormig deksel; ook wel van zilver. Traditioneel gebruikt in China.

Verwijst naar de cultuur van de Ghandara-regio in India, het gebied tussen de rivier de Boven-Indus en Kabul, onder de Kushana-dynastie; deze term verwijst met name naar de boeddhistische architectuur en beeldhouwkunst van de 2de tot en met de 6de eeuw n. Chr. De stijl ervan weerspiegelde de kosmopolitische connecties van zijn begunstigers en werd in hoge mate beïnvloed door de 2de-eeuwse Hellenistische kunst van Egypte en Syrië. Op zijn beurt was deze Ghandara-stijl een stimulans voor andere kunststijlen in Centraal-Azië, Wei China en Japan. Gandhara-kloosters en stoepa's waren zeer sierlijk, met westerse decoratieve elementen zoals acanthus-kapitalen, Hellenistische komediemaskers en putti. De stoepavorm zelf veranderde in Gandhara: de koepel werd hoger, de balustrades groter en fijner afgewerkt en de gelaagde paraplu-eenheid werd uitgebreid totdat deze uittorende boven de hele structuur. Gebeeldhouwde figuren waren gewoonlijk zwaar gedrapeerd in toga-achtige kledij en hun musculatuur werd meestal met nadruk weergegeven; beeldhouwwerken werden meestal gepleisterd en levendig beschilderd. Tegelijk met beeldhouwers in Mathura vervaardigden Gandhara-beeldhouwers een boeddha-icoon voor het in opkomst zijnde boeddhistische geloof; ook droegen ze bij aan de ontwikkeling van het beeld van Bodhisattva. Een groot aantal Gandhara-beelden is bewaard gebleven, alle heel homogeen in stijl. Belangrijke locaties bevonden zich in Shahji-ki Dheri, Takht-i-Bahai, de Taxila-regio, Sar Dheri en Sahr-i-Bahlol. Het uiterste noordwestelijke gedeelte van Gandhara strekte zich uit tot wat nu Afghanistan is; Religie en kunst in Gandhara-stijl bleven in die regio floreren tot ten minste de 8ste eeuw.

Familie van zoogdieren met slechts twee bestaande soorten, de giraffe en de okapi, en diverse uitgestorven genera die vroeger in heel Eurazië en Afrika voorkwamen.

Wordt gebruikt voor het samenvoegen van stukjes glas door de randen in te zetten in loden glaslijsten, bijvoorbeeld om ramen of lampekappen te vormen.

Kapzagen met verwisselbare bladen en een duimhaak aan het uiteinde.

Lampen met een grote, bolvormige, glazen kap die open is aan de bovenkant.

Snel groeiende loofboom, inheems in India, Myanmar, Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam en Zuid-China. De soort wordt ook gekweekt in Sierra Leone, Nigeria en Maleisië, elders als sierboom geplant, gekapt voor zijn hout en gebruikt voor papierpulp.

Bedreigde regenwoudboom uit Oost-Australië. De boom werd in de 19de en 20ste eeuw op grote schaal gekapt en is daar nog niet van hersteld. De snel groeiende boom groeit op vulkanische en alluviale bodems.

Banden die in de vijftiende en zestiende eeuw gebruikt werden in Frankrijk en Italië voor Griekse teksten en vertalingen daarvan. Karakteristiek hiervoor waren de kapitaalbandjes die uitstaken over de platten aan de boven- en onderkant van de rug, door dikke houten platten met ingekerfde randen en bandjes bevestigd aan pinnen die in de kerven zijn vastgezet.

Scherpe, V-vormige geulen of groeven die het ene element van het andere scheiden, zoals tussen lijstwerk of tussen de dekplaat en de echinus van een Dorisch kapiteel.

Balken met een H-vormig segment, met bredere flenzen in verhouding tot de diepte van de gewelfkap dan in I-balken.

Te gebruiken voor Europese wapenrustingen, gedragen vanaf de tweede helft van de 16de eeuw door lichte cavalerie gewapend met vuurwapens, meestal bestaande uit een kuras over een leren legerjas, spaudlers, een open helm, zoals een wapenhelm, een lichte Zischägge of een stalen helmkap, en een pantserhandschoen voor de linkerhand.

Haarmonsters die worden gedragen als toevoeging aan het natuurlijke haar van de drager; ofwel om kale plekken op het hoofd te bedekken of om het haar aan te vullen voor een meer weelderig kapsel.

Bedden met overkappingen die alleen het hoofdeinde van het bed bedekken.

Lampen die zijn ontworpen om in foyers of entrées te hangen. De houder en brander zitten vaak binnenin de kap.

Delen van sommige gesloten helmen die de nek beschermen, en bestaan uit twee of drie scharnierende metalen harnasplaatjes, die aan de voorkant zijn vastgeklonken aan het kinstuk en aan de achterkant aan de helmkap. Ze vormen bij een open helm ook het onderste gedeelte van de naar beneden beweegbare buffe van een burgonet.

Muziekinstrument bestaande uit een draaghout met dwarshouten waaraan schelletjes hangen. Ze zijn versierd met een halve maan, een ornament in de vorm van een Chinese hoed en paardenstaarten. Ze zijn door Europese militaire kapellen overgenomen van de Turken.

In dekoratie, opengewerkte dakspanten, korte palen die tegen de muur worden geplaatst, aan de voet rustend op een stenen karbeel of kapiteel. Zij ondersteunen, meestal met behulp van een gebogen stut, de muurzijde van de dakbint of van de steekbalk van het gebinte.

Harpvormige steunen om lampen of lampekappen mee op te hangen.

Franse schalmeien uit de Renaissance die bestaan uit een windkapsel, zes enkele toongaten, één dubbel toongat en één duimgat aan de achterkant.

Nauwsluitende stoffen schedelkap, meestal gewatteerd, met een gestoffeerde band en oorflappen die uitlopen in veters om het geheel onder de kin vast te binden. In de Middeleeuwen werden ze gedragen onder helmen, hetzij onder of over de maliënkolder om schuren te voorkomen en als een buffer te werken tegen de inslag van slagen.

Wordt gebruikt voor heiligdommen of kleine kapelletjes die zijn gewijd aan een held, een halfgod of iemand van grote waardigheid; kan al of niet op een graf zijn gebouwd.

Bedden met twee of vier posten die een hoogte van ongeveer 1.80 cm hebben en meestal een overkapping ondersteunen.

Uitstekende ornamenten meestal met vegetale vorm, vaak regelmatig verdeeld langs randen van grotere elementen zoals gevels of gebruikt op kapitelen. Komt voor in de gotische architectuur en daarvan afgeleide vormen.

Kleine meubels waarin men de heilige oliën bewaart en die in een muur zijn ingebouwd of daaraan zijn bevestigd, dicht bij het altaar, in de doopkapel of in de sacristie. Op de deur, die men op slot moet houden, staan soms de woorden ���Olea Sancta'.

Nauwsluitende kappen of haarnetjes die meestal van goud-, zilver-, zijde- of woldraad zijn gemaakt, vaak versierd met parels en kralen en bedoeld om het haar op de plaats te houden. Werden door vrouwen gedragen en soms ook door mannen, vooral van de 13e tot de 16e eeuw. Gebruik 'chignons' voor haarnetjes die worden gebruikt om het haar achterin de nek bijeen te houden of die aan de achterrand van een hoed zijn bevestigd.

Altaar in een huiskapel of in een andere kamer van het huis. Ook wel aanduiding voor een tot een ensemble samengestelde groep devotionalia.

Wordt gebruikt voor de groeven onder de zuilhals van Dorische kapitelen, die de voeg tussen het kapiteel en de schacht bedekken. Voor de banden die het Dorische kapiteel aan de onderkant van de echinus omringen wordt 'schachtringen' gebruikt.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van sultan Ibrahim, die regeerde van 1640 tot 1648. Zijn meest bekende monument is het elegante, vergulde, koepelachtige 'prieeltje' op het terras van het Topkapi-paleis. Ibrahim was een gewelddadig heerser. Hij werd vermoord in 1648.

Helmen die open zijn aan de voorkant, met wangstukken en een nauwsluitende helmkap, oorspronkelijk gemaakt uit twee bronzen platen en later uit één. Ze kwamen oorspronkelijk uit de Peloponnesus aan het begin van de 7e eeuw v.C.

Stenen, meestal in de vorm van een afgeknotte, omgekeerde piramide, geplaatst tussen kapitelen en de bogen die daaruit ontstaan.

Verwijst naar een georganiseerde activiteit waarbij kapitaal en arbeid worden ingezet voor een nuttig doel, om goederen te produceren of om producten te verwerken.

Verwijst naar de stijl die wordt toegeschreven aan de tweede van de drie Griekse architectuurordes en die later samen met de Dorische, Corinthische, Toscaanse en Composite stijl de vijf traditionele klassieke architectuurordes vormde die door de Romeinen, in de Renaissance en ook daarna nog werden gebruikt. De stijl kwam tot ontwikkeling op de oostelijke Egeïsche eilanden van Griekenland en op de kust van Klein-Azië, waarschijnlijk onder invloed van de joodse en Fenicische architectuur waarin gebruik werd gemaakt van zogenaamde lily capitals. Stenen versies uit de 6de eeuw v. Chr. werden gevonden in Griekenland, maar mogelijk waren er eerder al houten voorbeelden. Het kenmerkt zich in de oude Griekse architectuur door een vorm die fijner is dan Dorisch, een kapiteel dat is opgebouwd uit twee zijkrullen, een pilaar die dikwijls een Attische voet heeft en een schacht met dikwijls 24 halfronde groeven met stroken ertussen. Het entablement is afwisselender dan bij Dorisch het geval is, zoals een architraaf met overlappende lijnen, decoratieve mallen aan de bovenzijde en een doorlopende, gebeeldhouwde fries en/of rij kalfstanden onder de deklijst. In de Romeinse en de latere architectuur werd de stijl vaak aangepast, en is voornamelijk herkenbaar aan de krullen van de kapiteel. De stijl onderscheidt zich van de Ionische orde omdat een architectonische orde strikt verwijst naar een specifieke assemblagemethode die is gebaseerd op uniforme, vastgelegde regels en verhoudingen, bepaald door de rol die elk onderdeel moet vervullen.

Wordt gebruikt voor de bouworde die wordt gekenmerkt door kapitelen met rolvormige voluten. In tegenstelling tot de Dorische orde is hier wel een zuilbasement.

Een type Chinees ritueel vaatwerk van brons, gebruikt voor het drinken van wijn, met drie gebogen poten die een beker ondersteunen, vaak met twee gekapte verticale staanders op de lip.

Helmen die tijdens de Romeinse overheersing alom werden gebruikt in Europa, met een halfronde, licht gebolde helmkap met een kleine knop erop en wangstukken die met scharnieren aan de zijkanten zijn bevestigd en onder de kin worden vastgeknoopt. Ze kwamen oorspronkelijk uit Gallië en werden door de Romeinen overgenomen in de 6e eeuw v.C.

Eénzijdig gekapte vijlen, die aan de ene kant halfrond zijn en aan de andere kant plat.

Aanduiding voor halfronde, kapachtige koepels. De term is van toepassing op kleine semi-koepels zonder trommel of lantaarn, op kleine lage koepels die in het plafond van een kamer worden gebruikt om meer stahoogte te verkrijgen, op kleine koepels waarin geen oculi zitten, en koepelachtige oppervlakken van pleisterwerk die in dubbelwandige koepels zijn opgehangen en vaak zijn versierd.

Benaming uit de 18e eeuw voor eenvoudige kap- of schrijftafels in de 18e eeuw.

Geestelijken van een grote kerk die als een gemeenschap onder bepaalde voorschriften samenleven. Wordt ook gebruikt voor middeleeuwse geestelijken die tot een kapittel of het personeel van een kathedraal of collegiale kerk behoren.

Verwijst naar de beschermende gezichtskappen die door (ijs)hockeykeepers of andere keepers worden gedragen.

Kapjes, piramidale beëindigingen van gotische fioelen of pinakels, meestal met hogels bezet. VWB

Gebouwen voor openbare christelijke erediensten die historisch worden onderscheiden van kapellen en oratoria, dat gebouwen zijn die in enig opzicht privé, of in de ruimste zin, niet publiek, zijn. Kerkarchitectuur volgt in het algemeen standaard modellen, die variëren afhankelijk van de datum, locatie en de kenmerken van de gemeente.

Helmen met een lage helmkap, die aan de bovenkant naar boven en naar voren krullen en een platte punt vormen die langs het gezichtsveld loopt, waardoor er een smalle ruimte wordt gecreëerd tussen de helmkap en het kinstuk die als oogspleet fungeert. Ze werden vanaf het eind van de 14e eeuw tot in de 16e eeuw gebruikt bij steekspelen.

Een soort mijnlamp die bestaat uit een ondiep, metalen bekken waaraan een halve beugel met een - meestal ronde - haak is bevestigd . Een beschermkap is bevestigd aan het punt waar de beugel aan de lamp zit.

Wordt in de bouwkunde gebruikt om te verwijzen naar cilindrische of enigszins taps toelopende, rechtopstaande metselwerken, die meestal een dragende functie hebben of lijken te hebben. Ze bestaan uit drie onderdelen: voetstuk, kapiteel en schacht. De term kan ook verwijzen naar alle rechtopstaande delen in een stalen of betonnen raamwerk. Ook komen zuilen soms ook voor als vrijstaand monument, bijvoorbeeld de Zuil van Trajanus in Rome of de Zuil van Nelson in Londen. Zuilen kunnen voorts als decoratief element in meubilair worden toegepast. Zie 'pijlers (dragende elementen)' voor vierkante of rechthoekige delen, in metselwerk of klassiek bewerkt, en voor de massieve rechtopstaande delen uit de middeleeuwse architectuur. Zie 'palen' voor vierkante, rechtopstaande stutten van hout.

Verticale delen die de nok van een driehoekige dakspant met de basis verbinden. Een koningsstijl komt niet geheel overeen met een king post. Een king post heeft schuin omhoog staande schoren. Een Engelse kingpost is de middenstijl of makelaar van een kapgebint (uit VWB).

Gedeelten van christelijke kerken aan de oostzijde van het koor, vaak bestaande uit apsis, kooromgang en straalkapellen.

Historische boekbanden waarvan de structuur oorspronkelijk afkomstig is uit koptische kloosters in Egypte, die voor zover bekend zijn gemaakt van de 4de tot de 11de eeuw n. Chr. Ze kenmerken zich door borden van hout of geperste papyrus, leren omslagen, katernen die zijn ingenaaid door het folio heen, gewoonlijk met ketting- of ketelsteken zonder bindingen, en gegroefde ruggen met flenzen en kapitalen. Zij vormen de oudste bekende soort leren boekbanden en de uiteindelijke oorsprong van alle versierde leren banden.

Verwijst naar de derde van de drie Griekse bouwordes en van de latere vijf traditionele klassieke bouwstijlen die samen met de Dorische, Ionische, Toscaanse en composiete bouwstijl werd gebruikt vanaf de Romeinen tot na de Renaissance. De stijl lijkt beïnvloed door de Egyptische architectuur maar is waarschijnlijk ontstaan in Griekenland in de binnenhuisarchitectuur en vanaf de 3de eeuw v. Chr. toegepast in de buitenarchitectuur. In de Griekse architectuur kenmerkt deze bouwstijl zich door een lichtere, meer sierlijke vorm dan de Dorische of Ionische stijl, een klokvormig kapiteel met acanthusversiering ter ondersteuning van elegante voluten, en een meestal gecanneleerde zuil op een voetstuk. Deze stijl is de meest voorkomende Griekse stijl in de Romeinse bouwkunst en is daarin en in latere stijlen vaak gewijzigd. De term is te onderscheiden van de term 'Corinthische orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel.

Dubbelrietinstrumenten met een cilindrische boring, een windkapsel dat het riet bedekt en een buis die aan de onderkant gebogen is en bij de opening licht uitloopt. Ze hebben één duimgat, zeven toongaten en één of meer stemgaatjes in het gebogen gedeelte aan de onderkant. Moderne versies hebben vaak een klep aan het bovenste toongat.

Verwijst naar een reeks van veertien devotiebeelden of beeldsnijwerken die het passieverhaal van Christus uitbeelden, van zijn veroordeling tot zijn teraardebestelling. De godsdienstige praktijk van het aandoen van en bidden voor alle veertien staties stamt uit de tijd van de vroege christelijke pelgrims, die de locaties van de gebeurtenissen in Jeruzalem bezochten en de traditionele route van de vermeende locatie van het huis van Pilatus naar de Calvarieberg liepen. De kruisweg werd ook gebruikt voor persoonlijke en besloten aanbidding tijdens de vasten- en passietijd in rooms-katholieke en sommige anglicaanse kerken. De beelden zijn meestal bevestigd op de binnenmuren van een kerk of kapel, maar kunnen ook zijn aangebracht op locaties als begraafplaatsen, ziekenhuizen, religieuze gebouwen en op bergwanden. De franciscaner monniken maakten deze vorm van aanbidding in de late middeleeuwen populair.

Kegeldragende groenblijvende productieboom uit de cipresfamilie, die voorkomt in de mistgordel van het kustgebied van het zuidwesten van Oregon tot centraal Californië, tot maximaal 1000 meter hoogte boven de zeespiegel. Het zijn de hoogste levende bomen en vaak bereiken ze een hoogte van meer dan 90 m. De stam heeft meestal een doorsnede van 3 à 6 m of meer. Het duurt 400 à 500 jaar voordat de kustsequoia volwassen is en van sommige bomen is bekend dat ze meer dan 1500 jaar oud zijn. De schubachtige bladeren op de hoofdscheuten zijn spiraalvormig gerangschikt en bevinden zich dicht tegen de takken aan. De bladeren van de zijscheuten zijn meer uitgewaaierd, naaldachtig en in twee rijen gerangschikt. Als de boom ouder wordt, vallen de lagere takken af, waarna een strakke, zuilvormige stam resteert. Als een boom wordt gekapt, ontstaan er scheuten uit het spinthout onder het kapoppervlak. Natuurlijke vermenigvuldiging vindt plaats door zaadproductie, hoewel slechts een klein percentage van de zaden ontkiemt, tenzij ze aan vuur worden blootgesteld.

Populaire benaming voor een bepaald soort Amerikaanse kaptafel uit de 18e eeuw, met laden en hoge poten. De kaptafel had dezelfde vorm als het onderste gedeelte van een hoge ladenkist, waar ze vaak aan werden aangepast.

Lange, cilindrische verlengingen van kappen, die in de 14e en 15e eeuw door mannen werden gedragen. Gebruik voor lange, dunne loshangende linten die zowel vast aan als los bij het kledingstuk kunnen horen de term 'stola's (kledingaccessoires)'.

Te gebruikeen voor een meer eenvoudige variant van landauers, waarin twee passagiers met hun gezicht naar voren toe kunnen zitten, overdekt door een uitklapbare kap; kan bij uitbreiding ook gebruikt worden voor auto's met een vouwdak boven de achterbank, waarbij de voorbank een dak heeft of open is.

Huiskapelletje gewijd aan de Romeinse huisgoden, de Lares en de Penates. Het kon verschillende vormen aannemen, van een simpel houten kastje tot een rijkelijk versierde miniatuur-tempel. Bevond zich vaak in het atrium.

Kapmuurtjes of balustrades met een gedeeltelijk opengewerkte, lichtgewicht, houten of metalen constructie.

Ingebouwde pijlers die slechts gering uitsteken, zonder kapiteel of voet.

Doorzichtige porseleinen platen die van 1830 tot circa 1900 werden geproduceerd, met name in Duitsland ��� door de Koninklijke Porseleinfabriek in Berlijn en door Meissen ��� en in Engeland door Minton en Copeland. Men maakte een afdruk in reliëf van decoratieve motieven, gewoonlijk gebaseerd op schilderijen, in hard porselein wanneer het nog zacht was, dus voor het bakken. De afbeelding werd zichtbaar als men de plaat aan de achterkant verlichtte. Ze werden opgehangen in raamkozijnen of op een standaard geplaatst om als scherm te gebruiken. Ook werden ze verwerkt in lampenkappen. De techniek is uitgevonden door Baron Paul de Bourgoing en in 1827 gepatenteerd in Frankrijk.

Glasdecoratie in de vorm van ingekapselde met lucht gevulde holten, groter dan gewone luchtbelletjes of tranen, gerangschikt in een decoratief patroon, vaak als kriskras aangebrachte rijen diagonalen of spiralen. Vaak aangetroffen in de steel van wijnglazen uit de 18de eeuw en later, met name bij Engelse wijnglazen.

Wordt gebruikt voor kleine, dikwijls hangende en versierde overkappingen die beschutting verschaffen of lijken te verschaffen; kunnen onder andere worden aangetroffen bij ingangen of boven tronen of gewijde voorwerpen.

Wordt gebruikt voor legenheden voor kansspelen, soms ook gokapparaten die vaak ook restaurantvoorzieningen bieden; gebruik 'casino's' voor soortgelijke gebouwen met meer allure.

Verwijst naar ruwe kant of franje die wordt gemaakt door touwen of dikke draden in een geometrisch patroon aan elkaar vast te knopen. De term is afgeleid van het Turkse 'makrama', dat 'doekje' of 'handdoek' betekent. Het was een specialiteit van Genua, waar met geknoopte touwen versierde handdoeken populair waren in de 19de eeuw. De voorloper van macramé was 'punto a groppo', een 16de-eeuwse techniek voor het knopen van kant. In de jaren 60 van de 20ste eeuw werd macramé een populaire ambacht- en kunsttechniek in Amerika en Europa. Het werd gebruikt voor lampenkappen, plantenhangers, hangmatten, raambedekkingen en wandbekleding.

Geïmproviseerde of provisorische objecten, met name objecten die zijn gemaakt om oude, kapotte of afgedankte voorwerpen een nieuwe functie te geven. Meestal gaat het om kleding, meubels of huishoudelijke artikelen, bijvoorbeeld een nieuw kledingstuk dat is gemaakt van oude kledingstukken of een kapot stuk spiegel dat in een nieuwe lijst wordt geplaatst. De term is te onderscheiden van 'spolia', wat verwijst naar oudere architectonische materialen (bijv. oude zuilen of gravures) die in een nieuwe constructie zijn ingebouwd (bijv. een middeleeuws gebouw).

Wordt gebruikt voor kinderbedjes, met name de bedjes die een kap over één kant hebben.

Gebroken daken waarvan alle vier de zijden hellen, meestal ter overkapping van bewoonbare ruimtes en daarom uitgerust met dakkapellen.Rdmz: Dak met steile ondervlakken en licht hellende bovenvlakken, gebroken kap. VWB.

Half vrijhangende of hangende, metalen of metaal met glazen overkappingen boven de ingangen van gebouwen; in de 19e en 20e eeuw gangbaar voor luifels boven theateringangen. Gebruik 'luifels (bouwkundige elementen)' voor kleinere overkappingen van ingangen.

Verwijst naar de beeldhouwkunst in steen en overige materialen uit de periode van de heerschappij van de Maurya-keizers, en meer in het bijzonder naar kunst die werd gemaakt tijdens de veertigjarige heerschappij van Ashoka, de derde Maurya-keizer (gestorven 232 v. Chr.), die regeerde over heel India. Eerdere beeldhouwkunst was over het algemeen gemaakt van hout, maar tijdens de Maurya-periode werd steen het meest populaire materiaal. In heel India verrezen gepolijste monolithische edict-pilaren met gedetailleerde, beeldgesneden kapitelen. De kapitelen, die waren gemaakt van een geelbruine zandsteen, Chunar genaamd, vormen de beste bewaard gebleven voorbeelden van keizerlijke kunst uit de Maurya-periode. De unieke glans van hun oppervlak staat bekend als de 'Maurya-glans.' De onderwerpen van de kapitelen betreffen vaak aspecten van het boeddhisme in symbolische termen, evenals de positie van Ashoka als verlicht wereldheerser. De stijl van beeldsnijden is sterk beïnvloed door Perzische, of meer in het bijzonder, Achaemenidische, beeldhouwkunst. De praktijk van het oprichten van monumentale zuilen is mogelijk afkomstig uit India; recent bewijs wijst erop dat de edict-zuilen van Ashokan hun oorsprong vinden in een oude traditie van een cultus van de kosmische zuil, de 'Axis Mundi.' Slechts enkele Mauryaanse figuurbeelden zijn bewaard gebleven: de vroegst bekende twee beelden van Jain Tirthankaras en enkele yakshi- en yaksha-figuren (vrouwelijke en mannelijke aardegeesten). Deze beelden zijn bekend om hun monumentale en weelderige karakter. De oudste bewaard gebleven Indiase architectuur dateert uit de Maurya-periode: deze uit steen gehouwen kamers die door Ashoka voor monniken werden gebouwd, vormden het begin van een lange Indiase traditie die belangrijk werd voor alle religieuze gemeenschappen van India.

Verwijst naar allerlei soorten meubilair, waaronder kappersstoelen, rolstoelen en ruimtebesparend kantoormubilair, dat is ontworpen om een bepaald probleem op te lossen.

Documenten waarmee een regering aan de kapitein of gezagvoerder van een vaartuig toestemming verleent een reis voort te zetten zonder belemmering, beslaglegging of hinder van buitenlandse partijen met wie verdragen zijn afgesloten.

Verwijst naar de stijl en periode die in verband worden gebracht met de heerschappij van Mehmed II, 'de overwinnaar'. Hij volgde zijn vader Moerad II op en was aan de macht gedurende diens troonsafstand van 1444 tot 1446 en later van 1451 tot 1481. Mehmed breidde het Osmaanse rijk uit in alle richtingen, maakte een eind aan het duizend jaar oude Byzantijnse Rijk door in 1453 Constantinopel te veroveren en in 1461 Morea en Trebizond. Na de inname van Constantinopel werd deze stad de hoofdstad van zijn nieuwe rijk, waarbij de naam werd gewijzigd in Istanboel. Tijdens zijn bewind ondersteunde hij grote bouwprojecten in de stad en legde hij de basis voor het keizerlijk hof dat kenmerkend zou worden voor het Osmaanse rijk in de 16de eeuw. Mehmed richtte het Oude paleis op, dat moest dienen als woonplaats voor de harems van voormalige sultans, en was verantwoordelijk voor het bouwplan van het Nieuwe Paleis, dat Topkapi werd genoemd. Hij beval ook de bouw van de Çinilli Kiosk, een gebouw naar Iraans ontwerp dat van schilderingen werd voorzien door de Venetiaanse schilder Gentili Bellini. Hij liet ook medailles maken door de Italiaanse kunstenaar en verzamelde een grote collectie boeken in Europese en islamitische talen. Tijdens zijn heerschappij werden bovendien diverse kunstnijverheidsgroeperingen opgericht, onder meer voor boekbinders, kalligrafeerders, zijde- en tapijtwevers en metaalwerkers.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Mehmed IV, die regeerde van 1648 tot 1687. Artistieke prestaties tijdens zijn heerschappij zijn, onder andere, toevoegingen aan het Topkapi-paleis en de voltooiing van de Yeni Valide-moskee in 1683.

Verwijst meestal specifiek naar een periode van culturele ontwikkeling in Europa die reeds 10.000 jaar v. Chr. begon, toen de ijskap zich aan het eind van het Pleistoceen begon terug te trekken, en die voortduurde tot circa 2.700 v. Chr. De term wordt soms ook algemeen gebruikt voor een periode die wordt geassocieerd met de overgangsfase tussen de paleolithische en neolithische cultuur in alle gebieden. De periode kenmerkt zich door grote veranderingen in omgeving en cultuur, en door verscheidene lokale aanpassingen aan specifieke omgevingsomstandigheden. De periode wordt doorgaans gemarkeerd door de vervaardiging van microlithen die op stokken, pijlen, botten, geweien, houten werktuigen, en af en toe een gepolijst stenen werktuig werden geplaatst. De artistieke producten die uit deze periode bewaard zijn gebleven omvatten gravures en grotschilderingen met relatief verfijnde afbeeldingen van menselijke en dierlijke voorstellingen.

Kleine kapzagen van ongeveer 23 cm lang, met smalle bladen, fijne tanden en rechte handvatten. Worden gebruikt voor secuur werk zoals het maken van kabinetten of het zagen van figuren.

Verwijst naar de kunst en architectuur die samenvielen met de heerschappij van Moerad III (1574-1595), zoon van Selim II en kleinzoon van Süleyman II. Moerad gaf opdracht tot de bouw van een koninklijke moskee in Manisa en herbouwde grote gedeelten van het Topkapi-paleis in Istanboel. Zijn primaire interesse als begunstiger lag op het gebied van de kunsten van het boek, en van alle Ottomaanse sultans toonde hij de meest persoonlijke interesse in de werken van hofschilders, ontwerpers en kalligrafen. Veel belangrijke geïllustreerde geschiedenissen en religieuze werken werden voltooid onder zijn patronaat. Tegen de jaren tachtig van de 16de eeuw werd de markt overspoeld door goud en zilver vanuit de Nieuwe Wereld, waardoor het hof werd gedwongen een vast tariefsysteem te hanteren voor artistieke werken zoals tegels en tapijten. Ondanks de economische terugval bereikten hoftapijten en keramiek hun technische en artistieke hoogtepunt tijdens de heerschappij van Moerad III, naast gebedstapijten en polychrome keramiektegels van het Ottomaanse rijk.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Moerad IV, die van 1623 tot 1640 regeerde. De illustratie van het gedicht 'Pashaname' (1630), uitgevoerd in levendige, stripachtige miniaturen, werd voltooid tijdens zijn heerschappij. Moerad IV bouwde twee kiosken in Topkapi ter herdenking van zijn verovering van Jerevan in 1635 en Bagdad in 1638.

Open helmen die in de 16e eeuw werden ontwikkeld uit de 'stormhoed', bestaande uit een helmkap met een brede gewelfde rand die aan de zijkanten plat of naar beneden gebogen is maar aan de voor- en achterkant in een punt omhoog buigt.

Keltische verdedigingsmuren uit de late ijzertijd, die over het algemeen zijn gemaakt van dikke lagen steen die bijeen worden gehouden en versterkt door een kern van houten geraamtes, aan elkaar gezet met ijzeren spijkers en bedekt met een hellende aarden borstwering. Soms met gekapte steen aan de voorkant en afgedekt met een parapet.

Te gebruiken voor het proces waarbij een bewerkt kapitaal aan het boekblok wordt bevestigd door de draad waarmee het kapitaal is gevormd, langs de achterkant naar beneden wordt geleid naar een punt onder het kettingnaaisel, door de vouw van de katern en vervolgens weer naar boven, om rond de kern van het kapitaal te worden geleid; dit kan worden uitgevoerd door alle katernen, of om de zoveel katernen.

Voorgevormde stutten om het hoofd op te laten rusten. Gebruik 'hoofdsteunen' ook voor soortgelijke objecten geplaatst op auto- of kappersstoelen.

Verwijst naar de kunstvorm, voornamelijk in de schilderkunst, die was geïnspireerd op het Duitse expressionisme en die met name populair werd in Italië, Duitsland en de Verenigde Staten aan het eind van de jaren 70 en het begin van de jaren 80 van de 20ste eeuw. De stijl kenmerkt zich door grote figuratieve werken, snel en schetsmatig geschilderd, vaak met objecten die in het oppervlak werden verwerkt, zoals kapotte borden en stro.

Verwijst naar de laatste van drie grote tijdperken in de Egyptische beschaving, van circa 1540 tot 1075 v. Chr. Het tijdperk loopt van de Achttiende tot de Twintigste Dynastie. De periode kenmerkt zich door een bloeiende kunst, onder andere zichtbaar in de introductie van kolossale standbeelden, hernieuwde belangstelling voor de schilderkunst, een hoge mate van vakmanschap in zowel de koninklijke als de particuliere beeldhouwkunst, en sierlijke decoratieve en luxueuze kunstuitingen. De belangrijkste architectuur omvatte onder andere kapellen, in de rotsen uitgehakte tomben en monumentale stenen tempels voor het aanbidden van de goden, die een bevestiging vormen van de groeiende macht van het priesterdom. Een korte revolutionaire periode, met name in de representatieve kunst, deed zich voor tijdens de heerschappij van Achnaton in Amarna, toen vele bestaande kloosters werden omgevormd en meer vrijheid van meningsuiting was toegestaan.

De hiërarchie Componenten bevat descriptoren voor de samenstellende delen van objecten, met inbegrip van structuren, beelden en teksten. In die gevallen waar een descriptor verwijst naar een element dat soms als component en soms zelfstandig voorkomt, wordt de descriptor ondergebracht in de meest geschikte hiërarchie. Voorbeeld: 'kapellen', altijd verwijzend naar kamers of ruimten maar soms ook naar zelfstandige gebouwen, verschijnt in de sectie "kamers en ruimten" van de hiërarchie Componenten; 'airconditioningsapparaten', altijd verwijzend naar uitrustingen maar soms ook naar onderdelen van W-systemen, verschijnt in de hiërarchie Gereedschap en Uitrusting. Relatie met andere hiërarchieën: descriptoren voor elementen die niet als afzonderlijke component voorkomen, bijvoorbeeld sierpatronen en fysieke effecten (zoals 'cannelures' of 'rimpels') zijn ondergebracht in de hiërarchieën van het facet Fysieke attributen. Descriptoren voor elementen die integraal deel uitmaken van de structuur van een cultuurlandschap (bijvoorbeeld 'altaren') verschijnen hier als componenten, terwijl verplaatsbare artikelen voor het inrichten van ruimten binnen of buitenshuis in de hiërarchie Interieurinrichting te vinden zijn.

In getypte tekst, letters die in een gegeven lettertype noch de hoofdletters, noch de kleine kapitalen zijn, en die meestal kleiner zijn dan de hoofdletters en stokken en staarten gebruiken. Voor handgeschreven manuscripten met stokken en staarten wordt `miniskulen' gebruikt.

Verwijst naar de Chinese dynastieperiode en cultuur vanaf 534 tot 550 n. Chr. die werd gesticht door een voormalige garnizoenscommandant van Noordelijke Wei, Gao Huan (496-547), en zijn zonen. Ze beheersten een gebied ten oosten van Luoyang. De hoofdstad was gevestigd in Ye in de zuidelijke provincie Hebei. Het boeddhisme bleef de belangrijkste inspiratie voor de kunsten. De oudste overgebleven stenen pagodekapel in China, bij Shentong si op de berg Tai, is waarschijnlijk Oostelijke Wei. Beeldhouwkunst uit deze periode wordt gekenmerkt door een grotere rondheid dan beeldhouwkunst van de Noordelijke Wei. De dynastie eindigde in 550 toen Gao Huans zoon Gao Yang keizer werd en de Noordelijke Qi-dynastie stichtte.

Te gebruiken voor het boekbindproces waarbij touwen strak rond een boek worden gewikkeld dat tussen speciaal daarvoor gemaakte platen wordt gehouden en de waarbij de touwen die over de rug aan beide zijden van de opgetilde banden lopen, over de platten en onder de voorrand van het boek, zodat de bekleding stevig aan de platten vasthecht. Ook te gebruiken voor het proces waarbij touwen van de kop tot de staart op de rug van een boek worden gewikkeld om de kapjes vast te klemmen.

Privé-bidkapellen.

Hoofdkap uit de ijzertijd. Het enige bekende exemplaar is in de negentiende eeuw gevonden in veengrond op de Orcaden. Uit koolstofdatering door het National Museum of Scotland is gebleken dat de kap dateert uit de periode 250-615 n.Chr. Het wordt beschouwd als het oudste en best bewaarde stuk textiel dat in Groot-Brittannië is gevonden. Voor bestudering ervan is ten minste één replica gemaakt.

Verwijst naar de kunst en architectuur in de periode van de heerschappij van Osman III, die regeerde van 1754 tot 1757. Hij voltooide de bouw van de Nuruosmaniye-moskee na de dood van zijn broer, Mahmoed I. Ook liet de sultan tijdens deze periode een kleine houten kiosk voor zichzelf bouwen bij Topkapi met zicht op de Bosporus.

Wordt gebruikt voor bouwsystemen gebaseerd op betonnen kruisvloeren met drop panels en vaak met kapitelen, maar zonder balken.

Te gebruiken voor een motief dat is afgeleid van de lotus, gebruikt in de Indiase cultuur als voetstuk voor figuren of godheden, of als decoratie. Bij toepassing als kapiteel ondersteunt de padma de Zuid-Indiase phalaka. De padma wordt in verband gebracht met eigenschappen als transcendentie en bevalligheid, en verschijnt als embleem van Visjnoe. De variaties in kleur duiden op verschillen in de betekenis.

Te gebruiken in Griekse kerken om zijkapellen of kleine aangebouwde kerkachtige ruimten te onderscheiden van de kathedraal of hoofdkerk van een klooster.

Te gebruiken voor de rij kleine vlechten of rollen op de basis van handgenaaide kapitalen, te vormen door de ene draad over de andere te leggen.

Religieuze kapmantel die vanaf de late twaalfde eeuw, vanwege een decreet van paus Innocentius III, alleen door pausen mocht worden gedragen. Dit pauselijke gewaad noemde men oorspronkelijk een 'orale', maar later een 'fanon orale'. Het huidige ontwerp met kraag verscheen in de zestiende eeuw of daarna.

Petroleum-vloerlampen die bestaan uit een drie- of vierpotige standaard onder een verticale stang die op verschillende hoogtes kan worden ingesteld. Bovenop de stang zit een komvormige nephouder met daarin de oliepot met de brander, het rookkanaal en de kap.

Soort spar uit het oosten die inheems is in Noord-Amerika, van oostelijk Quebec tot Nova Scotia in Canada en van New England tot North Carolina in de Verenigde Staten. De boom kan 40 meter hoog worden. De soort was bijna verdwenen door overmatige kap, maar werd gered toen de overheid in 1911 grote gebieden aankocht voor nationale bossen.

Lange, halfronde cape-achtige kledingstukken die bij de hals worden gesloten met een gesp en met een rijkversierde kap; gedragen door geestelijken bij processies en andere ceremoniële gelegenheden. Ook soortgelijke kleding die wordt gedragen door leken als kronings- of processiegewaad.

Verwijst naar een soort keramiek van vuurbestendige witte klei, of 'kaolien', en een veldspaathoudende steen die tijdens het bakken reageert. De klei zorgt ervoor dat het voorwerp de vorm behoudt, terwijl de steen wordt omgezet in natuurlijk glas. In China verwijst dit naar alle soorten aardewerk die zo hard worden gebakken dat er een rinkelend geluid ontstaat als het kapot wordt geslagen. In Europa verwijst het alleen naar hardgebakken doorschijnende keramiek.

Overdekte wagens van gemiddelde grootte voor het vervoeren van vrachten en emigranten over de prairies en vlakten in het westen van de Verenigde Staten; meestal met rechte lijnen en linnen kappen; gebruik 'zware huifkarren' voor soortgelijke wagens die vooral werden gebruikt ten oosten van de Mississippi, met een bootvormig zijaanzicht en buitenwaards afrondende achterkleppen.

Oude Etruskische helmen die zijn afgeleid van de veel gebruikte Corinthische helmen uit Griekenland en Italië; ze hebben een helmkap die het hoofd slechts tot de ogen bedekt en een kort of lang uiteinde aan de achterkant of een wijduitlopende cirkelvormige rand rondom ter bescherming van de hals en wangen.

Grove ronde éénzijdig gekapte vijlen, die worden gebruikt om pengaten af te werken en voor het vormen van de zool en het spiegat van een schaaf.

Draagbare, vaak waterafstotende kappen die bestaan uit een frame met scharnierende baleinen die straalsgewijs aan een stok met een handvat vastzitten, en die worden gebruikt als bescherming tegen het weer.

Voor sanctuaria bestemde schermen bestaande uit meerdere panelen zoals die in oosters-orthodoxe kerken voorkomen, maar dan op kleinere schaal uitgevoerd. Gebruikt voor privédevotie in familiekapellen, woonhuizen of op reis. De heiligen werden op dezelfde wijze afgebeeld als op iconostasen in kerken.

Afgescheiden ruimten of kapellen waarin belangrijke relieken staan opgesteld, vaak direct achter het altaar. Geen Nederlands equivalent. Zie 'kapellen'.

Wordt gebruikt voor ronde stenen torens die aan de bovenkant toelopen, met een kegelvormige stenen kap, vier tot vijf verdiepingen en een toegangsdeur hoog boven de grond; veelvoorkomend in Ierland, verbonden met kerken, en waarschijnlijk gebouwd tussen de 10e en de 12e eeuw.

Kaptafels met twee laden aan de zijkanten, die uitklappen met een driedelige toiletspiegel erop zodat een vrouw zichzelf van alle kanten kan zien.

Lampen, meestal van geverfd metaal en soms van koper, met een cilindrische, zuilvormige houder waarin een T-vormige pithouder zit met een platte pit en een tandradmechanisme om de pit mee omhoog en omlaag te draaien. Vanuit een plat, ovaal reservoir aan de zijkant wordt brandstof door een buisje naar de houder gevoerd. Ze hebben een cilindervormig, glazen rookkanaal en een geverfde gietijzeren kap. Ze zijn rond 1800 door graaf Rumford uitgevonden.

Sierlijke petroleumtafellampen uit het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw met een bol- of eivormig voetstuk van glas en koper of alleen koper waarin een metalen houder en een glazen kap pasten die vaak rond of halfrond waren. Het voetstuk en de kap pasten vaak bij elkaar, vooral als ze van geverfd glas waren. De benaming wordt ook gebruikt voor soortgelijke lampen met versierde stoffen kappen.

Langlevende, houtige, bloeiende plantensoort, de meest bekende bron van sandelhout. Deze soort wordt al lange tijd gewaardeerd, geoogst en gekweekt om zijn welriekende hout en geneeskrachtige eigenschappen van de etherische olie. Momenteel dreigt de wilde populatie uit te sterven. Er bestaan nog maar zeer weinig grote bomen, dus wordt de soort op dit moment nauwelijks gebruikt voor fijne houtbewerking. Het duurt veertig jaar voordat nieuwe bomen kunnen worden gekapt.

De delen van zuilen, colonetten of pilasters tussen het basement en het kapiteel.

Wordt over het algemeen gebruikt voor kleine, decoratieve lijsten, meestal hoekige banden of riemen die een zuilschacht omcirkelen. In het bijzonder duidt de term de riemen aan rond de onderkant van de echinus van een Dorische zuil. Voor de groeven rond de onderkant van een Dorische zuil, die de verbinding tussen kapiteel en schacht verbergen wordt 'hypotrachelia' gebruikt. Voor gevormde banden rond Gotische zuilschachten, die vaak de verbinding tussen twee schachtdelen verbergen wordt 'schachtringen' gebruikt.

Afbeelding van een specifiek schip, vanaf eind 18de eeuw gemaakt in opdracht van kapitein of rederij, vaak tegen een stereotiepe achtergrond, maar ook wel onder specifieke omstandigheden (storm, schipbreuk) of met topografische aanduidingen. Bij eerdere afbeeldingen van schepen gaat het in het algemeen om een totaalbeeld of uitbeelding van een scheepstype. De term wordt ook gebruikt, als de naam van het schip bekend is en vermeld wordt, ook al wordt niet voldaan aan de criteria.

Verklaringen van de kapitein van een schip tegenover een overheidsdienaar, waarin wordt uiteengezet dat alle schade die is geleden tijdens een zeereis te wijten is aan vaaromstandigheden en niet aan verwaarlozing of wangedrag.

Ondiepe houders voor het aanmaken en opvangen van scheerschuim bij het scheren door de kapper; aan één kant is van de rand een halve cirkel uitgespaard.

Gebogen schoren die meestal in paren voorkomen en worden gebruikt om de dakkapel te dragen en het effect van een boog geven.

Wordt gebruikt voor overkappingen, als bescherming tegen de regen of de zon, van openluchttheaters of amfitheaters.

Bovenste deklijst van metselwerk of ander onbrandbaar materiaal, bovenop schoorstenen. Voor extra onderdelen die bovenaan openingen van schoorsteenpijpen worden geplaatst en deze bedekken wordt 'schoorsteenkappen' gebruikt.

Wordt gebruikt voor verlengstukken van metaal, metselwerk of keramiek, die een voortzetting vormen van de schoorsteenpijpen bovenop schoorstenen om voor een betere luchtstroom of een beter uiterlijk te zorgen. Voor verlengstukken die schoorsteenopeningen beschermen en die kunnen dienen om regen tegen te houden wordt 'schoorsteenkappen' gebruikt.

Verwijst naar de stijl van architectuur die samenviel met de heerschappij van Selim III, van 1789 tot 1807. Deze periode werd gekenmerkt door een mengeling van islamitische en rococostijlen. De salon van Selim II in Topkapi was voorzien van rijkelijk verguld hout, tegelpanelen en spiegels.

Serpenten in militaire kapellen, rechtopstaand, 19de eeuw.

Kapitalen genaaid op één kapitaalbinding.

Militaire hoofddeksels met een hoge, onbuigzame bovenkant en een klep, die meestal door militairen en leden van muziekkapellen worden gedragen. Gedragen in de negentiende eeuw door de Infanterie in Europa, het hoofddeksel van de Hongaarse Huzaren nabootsend. Verwant aan de hoge burgerhoed en voorzien van een klep op het voorhoofd. De hoedenbol is stijf en cilindrisch. Vaak is de binnenzijde uit karton vervaardigd en de buitenzijde met vilt bekleed. Toch is er een grote variatie in vorm, materiaalgebruik en kleur.

Kleine metalen kapjes in de ontwikkelde versie van het slagslot die slagsas bevatten dat wordt gebruikt om het voorstuwingsmiddel te doen ontbranden.

Korte beenkappen die over de instap worden gedragen en meestal worden vastgemaakt met een riempje onder de voet. Werden vooral aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw gedragen.

De ballen die worden gebruikt bij het spelen van softbal, meestal bolvormig, groter en zachter dan honkballen, opgebouwd uit een kern van gewonden touw waar kapok omheen is gewikkeld en overtrokken met leer met gladde naden.

Scheepspapieren die door de kapitein aan het eind van een reis worden opgemaakt, waarin staat vermeld hoeveel elk bemanningslid heeft verdiend, inclusief overuren of speciale premies.

Harnasonderdelen voor de voet, vanaf de Middeleeuwen tot de 16e eeuw voorkomend in verschillende vormen binnen Europa, opgebouwd uit maliën of platen die de enkel omsluiten en harnasplaatjes die de voet bedekken, met een teenkap van plaat. Sommige soorten hadden een afneembare lange punt als teenkap.

Benaming die van toepassing is op verschillende Franse kaptafels die voor vrouwen zijn ontworpen.

Wordt gebruikt voor windmolens met een houten kap die draait op een meerhoekige onderconstructie, die is bedekt met afbouwmateriaal.

Verlichtingseenheden diebestaan uit één of meer lampen in een metalen kap met een reflector of een reflecterend oppervlak aan de binnenzijde. Ze worden gebruikt om het licht over grote oppervlakken te verstrooien.

Bouwmateriaal bestaande uit cement, zand of vergruisde sintel en water, dat door een luchtdrukapparaat wordt gestuwd.

Algemene term voor gesteente dat is gekapt, gevormd, vermalen of anderszins gevormd voor gebruik in de bouw of voor andere doeleinden. Omvat de specifieke archeologische en antropologische betekenis van afzonderlijke stenen die soms zijn versierd en worden gebruikt in een rituele context. Deze stenen zijn gewoonlijk niet beeldgehouwen of gescherpt en verschillen in dat opzicht van stenen beeldhouwwerken.

Te gebruiken voor kapitalen die aan het boekblok zijn bevestigd met lijm of een ander hechtmiddel.

Kaarsenstandaarden voor een of twee kaarsen met kappen die aan een stang zijn bevestigd met een verzwaard voetstuk, meestal van geverfd plaatijzer of koper. De standaards en de kappen kunnen apart aan de stang worden versteld.

Koperen, soms vernikkelde, lampen met aparte branders en reservoirs, meestal cilindervormig en op een verticale standaard gezet zodat ze omhoog en omlaag kunnen worden gebracht. Ze hebben lange rookkanalen en glazen kegelvormige of halfronde kappen. Oorspronkelijk waren het olielampen met Argandbranders, later werd de naam gebruikt voor lampen van soortgelijke vorm die volgens andere principes werken.

Verwijst naar de periode die is genoemd naar het Sukhothai-koninkrijk, dat floreerde in de regio van Thailand vanaf de late 13de eeuw tot het midden van de 15de eeuw. Deze periode wordt beschouwd als de gouden eeuw van de Thaise beschaving, en is van grote invloed geweest op alle latere perioden. In de beeldhouwkunst manifesteerde deze periode zich in religieuze orthodoxie en wordt ze gekenmerkt door verfijnde boeddhistische en hindoeïstische beelden in brons en stucwerk. Een vaak terugkerend iconografisch thema in de beeldhouwkunst was Boeddha's Voetafdruk, vaak uitgehakt in stucwerk of steen, versierd met inscripties van het Wiel van de Wet en met figuren van godheden en boeddha's, en alom aangetroffen in wat-tempels in het hele gebied. Boeddhabeelden in deze stijl hebben meestal een vlamachtige stralenkrans, haar dat wordt weergegeven in kleine, puntige krullen en een hoekige neus en mond. Sukhothai-beeldhouwers waren de eersten die Boeddha afbeeldden in alle vier de fysieke manifestaties: zittend, liggend, staand en lopend. Producties in bas-reliëf beelden indrukwekkende religieuze gebeurtenissen uit en zijn gewoonlijk geconstrueerd in stucwerk. Architectuur uit deze periode wordt gekenmerkt door constructies in baksteen en lateriet, houten daken die zijn bedekt met geglazuurde terracotta tegels, de unieke stoepa's in de vorm van knoppen van de lotusbloem, conventionele structuren zoals de prang, mondop en wihan, stenen pilaren met beeldgesneden kapitelen, nissen met Boeddhabeelden, torens in Khmer-stijl en makara-beeldhouwwerken in de frontons van nissen, en een stilistische neiging naar stroomlijning in bouwkundige constructies.

Soort echte mahonieboom, oorspronkelijk inheems in het zuidelijke deel van Noord-Amerika en Centraal- en Zuid-Amerika, namelijk in Mexico, Bolivia, Brazilië, Colombia, Belize, Peru, Venezuela, Costa Rica, Dominica, Ecuador, El Salvador, Frans-Guyana, Guadeloupe, Guatemala, Guyana, Honduras, Martinique, Montserrat, Nicaragua, Panama, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines. De soort wordt nu bedreigd door het verdwijnen van de habitat en mag dus niet worden gekapt in zijn inheemse gebieden. De soort is ook ingevoerd voor kweek in Azië, waar hij mogelijk een invasieve soort kan worden.

Middelgrote kapzagen met een gesloten handvat zoals dat van een handzaag en een onbuigzaam blad dankzij een metalen strip over de bovenkant. Gebruik verstekzagen voor grotere kapzagen die met een verstekbak worden gebruikt.

Wordt gebruikt voor samengestelde woningen die bestaan uit drie wooneenheden die boven elkaar zijn geplaatst; gebruik 'drie-onder-één-kapwoningen' voor woningen met drie wooneenheden naast elkaar op hetzelfde niveau.

Te gebruiken voor het stiksel dat bewerkte kapitalen vastmaakt aan boekblokken.

Bulldozers waarvan de bladen kunnen draaien om een horizontale pin die in het midden zit om aan beide kanten te kunnen kappen.

Verwijst naar hout gebruikt voor het bouwen van huizen, schepen of andere grote constructies. De term kan verwijzen naar staande bomen, naar bomen die zijn gekapt en tot blokken zijn verwerkt, of naar hout dat verder geschikt is gemaakt voor bouwkundige toepassingen.

Spelden om afzonderlijke onderdelen aan elkaar vast te maken, zoals kledingstukken. Ze zijn zo teruggebogen dat ze een veer vormen, en zijn voorzien van een veiligheidskapje of schede om de punt te bedekken en onbedoeld opengaan te voorkomen.

Hartvormige kaptafels met laden die aan beide zijden uitspringen zodat het geheel enigszins op de vleugels van een vlinder lijkt.

Groepen van bij elkaar passend toiletgerei; voor gebruik op de toilet- of kaptafel, meestal met inbegrip van diverse kleine doosjes en flesjes en soms ook een borstel, kam, spiegel of blad.

Verwijst naar de architectonische stijl die wordt geassocieerd met de vierde van de traditionele vijf klassieke orden der architectuur. De andere vier zijn: Dorisch, Ionisch, Corinthisch en Composiet.Deze stijl wordt vaak omschreven als een simplificatie van de Dorische stijl, en onderscheidt zich van de andere stijlen door minder en strakker lijstwerk, het ontbreken van trigliefen of andere decoratie op de fries, geen decoratieve details op het entablement of kapiteel, en over het algemeen geen groeven op de zuil, hoewel bij neoklassieke werken de schachten kunnen zijn voorzien van rustica-banden. De stijl verschilt van de ‘Toscaanse orde‘ omdat een architectonische orde uitsluitend verwijst naar het specifieke systeem of de samenstelling van onderdelen die zijn onderworpen aan vastgestelde regels en proporties, bepaald door de functie van ieder afzonderlijk deel.

Hekwerk of traliewerk in een kerk, ontworpen om ongelovigen buiten een kapel of altaar te houden.

Wordt gebruikt voor bankachtige zitplaatsen in rijen, voor toeschouwers van bijvoorbeeld sportevenementen in de buitenlucht, meestal zonder overkapping en met minder goed uitzicht dan de hoofdtribunes; kan ook worden gebruikt voor soortgelijk opgebouwde, meestal inschuifbare zitplaatsen binnen.

Lampen die van drinkglazen zijn gemaakt door er een koepelvormige, opengewerkte kap en handvatten aan te bevestigen en een lamp of kaarshouder in te zetten.

Verwijst naar de stijl van architectonische en decoratieve kunst in Frankrijk tussen 1852 en 1870 tijdens eerst het presidentschap en later het keizerrijk van Napoleon lll, maar die ook van invloed was in de rest van Europa en de Verenigde Staten.De periode is bekend om zijn eclecticisme, weelderigheid, en praalzucht, en geeft blijk van een wederopbloei van verscheidene historische stijlen, waaronder Louis XVI, gotiek, renaissance, en barok. In de architectuur wordt de stijl in het bijzonder geassocieerd met openbare gebouwen of woonhuizen voorzien van mansardedaken, heraldische motieven, dakkapellen met frontons, en details uit de Franse renaissance.

Met de hand geschreven manuscripten die zijn gedecoreerd met goud, zilver, felle kleuren, ontwerpen of miniaturen. Verluchte manuscripten komen nog algemeen voor in islamitische en Aziatische gemeenschappen, maar kenden vooral een lange traditie in het Europa van de middeleeuwen (vanaf de 6de tot de 16de eeuw), waarna deze kunst werd verdrongen door gedrukte illustraties. Doorgaans waren de manuscripten 'gehistorieerd' of gedecoreerd met toepasselijk schilderwerk, en verlucht oftewel 'geïllumineerd' in de oorspronkelijke betekenis: gedecoreerd met gekalligrafeerde beginkapitalen (initialen), waarbij ook bladgoud werd gebruikt. In de loop der tijd ging de term 'verlucht' of 'geïllumineerd' verwijzen naar iedere illustratie of decoratie in een manuscript. Geïllumineerde manuscripten spelen een belangrijke rol in de kunstontwikkeling, deels vanwege het feit dat manuscripten konden worden meegenomen naar een ander gebied en zo bijdroegen tot de verspreiding van kunstzinnige ontwikkelingen.

Verwijst naar speciale sierkapitalen in geïllumineerde manuscripten die het begin van een vers, alinea of ander tekstgedeelte markeren. In de moderne kalligrafie is de term van toepassing op hoofdletters die zijn opgebouwd door inkting tussen de pennenstreken, en met schreven in de vorm van lange, dunne, rechte lijnen.

Kapzagen met een blad van ongeveer 45 tot 60 centimeter lang en 8 tot 12 centimeter hoog,bedoeld voor het gebruik met een verstekbak voor het zagen van verstekken. Gebruik 'tapzagen' voor kortere kapzagen met een stijf blad en een greep zoals van een handzaag.

Open kapgebinten met verticale delen, maar zonder diagonalen en met onbuigzame verbindingspunten.

Verwijst naar de culturen die zich ontwikkelden in de regio die is gesitueerd langs de oosterse kust van het Indochinese schiereiland en die tegenwoordig bekendstaat als Vietnam. Artistieke productie in deze regio wordt gekenmerkt door een breed scala aan stijlen en onderlinge vermenging hiervan. Kenmerkend zijn dynastieke tempelconstructie met variaties van torenschrijnen, sanctuaria, portieken, gemodelleerde kapitalen en nissen, alsmede prachtig en verfijnd beeldhouwwerk met monsterfiguren die hoeken van architraven versierden, leeuwenfiguren, robuuste slangachtige ornamentatie die doet denken aan bladmotieven van de Indo-Khmer en aan Dong Song-stijlen, en grote iconen en reliëfpanelen die zijn gebeeldhouwd in sensuele stijlen die doen denken aan Chen-la-werken. Vanaf de 15de tot en met de 18de eeuw, bevatte architecturale planning confucianistische en taoïstische elementen, en beeldhouwkundige stijlen uit deze periode worden gekenmerkt door zeer kleurrijk houtsnijwerk dat is gebaseerd op de draak-en-wolkdecoratie van de Ming- en Ch'ing-dynastieën in China.

Verwijst naar de periode, cultuur en kunststijl die werd vervaardigd tussen het eind van de 8ste eeuw en het begin van de 12de eeuw in Scandinavië en de Scandinavische nederzettingen in het buitenland. De term is ontstaan uit het oude Noorse zelfstandig naamwoord ‘víkingr’, en verwijst in nauwere zin naar zeerovers en kapers. Desondanks wordt de term meestal gebruikt voor het gehele spectrum van de Scandinavische cultuur uit deze periode.

Wordt gebruikt voor bouwsystemen gebaseerd op betonnen kruisvloeren waarbij geen gebruik wordt gemaakt van balken, panelen of zuilkapitelen.

Steunen voor iemands voeten, zoals bijvoorbeeld een deel van een kappersstoel of leunstoel.

Wordt gebruikt voor geronde lijsten die aan beide kanten zijn afgewerkt met voluten, en de zijkanten van een Ionisch kapiteel vormen.

Term die in de eerste plaats wordt gebruikt voor de spiraalvormen in Ionische kapitelen en kapitelen van de composiete orde. Soms gebruikt voor andere driedimensionale krulelementen in de architectuur en de ornamentele kunsten.

Eigenlijk de kleine, dicht opeenstaande binnenvoluten op Corinthische kapitelen, m.n. in de 16e eeuw.

Mallen die maar één keer kunnen worden gebruikt om afgietsels te maken omdat ze kapotgaan als worden verwijderd.

Verscheidene bladachtige vormen, meestal zonder ribbels en kartels, gebruikt als decoratieve motieven vooral op laat twaalfde-eeuwse kapitelen.

Monumentale westelijke dwarsblokken van belangrijke, meestal basilicale kerken, bestaande uit een portaal met een kapel daarboven, en torens; met name voorkomend bij Karolingische en Ottoonse kerken.

Te gebruiken voor een aantal symmetrische gebinten: die welke in de vorm van drie gelijkbenige driehoeken waarvan één driehoek in het centrum ligt met de onderkant langs de onderligger en waarvan de twee buitenste driehoeken met hun onderkant langs de schuine zijde bij een bovenligger liggen, of die welke in de vorm van driehoeken waarvan de diagonalen een W vormen, of die in de vorm van rechthoeken met weinig verticalen in verhouding tot talrijke diagonale kapdelen van verschillende lengte.

Verwijst naar een mechanisme voor het effectief benutten van windenergie; verwijst meestal ook naar het gebouw waarin het mechanisme is ondergebracht of de structuur die het mechanisme draagt. Kenmerkend voor het mechanisme is de roterende as waarop wieken zijn aangebracht, al dan niet in een hoek, waarbij de windkracht de wieken tot draaien brengt om aldus energie op te wekken. Van oudsher stonden windmolens meestal in vlakke gebieden en dienden ze voor het malen van graan, het pompen van water of het opwekken van elektriciteit. De oudere, meest karakteristieke vormen zoals die in Europa voorkomen, bestaan uit een kegelvormig molengebouw met woongedeelte met daarop een kap die vier wieken draagt. De moderne Amerikaanse vorm bestaat uit een schijf met wieken op een raamwerk van onderslagen, en wordt meestal gebruikt om een pomp of zaag aan te drijven.

Hoofddeksels die bestaan uit een nauwsluitend kapje waar een lange doek omheen is gewikkeld, oorspronkelijk afkomstig uit landen uit het oostelijk Middellandse-Zeegebied en Zuid-Azië. Ook hoofddeksels die er vergelijkbaar uitzien maar op een andere manier in elkaar kunnen zitten.

Wordt gebruikt voor dikwijls verstelbare, meestal van metaal of canvas gemaakte constructies bestemd om ramen, deuren of dekken te overkappen om ze te beschermen tegen zon en regen.